Η μείωση των μισθών, η αντικατάσταση θέσεων μόνιμης εργασίας με επικουρικούς, με συμβάσεις έργου, ορισμένου χρόνου ή με ενοικιαζόμενο προσωπικό από διάφορες ΜΚΟ, το πάγωμα των προσλήψεων, οι πληρωμές των ασθενών στα εξωτερικά ιατρεία, η συλλειτουργεία νοσοκομείων, η αλλαγή των οργανισμών, η μείωση των δημόσιων κρεβατιών, η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης, είναι μέτρα που εντάσσονται στη γενικότερη προσπάθεια της κυβέρνησης να ενισχύσει την επιχειρηματική δράση στα δημόσια νοσοκομεία, που έχει σαν προϋπόθεση, οι εργαζόμενοι να είναι φθηνότεροι και οι ασθενείς να πληρώνουν περισσότερα για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Είναι μέτρα που εντάσσονται στη στήριξη της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων και των μεγαλοεπιχειρηματιών στο χώρο της Υγείας. Τα κρατικά ελλείμματα και τα χρέη προβάλλονται από την κυβέρνηση ως «εθνικό»πρόβλημα, προκειμένου οι εργαζόμενοι να αποδεχτούν τα μέτρα ως «αναγκαίο κακό». Ενοχοποιούνται όλα τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα για τη σημερινή κατάσταση, ώστε να καλλιεργηθεί η παραίτηση των εργαζομένων απ' αυτά.

Οι αγώνες των υγειονομικών πρέπει όχι μόνο να βάζουν εμπόδια στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά και να διαμορφώνουν προϋποθέσεις για την ανατροπή της. Να γίνει υπόθεση όλων και να εκφραστεί στην πράξη, η κατάργηση των πληρωμών των ασθενών. Να σταθούμε στο πλάι των ασθενών. Να μην επιτρέψουμε το απάνθρωπο γεγονός να μην εξετάζεται ή να μη χειρουργείται ένας ασθενής επειδή δεν έχει να πληρώσει ή να στέλνουν οι διοικήσεις τον απλήρωτο λογαριασμό για είσπραξη στις εφορίες. Να βάλουμε στην πράξη εμπόδια σε αυτήν την αθλιότητα και τη βαρβαρότητα.

Αυτοί που πρέπει να χρηματοδοτήσουν τη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων, των Κέντρων Υγείας και των προνοιακών ιδρυμάτων είναι το κράτος και η εργοδοσία, που ληστεύουν τα ασφαλιστικά ταμεία, που ληστεύουν και χρεοκοπούν το λαό. Να γίνει υπόθεση όλων των υγειονομικών η άρνηση να πληρώσουμε τα χαράτσια, η πάλη για να μονιμοποιηθούν όλοι οι επικουρικοί, οι συμβασιούχοι, οι εργαζόμενοι στους εργολάβους και στις διάφορες ΜΚΟ. Η «βεβαίωση» του υπουργού Υγείας (τυχαία άραγε ενόψει γενικευμένης καταγγελίας των μέτρων και κινητοποιήσεων;), ότι δε θα ισχύσει η εργασιακή εφεδρεία για τα νοσοκομεία μικρή αξία έχει, γιατί με τη μείωση των οργανικών θέσεων εργασίας, με την κατάργηση κρεβατιών μέσα από τους νέους οργανισμούς, με τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων, διαμορφώνουν προϋποθέσεις «πλεονάζοντος» προσωπικού και απολύσεων. Δεκάδες απολύονται από τα προνοιακά ιδρύματα, χωρίς να ισχύσει καμιά «εργασιακή εφεδρεία».

Να μην επιτρέψουμε να γίνει καμιά απόλυση εργαζομένου στην Υγεία και την Πρόνοια είτε μέσω της «εφεδρείας», είτε γιατί λήγουν οι συμβάσεις των συμβασιούχων και επικουρικών ή των εργαζομένων στις ΜΚΟ. Βήμα πίσω από τη γραμμή αυτή δεν μπορούμε να πάμε. Να βάλουμε εμπόδια στις νέες άγριες περικοπές στους μισθούς με το νέο μισθολόγιο, που συνδέει τους μισθούς με την αποδοτικότητα, στον αποχαρακτηρισμό των επαγγελμάτων από τα ΒΑΕ και την ένταξη των υγειονομικών στο θεσμό, χωρίς επασφάλιστρο, για να μην εφαρμοστεί η αύξηση των ωρών εργασίας, αλλά, αντίθετα, να μειωθούν.

Κανένας μόνος του δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τη χιονοστιβάδα των μέτρων, που δεν είναι προσωρινά, αλλά έχουν μόνιμο χαρακτήρα. Ολοι μαζί μπορούμε με την οργανωμένη δράση μέσα από τα σωματεία ενισχύοντας τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, συγκροτώντας επιτροπές αγώνα παντού σε κάθε νοσοκομείο, σε κάθε χώρο δουλειάς. Οι αγώνες, ο βαθμός οργάνωσης των εργαζομένων, η αλληλεγγύη πρέπει να αντιστοιχηθούν με το μέγεθος της επίθεσης.

Να παραμερίσουμε τις πλειοψηφίες σε εκείνα τα ΔΣ των σωματείων, που στηρίζουν την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που βάζουν εμπόδια με διάφορους τρόπους στην οργανωμένη λαϊκή ανυπακοή ενάντια στα χαράτσια, στην αντιλαϊκή πολιτική, στη συμμετοχή των εργαζομένων στις γενικές συνελεύσεις. Σε άλλες περιπτώσεις, τόσο οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ όσο και οι δυνάμεις του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, είναι του «ναι μεν αλλά». Δηλαδή, προσπαθούν να φοβίσουν τους εργαζόμενους με τις συνέπειες της άρνησης της πληρωμής των χαρατσιών ή με την προσπάθεια να δώσουν αποκλειστικά συμβολικό χαρακτήρα στην επιστροφή των ειδοποιητηρίων. Ομως, η αδυναμία ενός τμήματος των εργαζομένων να πληρώσουν τα χαράτσια δεν είναι συμβολική, αλλά μια πραγματικότητα.

Αλλά, έτσι και αλλιώς γιατί να πληρώσουμε; Τα κρατικά χρέη και τα ελλείμματα δεν έγιναν από μας για μας αλλά για τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τώρα μας καλούν να ξαναπληρώσουμε το αυγάτεμα των κερδών τους. Η απαξίωση των σωματείων στα μάτια των εργαζομένων που έχει δημιουργηθεί με ευθύνη των συμβιβασμένων πλειοψηφιών της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ να μετατραπεί σε μαζική εγκατάλειψη αυτών των δυνάμεων και όχι σε εγκατάλειψη της συμμετοχής στη μαζική συνδικαλιστική δράση. Να δείξουν εμπιστοσύνη στη δύναμή τους οι εργαζόμενοι στη δύναμη του οργανωμένου αγώνα. Την οργάνωση της πάλης δεν την εναποθέτουμε σε αυτές τις δυνάμεις. Αντίθετα, μάλιστα. Την υπόθεση του αγώνα πρέπει να την πάρουν οι υγειονομικοί στα δικά τους χέρια, όπως γίνεται σε αρκετά σωματεία αυτήν την περίοδο παραμερίζοντας τις συμβιβασμένες ηγεσίες και τιμωρώντας τες στις αρχαιρεσίες εκεί όπου θα γίνουν αλλάζοντας τους συσχετισμούς.

Να ξεπεράσουν οι εργαζόμενοι τη συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ. Παίζει ενεργό ρόλο να εφαρμοστούν τα αντιλαϊκά μέτρα. Βάζει εμπόδια στην οργανωμένη δράση των εργαζομένων, στην ανάγκη για ριζικές ανατροπές στην Υγεία, στην Παιδεία, παντού. Εμποδίζουν να στραφεί η πάλη ενάντια στην ΕΕ, στην κυβέρνηση, στα μονοπώλια, ενάντια στην ανταγωνιστικότητα, στην επιχειρηματική δράση στην Υγεία και την Πρόνοια.

