Σήμερα πραγματοποιείται άλλη μια απεργία, αυτήν τη φορά από οικοδόμους, μηχανικούς, ηλεκτρολόγους που δουλεύουν στις κατασκευές, και αναμένεται να «νεκρώσουν» γιαπιά και εργοστάσια.

Το περασμένο Σάββατο ήταν η δεύτερη μέρα της 48ωρης απεργίας των διανομέων που δουλεύουν στις ψηφιακές πλατφόρμες, κάτι που το κατάλαβε όποιος προσπάθησε ...μάταια να κάνει παραγγελία μέσω των συγκεκριμένων εφαρμογών, ειδικά στην Αθήνα.

Πρόκειται για αγωνιστικές δράσεις που παίρνουν τη «σκυτάλη» από αντίστοιχες απεργίες, όπως στο λιμάνι του Πειραιά, τους εκπαιδευτικούς, τους ξενοδοχοϋπαλλήλους κ.ά.

Επίσης: Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο θα συναντηθούν στην Αθήνα χιλιάδες εργαζόμενοι και συνδικαλιστές από εκατοντάδες σωματεία (πάνω από 430 μέχρι στιγμής), που συμμετέχουν στην Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ.

Ταυτόχρονα, μια σειρά Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα έχουν επεξεργαστεί κοινό πλαίσιο πάλης για την καθολική επαναφορά των ΣΣΕ απέναντι στο νέο έκτρωμα της κυβέρνησης, που ρίχνει τσεκούρι με «αλγόριθμο» στους μισθούς.

Μάλιστα, αυτές οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν διαμορφώσει και σχετική πρόταση νόμου με τα δίκαια αιτήματά τους, την οποία στηρίζει το ΚΚΕ.

Τι σηματοδοτούν όλα τα παραπάνω;

Μια μεγάλη κινητοποίηση, με δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους από όλους τους κλάδους σε όλη τη χώρα είτε να διαδηλώνουν, είτε να συμμετέχουν στις διαδικασίες των σωματείων τους. Με Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, αγωνιστικές παρεμβάσεις για όσα «καίνε» την εργατική τάξη:

Για τους μισθούς και τα ωράρια εργασίας, για τις συνθήκες δουλειάς, για να μη σκοτώνονται στο μεροκάματο. Για την Υγεία και την Παιδεία.

Για τις επιπτώσεις από την εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τους κινδύνους αλλά και την επίθεση στο εισόδημα ώστε να πιάνονται οι ΝΑΤΟικοί προϋπολογισμοί και να προσαρμόζεται η οικονομία στις πολεμικές ανάγκες, να στηρίζεται η γεωπολιτική αναβάθμιση της αστικής τάξης.

«Λεφτά για μισθούς - Υγεία - Παιδεία! Εξω η Ελλάδα απ' του πολέμου τα σφαγεία»: Το σύνθημα αυτό συμπυκνώνει την πλούσια δραστηριότητα που κορυφώνεται με τη γενική πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη.

Κι όμως, από όλες αυτές τις μαζικές αγωνιστικές διεργασίες, που συγκρούονται με την πολιτική της κυβέρνησης, της εργοδοσίας, της ΕΕ και αποκαλύπτουν την αντεργατική συναίνεση όλων των άλλων κομμάτων, δεν περνάει ούτε «μυρωδιά» στα αστικά ΜΜΕ.

Οπως κόφτης μπαίνει και στο ΚΚΕ, που πρωτοστατεί στο κίνημα για την οργάνωση της πάλης και στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις τις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις.

Τις τελευταίες μέρες, μάλιστα, η πρόκληση απογειώνεται, αφού όσο «επαγγελματισμό» δείχνουν τα ΜΜΕ για να φιμώνουν κάθε διεκδίκηση του λαού, άλλο τόσο τον βομβαρδίζουν με ειδήσεις από τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ: Αποστολές ανταποκριτών από την Αθήνα, ολονύχτιες μεταδόσεις, απευθείας συνδέσεις, «προγνωστικά», ακόμα και εκλογικοί χάρτες για το πώς ψηφίζουν (!) σε κάθε Πολιτεία κυριαρχούν σε sites, κανάλια και εφημερίδες.

Μόνο ...σποτάκια όπως «μάθε πού ψηφίζεις» λείπουν από όλη αυτή την προπαγανδιστική εκστρατεία.

Μιλάμε δηλαδή για θάψιμο απροκάλυπτο που υπηρετεί την κυρίαρχη γραμμή των επιχειρηματικών ομίλων και της κυβέρνησης: Το ξέπλυμα της αντιλαϊκής πολιτικής, τη διαμόρφωση κάλπικων διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα στα κόμματα που στηρίζουν τον πυρήνα της, την κατασυκοφάντηση των αγώνων και την αγωνιώδη προσπάθεια να κουκουλωθούν οι δίκαιες εργατικές διεκδικήσεις.

Μόλις χτες για παράδειγμα, η υπουργός Εργασίας βγήκε πάλι «χωρίς αντίπαλο» στα κανάλια για να πει την παραμύθα ότι οι μισθοί ανεβαίνουν τα τελευταία χρόνια, όταν τα ίδια τα στοιχεία του ΕΦΚΑ που βγήκαν μια μέρα πριν έδειχναν π.χ. ότι ο μέσος μεικτός μισθός είναι κάτω ακόμα και σε σχέση με το 2011 (!), ενώ 1 στους 3 εργαζόμενους δεν παίρνει ούτε καν τον κατώτατο μισθό.

Η γενικευμένη δυσαρέσκεια για την αντιλαϊκή πολιτική τροφοδοτεί εστίες αγώνα και διεκδίκησης, επιβεβαιώνοντας ότι αυτή είναι η μόνη πραγματική αντιπολίτευση στην πολιτική της κυβέρνησης και τη συναίνεση των άλλων κομμάτων. Ετσι εξηγείται το θάψιμο από την κυρίαρχη προπαγάνδα, αφού είναι κινητοποιήσεις που χαλάνε τη «σούπα» της κυβέρνησης.

Γι' αυτό, εκτός από την οργή που προκαλεί, προσθέτει και πολλούς ακόμα λόγους για να κάνουν περισσότεροι εργαζόμενοι το βήμα. Να βουλιάξουν η Αθήνα και οι άλλες πόλεις στις επόμενες κινητοποιήσεις, ειδικά στη γενική απεργία της 20ής Νοέμβρη! Να αποτελέσουν οι αγώνες αυτού του διαστήματος βήμα κλιμάκωσης και αντεπίθεσης, ακόμα πιο πλατιάς αμφισβήτησης και σύγκρουσης με την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική.