56 Ελληνες ζωγράφοι μιλούν για το έργο τους. Συλλέκτης των φωνών ο Γιάννης Βουτσινάς. Η έρευνά του άρχισε το 1954 και διήρκεσε δύο χρόνια. Το βιβλίο με τίτλο «56 Ελληνες ζωγράφοι μιλούν για την τέχνη τους» εκδόθηκε από τον Γκοβόστη το 2000. Διάλεξα αποσπάσματα όχι από τους διάσημους σήμερα ζωγράφους, αλλά από εκείνους που έχουν περάσει στη λησμονιά.

• Επαμεινώνδας Λακιώτης (1908 - 1963): Ας μην ξεχνάμε πως κι ο καλλιτέχνης είναι άνθρωπος ζωντανός, που ζει ανάμεσα σε ζωντανούς ανθρώπους, σε εποχή καθαρά ρεαλιστική. Η εποχή αυτή απαιτεί από τον καλλιτέχνη να σταθεί με το έργο του πλάι στον βασανισμένο συνάνθρωπό του. Να τραγουδήσει με τις χαρές του και να κλάψει μαζί του για τις πίκρες του. Μπορώ να πω πως ανήκω σε εκείνους τους απροσάρμοστους, τους ανήσυχους, που δεν ακολουθούν μια συγκεκριμένη τεχνοτροπία. Ζητώ να εκφραστώ με έναν δικό μου τρόπο.
• Αλέξανδρος Παπαθεοδώρου (1900 - 1973): Ο εξπρεσιονισμός στάθηκε για μένα αποκάλυψη. Είναι η τεχνοτροπία που αποκαλύπτει τα πιο κρυφά σκιρτήματα της σκέψης και της ψυχής με τον τελειότερο τρόπο. Μπορεί να μη δίνει απάντηση στον θεατή για τις αγωνίες του καλλιτέχνη, κάνει όμως να τις μαντέψει. Ισως να 'ναι ένας παθητικός τρόπος ερμηνείας. Οχι όμως λιγότερο σωστός από τους άλλους. «Νομίζετε πως ο πόνος είναι δημιουργικό στοιχείο για τον καλλιτέχνη;» «Θα σας απαντήσω καταφατικά, αναφέροντας μια φράση του Ντοστογιέφσκι που έχω συμπληρώσει με μια λέξη στο τέλος: Μονάχα με τον πόνο θα μάθετε να αγαπάτε τη ζωή και την τέχνη».
• Στέλιος Μηλιάδης (1880 - 1965): Ο εμπρεσιονισμός ήταν για μένα αποκάλυψη. Είναι η μόνη τεχνοτροπία που δίνει ακέραια τον παλμό του φωτός και την εντύπωση της πρωταρχικής φρεσκάδας του θέματος. Οι πίνακες βγαίνουν από το χέρι του ζωγράφου αυθόρμητα, χωρίς να είναι ταλαιπωρημένοι από τις αμφιταλαντεύσεις του εγκεφάλου. Εχουν αλήθεια, ζωντάνια και ομορφιά, τόλμη και ευαισθησία.
• Θεόδωρος Δρόσος (1919 - 1996). Για τη μοντέρνα ζωγραφική: Είναι και αυτή ένα δείγμα της εποχής μας, που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς πως τη χαρακτηρίζει η παρακμή. Θεωρώ τους μεγάλους καλλιτέχνες του μοντερνισμού ως τα άνθη της παρακμής της εποχής μας. Υπάρχουν βέβαια πολύ καλά στοιχεία στη μοντέρνα τέχνη των άλλων εποχών, δεν νομίζω όμως ότι μπορεί η μοντέρνα τέχνη να εκφράσει αυτά που επιδιώκει, αλλά ούτε και να συγκινήσει. Αγνοεί την πραγματικότητα, την αλήθεια, και γι' αυτό μοιραία πέφτει σε μια βιομηχανοποίηση χρωμάτων και σχημάτων.
• Κώστας Πλωτάρης (1902 - 1969): Η μοντέρνα ζωγραφική παρουσιάζει τεράστια προβλήματα που πρέπει να τα λύσει ένα πολύ οργανωμένο μυαλό. Δεν χωράει αμφιβολία πως έδωσε πολύ καλά στοιχεία, όπως η μεγάλη ποικιλία των χρωματισμών και η αίσθηση της καλής σύνθεσης. Ξέφυγα όμως σιγά σιγά από αυτόν (...), γιατί ένιωσα πως ο μοντερνισμός μού έβαζε καλούπια στη δουλειά μου, με βασικό μειονέκτημα την επανάληψη.
• Πάνος Σαραφιανός (1919 - 1968): Η εργασία μου έχει στοιχεία εμπρεσιονισμού αλλά και ρεαλισμού. Η προσπάθειά μου όμως είναι να απομακρυνθώ όσο γίνεται από τον εμπρεσιονισμό, που τελευταία είναι εύκολη λεία των κάθε λογής ερασιτεχνών. Προσπαθώ να δώσω αυτό που βλέπω με έναν εντελώς δικό μου τρόπο: Απλοποιώντας τα απλοποιημένα. Πιστεύω πως μονάχα με την ειλικρίνεια και τη λιτότητα μπορεί κανείς να εκφράσει και το πιο δύσκολο ζωγραφικό θέμα.
• Σωτήρης Πυλαρινός (1914 - 1980): Δεν βρίσκω κανένα κακό σε μια επίδραση όταν, μάλιστα, αυτή προέρχεται από δασκάλους που ύψωσαν τη ζωγραφική στο ανάστημα του θείου. Η παραμονή σε μια χώρα σαν την Ολλανδία έχει ένα μεγάλο καλό: Μαθαίνεις μονάχα παρατηρώντας. Στα μουσεία του Αμστερνταμ μπορεί ο καλλιτέχνης και ο διψασμένος για μάθηση απλός θεατής να παρακολουθήσει την εξέλιξη των μεγάλων μετρ της ζωγραφικής από το άλφα έως το ωμέγα.
• Δήμος Μπραέσας (1882 - 1964): Είναι αλήθεια πως μ' άρεσε παλαιότερα να εργάζομαι με έναν τρόπο μελαγχολικό. Διάλεγα τα δειλινά, όταν η φύση κουρασμένη πήγαινε να ξεκουραστεί. Ζωγράφιζα στιγμές γεμάτες μυστικισμό. Με συγκινούσαν τα μισόφωτα, τα ήσυχα δευτερόλεπτα, όπου η γαλήνη απλώνει τα μαγικά της πέπλα (...) Ηταν μια εποχή τότε που ο εσωτερικός κόσμος βρισκόταν σε απόλυτη εναρμόνιση με το έργο μου. Τώρα τα αποτίναξα όλα τούτα (...) Βγήκα στο φως, στο πλούσιο ελληνικό φως, και το ζωγράφισα.