Το Αιγαίο, πλέον, βρίσκεται στα χέρια του ΝΑΤΟ, το στρατηγείο της Νάπολης και ο Αμερικανός διοικητής του αποφασίζουν κατά περίπτωση πού θα ανατεθεί η επιχειρησιακή ευθύνη, σε Ελληνα ή Τούρκο διοικητή. Ομως, ο μεγαλοϊδεατισμός της κυβέρνησης, με τη διεκδίκηση αυξημένου ρόλου στα πλαίσια της «νέας τάξης», βάζει «ταφόπλακα» σε κάθε έννοια κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά και εθνικής άμυνας, και τη θέση τους παίρνει το ιμπεριαλιστικό δόγμα περί «ασφάλειας και σταθερότητας»(!) στην ευρύτερη περιοχή. Το δόγμα αυτό έρχεται να αναπαραγάγει και η λεγόμενη Αμυντική Στρατηγική Αναθεώρηση, όπως και η δημιουργία στα πλαίσια των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων 25.000 επαγγελματιών οπλιτών.
H κατάργηση των ορίων επιχειρησιακής ευθύνης στο Αιγαίο σηματοδοτεί τη μεγαλύτερη ανατροπή στο «στάτους κβο», που έφεραν η Συνθήκη της Λοζάνης και άλλες συμφωνίες οι οποίες διαμόρφωσαν το υπάρχον καθεστώς των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Οι επιπτώσεις στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα είναι οι... αναγκαίες συνέπειες για την επίτευξη των γενικότερων ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Είναι «απώλειες» που τις έχει αποδεχτεί η ελληνική κυβέρνηση ως το αναγκαίο τίμημα, προκειμένου να εντάξει τη χώρα ενεργά στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Σήμερα ένα μικρό αφιέρωμα στο «Ριζοσπάστη».
|
Η λεγόμενη Απαραίτητη Συγκομιδή, όπως ονομάστηκε η νέα ΝΑΤΟική επέμβαση σε χώρα των Βαλκανίων, βρίσκεται σε εξέλιξη, αφού σήμερα αναμένεται να ολοκληρωθεί η μετάβαση των πρώτων 400 Βρετανών στρατιωτών στην ΠΓΔΜ. Η επικίνδυνη κατάσταση που επικρατεί στη γειτονική χώρα δημιουργεί κάποιες βραδυπορίες και ίσως αλλαγές στην τελική μορφή της επέμβασης, που όμως οι ΝΑΤΟικοί, και μαζί η ελληνική κυβέρνηση, δείχνουν αποφασισμένοι να την ολοκληρώσουν με κάθε τρόπο. Η φωτογραφία είναι από την κινητοποίηση του λαού της Θεσσαλονίκης και του Κιλκίς, για να ματαιωθούν τα σχέδια της κυβέρνησης να ξαναστείλει Ελληνες στρατιώτες στις ΝΑΤΟικές ορέξεις
Ο «Ριζοσπάστης» αρχίζει σήμερα τη δημοσίευση άρθρου του Γερμανού ιστορικού Κουρτ Γκοσβάιλερ, με τίτλο «Τα πολλά στρώματα του κρεμμυδιού που λέγεται Γκορμπατσόφ», με αφορμή τα δέκα χρόνια από την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος και τη διάλυση της ΕΣΣΔ
Για τov έλεγχο της συνείδησης των λαϊκών μαζών και της εκλογικής διαδικασίας, η άρχουσα τάξη χρησιμοποιεί πολλούς μηχανισμούς. Ενας από τους μηχανισμούς ελέγχου της διαμόρφωσης της σύνθεσης του Κοινοβουλίου είναι παραδοσιακά το εκλογικό σύστημα, το οποίο αποτελεί έναν εξειδικευμένο μηχανισμό χειραγώγησης