Τα τύμπανα του ιμπεριαλιστικού πολέμου ηχούν στην Ευρώπη και ο ήχος τους ακούγεται πολύ πιο πέρα από τα σύνορα της Ουκρανίας, όπου για 16η μέρα συνεχίζεται η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας. Η συζήτηση στην ΕΕ για το «ευρωομόλογο», ή για κάποιον άλλο, ενιαίο τρόπο χρηματοδότησης των εξοπλισμών και των κοινών πολιτικών μείωσης της εξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο, είναι ένα βήμα παραπέρα στην πολεμική προετοιμασία, όπου η χώρα μας εμπλέκεται όλο και πιο πολύ.

Η ΕΕ εξοπλίζεται και προσπαθεί να καλύψει τα ενεργειακά της «νώτα», μπροστά στο ενδεχόμενο να γενικευτεί η στρατιωτική αναμέτρηση που μαίνεται στην Ουκρανία. Το οικονομικό - και όχι μόνο - κόστος για τους λαούς είναι τεράστιο. Το πληρώνουν ήδη με αυξήσεις - φωτιά στα καύσιμα και στην Ενέργεια, με τις υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες, που τώρα φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν γίνονται για την άμυνα της χώρας αλλά υπηρετούν τον επιθετικό σχεδιασμό των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Οι οπαδοί της «περισσότερης Ευρώπης», που θα έφερνε τάχα ευημερία στους λαούς με ευρωομόλογα ή άλλους μηχανισμούς «ενιαιοποίησης» δαπανών και κρατικών χρεών (θυμίζουμε ότι το υποστήριζε φανατικά ο ΣΥΡΙΖΑ...), θα πρέπει να ψάξουν μέρος να κρυφτούν.

Αποδεικνύεται περίτρανα ότι κάθε βήμα στην παραπέρα ενοποίηση της ΕΕ (πολιτική, οικονομική και στρατιωτική) την κάνει ακόμα πιο αντιδραστική, ακόμα πιο επικίνδυνη για τον λαό και τις ανάγκες του, χωρίς βέβαια να εξαλείφονται οι αντιθέσεις μεταξύ των κρατών - μελών. Αυτό επιβεβαιώνει άλλωστε και η αντιπαράθεση για τους όρους και το εύρος του κοινού δανεισμού, που κυριάρχησε στη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής.

«Περισσότερη Ευρώπη» σε συνθήκες όξυνσης των ανταγωνισμών και πόλωσης των στρατοπέδων, σημαίνει μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση και κλιμάκωση της αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης στο εσωτερικό, νέα μέτρα περιστολής λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών, απειλές και τρομοκρατία για να σκύψει ο λαός το κεφάλι. Σ' αυτά πρωταγωνιστεί η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, που έχει βάλει την υπογραφή του σε όλα τα κεφάλαια της ελληνικής εμπλοκής στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό.

Γι' αυτό, μαζί με το κόστος των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και του πολέμου, απογειώνεται και η προπαγάνδα, για να δεχτεί ο λαός να το πληρώσει, ακόμα και με το αίμα του αν χρειαστεί. Να στρατευτεί στα σχέδια και τους καβγάδες της αστικής τάξης, ανεμίζοντας σημαίες ξένες προς τα δικά του συμφέροντα, αφού δεν έχει τίποτα να χωρίσει με τους άλλους λαούς.

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση Μπορέλ ότι «η υπεράσπιση των φιλελεύθερων αξιών μας δεν θα είναι εφικτή εάν δεν υπάρχει πολιτική δέσμευση και αν οι πολίτες δεν προτίθενται να κάνουν κάποιες θυσίες». Για ποιες θυσίες μιλάει; Η συνέχεια είναι αποκαλυπτική: «Οι Ευρωπαίοι πολίτες πρέπει να μειώσουν τη ζέστη στα σπίτια τους. Ολοι πρέπει να κάνουν μια προσπάθεια. Με τον ίδιο τρόπο θα χρησιμοποιούσατε λιγότερο νερό εάν υπήρχε ξηρασία»!

Κυνικές και προκλητικές, οι δηλώσεις του ύπατου εκπροσώπου της ΕΕ ξεμασκαρεύουν την αντιδραστική στρατηγική της ΕΕ, που εξαναγκάζει εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά να συμπιέζουν στο ελάχιστο τις ανάγκες τους σε Ενέργεια και τώρα προετοιμάζει το έδαφος για ακόμα μεγαλύτερη ενεργειακή φτώχεια.

Παρουσιάζει μάλιστα τον πόλεμο και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς περίπου ως ...φυσικό φαινόμενο, σαν μια ξηρασία, όπου θα πρέπει να προσαρμόσει τη ζωή και την τσέπη του ο λαός, για να υπερασπιστεί τις «φιλελεύθερες αξίες». Δηλαδή, την ελευθερία στην εκμετάλλευση, στη διεκδίκηση μεγαλύτερης λείας στο ξαναμοίρασμα αγορών, πηγών και δρόμων Ενέργειας, που πάνε πάντα μαζί με τον αυταρχισμό, την καταστολή, τον αντικομμουνισμό. Αυτές είναι οι σάπιες «αξίες» της αστικής τάξης στην ΕΕ, στις ΗΠΑ, στη Ρωσία, στην Ουκρανία και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.

Ο πόλεμος γίνεται για τα συμφέροντα των λίγων και τον πληρώνουν οι πολλοί. Μόνος τρόπος για να σωθεί ο λαός είναι να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Να βγει μπροστά και να φωνάξει «όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο»! Να παλέψει για μέτρα ανακούφισης από την ακρίβεια και τις πολεμικές ανατιμήσεις, για αυξήσεις στους μισθούς, ενίσχυση του λαϊκού εισοδήματος.

Να διεκδικήσει στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα «καμιά εμπλοκή, αποδέσμευση από τις δολοφονικές συμμαχίες της αστικής τάξης», βάζοντας στο στόχαστρο την ίδια την εξουσία της, το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα.