Με επιχειρηματολογία του τύπου ότι το «ΕΣΥ άγγιξε τα όριά του, ότι κοστίζει πολύ και δεν προσφέρει τις ανάλογες υπηρεσίες» - και ότι οι επιλογές αυτές δε σχετίζονται με την παρούσα οικονομική κρίση - παρουσίασε ένα σχέδιο με πέντε μορφές συγχωνεύσεων των νοσοκομείων. Συγκεκριμένα:

1. Κοινός διοικητής σε ένα ή περισσότερα νοσοκομεία, που ο υπουργός την αποκάλεσε «ελαφρά συγχώνευση».

2. Κοινή διοίκηση δύο ή περισσότερων νοσοκομείων, που προβλέπεται από το νόμο 3868/2010.

3. Συγχώνευση μονάδων στο εσωτερικό των νοσοκομείων. «Εδώ ο όρος είναι ακριβής», είπε ο υπουργός Υγείας για να προσθέσει: «Δεν είναι λογικό να υπάρχουν δύο ή περισσότερες κλινικές με τους αντίστοιχους γιατρούς ή περισσότερα πρόσωπα στο ίδιο νοσοκομείο. Αυτή η ανορθολογική κατάσταση συνεπάγεται κόστος, ταλαιπωρία και μουρμούρα για έλλειψη προσωπικού, ενώ το προσωπικό υπάρχει». Δηλαδή, πρόκειται για συγχώνευση με απολύτως λογιστικά κριτήρια και όχι με βάση τις ανάγκες των ασθενών και των εργαζομένων στις δημόσιες μονάδες.

Από κινητοποίηση στο «Αττικό» Νοσοκομείο ενάντια στο χαράτσι των 5 ευρώ

5. Μετατροπή μικρών νοσοκομείων σε μονάδες πλήρους εξειδίκευσης, πρωτοβάθμιας περίθαλψης (ΠΦΥ) και αποκατάστασης χρόνιων περιστατικών. Δηλαδή 18-20 μικρά νοσοκομεία - που έχουν και το χαρακτηρισμό του κέντρου υγείας - θα μετατραπούν σε κέντρα υγείας. Την ίδια τύχη αναμένεται να έχουν συνοικιακά νοσοκομεία, κυρίως στο λεκανοπέδιο Αττικής, που είχαν μπει σε παρόμοιους παλιότερους σχεδιασμούς.

Στο ίδιο πλαίσιο ο Λ. Λιαρόπουλος παρουσίασε την κεντρική ιδέα της πρότασής του που συνίσταται στην κατάργηση των κλινικών και τη δημιουργία τεσσάρων τομέων: Του παθολογικού, του χειρουργικού και δύο εργαστηριακών, σε κάθε ομάδα νοσοκομείων που θα συγχωνευθούν. Κατά βάση η διοικητική ομαδοποίηση θα είναι αντίστοιχη με εκείνη των εφτά περιφερειών.

Και αυτή η απόφαση της κυβέρνησης είναι ένας ακόμα κρίκος των δραματικών ανατροπών - των διαρθρωτικών αλλαγών, όπως τις αποκαλεί η ίδια - που επιχειρεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο χώρο της Υγείας. Ερχεται σε συνέχεια της λεγόμενης ολοήμερης λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων, όπου θα λειτουργούν με πλήρως επιχειρηματικά κριτήρια, ώστε να έχουν έσοδα από τα Ταμεία, τις ασφαλιστικές εταιρείες και τους ίδιους τους ασθενείς. Ταυτόχρονα με τις συγχωνεύσεις των νοσοκομείων θα λειτουργήσει και ο Ενιαίος Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), υπό τη σκέπη του οποίου θα είναι οι κοινοπραξίες γιατρών ή και επιχειρηματιών που θα λειτουργούν τα σημερινά υποκαταστήματα του ΙΚΑ, τα δημοτικά ιατρεία, οι ΜΚΟ. Ο ΕΟΠΥΥ θα αποκτήσει ενιαίο κανονισμό παροχών με ένα «ελάχιστο πακέτο» για τα εργατικά λαϊκά στρώματα και αγορά από εκεί και πέρα των απαραίτητων υπηρεσιών από τους ίδιους τους ασθενείς, είτε από το δημόσιο είτε από τον ιδιωτικό τομέα.

