ΣΕΛ. 11
Η επιτυχία της απεργίας σε όλους τους τόπους δουλειάς και στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, στα μεγάλα εργοστάσια και βιοτεχνίες, είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων. Εχουν χρέος να μην υποκύψουν στην εργοδοτική τρομοκρατία, στη λογική του «τίποτα δε γίνεται» και του «χαμένου μεροκάματου» που καλλιεργεί η εργοδοσία, αλλά και οι συνδικαλιστές που καλλιεργούν το συμβιβασμό με το κεφάλαιο. Αυτή η λογική αφοπλίζει την εργατική τάξη και την οδηγεί χειροπόδαρα δεμένη στην εξόντωση των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων της.
Στην απεργία και τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ έχουν θέση όλοι οι νέοι, τα παιδιά της εργατικής τάξης, που βρίσκονται στην ανεργία, στα σχολεία και τις σχολές, γιατί πρώτα απ' όλα κρίνεται το δικό τους παρόν και μέλλον. Μαζί με τους απεργούς εργάτες των εργοστασίων και των γραφείων πρέπει να βρεθούν οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί έμποροι και βιοτέχνες, και αυτοί πρέπει να σταματήσουν τη δουλειά, να κλείσουν τα μαγαζιά. Ετσι θα είναι πιο ηχηρή η λαϊκή άρνηση στην υποταγή και στην εξόντωση. Να μην πληρώσει ο λαός την κρίση και τα χρέη για τα οποία δεν ευθύνεται. Η μαζική συμμετοχή στις συγκεντρώσεις που συνδιοργανώνουν τα σωματεία και οι άλλες οργανώσεις που ανήκουν στο ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ και την ΟΓΕ πρέπει να γίνει βήμα αποφασιστικής προώθησης και ανάπτυξης της λαϊκής συμμαχίας για την απόκρουση των βάρβαρων μέτρων και για να ανοίξει ο δρόμος για μια φιλολαϊκή διέξοδο και ανάπτυξη, με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων, με το λαό στην εξουσία.
Αυτό το αστικό πολιτικό σύστημα έχει κυριολεκτικά σαπίσει. Και, βέβαια, όταν σαπίζει ένα σύστημα επηρεάζει και τους πολιτικούς, αρκετούς πολιτικούς ή λιγότερους, επηρεάζει όμως. Από εκεί και πέρα και με τα συγκεκριμένα ονόματα πρέπει να γίνει έρευνα. Εάν προκύψει ζήτημα, τότε βεβαίως πρέπει να ασχοληθεί και η Βουλή, με βάση τους ισχύοντες νόμους. Ομως, να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Πολλές φορές η ανάδειξη της σαπίλας των προσώπων γίνεται ακριβώς για να βγάλει αναμάρτητο το σύστημα.