ΣΕΛ. 14
Αρθρο στον «Ριζοσπάστη» του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ
Με αφορμή (και) αυτά τα σενάρια, ο Αλέξης Τσίπρας ...σαν έτοιμος από καιρό πήρε την «πάσα» και θυμήθηκε στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ να μιλήσει για «τη δυνατότητα να προκύψει μια κυβέρνηση συνεργασίας όλων των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων»...
Την ίδια στιγμή, άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διακινούν το επιχείρημα πως, σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο ελάχιστος αριθμός για να λάβει μία κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης είναι 120 ψήφοι, που με αναλογικό σύστημα αντιστοιχεί σε ποσοστό 40% του εκλογικού σώματος...
Το πλέον ρεαλιστικό σενάριο σε περίπτωση αδυναμίας σχηματισμού κυβέρνησης (αν κρίνουμε με βάση τις θέσεις και τα πεπραγμένα των κομμάτων) είναι η δυνατότητα να προκύψει μία συγκυβέρνηση ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, ή - σε πρώτη φάση τουλάχιστον - να ανοίξει ο δρόμος σε μία τέτοια συγκυβέρνηση αργότερα. Και όσοι ξορκίζουν αυτό το ενδεχόμενο, ας σκεφτούν πώς το αντιμετώπιζαν παλιότερα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, μέχρι που το έκαναν πράξη. Τονίζουμε τα εξής:
-- Πριν τις πρόσφατες εκλογές ο ίδιος ο Τσίπρας, ο ηγέτης των «προοδευτικών δυνάμεων», δήλωνε πως «κάτω από ακραίες συνθήκες» μπορεί να υπάρξει συγκυβέρνηση (του ΣΥΡΙΖΑ) με τη Δεξιά. Αλλωστε, και ο ίδιος την έχει κάνει πράξη μία φορά με τους ΑΝΕΛ...
-- Στον χαιρετισμό της στο συνέδριο της ΝΔ η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε πως «είμαστε ανοιχτοί να συζητήσουμε θέματα όπου μπορεί να υπάρχει συναίνεση. Είναι αυτονόητο ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια συγκλίσεων για τον γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας (...) Είναι αυτονόητο πως υπάρχουν περιθώρια συγκλίσεων για το εθνικό συμφέρον, στη συζήτηση που έχει ανοίξει στην ΕΕ για τη βελτίωση των πολιτικών, την αναθεώρηση συνθηκών, την ασφάλεια, την άμυνα και το δημοσιονομικό πλαίσιο». Πίσω από αυτές τις λέξεις κρύβεται η στρατηγική συμφωνία στα μεγάλα ζητήματα: Στην εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στην πολιτική στήριξης της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
-- Θυμίζουμε, επίσης, ότι όταν τέθηκε το κολοσσιαίο πολιτικό ζήτημα της ψήφισης του 3ου μνημονίου, μια χαρά συνέπραξαν ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τότε.
-- Δεν θα αδικήσουμε τη ΝΔ που επίσης έχει φανεί γενναιόδωρη στην αναγνώριση του αντιλαϊκού έργου του ΣΥΡΙΖΑ. Ολοι έχουμε την εικόνα τού πόσο χαρούμενος δήλωνε ο Αδωνις Γεωργιάδης - προεκλογικά - για τη φιλοαμερικάνικη πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Οπως και τα πρόσφατα εύσημα του Βρούτση, υπουργού της κυβέρνησης της ΝΔ, στους προκατόχους του όσον αφορά στην κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, έναν διακαή πόθο του μεγάλου κεφαλαίου. Τι άλλο σημαίνει η δήλωσή του πως «(σ.σ. ως κυβέρνηση) θα έχουμε ολοκληρώσει μία μεγάλη ασφαλιστική μεταρρύθμιση ως ένα αποτέλεσμα από το 2010, από την περίοδο του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ»!
