Λιγότερο από μια βδομάδα πλέον πριν από την απεργία στις 30 Μάη, η στάση των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού επιβεβαιώνει το γεγονός ότι η μάχη που δίνουν να κρατήσουν τους εργαζόμενους εγκλωβισμένους στην αντιλαϊκή στρατηγική του κεφαλαίου, η προσπάθειά τους να συμβάλουν στην παρουσίαση των αξιώσεων των μονοπωλίων ως «εθνικού αναπτυξιακού σχεδίου», πίσω από το οποίο πρέπει να στρατευτούν οι εργαζόμενοι, πηγαίνουν «πακέτο» με την υπονόμευση και τον εντεινόμενο εκφυλισμό που καλλιεργούν οι δυνάμεις αυτές στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Χαρακτηριστικά, οι πλειοψηφίες των διοικήσεων ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αφού προκήρυξαν την απεργία με... συνέντευξη Τύπου και αιτήματα κομμένα και ραμμένα στις αξιώσεις του κεφαλαίου, έκτοτε εξαφανίστηκαν...

Εξαγγέλλοντας την 30ή Μάη ως μέρα «πανεθνικής δράσης» αλλά και αφετηρίας της λεγόμενης «κοινωνικής συμμαχίας», που έστησαν μαζί με τις ηγεσίες της ΓΣΕΒΕΕ, της ΕΣΕΕ και Επιμελητηρίων, με δυνάμεις δηλαδή που εκφράζουν τα συμφέροντα ανώτερων μεσαίων επιχειρήσεων, οι κυβερνητικοί - εργοδοτικοί συνδικαλιστές έχουν βάλει πλώρη για να στοιχήσουν τους εργαζόμενους πίσω από τα αντεργατικά «αναπτυξιακά σχέδια» της κυβέρνησης και των μεγαλοεργοδοτών.

Ο σχεδιασμός τους να σύρουν τους εργαζόμενους πίσω από αιτήματα ξένα και εχθρικά για τα δικά τους συμφέροντα δεν αναιρεί βέβαια τον υπονομευτικό τους ρόλο μέσα στα σωματεία, ενάντια στην οργάνωση και την κινητοποίηση των εργαζομένων, κόντρα στη μάχη που δίνουν τα ταξικά συνδικάτα.

Εξάλλου, τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων περιλαμβάνουν, από τη μια, εργαζόμενους που διεκδικούν «αναπτυξιακά μέτρα» για λογαριασμό τους, από την άλλη όμως απαιτούν οι επιχειρήσεις να δουλεύουν «ρολόι», χωρίς οργάνωση και διεκδίκηση, πόσο μάλλον χωρίς απεργίες.

Ετσι, σε μια σειρά από Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και Σωματεία, οι ίδιες δυνάμεις κωλυσιεργούν, δεν ορίζουν συνεδριάσεις ή δεν βάζουν το θέμα της απεργίας σε συζήτηση, ακόμα και καταψηφίζουν την κήρυξη απεργίας. Πολύ περισσότερο, δεν παίρνουν κανένα μέτρο για να καλέσουν στην απεργία, αντιθέτως σε πολλές περιπτώσεις καλούν τους εργαζόμενους να γίνουν απεργοσπάστες.

Χαρακτηριστικά, στη συνεδρίαση του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, όπου το θέμα της απεργίας συζητήθηκε μόλις προχτές, σύσσωμες οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ - ΛΑΕ), ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους, υπερθεμάτισαν για τη «μέρα πανεθνικής δράσης» και το αντεργατικό περιεχόμενό της. Στάθηκαν με κοινό μέτωπο απέναντι στον ταξικό προσανατολισμό και το πλαίσιο διεκδικήσεων που προτάσσουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Την ίδια ώρα, βέβαια, «ψιθύρισαν» σε τοποθετήσεις τους και τις ανησυχίες τους μήπως εκτεθεί για μια ακόμα φορά η γύμνια τους στην απεργιακή τους συγκέντρωση, εκφράζοντας μάλιστα την ελπίδα... να τους σώσουν οι «σύμμαχοι» από την περιβόητη «κοινωνική συμμαχία» που έστησαν...

Στην Κρήτη, η πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου (ΕΚΗ) πήρε τη σκυτάλη από τη ΓΣΕΕ και επιδίωξε να στήσει την «τοπική συμφωνία των προθύμων», οργανώνοντας σύσκεψη με τους αντίστοιχους φορείς. «Οι αντιπροσωπευτικότεροι φορείς της κοινωνίας των πολιτών αναλαμβάνουν ενιαία δράση (...) διεκδικώντας δυναμικά εναλλακτικές πολιτικές και μέτρα εξόδου από την κοινωνικοοικονομική κρίση», αναφέρει χαρακτηριστικά το ΕΚΗ. Μόνο που, όπως καταγγέλλει η Γραμματεία Ηρακλείου του ΠΑΜΕ, ανάμεσα στους φορείς της «συμμαχίας», μαζί με τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές, οι εργαζόμενοι βρίσκουν αυτούς που μαζί με την κυβέρνηση επιτίθενται στα δικαιώματά τους. Μεταξύ άλλων, την ηγεσία του Εμπορικού Συλλόγου Ηρακλείου, που πρωτοστατεί στο αίτημα για διεύρυνση του ωραρίου των καταστημάτων μέχρι τις 11 το βράδυ και στη δουλειά τις Κυριακές, αλλά και το βραβευμένο από το υπουργείο Παιδείας της Γερμανίας Επιμελητήριο (ΕΒΕΗ) για τα προγράμματα μαθητείας και κατάρτισης που εφαρμόζει...

