Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που χρειάζονται για να υλοποιήσει την αντιλαϊκή πολιτική, για να υπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Αποφασιστικότητα και προσήλωση στο να τσακίσει τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, για να υλοποιήσει πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου. Σχέδιο και μέθοδο, ώστε να το κάνει αυτό, καλλιεργώντας συνείδηση στο λαό ότι πρέπει να συμβιβαστεί με τη δυστυχία του, γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς και παραμυθιάζοντάς τον πως οι θυσίες θα πιάσουν τόπο. Και, βέβαια, πολύ θράσος που της επιτρέπει να κοροϊδεύει κατάμουτρα και να εμπαίζει εργαζόμενους, ανέργους, συνταξιούχους, συνολικά τα λαϊκά στρώματα.

Ολα αυτά «χώρεσαν» στο προχτεσινό διάγγελμα του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, που ανακοίνωσε την επιστροφή ενός εφάπαξ βοηθήματος που το «βάφτισε» «13η σύνταξη» και το προσωρινό πάγωμα της κατάργησης του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά που δέχονται πρόσφυγες και μετανάστες.

Πώς παρουσίασε η κυβέρνηση αυτές τις εξαγγελίες; Ξεχωρίζουμε ορισμένα «μαργαριτάρια» από την προπαγάνδα της. «Υλοποίηση παλιότερων δεσμεύσεων για 13η σύνταξη». «Η κυβέρνηση είναι συνεπής στις δεσμεύσεις της». «Η κυβέρνηση δηλώνει πως αφού αντέχει η οικονομία θα στηριχτούν σιγά - σιγά όλες οι κοινωνικές ομάδες που έχουν πληγεί». Αυτά και άλλα είναι μερικά από τα επιχειρήματα που συνοδεύουν τις κυβερνητικές ανακοινώσεις. Οπως συνόδευαν και το «κοινωνικό μέρισμα» της προηγούμενης κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Και είναι ένα προς ένα κάλπικα, ψεύτικα και επικίνδυνα για το λαό.

Δεν έχει καμία αξία να επιχειρηματολογήσουμε για τα περί 13ης σύνταξης. Τι να πει κάποιος, όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός ξεστομίζει πως ένα βοήθημα 300 - 400 ευρώ, που δίνεται μία φορά σε ένα συγκεκριμένο αριθμό συνταξιούχων, είναι η υλοποίηση της προεκλογικής δέσμευσης του ΣΥΡΙΖΑ για την επαναφορά της 13ης σύνταξης. Πόσο μάλλον όταν αυτήν την ίδια τη σύνταξη η κυβέρνηση την έχει μειώσει σε όλους τους συνταξιούχους δύο και τρεις φορές και από την 1.1.2017 θα τη μειώσει κι άλλο.

Η συνέπεια της κυβέρνησης στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής είναι αυτή που αποκλείει στο μέλλον κάθε προσδοκία για ανάκτηση απωλειών, μετατρέπει σε ψευδαίσθηση και αυταπάτη τη θέση ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη, η ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων για την οποία η κυβέρνηση πασχίζει και ανταγωνίζεται με τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα θα φέρει τη διέξοδο για το λαό.

Γι' αυτό, τα περί «στήριξης των κοινωνικών ομάδων που πλήττονται όσο αντέχει η οικονομία» και τα περί «σιγά - σιγά μπορούν να πάνε καλύτερα τα πράγματα» είναι προκλητικά ψέματα. Γιατί, η αλήθεια είναι ότι ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης εντείνει τη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση, δημιουργεί συνθήκες οι νεότεροι εργαζόμενοι να δουλεύουν και να ζουν με χειρότερους όρους από τους παλιότερους. Γιατί, η αλήθεια είναι ότι η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, για την οποία κόπτονται, απαιτεί το διαρκές ξεζούμισμα του λαού.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει το λαό να εμπεδώσει σιγά - σιγά, μέσα από την πραγματικότητα που βιώνει ότι πρέπει να συμβιβαστεί με αυτήν την πραγματικότητα. Με την πραγματικότητα που λέει πως «όταν έχω κάτι θα δίνω - απ' αυτά που σου παίρνω - και πρέπει να είσαι και ευτυχισμένος γι' αυτό», πως πρέπει να λέει «πάλι καλά που πήρα έστω κι αυτά τα 300 ευρώ» ακόμα κι αν το προηγούμενο διάστημα έχει χάσει τα τριπλάσια και στο μέλλον θα χάσει κι άλλα. Κι αυτό είναι που χρειάζεται απάντηση δυνατή και ασυμβίβαστη με τη δυστυχία και την ανέχεια που τον βυθίζουν κεφάλαιο - ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί και αστικές κυβερνήσεις.