Οπως βλέπουμε, ισχύει απόλυτα ότι «το ένα χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο».
Οσο κι αν σηκωθούν οι τόνοι της αντιπαράθεσης ανάμεσα στο σημερινό δίπολο του αστικού πολιτικού συστήματος υπάρχει ένα δεδομένο: Ο λαός έχει απέναντί του ένα ενιαίο μπλοκ που υπηρετεί με πάθος την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ. Για να μπουν εμπόδια σε αυτήν την πολιτική, για να ανοίξει ο δρόμος για καλύτερους όρους δουλειάς και ζωής υπάρχει επίσης ένα δεδομένο: Η μαχητική συμπόρευση με το ΚΚΕ στους δρόμους του αγώνα με την προώθηση μίας πλατιάς αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής συμμαχίας και πάλης. Εκεί που τελικά κρίνονται όλα...
ΚΚΕ: Τα «κλαψουρίσματα» της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων για τη στάση «Πόντιου Πιλάτου» των ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΕΕ στην κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας επιβεβαιώνουν πόσο επικίνδυνη είναι η πολιτική που εγκλωβίζει τη χώρα στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες
Κατά καιρούς υπάρχουν στιγμές που οι εκπρόσωποι των κομμάτων του κεφαλαίου επιλέγουν να βάλουν για λίγο στην άκρη τις κάλπικες για το λαό αντιπαραθέσεις τους, αφήνοντας με τοποθετήσεις τους να φανεί γυμνή η στρατηγική τους σύμπλευση στην πολιτική που τσακίζει το λαό για τα κέρδη των μονοπωλίων.
Μία τέτοια αποκαλυπτική στιγμή αποτυπώθηκε προχτές στη Βουλή, όταν ο υπουργός Εργασίας της ΝΔ, Γ. Βρούτσης, έδωσε εύσημα στις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για τη «συνέχεια» που επέδειξαν στην αντιασφαλιστική επίθεση, δηλώνοντας χωρίς περιστροφές ότι με την προώθηση του νέου χτυπήματος που φέρνει η ΝΔ «θα έχουμε ολοκληρώσει μια μεγάλη ασφαλιστική μεταρρύθμιση ως ένα αποτέλεσμα από το 2010, από την περίοδο του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ» και ότι όλα τα αντιασφαλιστικά νομοθετήματα «τα προχωρήσαμε όλοι μαζί και τώρα θα πάμε στο τελευταίο βήμα»...
Μαζί με τη συσσωρευμένη πείρα του λαού από τα βάρβαρα μέτρα που εφαρμόζουν με «συνέχεια» και όλο και συχνότερα τα ψηφίζουν μαζί όλα τα κόμματα του κεφαλαίου, τέτοιες δημόσιες «αναλαμπές» των εκπροσώπων τους αποτυπώνουν την πραγματική «μεγάλη εικόνα» των ανατροπών, απέναντι στον αποπροσανατολιστικό προπαγανδιστικό κουρνιαχτό.
Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν πολλά στο πρόσφατο παρελθόν και κατά την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Και πάλι ο Γ. Βρούτσης ήταν αυτός που είχε ευχαριστήσει από το βήμα της Βουλής την τότε υπουργό Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου, επειδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έβαλε για πρώτη φορά σε εφαρμογή τον δικό του νόμο για την κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον κατώτατο μισθό και τη μόνιμη καθήλωσή του με Υπουργικές Αποφάσεις.
Ο Αδ. Γεωργιάδης δήλωνε ενθουσιασμένος ότι... δεν κρατιέται να ψηφίσει την απεργοκτόνα διάταξη Αχτσιόγλου, που έφερε στη Βουλή και ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το Γενάρη του 2018.
