Η περιβόητη «κοινωνική πολιτική» του ΣΥΡΙΖΑ, που διαφημίστηκε και με το παραπάνω όλη την περασμένη βδομάδα, στο πλαίσιο της κακοστημένης κυβερνητικής παράστασης για τον «πρώτο μεταμνημονιακό» προϋπολογισμό, όχι μόνο «αποθεώνει» τη λογική του Χότζα - «δέκα σου παίρνω, ένα σου δίνω» - αλλά πάει κι ένα βήμα παραπέρα.

Εχει ως βασικό στόχο να εξοικειώσει το λαό με τις μειωμένες απαιτήσεις, τον καλεί να λέει κι «ευχαριστώ» γιατί τα πράγματα «θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα», να βάλει ως μέτρο όχι τις δικές του σύγχρονες ανάγκες και την ανάκτηση όλων όσα έχασε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά τις «αντοχές» και τις «ανάγκες» της καπιταλιστικής οικονομίας, το στόχο της ανάκαμψης, που για τον ίδιο σημαίνουν θρυμματισμένα δικαιώματα, «πασπαλισμένα» με μερικά εφάπαξ ψίχουλα, τάχα ως αντίβαρο.

Στο άθλιο αυτό παιχνίδι, η κυβέρνηση έχει για σύμμαχο τη ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, που οι προτάσεις τους για τη διαχείριση, ανακύκλωση και ενσωμάτωση της φτώχειας μοιάζουν «σαν δυο σταγόνες νερό», ενώ ενισχύουν τη λογική των μειωμένων απαιτήσεων, βαφτίζοντας «ακατάσχετη παροχολογία» τα κυβερνητικά ψίχουλα!

Ολα αυτά αποτυπώνονται «χαρτί και καλαμάρι» στον κρατικό προϋπολογισμό για το 2019, όπου μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται επιπλέον μέτρα ύψους 7 δισ. ευρώ σε βάρος του λαού και «αντίμετρα» ύψους 1 δισ. - που κι αυτά σε μεγάλο βαθμό αφορούν παρεμβάσεις υπέρ του κεφαλαίου. Οπως για παράδειγμα η επιδότηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών για νέους εργαζόμενους, που με θράσος «σερβίρεται» από την κυβέρνηση ως ...φιλεργατικό μέτρο!

Ετσι, μπορεί η κυβέρνηση να παρουσιάζει τον προϋπολογισμό ως «τον πρώτο που δίνει αντί να παίρνει», στην πραγματικότητα όμως προσθέτει 1 δισ. ευρώ νέους φόρους και μειώνει κατά 5% τη φορολογία για τα κέρδη των επιχειρήσεων, κόβει άλλα 275 εκατ. από τις συντάξεις που τάχα «σώζει» και κοντά 1 δισ. από τα ασφαλιστικά ταμεία, πετσοκόβει παραπέρα την κρατική χρηματοδότηση στα νοσοκομεία, στους δήμους, στο επίδομα ανεργίας.

Και παράλληλα «εξοικονομεί» 1,7 δισ. ευρώ για το κεφάλαιο, με τη μη επέκταση των «σχολικών γευμάτων», την κατάργηση της δαπάνης για νέους βρεφονηπιακούς σταθμούς, τη μείωση της δαπάνης για την επιδότηση ενοικίου, τη μη εφαρμογή της μηδενικής συμμετοχής στα φάρμακα. Αυτή είναι η «κοινωνική πολιτική» του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν μπορεί να κρυφτεί με πυροτεχνήματα.

Κοντά σε όλα αυτά, που τα γνωρίζει καλά ο λαός, έρχονται να «κουμπώσουν» οι προτάσεις της ΝΔ. Κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «μισοεφαρμόζει» το «επίδομα αλληλεγγύης», που η προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ θεσμοθέτησε, ως ένα επίδομα - ομπρέλα της «κοινωνικής» της πολιτικής για τους πιο εξαθλιωμένους από τα λαϊκά στρώματα. Αυτό το επίδομα δεσμεύεται να το αυξήσει έως το 0,5% του ΑΕΠ αν ξαναγίνει κυβέρνηση, ανταγωνιζόμενη τον ΣΥΡΙΖΑ στη διαχείριση της φτώχειας.

Διακηρύττει επίσης γενικόλογα ότι θα αυξήσει τα επιδόματα ανεργίας, που σήμερα παίρνει μόλις ένας στους δέκα (!), χωρίς να λέει τίποτα περισσότερο, ενώ παρουσιάζει ως μέτρο «αντιστροφής» του δημογραφικού ένα ελάχιστο εφάπαξ επίδομα για κάθε νέο παιδί και στη θέση των δικαιωμάτων βάζει τις «ευκαιρίες».

Και εδώ, όπως παντού, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, όσο και να ψάξουν δεν πρόκειται να βρουν διαφορές μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και των υπόλοιπων κομμάτων που υπηρετούν την καπιταλιστική κερδοφορία. Τη διαφορά μπορεί να την κάνουν οι ίδιοι, με τη συμμαχία και τον αγώνα τους για την ανάκτηση απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, με μπροστάρη στην πάλη τους το ΚΚΕ.