Τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ και τις γνωστές αυταπάτες στο λαό ότι η στρατηγική του κεφαλαίου που υπηρετεί η κυβέρνηση έχει τάχα «χώρο» και για τις δικές του ανάγκες, επιχείρησε να συντηρήσει με την παρέμβασή του στη χτεσινή συζήτηση ο πρωθυπουργός.

Ο Αλ. Τσίπρας απευθύνθηκε στο εγχώριο κεφάλαιο, επικαλούμενος στοιχεία που πιστοποιούν την ποιότητα της δουλειάς που η κυβέρνησή του έκανε για τα συμφέροντά του, μίλησε για την έγκαιρη ολοκλήρωση της τέταρτης «αξιολόγησης», για τις διαπραγματεύσεις για τη ρύθμιση του χρέους, «εξέλιξη καθοριστική ώστε να σταλεί ένα ηχηρό μήνυμα στη διεθνή επενδυτική κοινότητα». Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στη «δημοσιονομική υπεραπόδοση» που δημιουργεί τα μαξιλάρια ασφαλείας για το κεφάλαιο, ενώ «κάρφωσε» τη ΝΔ πως αντί να καλοδεχτεί τις θετικές για το κεφάλαιο εξελίξεις, ενοχλείται.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε εκτενώς στο κυβερνητικό σχέδιο στήριξης της ανάκαμψης του κεφαλαίου, κατονομάζοντας τομείς, «όπου μπορεί να παραχθεί νέος πλούτος, όπως, για παράδειγμα, στη μεταποίηση, στη βιομηχανία, στον αγροδιατροφικό τομέα, στον τουρισμό, τη ναυτιλία, αλλά και στο Φάρμακο, τα logistics, την καινοτομία, τη νεοφυή επιχειρηματικότητα, αλλά βεβαίως και στις υποδομές, την Ενέργεια» και δεσμεύτηκε για ζεστό χρήμα από «το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και το ΕΣΠΑ, το πακέτο Γιούνκερ», αλλά και από πόρους «της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων» και πρωτοβουλίες όπως τα επιμέρους ταμεία.

Ολα αυτά, όπως είπε, «συγκροτούν ένα συνεκτικό σχέδιο, ένα σχέδιο κατεύθυνσης των πόρων εκεί όπου πραγματικά θα πιάσουν τόπο και θα πολλαπλασιάσουν την απόδοση των επενδύσεων σε τομείς στρατηγικής σημασίας».

Θέλοντας να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού για το αντιλαϊκό περιεχόμενο της ανάκαμψης του κεφαλαίου και να τον πείσει ότι ο στόχος αυτός θα είναι αμοιβαία επωφελής και για τον ίδιο, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι «για εμάς η ανάκαμψη της χώρας είναι μια έννοια ταυτόσημη με την ανάκαμψη της εργασίας (...) μας απασχολεί εξίσου το ζήτημα της ποιότητας αυτής της εργασίας, δηλαδή των εργασιακών δικαιωμάτων και των αξιοπρεπών αμοιβών», υποσχέθηκε χτύπημα της αδήλωτης εργασίας, επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και αύξηση των μισθών. Ολα αυτά την ώρα που η κυβέρνηση συνέχισε την αντεργατική πολιτική από εκεί που την άφησαν οι προηγούμενοι, επέκτεινε το αντεργατικό πλαίσιο βάζοντας στο στόχαστρο ακόμα και το χτύπημα της απεργίας, ενώ σήμερα παρά τα κούφια λόγια δεσμεύεται σε κεφάλαιο και «θεσμούς» για την περαιτέρω γενίκευση της «ευελιξίας», τη διατήρηση των υποκατώτατων μισθών και τη σύνδεσή τους με την «παραγωγικότητα» κ.ο.κ.

Προσπερνώντας βέβαια όλα αυτά και επιχειρώντας να χαράξει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ, ισχυρίστηκε ότι «η Ελλάδα της ύφεσης, της εργασιακής ανασφάλειας και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, η Ελλάδα της διαφθοράς και του ηθικού εκφυλισμού, η Ελλάδα της κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους και της απαξίωσης της Υγείας και της Παιδείας (...) έχει περάσει οριστικά στο παρελθόν. Σήμερα ξημερώνει (...) μια νέα αυγή. Και όσο το φως αυτής της νέας αυγής θα δυναμώνει, τόσο πιο καθαρά θα φαίνονται και οι διαχωριστικές μας γραμμές»!

Ελλείψει πάντως πραγματικών διαχωριστικών γραμμών, ο Αλ. Τσίπρας δεν απέφυγε να υποδαυλίσει τον αποπροσανατολιστικό καβγά με τη ΝΔ, στο φόντο της πρόσφατης επίθεσης στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, ενώ την ίδια ώρα που αναπαρήγαγε τη συζήτηση περί «άκρων», επιχειρούσε μια ακόμα απροκάλυπτη καπηλεία, λέγοντας πως «η αριστερά σε αυτόν τον τόπο ήταν πάντα στη θέση του διωκόμενου και όχι του διώκτη» και επιχειρώντας να παρουσιάσει την αμερικανοΝΑΤΟική «αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ ως συνεχιστή των θυσιών του λαού μας και των κομμουνιστών, του Λαμπράκη, του Τσαρουχά κ.λπ.