Αντίστοιχο παράδειγμα για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ - μέσα στα πάρα πολλά της διακυβέρνησής της - ήταν και οι τοποθετήσεις των εκπροσώπων του Δημοσίου, κάτω από τις εντολές της, οι οποίοι σε όλες τις σχετικές δικαστικές υποθέσεις υπερασπίστηκαν μέχρι κεραίας όλες τις περικοπές στις συντάξεις, στον 13ο και τον 14ο μισθό κ.ο.κ., αναπαράγοντας ατόφια όλη τη μνημονιακή επιχειρηματολογία των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Και τώρα, η τοποθέτηση του Γ. Βρούτση την περασμένη Δευτέρα, για το πώς «όλοι μαζί» προχώρησαν την αντιασφαλιστική λαίλαπα, η επισήμανσή του ότι όπως ο νόμος Λοβέρδου του ΠΑΣΟΚ κρατήθηκε από τη ΝΔ και συνεχίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και από τον νόμο Κατρούγκαλου «θα κρατηθούν σωστές αντηρίδες και θα αλλάξουν περιοχές που το ίδιο το ΣτΕ αμφισβήτησε», επιβεβαιώνουν ανοιχτά αυτό που ανέδειξε το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή, την αντιλαϊκή «συνέχεια» όλων των κυβερνήσεων του κεφαλαίου και στο χτύπημα της Κοινωνικής Ασφάλισης.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ο νόμος Κατρούγκαλου δεν ακύρωσαν απολύτως καμία από τις βάρβαρες ανατροπές, τις ενσωμάτωσαν όλες και τις πήγαν παραπέρα. Η εφαρμογή του «σπασίματος» της κύριας σύνταξης σε «εθνική» και «ανταποδοτική», με την πρώτη να αφορά ψίχουλα ενώ στη δεύτερη αποσύρεται η εγγύηση του κράτους, η δραματική μείωση των ποσοστών αναπλήρωσης, ο επανυπολογισμός όλων των συντάξεων κ.ο.κ. προετοίμασαν το έδαφος για το νέο χτύπημα που φέρνει σήμερα η ΝΔ, η οποία με τη σειρά της ομολογεί ανοιχτά ότι όχι μόνο δεν πρόκειται να καταργήσει τον νόμο Κατρούγκαλου, αλλά θα τον εφαρμόσει και θα «βελτιώσει» τα νομικά κενά του...
«Ολοι μαζί», που λέει και ο υπουργός Εργασίας, δουλεύουν με ενιαίο στόχο: Να απαλλάξουν την εργοδοσία και το κράτος της από το «κόστος» της Κοινωνικής Ασφάλισης, να δημιουργήσουν ένα τεράστιο πεδίο κερδοφορίας για τα μονοπώλια της ιδιωτικής ασφάλισης, να παραδώσουν τα αποθεματικά και τις εισφορές βορά στον χρηματιστηριακό τζόγο, για τη στήριξη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Σε αυτήν την ενιαία επίθεση του κεφαλαίου, οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφοι μπορούν να αντιπαραθέσουν μόνο τον δικό τους ενιαίο αγώνα για Κοινωνική Ασφάλιση αποκλειστικά δημόσια και υποχρεωτική για όλους, με διασφάλιση των γηρατειών, της Υγείας και της Πρόνοιας. Τα συλλαλητήρια του περασμένου Σαββάτου έδωσαν μια ισχυρή εργατική - λαϊκή απάντηση σε αυτήν την κατεύθυνση, η οποία πρέπει να ενισχυθεί κι άλλο, με το πανελλαδικό πανσυνταξιουχικό συλλαλητήριο στις 14 Δεκέμβρη, με ακόμα πιο μαζική συμμετοχή στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες που θα ακολουθήσουν.
Στις 11 π.μ. στο δημαρχείο, με τη συμμετοχή Επιτροπών Ειρήνης, Σωματείων και φορέων
Δ. Κουτσούμπας: Δυναμώνουμε την πάλη, για να πάψουν οι ανάγκες των αναπήρων να αποτελούν ατομική υπόθεση και δυσβάσταχτο εμπόρευμα για τις οικογένειες