Οι «αναδιαρθρώσεις» και οι «μεταρρυθμίσεις», που κρίνονται αναγκαίες στην προοπτική ανάκαμψης του κεφαλαίου, βρίσκονται σταθερά στην πρώτη γραμμή της αντιλαϊκής επίθεσης, ενώ γύρω απ' αυτό το ζήτημα εκδηλώνονται στρατηγικές συμπλεύσεις της κυβέρνησης, του κουαρτέτου και των άλλων κομμάτων της αστικής διαχείρισης.

Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται από τις τοποθετήσεις υπουργών της κυβέρνησης, των στελεχών της Ευρωζώνης, του ΔΝΤ και βέβαια των εκπροσώπων εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων, στο πλαίσιο του διήμερου συνεδρίου που οργανώθηκε από τον «Economist» στην Αθήνα.

«Ενα το κρατούμενο» είναι η απαρέγκλιτη τήρηση της συμφωνίας του Γιούρογκρουπ, όπως «κλείδωσε» μετά τη 2η «αξιολόγηση». Ολοι οι ομιλητές αναφέρθηκαν με θερμά λόγια σ' αυτήν, αναγνωρίζοντας την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να νομοθετήσει αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, που η εφαρμογή τους ξεπερνάει ακόμα και τον ορίζοντα του 3ου μνημονίου, στρώνοντας το έδαφος για επιπλέον μέτρα, στο όνομα της διευθέτησης του χρέους.

Οπως προκύπτει από τις τοποθετήσεις κυβερνητικών στελεχών στο συνέδριο, το αμέσως επόμενο διάστημα αναμένεται μπαράζ από αντιλαϊκά νομοσχέδια, που θα ενσωματώνουν τα δεκάδες «προαπαιτούμενα», με άξονα την ανταγωνιστικότητα, τη διαμόρφωση «κατάλληλου» επιχειρηματικού κλίματος, την προσέλκυση επενδύσεων, την κλιμάκωση των ιδιωτικοποιήσεων κ.ά.

Μάλιστα, όπως είπε στην ομιλία του ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γ. Χουλιαράκης, η κυβέρνηση διεκδικεί «την ιδιοκτησία όσων έχουν εφαρμοστεί μέχρι τώρα», κάνοντας «σινιάλο» στους εταίρους και στο κεφάλαιο για την αποφασιστικότητά της να συνεχίσει με τους ίδιους και ταχύτερους ρυθμούς την εφαρμογή των συμφωνημένων μέτρων.

Πάνω εκεί «κούμπωσαν» και οι «παραινέσεις» της εκπροσώπου του ΔΝΤ στο κουαρτέτο, Ντ. Βελκουλέσκου, να επιταχύνει η κυβέρνηση τις «μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας», προσθέτοντας με νόημα ότι «δεν πρέπει να πάρει πίσω» μετά το 2018 τις «μεταρρυθμίσεις» που έγιναν στην αγορά εργασίας τα προηγούμενα χρόνια. Είναι φανερό ότι από τώρα στρώνεται το έδαφος για αλλαγή προς το χειρότερο της εργατικής νομοθεσίας, με παγίωση και επέκταση του σημερινού άθλιου καθεστώτος.

Το ίδιο στίγμα έδωσε και ο εκπρόσωπος του ESM, ο οποίος μίλησε στο συνέδριο, λέγοντας με έμφαση ότι «είμαστε στα μισά του δρόμου και μένουν ακόμη πολλά να γίνουν». Δηλαδή, ακόμα και αν η οικονομία περάσει σε φάση ανάκαμψης, έστω και αναιμικής, όπως προβλέπουν ευρωπαϊκοί και διεθνείς οργανισμοί, οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και οι θυσίες για το λαό έχουν ακόμα ...μέλλον.

Στην πραγματικότητα, είναι βαρέλι δίχως πάτο, για να τροφοδοτούνται και να θωρακίζονται διαρκώς η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου. Αυτό ακριβώς συμπυκνώνουν οι προσπάθειες της κυβέρνησης για τη «δημιουργία ενός φιλικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος μέσα από ένα ισχυρό θεσμικό πλαίσιο με σαφείς και σταθερούς κανόνες», που ανέλυσε στο ίδιο συνέδριο ο υπουργός Οικονομίας.

Ο λαός έχει τώρα την πείρα να δει καλύτερα τις εξελίξεις και να μην αιφνιδιαστεί. Ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης όχι μόνο δεν οδηγεί σε ανακούφιση και ανάκτηση δικαιωμάτων, αλλά προϋποθέτει κλιμάκωση της επίθεσης, με ένταση της εκμετάλλευσης και τη δημιουργία περισσότερου «ζωτικού χώρου» για τα μονοπώλια, σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Επομένως, να μη δεχτεί ο λαός να βάλει το κεφάλι του στον ντορβά, όπως τον καλούν η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της στις διάφορες ιμπεριαλιστικές ενώσεις και οργανισμούς. Διέξοδος υπάρχει στον αντίθετο δρόμο, αυτόν της σύγκρουσης με το κεφάλαιο, για ανάκτηση των απωλειών και ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.