Απεργία στις 30 Μάη αλλά... «σιγή νεκροταφείου» στους χώρους δουλειάς αποφάσισε η συνδικαλιστική πλειοψηφία στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου (ΠΟΕΜ). Στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου, την περασμένη Δευτέρα, η ΠΑΣΚΕ υπερασπίστηκε το αντεργατικό πλαίσιο της λεγόμενης «κοινωνικής συμμαχίας», κόντρα στο κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων της ΔΑΣ. Η ΔΑΣ κατέθεσε αίτημα για άμεση αγωνιστική κινητοποίηση στον κλάδο με επίκεντρο τα οξυμένα προβλήματα σε μια σειρά από μεγάλους χώρους, όπως τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, η ΛΑΡΚΟ, τα ΕΑΣ, η ΕΛΒΟ, η ΠΙΤΣΟΣ, η «Χαλυβουργική». Πρόκειται για επιχειρήσεις όπου στα σωματεία την πλειοψηφία έχουν ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Παρ' όλα αυτά το αίτημα καταψηφίστηκε.

Αντίστοιχα, στον Ενιαίο Σύλλογο Εργαζομένων Υπουργείου Πολιτισμού, που προχώρησε σε συνέλευση την προηγούμενη Τρίτη (δεν είχε απαρτία, αλλά έγινε συζήτηση), ο πρόεδρος, που πρόσκειται στην ΠΑΣΚΕ (ΔΗΣΥΠ), δεν συμπεριέλαβε στην εισήγησή του ούτε καν μια τυπική αναφορά στην απεργία.

Στη Μαγνησία η πλειοψηφούσα στο Σωματείο Επισιτισμού - Τουρισμού παράταξη της ΠΑΣΚΕ δεν θέλησε ούτε να ακούσει για το ζήτημα της απεργίας στη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου στις 17 Μάη, που κι αυτή ακόμα έγινε κάτω από την πίεση και την επιμονή των δύο εκλεγμένων εκπροσώπων της ΔΑΣ.

Τη μη συμμετοχή του στην απεργία αποφάσισε η διοίκηση του Σωματείου Εργαζομένων στην επιχείρηση «Παπαστράτος», την περασμένη Δευτέρα. Οπως υπενθυμίζει η ΔΑΣ, οι ίδιοι συνδικαλιστές που πήραν αυτήν την απόφαση έχουν προσφέρει τη στήριξή τους στην επίθεση της εργοδοσίας, από τις μειώσεις στα επιδόματα μέχρι την επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης και των εργολαβικών συνεργείων.

Και φυσικά... αγνοείται ακόμα και η συνεδρίαση για την οργάνωση της απεργίας σε μια σειρά από μεγάλες Ομοσπονδίες στις διοικήσεις των οποίων πλειοψηφούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, όπως είναι η Ομοσπονδία Επισιτισμού - Τουρισμού (ΠΟΕΕ ΥΤΕ), η Ομοσπονδία Πετρελαιοειδών, η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ κ.ά.

Την ίδια ώρα, το μύλο της υπονόμευσης γυρίζουν και οι δυνάμεις που πρόσκεινται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καλλιεργώντας σύγχυση μπροστά στην απεργιακή μάχη.

Χαρακτηριστικά, σε άλλες ανακοινώσεις τους λένε ότι «η 30ή Μάη δεν είναι απεργία, είναι συμμαχία με την εργοδοσία» και καλούν σε καταψήφιση της απεργίας, σε άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις την υπερψηφίζουν (π.χ. στο ΕΚΑ), σε άλλες την καταψηφίζουν, αλλά δηλώνουν ότι θα απεργήσουν... Σε ανακοινώσεις τους καλούν σε «μαζικές διαμαρτυρίες» το πρωί της 30ής Μάη, χωρίς όμως να αναφέρουν ούτε λέξη για απεργία!

Κόντρα στις συνθήκες που διαμορφώνει η απροκάλυπτα εργοδοτική και απεργοσπαστική στάση των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ δρουν καθημερινά προετοιμάζοντας την απεργία και τις συγκεντρώσεις τους, με πλαίσιο πάλης που ανταποκρίνεται στις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.

Αποκαλύπτουν τι σημαίνουν τα «αναπτυξιακά σχέδια» κυβέρνησης και εργοδοσίας για τους εργαζόμενους. Ξεσκεπάζουν το ρόλο που έρχονται να παίξουν σε αυτά οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού και οι «συμμαχίες» τους.

Θέτουν στο επίκεντρο το πλαίσιο αιτημάτων και διεκδικήσεων που διαμορφώνεται με κριτήριο τις ανάγκες των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Δίνουν καθημερινά τη μάχη της οργάνωσης και της διεκδίκησης στους χώρους δουλειάς και τους κλάδους, με την απεργία να αποτελεί έναν σταθμό στη δράση αυτή.

Η απεργία στις 30 Μάη είναι μια μάχη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, ένας σταθμός στην προσπάθεια για την άνοδο της οργάνωσης και των αγώνων των εργαζομένων, για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και τη συγκρότηση της πραγματικής Κοινωνικής Συμμαχίας, με τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους, απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, τα μονοπώλια και όλες τις δυνάμεις που τα υπηρετούν.