Με τον «βραχνά» της στέγης να ταλαιπωρεί ολοένα και περισσότερο τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, ειδικά τα τελευταία χρόνια, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, είναι τουλάχιστον προκλητικός ο διαγκωνισμός ανάμεσα στη ΝΔ, στον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα για το ποιος διαθέτει το «καλύτερο» στεγαστικό πρόγραμμα για να ανακουφίσει τάχα τον λαό και ιδιαίτερα τη νεολαία. Είναι τα ίδια κόμματα που με τους πλειστηριασμούς, τους νόμους και τα χαράτσια μετέτρεψαν τη στέγη σε πολυτέλεια.

Τώρα προστίθενται τα δυσβάσταχτα κόστη της Ενέργειας και τα απανωτά κύματα ακρίβειας για όλα τα είδη πλατιάς κατανάλωσης, που μαζί με τους ξέφρενους ανοδικούς ρυθμούς των ενοικίων διαμορφώνουν έναν εφιάλτη διαρκείας.

Τα στοιχεία σοκάρουν, αφού τα λαϊκά νοικοκυριά φτάνουν να διαθέτουν μέχρι και το μισό εισόδημά τους για τη στέγη, η ιδιοκατοίκηση περιορίζεται όλο και περισσότερο, ενώ είναι πλέον απαγορευτικά τα κόστη για να σπουδάσει κάποιος νέος «εκτός έδρας», αν δεν καταφέρει να βρει δωμάτιο σε κάποια από τις ελάχιστες και υποβαθμισμένες φοιτητικές εστίες.

Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα ότι αυτό που εμποδίζει την ικανοποίηση μιας από τις πιο ζωτικές λαϊκές ανάγκες, δηλαδή της στέγασης, είναι η ίδια η καπιταλιστική κερδοφορία, που έχει καταστήσει την κατοικία πανάκριβο εμπόρευμα.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, άλλωστε, την τελευταία δεκαετία ξηλώθηκαν τα όποια στεγαστικά προγράμματα υλοποιούσε ο ΟΕΚ, ο οποίος καταργήθηκε, με τους εργαζόμενους βέβαια να συνεχίζουν να πληρώνουν εισφορές, ενώ οι εργοδότες έχουν απαλλαγεί.

Ετσι, αν και οι εργαζόμενοι επιβαρύνονται με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο, το μόνο που τους «παρέχεται» είναι μερικά ψίχουλα για «επίδομα ενοικίου», ενώ οι εργοδότες έχουν απαλλαγεί από εισφορές περίπου 2,5 δισ. ευρώ την τελευταία 10ετία!

Σήμερα, που η ανάγκη για φτηνή στέγη γίνεται όλο και μεγαλύτερη, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ανακοινώσει νέες «παροχές», όχι για τους εργαζόμενους, αλλά στα μέτρα των κατασκευαστικών ομίλων και των τραπεζών, υποτίθεται για την αντιμετώπιση του οξυμένου αυτού προβλήματος.

Από τη μία οι όμιλοι, με τα γνωστά σχήματα των ΣΔΙΤ, που «ευλογούνται» από όλες τις κυβερνήσεις, ετοιμάζονται να ξεκοκαλίσουν ένα αποθεματικό 1,5 δισ. ευρώ που έχουν συσσωρεύσει οι εισφορές των εργαζομένων, όπως και το κτιριακό απόθεμα του ΟΕΚ.

Και από την άλλη οι τράπεζες ανοίγουν τα γκισέ τους σε νέα πελατεία, προσφέροντας δανεισμό με «επιδοτούμενα» από το κράτος επιτόκια, δηλαδή πάλι από τα λεφτά των εργαζομένων.

Με τέτοιες αντιλαϊκές συνταγές, που δοκιμάζονται και σε άλλα κράτη της ΕΕ, χωρίς να ανακουφίζουν ουσιαστικά τον λαό, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ανακοινώσει «στοχευμένα» μέτρα για τα πιο φτωχά λαϊκά νοικοκυριά, στο όνομα της «κοινωνικής συνοχής», ενώ ταυτόχρονα επιδοτεί έμμεσα τους κατασκευαστικούς και άλλους ομίλους. Τα εργατικά - λαϊκά στρώματα θα συνεχίσουν βέβαια να «κόβουν από παντού» για να τα φέρουν βόλτα.

Μπροστά στη ΔΕΘ, όπου όλα τα αστικά κόμματα ετοιμάζονται να επιστρέψουν στον «τόπο του εγκλήματος», παρουσιάζοντας δεσμεύσεις όπως οι παραπάνω για τη λαϊκή στέγη, οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους ξεδιπλώνουν τις δίκαιες διεκδικήσεις τους για ολοκληρωμένο στεγαστικό σχεδιασμό με ευθύνη του κράτους, πλαφόν στα φοιτητικά ενοίκια, άτοκα δάνεια στα νέα ζευγάρια, παύση των πλειστηριασμών κ.ο.κ.

Το οξυμένο λαϊκό πρόβλημα της στέγης φέρνει στο προσκήνιο και τους όρους για την εξασφάλιση φτηνής και ποιοτικής κατοικίας για κάθε λαϊκό νοικοκυριό, δηλαδή τη σύγκρουση με την ίδια τη μέγγενη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που πνίγει κάθε τέτοια σύγχρονη δυνατότητα. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, που δείχνει και παλεύει γι' αυτήν τη διέξοδο, οι εργαζόμενοι μπορούν να περάσουν στην αντεπίθεσή τους, για να πάψει να είναι «όνειρο θερινής νυκτός» η αυτονόητη ανάγκη για στέγη.