Ως αιτία που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα συρθεί στις κάλπες ο Αλ. Τσίπρας ανακάλυψε «την περήφανη στάση του λαού μας στην επέτειο του ΟΧΙ». Εκείνο που δεν αντιλήφθηκε (για την ακρίβεια δεν θέλει να αντιληφθεί) είναι η μεγάλη 48ωρη απεργία, η αυξημένη συσπείρωση εργατικών - λαϊκών μαζών με το ΠΑΜΕ, καθώς και όλοι οι προηγούμενοι σκληροί αγώνες που γίνονται καθημερινά σε τόπους δουλειάς πρωταρχικά, αλλά και οι κινητοποιήσεις στους τόπους κατοικίας. Ούτε το νεκρό δεν θυμήθηκε, θύμα της καταστολής. Επόμενο... Το ΚΚΕ δεν υποτίμησε τις διαμαρτυρίες που έγιναν ανήμερα της 28^ης Οκτωβρίου, υπογράμμισε μάλιστα ότι αποτελούν μία έκφραση της λαϊκής αγανάκτησης. Ως εδώ και τίποτα περισσότερο. Θα μπορούσε ο Αλ. Τσίπρας, μαζί με την αναφορά του στις παρελάσεις, να κάνει λόγο και για τις εργατικές κινητοποιήσεις. Αλλά βρίσκεται μακριά από την ουσία τους, όπως βρίσκεται μακριά η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συνολικά. Δεν έχουν δει ούτε στον ύπνο τους τι σημαίνει να απεργεί ο εργάτης που πεινάει και έχει το μαχαίρι της απόλυσης πάνω από το κεφάλι του. Δεν έχουν καμία σχέση με τους καημούς και τις αγωνίες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Μόνο τα ενδιαφέροντα των καλά αμειβόμενων μεσαίων στρωμάτων γνωρίζουν, κι αυτά επιδερμικά. Βεβαίως έχουν απόλυτη αίσθηση των ενδιαφερόντων της αστικής τάξης. Είναι πολύ χαρακτηριστικά όλα αυτά για το τι είδους κίνημα θέλει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ενα κίνημα με αιτήματα διαχείρισης του συστήματος και με τη μορφή ενός «ντου». Βγάζει σπυράκια στο κίνημα της εργατικής τάξης που δρα συνειδητά.