Προσπαθεί να διαμορφώσει κλίμα ότι όλα τα κόμματα είναι ίδια: «Η υποβάθμιση, η απαξίωση και η διάλυση των κοινωνικών αγαθών είναι συνειδητή διακομματική προσπάθεια την τελευταία 20ετία», αποσιωπώντας τον πρωτοπόρο ρόλο του ΚΚΕ, ενάντια στην επιχειρηματική δράση στην Υγεία και την Πρόνοια. Ακόμα λέει πως τα μέτρα θίγουν τους πάντες «Η πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας έχει καταστροφικές επιπτώσεις σε όλους τους εργαζόμενους, στους πολίτες όλων των κοινωνικών τάξεων και κυρίως των ασθενέστερων οικονομικά», κρύβοντας τον ταξικό χαρακτήρα της κυβερνητικής πολιτικής, που στηρίζει τα κέρδη της πλουτοκρατίας και τη χρεοκοπία του λαού. Για να μη στραφούν οι εργαζόμενοι ενάντια στο κεφάλαιο, αλλά να αναζητήσουν μια άλλη μορφή διαχείρισης του σάπιου συστήματος.

Στηρίζουν την ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης των δημόσιων νοσοκομείων, τη μείωση των δημόσιων κρεβατιών,... με προϋποθέσεις! Αναφέρουν, μάλιστα, στο περιοδικό της ομοσποπνδίας, πως «το τελικό σχέδιο (του Υπουργού που αφορά τη διοικητική και λειτουργική διασύνδεση των νοσοκομείων), δικαιώνει τις προσπάθειες της ΠΟΕΔΗΝ»!!

Οσο για την ένταξη των υγειονομικών στα ΒΑΕ, αυτή βρίσκεται «προ των πυλών», σπέρνοντας αυταπάτες στους υγειονομικούς όπως και με τις δήθεν αυξήσεις στους μισθούς , που θα έφερνε το νέο μισθολόγιο. Αποκαλυπτικές για τη στάση αυτών των δυνάμεων είναι και οι τοποθετήσεις τους στο τελευταίο Γενικό Συμβούλιο της ομοσπονδίας.

Η ΠΑΣΚΕ, η ΔΑΚΕ και η πρωτοβουλία υγειονομικών, απέρριψαν τις προτάσεις των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, για να οργανωθεί με μαζικές διαδικασίες μέσα από τα σωματεία η άρνηση των εργαζομένων να πληρώσουν τα χαράτσια και να αρνηθούν στην πράξη να πληρώνουν οι ασθενείς.

Η ΠΑΣΚΕ τόνισε πως η πληρωμή των χαρατσιών είναι ατομική υπόθεση του καθενός και μόνο με συμβολικό χαρακτήρα μπορούν να καούν κάποια ειδοποιητήρια.

Η Πρωτοβουλία Υγειονομικών (στηρίζεται από τον ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ), απλά αναγνώρισε την αδυναμία των εργαζομένων να πληρώσουν τα χαράτσια, λόγω των περικοπών στους μισθούς. Δηλαδή, αν κάποιοι, έστω και με δυσκολία μπορούν να τα πληρώσουν η Πρωτοβουλία Υγειονομικών δεν λέει όχι στην πληρωμή, ανεξάρτητα αν δε φταίνε οι εργαζόμενοι για το χρέος και δεν έχουν καμιά ευθύνη για την αποπληρωμή του.

Μαζί, οι τρεις αυτές παρατάξεις, απορρίπτουν την πρόταση των ταξικών δυνάμεων να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι, οι επικουρικοί και οι εργαζόμενοι στους εργολάβους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Προτείνουν μάλιστα να φύγουν οι εργολάβοι και να προσληφθούν εργαζόμενοι με τα προγράμματα κοινωνικής εργασίας, στέλνοντας στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους που εργάζονται στους εργολάβους.

Τόσο η ΠΑΣΚΕ όσο και η ΔΑΚΕ ζήτησαν από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ να σταματήσουν την κριτική τους σε βάρος της πλειοψηφίας της ΠΟΕΔΗΝ, για να μην... υπονομεύεται η ομοσπονδία ως θεσμός!!! Η ΔΑΚΕ επίσης στήριξε την εργασιακή εφεδρεία, αλλά με πληρωμή 100% του μισθού των εργαζομένων για ένα διάστημα και από κει και πέρα στον καιάδα της ανεργίας.

