Μια μέρα πριν από τη μεγαλειώδη απεργία της περασμένης Παρασκευής, η κυβέρνηση έφερε στη Βουλή ένα ακόμα δωράκι για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Η τροπολογία που ψήφισε μαζί με το ΠΑΣΟΚ, μειώνει τις ασφαλιστικές εισφορές για υπερωρίες, νυχτερινά και αργίες, κάνοντας ακόμα πιο φθηνή την εργατική δύναμη για την εργοδοσία.

Για μια επιχείρηση που απασχολεί δεκάδες ή και εκατοντάδες εργαζόμενους, αυτό σημαίνει «εξοικονόμηση» χιλιάδων ευρώ κάθε χρόνο. Παράλληλα ενισχύεται η δυνατότητα των εργοδοτών, αντί για εργαζόμενους πλήρους ωραρίου, να προσλαμβάνουν με τα γνωστά 4ωρα ή 6ωρα και να «φορτώνουν» υπερωρίες κατά το δοκούν, που τους στοιχίζουν πλέον ακόμα λιγότερο.

Υπενθυμίζεται ότι η συγκεκριμένη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών έρχεται να προστεθεί στη γενική μείωση κατά 5,4 μονάδες που επιβλήθηκε σταδιακά από την κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια και απάλλαξε την εργοδοσία από εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε ετήσια βάση.

Για πρώτη φορά γίνεται νόμος το αίσχος να μην ασφαλίζεται μέρος των εργατικών δεδουλευμένων, κάτι που αντικειμενικά οδηγεί αφενός σε μικρότερη σύνταξη για τον ασφαλισμένο και αφετέρου σε μείωση των εσόδων για τα ταμεία, τα «ελλείμματα» των οποίων επικαλούνται κάθε τόσο οι κυβερνήσεις για να επιβάλλουν περικοπές στις συντάξεις και αυξήσεις στα όρια ηλικίας.

Ποια συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε απ' αυτή την εξέλιξη;

Για άλλη μια φορά η κυβέρνηση της ΝΔ βρίσκει στήριγμα στη σοσιαλδημοκρατική βολική αντιπολίτευση, αυτήν τη φορά του ΠΑΣΟΚ, τις προηγούμενες φορές άλλων, για να περάσει ένα αντεργατικό μέτρο. Είναι αυτή η αντιπολίτευση που για λόγους εντυπωσιασμού κάνει προτάσεις μομφής στην κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ ψηφίζει μαζί της ό,τι απαιτεί και θέλει το κεφάλαιο, οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Γιατί ακρογωνιαίος λίθος της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας του κέρδους, για την οποία κόπτονται όλα τα αστικά κόμματα, είναι η φτηνότερη εργατική δύναμη κι εκεί κατατείνουν όλοι οι νόμοι των κυβερνήσεων, της σημερινής και των προηγούμενων, υλοποιώντας στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ.

Δεν υπάρχει νόμος, τροπολογία, Οδηγία που να ψήφισαν οι κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια, που να μην κρύβει από κάτω ένα επιπλέον χτύπημα στους εργαζόμενους και τους άλλους βιοπαλαιστές, ως προϋπόθεση για τη θωράκιση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Ετσι και με το νέο μέτρο ο εργαζόμενος θα ασφαλίζεται για μικρότερο μισθό από αυτόν που θα λαμβάνει στην πραγματικότητα, νομιμοποιώντας και την εισφοροδιαφυγή.

«Κερασάκι στην τούρτα» είναι η κυβερνητική προπαγάνδα, που προσπαθεί μάταια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Λένε για παράδειγμα ότι το τσεκούρωμα των εισφορών είναι ...υπέρ των εργαζομένων, αφού έτσι θα τους μένουν περισσότερα χρήματα στην τσέπη!

Η κοροϊδία δεν έχει ταβάνι! Τα λέει αυτά η κυβέρνηση, που μαζί με την εργοδοσία έχουν κηρύξει πόλεμο στις διεκδικήσεις των εργαζομένων για υπογραφή ΣΣΕ με πραγματικές αυξήσεις, κατάργηση της αντεργατικής νομοθεσίας που κρατάει καθηλωμένους τους μισθούς, πρώτα απ' όλα του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου για τον κατώτατο μισθό.

Αντ' αυτού, οι εργαζόμενοι σπρώχνονται σε υπερωρίες και υπερεργασία για να εξασφαλίσουν ένα εισόδημα επιβίωσης «στο όριο», με ό,τι αυτό σημαίνει για τη φθορά της υγείας τους, τον κίνδυνο επαγγελματικών ασθενειών και εργατικών «ατυχημάτων».

Επικαλείται επίσης η κυβέρνηση το γεγονός ότι μετά τη νομοθέτηση αυτού του άθλιου μέτρου αυξήθηκαν κατακόρυφα οι δηλωμένες υπερωρίες από την εργοδοσία. Ομολογεί δηλαδή το όργιο της αυθαιρεσίας και της «μαύρης» εργασίας που βασιλεύουν στους χώρους δουλειάς, στο έδαφος της άγριας πολιτικής της, και πανηγυρίζει προκλητικά επειδή τα μετατρέπει σε «νομιμότητα»!

Αυτά που σήμερα τσακίζουν τους εργαζόμενους είναι οι μισθοί πείνας, που προσαρμόζονται κάθε φορά στις ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας και στους κανόνες της δημοσιονομικής σταθερότητας. Είναι η απουσία Συλλογικών Συμβάσεων με σύγχρονα δικαιώματα.

Τους εργαζόμενους διαλύουν τα εξοντωτικά ωράρια και η εντατικοποίηση, ο χρόνος εργασίας που δεν έχει αρχή, μέση και τέλος, με τους νόμους για τη διευθέτηση, η γενικευμένη ανασφάλεια της δουλειάς με ημερομηνία λήξης, με εκατομμύρια απολύσεις κάθε χρόνο, όπως επιτάσσει η «ευελιξία» στην αγορά εργασίας για τα κέρδη των καπιταλιστών.

Τι άλλο επιβεβαιώνεται; Οτι η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι μια απέραντη κοιλάδα των Τεμπών, που υποτιμά δικαιώματα, ανάγκες, μέχρι και την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Οτι κάθε βήμα για την υπεράσπιση των καπιταλιστικών κερδών σημαίνει και νέα αδιέξοδα στη ζωή των εργαζομένων.

Αυτή την εγκληματική πολιτική έχει απέναντί του ο λαός. Και δεν αρκεί να παίζει άμυνα για να γλιτώσει τα χειρότερα, ούτε να συμβιβάζεται με το «μικρότερο κακό», που οδηγεί πάντα στο μεγαλύτερο.

Πραγματική διέξοδο θα δώσει η οργανωμένη σύγκρουση με την πολιτική του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και των κομμάτων του. Σ' αυτόν τον αγώνα πρωτοστατούν το ΚΚΕ και οι δυνάμεις του στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, με εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαού και με επίγνωση ότι υπάρχουν οι δυνατότητες να ζει με κριτήριο τις ανάγκες του, αν συνθλίψει με την πάλη του το εμπόδιο του καπιταλιστικού κέρδους.