Ως «ορόσημο» εξελίξεων παρουσιάζεται η σημερινή τριμερής Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, με τη συμμετοχή του Αμερικανού ΥΠΕΞ, στην Ιερουσαλήμ.

Το χορό σέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι πριν από λίγες μέρες έτρεφε ελπίδες ότι η τριμερής θα φιλοξενούνταν στην Κρήτη και ότι η συμμετοχή Πομπέο θα καταγραφόταν ως μια ακόμα αναγνώριση της «προσφοράς» της στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στην Ανατ. Μεσόγειο και ευρύτερα.

Οπως και να 'χει, είτε στην Κρήτη, είτε στην Ιερουσαλήμ, η τριμερής αξιοποιείται από την κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία για να διαφημίσουν τη συμβολή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στη ...«σταθερότητα» της περιοχής και να εξωραΐσουν την ελληνική εμπλοκή στα επικίνδυνα σχέδια και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Ποιο είναι το βασικό τους επιχείρημα; Οτι η άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ στην τριμερή ενισχύει την ασφάλεια και αποτελεί απάντηση στην επιθετικότητα της Τουρκίας. Επομένως, προστατεύονται τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου και ταυτόχρονα αναβαθμίζεται ο ρόλος της Ελλάδας. Πρόκειται για ψέμα και επικίνδυνη αντιστροφή της πραγματικότητας.

Τα σχήματα «περιφερειακής συνεργασίας», όπου συμμετέχει η Ελλάδα, συγκροτήθηκαν με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ και υπό ΝΑΤΟική ομπρέλα. Ενα τέτοιο σχήμα στρατιωτικής και οικονομικής συνεργασίας είναι η τριμερής Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, για την οποία οι ΗΠΑ ποτέ δεν έκρυψαν ότι ευθυγραμμίζεται με τα στρατηγικά τους συμφέροντα στην περιοχή.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, άλλωστε, ότι η βάση της «στρατηγικής σύγκλισης» Ελλάδας - Ισραήλ μετά το 2010 είναι η στρατιωτική τους συνεργασία, στο πλαίσιο της οποίας συνεκπαιδεύονται και με τις ΗΠΑ, για τον στρατιωτικό έλεγχο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, ακόμα και για ενδεχόμενες επιθέσεις στο Ιράν.

Η ένταση του ανταγωνισμού με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα για τον έλεγχο της περιοχής, όπως και τα νέα δεδομένα, με την εύρεση μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και την εμπλοκή της αμερικανικής «ExxonMobil», δημιουργούν προϋποθέσεις για ακόμα ενεργότερη ανάμειξη των ΗΠΑ.

Στόχος τους παραμένει να διασφαλίσουν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα και να ενισχύσουν τον σχεδιασμό τους στην αξιοποίηση του ενεργειακού πλούτου της Ανατ. Μεσογείου, έναντι κυρίως της Ρωσίας. Για τον ίδιο λόγο, άλλωστε, μεθοδεύεται και η συμμετοχή της Γαλλίας στην ίδια τριμερή. ΗΠΑ και Γαλλία συζητάνε μάλιστα και την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων στην Κύπρο.

Ποιες είναι επομένως οι πιο άμεσες συνέπειες από την ενεργότερη αμερικανική εμπλοκή; Ενα βήμα παραπέρα στη στρατιωτικοποίηση της περιοχής και η ένταση της επιθετικότητας του ΝΑΤΟ, που δεν πρόκειται βέβαια να μείνει αναπάντητη από τους ανταγωνιστές του. Ηδη η Ρωσία προειδοποιεί ότι δεν θα ανεχτεί τη ΝΑΤΟποίηση της Κύπρου, πόσο μάλλον την εγκατάσταση αμερικανικής βάσης στο νησί.

Εξίσου έωλο είναι το επιχείρημα ότι με τον τρόπο αυτό οι ΗΠΑ στέλνουν μήνυμα στην Τουρκία και ότι προστατεύουν τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου. Οι ΗΠΑ, όμως, έχουν καλέσει ανοιχτά την Τουρκία να πάρει μέρος στη διανομή της λείας στην Ανατ. Μεσόγειο, ως μέρος του παζαριού για να μην απαγκιστρωθεί από το δυτικό στρατόπεδο. Τον ΝΑΤΟικό αυτό σχεδιασμό στηρίζει και η Ελλάδα.

Το παζάρι όμως αυτό «ακουμπά» και κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Καθόλου τυχαία, στον απόηχο της αυριανής τριμερούς, αναθερμαίνονται διχοτομικά σενάρια για την Κύπρο, ενώ στο τραπέζι επανέρχεται ο «έντιμος συμβιβασμός» στα Ελληνοτουρκικά, με συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου.

Γίνεται επομένως φανερό ότι αυτά τα σχήματα και η αναβάθμισή τους αξιοποιούνται είτε για την άσκηση πίεσης στην Τουρκία να ευθυγραμμιστεί με τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, είτε ως «θερμοκήπια» συνεκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου.

Το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο για το λαό: Καμιά εγγύηση δεν υπάρχει για τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου, παρά μόνο τροχιοδεικτικές για την πολτοποίησή τους στο «μπλέντερ» της συνεκμετάλλευσης που στηρίζουν και προωθούν ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.

Τα ψέματα και η κοροϊδία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μόνο στόχο έχουν να «βγάλουν λάδι» τη δική της επικίνδυνη πολιτική και των ιμπεριαλιστών συμμάχων της, για λογαριασμό της αστικής τάξης. Να στοιχίσουν τον ελληνικό λαό πίσω από συμμαχίες και ανταγωνισμούς, που καμιά σχέση δεν έχουν με τα δικά του πραγματικά συμφέροντα.