Οι εργαζόμενοι χωρίς αυταπάτες για το ρόλο αυτών των ηγεσιών και με εμπιστοσύνη στη δύναμή τους και στο ΠΑΜΕ, χωρίς φόβο και αψηφώντας την τρομοκρατία της κυβέρνησης και των Διοικητών, να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα δικά τους χέρια. Να αλλάξουν τους συσχετισμούς δύναμης παντού. Να οργανωθεί από τους ίδιους μαζί με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ η επιτυχία της στάσης εργασίας στις 13 Οκτώβρη, καθώς και οι πανελλαδικές απεργίες στις 5 και 19 Οκτώβρη και να περιφρουρηθούν.

Εχουμε τη δύναμη να εμποδίσουμε τα αντιλαϊκά μέτρα. Εχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική και μαζί με τους άλλους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους νέους και τις γυναίκες των εργατικών και λαϊκών οικογενειών να ανοίξουμε το δρόμο για να περάσει ο πλούτος που παράγει ο λαός στα δικά του τα χέρια.

Η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ Υγείας - Πρόνοιας έχει ως εξής:

«Η ομοβροντία νέων μέτρων της κυβέρνησης δεν αφήνει άλλα περιθώρια για αυταπάτες ότι υπάρχει ατομική λύση. Την ίδια ώρα που μας κρατούν από το μισθό τις "ειδικές εισφορές", και παραλαμβάνουμε τα νέα χαράτσια του κεφαλικού φόρου, ταυτόχρονα η κυβέρνηση εξαγγέλλει μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, μέσω της εργασιακής εφεδρείας, με στόχο να μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων κατά 50 %. Η κυβέρνηση έχει κάνει ήδη στάση πληρωμών στα σχολεία, στους παιδικούς σταθμούς, στην υγεία και στην πρόνοια, στις συντάξεις. Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα έχουμε ήδη χρεοκοπήσει. Ποιον, λοιπόν, εξυπηρετούν οι θυσίες των εργαζομένων; Η αλήθεια είναι ότι οι θυσίες αφορούν τη σωτηρία των κερδών και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Γίνονται για να έχουν οι επιχειρηματίες και το κράτος φθηνό, ευέλικτο και υποταγμένο εργατικό δυναμικό, χωρίς δικαιώματα. Γι' αυτό δε θα μας επιστρέψουν κανένα από τα δικαιώματά μας μετά την κρίση. Δε θα σταματήσουν την επίθεση ακόμη και αν μειωθεί το χρέος και το έλλειμμα. Η παρεμπόδιση των αντιλαϊκών μέτρων είναι πράξη νόμιμη για να υπερασπιστούμε τη ζωή μας και των παιδιών μας.Δεν θα υπάρξει τέλος στην κόλαση, αν ο λαός οργανωμένα δε βάλει τέρμα! Δεν έχουμε και δεν θέλουμε να πληρώσουμε ούτε τα χαράτσια ούτε την κρίση συνολικά.

Συνάδελφε!

