Οσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση, 350 τόνοι εκρηκτικών δεν κρύβονται! Τόση είναι η ποσότητα που επιχειρήθηκε να περάσει από το λιμάνι του Λαυρίου στις εγκαταστάσεις των ΕΑΣ, διασχίζοντας τον ιστό της πόλης χωρίς κανένα απολύτως μέτρο ασφάλειας!

Το έγκλημα είναι διπλό: Από τη μια ο κίνδυνος ενός τεράστιου «ατυχήματος», αφού τέτοιες ποσότητες εκρηκτικής ύλης θα μπορούσαν να εξαφανίσουν το Λαύριο από τον χάρτη.

Κι από την άλλη, η πλήρης απαξίωση της ασφάλειας, ακόμα και της ανθρώπινης ζωής, από την κυβέρνηση και το κράτος, προκειμένου να τηρηθούν οι ΝΑΤΟικές συμφωνίες για τον εξοπλισμό της Ουκρανίας.

Ακριβώς αυτός είναι ο προορισμός της εκρηκτικής ύλης, που ξεφορτώθηκε στο λιμάνι και μέρα - μεσημέρι ξεκίνησε για τα ΕΑΣ: Να χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή οβίδων, που στέλνονται μετά στο πολεμικό μέτωπο της Ουκρανίας.

Η τέλεια καταιγίδα λοιπόν για τον λαό... Οι «κοιλάδες των Τεμπών» που ξεφυτρώνουν παντού, σε κάθε βήμα αυτού του εχθρικού για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα κράτους. Και ταυτόχρονα οι κίνδυνοι από την πολεμική εμπλοκή, που επίσης παραφυλούν παντού.

Εξι μέρες μετά, η κυβέρνηση κάνει σαν να μην άκουσε για το συμβάν. Σαν να μην μπήκε ποτέ σε κίνδυνο η ασφάλεια, ακόμα και η ζωή των κατοίκων του Λαυρίου, με δική της εγκληματική ευθύνη και του κρατικού μηχανισμού.

Το ίδιο ισχύει όμως και για τα κόμματα της ...βολικής «αντιπολίτευσης». Που καταγγέλλουν την κυβέρνηση για συγκάλυψη στα Τέμπη, αλλά συγκαλύπτουν μαζί της την πολιτική που οδήγησε στα Τέμπη, όπως και τα άλλα «Τέμπη» που απειλούν τον λαό, στο Λαύριο και παντού.

Από την άλλη, αυτό που έλαμψε για άλλη μια φορά στο Λαύριο, είναι η ετοιμότητα και τα αντανακλαστικά του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Η δύναμη της οργανωμένης πάλης των εργαζομένων και του λαού.

Η επικίνδυνη μεταφορά θα έμενε στο σκοτάδι και σίγουρα θα επαναλαμβανόταν, αν δεν υπήρχε το Εργατικό Κέντρο να σημάνει συναγερμό. Αν δεν κινητοποιούσε άμεσα δυνάμεις για να σταματήσουν το φορτίο του θανάτου και να το επιστρέψουν στο καράβι.

Αν τα συνδικάτα δεν ξεσήκωναν την πόλη, ακόμα κι όταν το φορτίο εμποδίστηκε, για να αποκαλύψουν τους κινδύνους από τη μετατροπή του Λαυρίου σε «κόμβο» της πολεμικής βιομηχανίας, όχι για την άμυνα της χώρας, αλλά με προτεραιότητα τα ΝΑΤΟικά εγκλήματα και τη μεγαλύτερη εμπλοκή σ' αυτά.

Αν δεν ξεμπρόστιαζαν κυβέρνηση και κρατικό μηχανισμό, αποκαλύπτοντας ότι Τέμπη υπάρχουν παντού όπου υπάρχει το κέρδος και η πολιτική που το υπηρετεί: Στον σιδηρόδρομο (μόλις την περασμένη Δευτέρα δεκάδες μαθητές και μαθήτριες λαχτάρισαν στον οδοντωτό των Καλαβρύτων), στα αεροπλάνα (οι καταγγελίες εργαζομένων και σωματείων για την κατάσταση στην ΥΠΑ στέλνουν σήμα κινδύνου), στα καράβια, στους δρόμους...

Αλλά και στους χώρους δουλειάς, όπου σκοτώνονται κάθε χρόνο δεκάδες εργαζόμενοι, στα υποχρηματοδοτούμενα σχολεία που μοιάζουν με χρέπια, στα δημόσια κτίρια, στην ξεδοντιασμένη Πολιτική Προστασία.

Για όλα αυτά, κι επειδή το δίλημμα είναι «ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», στις 28 του Φλεβάρη απεργούμε και διαδηλώνουμε μαζικά, στις απεργιακές συγκεντρώσεις όλης της χώρας, με τα πανό των συνδικάτων, των άλλων φορέων του λαϊκού κινήματος.

Δεν θα περιμένουμε τα επόμενα Τέμπη, ούτε στο Λαύριο, ούτε πουθενά! Με οργάνωση και αγώνα βάζουμε στο στόχαστρο την πολιτική του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κομμάτων της, το αντιλαϊκό και αδίστακτο κράτος, που μετατρέπουν σε «κοιλάδα των Τεμπών» την ίδια τη ζωή του λαού.

Αυτός είναι ο καλύτερος φόρος τιμής στους 57 νεκρούς των Τεμπών και στους συγγενείς τους, δυο χρόνια μετά το έγκλημα. Είναι ταυτόχρονα ο δρόμος για την πραγματική δικαίωση: Να γίνει ο λαός με την πάλη του «τιμωρός» του σάπιου συστήματος, που λογαριάζει τη ζωή του σαν κόστος, δυναμώνοντας τον αγώνα για την ανατροπή του!