Με «fast track» διαδικασίες σχεδιάζει η κυβέρνηση να παρέμβει στον σιδηρόδρομο, για να αποκαταστήσει τάχα την ασφάλεια του δικτύου και να εφησυχάσει τον λαό, που βλέπει μπροστά του νέα Τέμπη.

Οχι, δεν πρόκειται να διακόψει τα δρομολόγια «ΝΑΤΟ εξπρές», που μεταφέρουν κινούμενες βόμβες ακόμα και μέσα από κατοικημένες περιοχές. Ούτε να καλύψει τα τεράστια κενά σε προσωπικό και υποδομές, που είναι από τις βασικές αιτίες για το έγκλημα στα Τέμπη...

Αντίθετα, σύμφωνα με διαρροές, σκοπεύει να επιταχύνει την πολιτική της «απελευθέρωσης», με ...τεχνογνωσία από το εξωτερικό. Με άλλα λόγια, να «τρέξει» ακόμα πιο γρήγορα την πολιτική που οδήγησε στα Τέμπη και βαρύνεται με παρόμοια εγκλήματα και σε άλλες χώρες.

Το σχέδιο που βλέπει το φως της δημοσιότητας, προμηνύει «τα ίδια και χειρότερα» για τους σιδηροδρομικούς και τον λαό που χρησιμοποιεί το τρένο. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να συστήσει μια νέα Ανώνυμη Εταιρεία «με στόχο την καθιέρωση μιας σύγχρονης, ευέλικτης και αποδοτικής διαχείρισης της σιδηροδρομικής υποδομής».

Αυτός ο «νέος ΟΣΕ» - όπως τον αποκαλούν - «θα στελεχωθεί με ικανά στελέχη από τη διεθνή αγορά» και «θα πρέπει να υπερβεί τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, λειτουργώντας με ρυθμούς ιδιωτικού τομέα».

Το αισχρό παραμύθι ότι για τα Τέμπη φταίνε οι «παθογένειες» που δεν αντιμετωπίστηκαν με πιο γρήγορη υλοποίηση της πολιτικής «απελευθέρωσης» των σιδηροδρομικών μεταφορών, επανέρχεται σε νέα βελτιωμένη έκδοση.

Η επόμενη φάση αυτής της καταστροφικής πολιτικής, που με συνέπεια υπηρέτησαν τα προηγούμενα χρόνια η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι, μπαίνει σε εφαρμογή, ως «απάντηση» τάχα στο σημερινό χάλι του σιδηρόδρομου. `Η ακόμα και ως ...απαίτηση όσων διαδηλώνουν για το έγκλημα των Τεμπών!

Αυτό ισχυρίζεται περίπου η κυβέρνηση, όταν λέει ότι αίτημα των παλλαϊκών συλλαλητηρίων είναι να γίνει πιο «αποτελεσματική» στο έργο της. Για τέτοια πρόκληση και τέτοια κοροϊδία μιλάμε, απέναντι στα εκατομμύρια που κατεβαίνουν στους δρόμους, διεκδικώντας τη ζωή απέναντι στα κέρδη.

Για να υλοποιήσει τον σχεδιασμό της, η κυβέρνηση αναζητάει «έμπειρα στελέχη» που εργάζονται σε σιδηροδρομικές επιχειρήσεις του εξωτερικού, με τις υποδείξεις ξένων συμβούλων, όπως οι Γαλλικοί Σιδηρόδρομοι.

Πρόκειται για κρατική εταιρεία που η «μεταρρύθμισή» της από όλες τις γαλλικές κυβερνήσεις, προκειμένου να γίνει πιο ανταγωνιστική, ξεσήκωσε θύελλα απεργιακών και άλλων αντιδράσεων από τους εργαζόμενους σιδηροδρομικούς, που καταγγέλλουν επιδείνωση των όρων εργασίας για τους ίδιους και της ασφάλειας για τους επιβάτες.

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι να μειωθεί το συνολικό δίκτυο κατά 9.000 χλμ. μέχρι το 2026, με κατάργηση των μη κερδοφόρων γραμμών και να μετατραπούν οι σιδηρόδρομοι σε Ανώνυμη Εταιρεία, όπως σχεδιάζεται τώρα και με τις τρεις εταιρείες του ΟΣΕ.

«Εκτιμάμε ότι το άνοιγμα στον ανταγωνισμό δεν είναι θετικό για κανέναν (...) επιβάλλει περιορισμούς στο κόστος. Περιορισμούς στην πλάτη των εργαζομένων (...) αυτή η επιδείνωση των συνθηκών εργασίας θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια για όλο τον κόσμο», προειδοποιούν οι εργαζόμενοι των Γαλλικών Σιδηρόδρομων, όπως προειδοποιούσαν και οι Ελληνες συνάδελφοί τους πριν από τα Τέμπη.

Καμιά μεταρρύθμιση στις ράγες του ανταγωνισμού, της «απελευθέρωσης» και του καπιταλιστικού κέρδους δεν μπορεί να εγγυηθεί καλύτερες συνθήκες δουλειάς για τους σιδηροδρομικούς και μεγαλύτερη ασφάλεια για τους επιβάτες. Αντίθετα, στο κυνήγι του μεγαλύτερου κέρδους, τα πρώτα που θυσιάζονται είναι αυτά.

Το ίδιο θα συμβεί και τώρα με τον σχεδιασμό της κυβέρνησης, που έχει ως αφετηρία τη στρατηγική της ΕΕ και ως προορισμό έναν σιδηρόδρομο κομμένο και ραμμένο στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και στις ανάγκες της κερδοφορίας τους. Γι' αυτό εκτροχιάζεται μόνιμα η ανάγκη του λαού σε ασφαλείς, σύγχρονες και φτηνές σιδηροδρομικές μεταφορές.

Απάντηση από τη σκοπιά του λαού είναι να δυναμώσει ο αγώνας για σιδηρόδρομο - κοινωνική ιδιοκτησία, στο πλαίσιο μιας άλλης εξουσίας και οικονομίας, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, όπου κριτήριο θα είναι οι λαϊκές ανάγκες και όχι το κέρδος.

Σ' αυτόν τον στόχο πρέπει να συγκλίνει σήμερα ο δίκαιος αγώνας ενάντια στη συγκάλυψη των πραγματικών αιτιών και ενόχων για τα Τέμπη, διεκδικώντας ασφαλή και σύγχρονο σιδηρόδρομο. Αυτός είναι ο δρόμος από τον οποίο περνάει η πραγματική δικαίωση των θυμάτων, των συγγενών τους, του λαού και της νεολαίας που συνεχίζουν να διαδηλώνουν ακατάπαυστα δυο χρόνια μετά τα Τέμπη.