Απελπισία προκαλεί μια επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ για τα απολύτως απαραίτητα, με τον «πληθωρισμό των φτωχών», δηλαδή τις αυξήσεις στα τρόφιμα και σε άλλα βασικά αγαθά, να «τρέχει» και τον Οκτώβρη με ρυθμούς 10%!

Τα νούμερα είναι ασύλληπτα, αν σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για δυο σχεδόν χρόνια απανωτών αυξήσεων σε αγαθά απολύτως απαραίτητα για την επιβίωση της λαϊκής οικογένειας, που οι τιμές τους παραμένουν «στο ύψος τους» ακόμα και όταν ο πληθωρισμός δείχνει τάσης υποχώρησης.

Ετσι κι αλλιώς, το κόστος ζωής για τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά είναι ήδη πολύ υψηλότερο σε σύγκριση με δυο χρόνια πριν, όταν και τότε χιλιάδες οικογένειες δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν ούτε τα στοιχειώδη, εξαιτίας των ρημαγμένων εισοδημάτων.

Είναι λοιπόν ξεδιαντροπιά να πανηγυρίζει η κυβέρνηση για «αποκλιμάκωση» του πληθωρισμού σε σχέση με τον ίδιο μήνα πέρυσι, όταν τα αγαθά πουλιούνται πολύ ακριβότερα, ανεξάρτητα από τις διακυμάνσεις του πληθωρισμού.

Πέρα από τα τρόφιμα, από τις υπηρεσίες και τα αγαθά με τις μεγαλύτερες αυξήσεις ξεχωρίζει η Υγεία, αποκαλύπτοντας τις καταστροφικές συνέπειες που έχει για τον λαό η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης. Με πάνω από 5,6% «έτρεχε» ο πληθωρισμός τον Οκτώβρη, εξαιτίας των νέων ανατιμήσεων σε φαρμακευτικά και ιατρικά προϊόντα, ιατρικές, οδοντιατρικές και παραϊατρικές υπηρεσίες, νοσοκομειακή περίθαλψη κ.ά.

Επιβεβαιώνεται ότι η Υγεία - εμπόρευμα, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και των αστικών κομμάτων, είναι μια από τις μεγαλύτερες «βδέλλες» πάνω στο λαϊκό εισόδημα, είτε με απευθείας πληρωμές, είτε μέσω των ασφαλιστικών ταμείων, που χρηματοδοτούνται κι αυτά από τις τσέπες των ασφαλισμένων.

Οι αυξήσεις που συνεχίζονται σε βασικά αγαθά έχουν ήδη απορροφήσει τις όποιες αυξήσεις έκανε ή υπόσχεται να κάνει η κυβέρνηση - με πολλά «αν» και «εφόσον» - στους μισθούς και στις συντάξεις. Πόσο μάλλον που στο λαϊκό εισόδημα φορτώνονται τον επόμενο χρόνο και νέα βάρη, από την αύξηση των στόχων του προϋπολογισμού (+6,2 δισ. σε σύγκριση με πέρυσι), αλλά και από την επαναφορά των πρωτογενών πλεονασμάτων στα προ πανδημίας επίπεδα (2,1% από 0,6% πέρυσι).

Θύματα της μεγάλης ακρίβειας είναι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, που οι μισθοί τους δεν φτάνουν ούτε για 15 μέρες, αλλά και των βιοπαλαιστών ΕΒΕ, που το εισόδημά τους είναι ...τα ίδια και χειρότερα. Γι' αυτό είναι προκλητική η προσπάθεια της κυβέρνησης να τους παρουσιάσει ως «καλοπερασάκηδες», που «ζουν σε βάρος των μισθωτών» επειδή «κλέβουν την εφορία!».

Η νέα φοροληστεία, που ετοιμάζει η κυβέρνηση σε 800.000 αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, θα τους κάνει ακόμα πιο φτωχούς και ανήμπορους να επιβιώσουν.

Αντί για μέτρα στήριξης και ενίσχυσης του λαϊκού εισοδήματος, το κράτος αυξάνει τη φορολογία σ' αυτούς που καταβάλλουν το 95% των εσόδων του προϋπολογισμού, δηλαδή στους μισθωτούς και τους αυτοαπασχολούμενους, για να φοροαπαλλάσσονται και να επιδοτούνται μια χούφτα επιχειρηματικοί όμιλοι, που αυξάνουν σταθερά τα κέρδη τους.

Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι και σήμερα το μεγαλύτερο μέρος της «υπεραπόδοσης» των φορολογικών εσόδων προέρχεται από τους έμμεσους φόρους, αυτούς δηλαδή που επιβαρύνουν κατά βάση τα λαϊκά νοικοκυριά, την ώρα που ισχυρά τμήματα του κεφαλαίου επιδοτούνται αδρά από το Ταμείο Ανάκαμψης για να κάνουν «πράσινες» επενδύσεις, ή απαλλάσσονται από φόρους στα καύσιμα, όπως οι εφοπλιστές!

Είναι όλα αυτά που κάνουν να ακούγονται γελοίες οι διακηρύξεις της κυβέρνησης για «πόλεμο» τάχα στην ακρίβεια, όταν οι ανατιμήσεις ήρθαν για να μείνουν, οι μισθοί παραμένουν στα τάρταρα και οι φόροι ανεβαίνουν για το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων!

Οταν και τα ελάχιστα μέτρα που θα μπορούσαν να προσφέρουν μια σχετική ανακούφιση στα νοικοκυριά, όπως η πραγματική ενίσχυση των εισοδημάτων, η κατάργηση των έμμεσων και ειδικών φόρων σε βασικά αγαθά και καύσιμα, απορρίπτονται από την κυβέρνηση ως ...επικίνδυνα για τη «δημοσιονομική σταθερότητα», με τη σύμφωνη γνώμη και των ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ!

Ούτε η ακρίβεια είναι λοιπόν «φυσικό φαινόμενο», ούτε μπορεί να υπάρξει πραγματική ανάσα για τον λαό με μέτρα - κοροϊδία, όπως τα voucher και τα pass που δίνει η κυβέρνηση, κι αυτά με το σταγονόμετρο, παρά μόνο σε σύγκρουση με την πολιτική που βυθίζει στη φτώχεια τον λαό και συνθλίβει τις ανάγκες του, για να είναι «στον αφρό» η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.