Εδώ ανοίγει ένα ακόμα πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας, καθώς ήδη οι ασφαλιστικές εταιρείες διεκδικούν φιλέτα από αυτές τις υπηρεσίες και κυβερνητικά στελέχη εύχονται να γίνει αυτή «η συνεργασία με τα δημόσια νοσοκομεία κατά τα πρότυπα των συμβάσεων που έχουν υπογράψει τα ασφαλιστικά ταμεία με τα δημόσια νοσοκομεία στα πλαίσια της ολοήμερης λειτουργίας των νοσοκομείων». Ετσι, δηλαδή, οι ασφαλισμένοι σπρώχνονται στην ιδιωτική ασφάλιση για να έχουν κάποιες βασικές παροχές που θα έπρεπε να τις έχουν δωρεάν από το κράτος.

Ακόμα οι συγχωνεύσεις των νοσοκομείων λύνουν τα χέρια της κυβέρνησης για τη λεγόμενη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Είναι μια πλευρά που εντοπίστηκε από τους εκπροσώπους των ιδιωτικών κλινικών στη συνάντηση της περασμένης Παρασκευής: Με τις συγχωνεύσεις των νοσοκομείων θα υπάρξει απελευθέρωση χώρων, των οποίων η εκμετάλλευση πρέπει να γίνει με τη μορφή Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), είπε ο εκπρόσωπος των ιδιωτικών κλινικών. Επιπλέον, πίσω από πολλά νοσοκομεία, κρύβονται μεγάλες περιουσίες, από δωρεές, κληροδοτήματα κλπ, που κι αυτές θα μπορέσουν, όπως φαίνεται, να απελευθερωθούν μέσω των συγχωνεύσεων.

Αλλωστε, ο ίδιος ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, είχε χαρακτηρίσει ως «αναπτυξιακή ευκαιρία για το ΕΣΥ» την περιουσία των νοσοκομείων σε συνάντησή του με τους διοικητές των νοσοκομείων (22/9/2010). Τότε ο υπουργός Υγείας είχε προτείνει την αξιοποίηση της περιουσίας των δημόσιων νοσοκομείων από τράπεζες, χωρίς να αφαιρεθεί η κυριότητα των ακινήτων από τα νοσηλευτικά ιδρύματα...

Μετά και από τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης για τις συγχωνεύσεις των νοσοκομείων προτάσσει ως αδήριτη ανάγκη για τα λαϊκά στρώματα η πάλη για ένα ενιαίο, καθολικό, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας και Επείγουσας Ιατρικής, πανελλαδικά ανεπτυγμένο, με σύγχρονα εξοπλισμένο, δημόσιο και δωρεάν ΕΚΑΒ.

Το πρωτοβάθμιο επίπεδο Υγείας, του αποκλειστικά δημόσιου δωρεάν κρατικού συστήματος Υγείας - Πρόνοιας, να λειτουργεί με πυρήνα το δημόσιο κέντρο υγείας με τα παραρτήματά του και τις κινητές μονάδες του, στο οποίο θα έχουν ενταχθεί όλες οι εξωνοσοκομειακές υπηρεσίες Υγείας, όλων των ασφαλιστικών ταμείων. Να αναπτύσσεται σε κάθε χωριό, πόλη και δήμο, με κριτήρια πληθυσμιακά, γεωγραφικά, επιδημιολογικά κ.ά., σύμφωνα με τις λαϊκές ανάγκες. Η χρηματοδότηση να γίνεται αποκλειστικά από το κράτος με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.

Για τη λειτουργία αυτού του τύπου δημόσιου - κρατικού συστήματος θα πρέπει να προσληφθεί όλο το απαραίτητο προσωπικό (υγειονομικό, διοικητικό, τεχνικό, βοηθητικό κλπ.) με σχέση εργασίας μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Επίσης, σε αυτό το σύστημα θα πρέπει να ενταχτούν με αξιοπρεπείς μισθούς και οι ελευθεροεπαγγελματίες γιατροί.