Τους ανησυχεί και εδώ και στο εξωτερικό η ικανότητα του λαού μας να βάζει εμπόδια στην πολιτική τους, μικρά για την ώρα, αλλά ιδιαίτερα ενοχλητικά για την πλουτοκρατία. Γι' αυτό επιστρατεύουν όλα τα εργαλεία ενάντια στη μαζικοποίηση και τον προσανατολισμό του αγώνα. Τέτοια εργαλεία του συστήματος είναι και η πλειοψηφία της ΠΟΕΔΗΝ, οι πλειοψηφίες στα διοικητικά συμβούλια, τα στελέχη των διοικήσεων των υπηρεσιών υγείας. Δεν είναι τυχαία η στάση τους στις μαζικές Γενικές Συνελεύσεις (ΓΣ) των δημόσιων νοσοκομείων που έγιναν τις προηγούμενες μέρες. Η ΠΑΣΚΕ κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να μην πραγματοποιούνται. Εκεί όπου δεν τα καταφέρνει, τις μεταθέτει όσο πιο αργά γίνεται ή με οργανωμένο τρόπο φροντίζει να τις διαλύει για να μην καταλήγουν σε αποφάσεις (π.χ. Ασκληπιείο Βούλας, Μεταξά κ.ά.). Αλλού μαζί με τη ΔΑΚΕ αλλάζουν με πραξικοπηματικό τρόπο τις αποφάσεις των ΓΣ, επειδή ψηφίστηκε το πλαίσιο των δυνάμεων του ΠΑΜΕ (π.χ. Αγ. Ολγα). Συκοφαντούν, εξαπολύουν ψευδείς κατηγορίες και ύβρεις ενάντια σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ. Προσπαθούν να καλλιεργήσουν φόβο και μοιρολατρεία απέναντι στο κάλεσμα για οργανωμένη λαϊκή άρνηση πληρωμής των χαρατσιών (π.χ. ότι δε μπορούν να ωθήσουν εργαζόμενους σε παράνομες πράξεις ή ότι τα ειδοποιητήρια είναι ατομικά και δε θα παίρνει φορολογική ενημερότητα όποιος δεν πληρώσει). Δηλαδή, στα λόγια καταδίκη των χαρατσιών, στην πράξη σπρώχνουν τον κόσμο να πληρώσει. Παρότι πιέζονται από την αγανάκτηση των εργαζομένων να κηρύσσουν απεργίες και στάσεις εργασίας, τις υπονομεύουν, εντείνοντας τη λογική ότι η απεργία είναι χαμένο μεροκάματο, ότι θα γίνουν απολύσεις.

Θέλουν να εμποδίσουν τη μαζικότητα, τη συνέχεια, την κλιμάκωση και πολιτικοποίηση των αγώνων. Ετσι μπορούν να ελέγχουν ότι οι όποιες αντιδράσεις ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική θα περιορίζονται ως εκεί που δε δημιουργούν ιδιαίτερο πρόβλημα στην κυβέρνηση και το κεφάλαιο. Θυμηθείτε: Είναι οι ίδιοι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ που μας καλούσαν τόσα χρόνια να βοηθήσουμε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα, εκθείαζαν την ΕΕ. Τώρα, πετάνε κορόνες ενάντια στην κυβέρνηση, την τρόικα, οργανώνουν κινητοποιήσεις, αφήνοντας και πάλι στο απυρόβλητο το σύνολο των υπεύθυνων και το λόγο για τον οποίο λαμβάνονται τα μέτρα. Δηλαδή ότι αυτά υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, τα κέρδη των μονοπωλίων. Οτι αυτή είναι η στρατηγική της ΕΕ, της κυβέρνησης αλλά και όλων των κομμάτων του αστικού συστήματος (ΠΑΣΟΚ- ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ.) και εκεί πρέπει να κατευθυνθεί η πάλη μας.

Σε αυτό τον υπονομευτικό ρόλο μέσα στο κίνημα δίνουν πολύτιμες υπηρεσίες στην κυβέρνηση και στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό οι διάφοροι «αριστεροί» στους χώρους υγείας (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΜΛ- ΚΚΕ). Στο όνομα της ενότητας συνδιαμορφώνουν πλαίσια αγώνα με ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ στην παραπάνω λογική. Στην πράξη, πειθαρχούν στα μέτρα, π.χ. λένε ότι η μη πληρωμή των χαρατσιών είναι πράξη συμβολική. Δε διστάζουν να διαδίδουν ψέματα στην εκστρατεία συκοφάντησης που έχουν εξαπολύσει με ιδιαίτερη προτίμηση στο ταξικό σωματείο του Ευαγγελισμού. Αρνούνται εδώ και καιρό τη συγκρότηση και λειτουργία του ΔΣ και του σωματείου των μισθωτών γιατρών στον ιδιωτικό τομέα, όπου είναι πλειοψηφία. Το αγαπημένο τους σύνθημα μαζί με ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ είναι "έξω τα κόμματα, οι παρατάξεις από τις κινητοποιήσεις, από τα συνδικάτα και τις σχολές", εννοώντας κυρίως το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ.

