Και τι δεν ακούμε στην προεκλογική αντιπαράθεση των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ! Υπάρχουν όμως ορισμένα ζητήματα που κάνουν «τζιζ» και μένουν σκόπιμα εκτός κάδρου. Είναι τα «μεγάλα», που καθορίζουν και επιμέρους πλευρές της πολιτικής τους. Αυτά που επιδρούν άμεσα και καθοριστικά στη ζωή του λαού.

Για παράδειγμα, όπως αποκαλύπτεται τις τελευταίες μέρες, η κυβέρνηση βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο συζητήσεων για την αποστολή 100 αρμάτων μάχης «Leopard» στην Ουκρανία, ως μέρος της ΝΑΤΟικής στήριξης στην κυβέρνηση Ζελένσκι. Η είδηση δεν διαψεύδεται από την κυβέρνηση. Αλλά και να διαψευδόταν, μικρή σημασία έχει, αφού και σε προηγούμενες τέτοιες διαρροές η διάψευση ...διαψευδόταν από την ίδια τη ζωή.

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτό; Συμφωνεί με τη νέα παρτίδα πολεμικού υλικού; Αν είναι αυτός κυβέρνηση σε λίγους μήνες, θα ολοκληρώσει την αποστολή των «Leopard», όπως η ΝΔ ολοκλήρωσε τη Στρατηγική Συμφωνία με τις ΗΠΑ, που της παρέδωσε «στα τελειώματα» ο ΣΥΡΙΖΑ το 2019; Και επιπλέον, τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ για τις πληροφορίες που θέλουν τον Αλ. Τσίπρα να συζητάει για τα «Leopard» με τον καγκελάριο της Γερμανίας Σολτς; Εγινε τέτοια συζήτηση και τι δεσμεύσεις ανέλαβε;

Αλλο παράδειγμα: Η «παγκόσμια πρώτη» της νέας κυβέρνησης, όποια κι αν είναι αυτή, θα είναι η συμμετοχή της στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, στα τέλη Ιούλη. Εκεί θα συζητηθεί η παραπέρα στρατιωτική συμμετοχή της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας στα ουκρανικά πεδία των μαχών απέναντι στη Ρωσία, ενδεχομένως και η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν είναι κυβέρνηση;

Τα ερωτήματα είναι ρητορικά σε όλες τις περιπτώσεις. Οποιος κι αν ντυθεί το κοστούμι της νέας κυβέρνησης, θα κινείται με την ίδια άνεση στα ΝΑΤΟικά φόρα και θα υπερασπίζεται με την ίδια θέρμη τη μία και μοναδική «εθνική στρατηγική» της παραπέρα εμπλοκής στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και στον πόλεμο ΝΑΤΟ - Ρωσίας στην Ουκρανία. Απ' αυτή τη σκοπιά, δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη και για το τι συζήτησαν Τσίπρας και Σολτς στο Βερολίνο.

Αυτή η πολιτική, όμως, που είναι κοινή και διαχρονική για όλα τα κόμματα και τις κυβερνήσεις του ευρωατλαντικού τόξου, εκθέτει διαρκώς τον λαό σε μεγαλύτερους κινδύνους και περιπέτειες. Είναι απειλή διαρκείας για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στο Αιγαίο και στην Ανατ. Μεσόγειο, όπου στο όνομα της ΝΑΤΟικής συνοχής προωθούνται επώδυνες για τον λαό διευθετήσεις, με κριτήριο τα συμφέροντα της αστικής τάξης και του ΝΑΤΟ.

Αλλο παράδειγμα: Τις μέρες αυτές ολοκληρώνονται οι προτάσεις των κρατών - μελών προς την Κομισιόν για τη λεγόμενη αναθεώρηση του ευρωπαϊκού «Συμφώνου Σταθερότητας». Οπως προκύπτει, τα δημοσιονομικά περιθώρια στενεύουν ξανά. Το αντιλαϊκό δημοσιονομικό πλαίσιο ενισχύεται, οι δεσμεύσεις όλων στις μεταρρυθμίσεις και στη «δημοσιονομική σταθερότητα» που απαιτεί η «επενδυτική βαθμίδα» για τους ομίλους, καθορίζουν την πολιτική τους μετεκλογικά.

Εξαϋλώνουν από τώρα και τις όποιες πενιχρές προεκλογικές εξαγγελίες για «ενίσχυση» τάχα των εισοδημάτων, αφού από τη μια τσέπη θα τα δίνουν (αν τα δίνουν...) και από την άλλη θα τα παίρνουν διπλά και τρίδιπλα, για να πιάνονται τα πρωτογενή πλεονάσματα και οι δείκτες εξυπηρέτησης του χρέους.

Η πείρα βέβαια των προηγούμενων χρόνων δείχνει ότι και την προσωρινή δημοσιονομική χαλάρωση, που έγινε για λογαριασμό των ομίλων και όχι για τις λαϊκές ανάγκες, πάλι την πλήρωσε και την πληρώνει ο λαός. Με έκρηξη του πληθωρισμού και τα πακέτα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων με εκατοντάδες δισ. ευρώ. Οπως αυτά που περιέχει και το Ταμείο Ανάκαμψης, το κοινό πρόγραμμα ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.

Πού υπάρχει αυτή η συζήτηση στην προεκλογική αντιπαράθεση όσων κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα;

Αυτά είναι που πρέπει να βάλει προεκλογικά στο επίκεντρο ο λαός και να μην τους αφήσει σε χλωρό κλαρί. Κυρίως να αποτελέσουν αυτά τα ζητήματα το πραγματικό κριτήριο ψήφου και ενίσχυσης του ΚΚΕ, της μόνης δύναμης που μπορεί την επόμενη μέρα να ηγηθεί της λαϊκής αντιπολίτευσης απέναντι σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, βάζοντας ακόμα πιο βαθιά τα θεμέλια της λαϊκής αντεπίθεσης, για την ευημερία και όλες τις σύγχρονες ανάγκες του λαού.