Με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από τη μάσκα του "ανεξάρτητου", τα κόμματα που στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική, οι πλειοψηφίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - ΠΟΕΔΗΝ. Να συνεχίσουν ανώδυνα την προσπάθεια αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης των εργαζομένων και των αγώνων. Να τσουβαλιάσουν τις ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ, μαζί με αυτούς που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση, για να βάλουν εμπόδια στη συσπείρωση με το ΠΑΜΕ. Ταυτόχρονα, στελέχη των διοικήσεων των υπηρεσιών Υγείας στα νοσοκομεία εντείνουν την προσπάθεια τρομοκράτησης και εκφοβισμού των εργαζομένων. Ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση π.χ. στον Αγ. Σάββα, ΚΕΑΤ. Στο κλίμα τρομοκρατίας είναι "κοινό μυστικό" ότι βοηθάνε και συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ σε διάφορα νοσοκομεία που εκφοβίζουν ή και πουλάνε εκδούλευση σε εργαζόμενους γύρω από το ζήτημα με τις λίστες ονομάτων για την εργασιακή εφεδρεία.

Οφείλεις να μπεις μπροστά. Να περιφρουρήσεις το δικαίωμα να γίνουν ΓΣ. Να απαιτήσεις να γίνεται συζήτηση, να καταλήγει η ΓΣ σε συγκεκριμένες αποφάσεις. Να μην επιτρέπεις σε κανέναν να τις διαλύει. Η συζήτηση στις ΓΣ δεν μπορεί να αφορά μόνο την περιγραφή του προβλήματος, ή το ποια μορφή θα έχει μία κινητοποίηση (συγκέντρωση, πορεία, κατάληψη κ.λπ.). Πρέπει να γίνεται καθαρό για ποιο λόγο λαμβάνονται όλα αυτά τα μέτρα, ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος των εργαζομένων, ποια αιτήματα και στόχους θα έχει ο αγώνας. Γι' αυτά τα ζητήματα υπάρχουν δύο γραμμές μέσα στο συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα: από τη μία η γραμμή του συμβιβασμού με την αντιλαϊκή πολιτική που στηρίζει τα μονοπώλια, την ΕΕ, της ανώδυνης αγωνιστικότητας και από την άλλη η γραμμή της απειθαρχίας και ανυπακοής σε αυτούς, που παλεύει για να παρεμποδιστούν τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και να αντεπιτεθεί ο λαός.

Οι εργατικοί, λαϊκοί και νεανικοί αγώνες σήμερα, για να έχουν αποτέλεσμα και τη δύναμη να ορθώσουν εμπόδια στα κλιμακούμενα βάρβαρα μέτρα, δεν μπορεί να είναι μόνο αμυντικοί και να διεκδικούμε μόνο να μη χάσουμε ό,τι απέμεινε. Μπορούμε και πρέπει να διεκδικήσουμε να ικανοποιηθούν όλες οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες μας. Αυτό είναι δυνατό με βάση τον τεράστιο πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και τις μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας. Με την πάλη μας, που να στοχεύει στην ανατροπή, σε ριζικές αλλαγές που χρειάζονται στην οικονομία και στην εξουσία, ώστε η ανάπτυξη να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν θέση, έχουν ευθύνη. Ολοι μαζί να σπάσουμε τη μιζέρια, το φόβο, τη λογική δε γίνεται τίποτα. Κανένας μόνος του. Σ' αυτές τις συνθήκες πρέπει να δυναμώσει ο ρόλος και η ευθύνη των σωματείων. Να απαντήσουμε στην τρομοκρατία, τις απαγορεύσεις, τις απειλές, τις απολύσεις. Μπορούμε με καλή οργάνωση, σχεδιασμό να υψώσουμε τείχος στη βαρβαρότητα της αντιλαϊκής πολιτικής. Μπορούμε να δημιουργήσουμε ρήγματα στην αντιλαϊκή πολιτική. Για να γίνει αυτό πρέπει να γυρίσουν οι εργαζόμενοι την πλάτη στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό. Να απομονώσουν τους διάφορους αριστερούς που τους δίνουν χέρι βοήθειας και χτυπάνε μαζί το ΠΑΜΕ. Να αλλάξουν οι συσχετισμοί στα σωματεία.

Ενίσχυσε τις ταξικές δυνάμεις, τις επιτροπές αγώνα του ΠΑΜΕ. Δραστηριοποιήσου ενεργά. Δώσε αποφασιστικά τη μάχη στις απεργίες στις 5 και 19 Οκτώβρη μαζί με το ΠΑΜΕ».