«Αίσχος» με ευθύνη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε η Αλέκα Παπαρήγα την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της αποκατάστασης, σε πρόσφατη επίσκεψή της στο Εθνικό Ιδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων (ΕΙΑΑ)

«Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχομαι εδώ. Και πρέπει να σας πω ότι κάθε φορά όταν φεύγω απ' το ΕΙΑΑ σκέφτομαι το ίδιο πράγμα, ότι εδώ υπάρχει πολύ μεγάλος πατριωτισμός, πολύ μεγάλη προσφορά, γίνεται πολύ σκληρή δουλιά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ο τομέας αυτός της αποκατάστασης να στηρίζεται στον πατριωτισμό των γιατρών, του προσωπικού, όλων όσοι βρίσκονται εδώ», επισήμανε η Αλ. Παπαρήγα μιλώντας στους εργαζόμενους και ασθενείς του ΕΙΑΑ.

Και συνέχισε: «Η επιστήμη, η τεχνική, η πρόοδος, η γνώση έχουν φτάσει σε τέτοια σημεία, όπου πραγματικά και μια βαριά αναπηρία, μόνιμη, μπορεί να σου στερήσει λιγότερα πράγματα απ' ό,τι συνέβαινε πριν 10-20 χρόνια. Αισθάνεται κανείς αυτή την αντίφαση ανάμεσα σε αυτή την εξέλιξη και τελικά το ότι αυτή την πρόοδο δεν μπορούν να την καρπωθούν όλοι οι άνθρωποι αλλά ένα μικρό μέρος, γιατί ζούμε σε μια κοινωνία με ταξικές διακρίσεις, σε μια κοινωνία της ταξικής εκμετάλλευσης. Την πρόοδο αυτή ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, αυτοί που ανήκουν στα εργατικά και τα μικροαστικά λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να την απολαύσουν».

Αναφερόμενη στην κατάσταση που επικρατεί στο ΕΙΑΑ τόνισε: «Τα προβλήματα παραμένουν. Ο αριθμός των κρεβατιών στο ΕΙΑΑ είναι ο ίδιος. Δεν προστέθηκαν κρεβάτια. Παραμένει η εικόνα του συγγενή στο πλάι να περιποιείται γιατί το προσωπικό δε φτάνει. Υπάρχει μόνο ένα πανελλαδικό τέτοιο νοσοκομείο, για όλη την Ελλάδα, που έπρεπε να υπάρχουν πολύ περισσότερα κέντρα αποκατάστασης και τμήματα αποκατάστασης στα νοσοκομεία γι' αυτούς που χρειάζονται διά βίου βοήθεια. Εγώ χρησιμοποιώ πολύ σπάνια υψηλούς τόνους, δε μου αρέσουν. Αλλά είναι αίσχος πραγματικά να επαίρονται η προηγούμενη κυβέρνηση και η σημερινή για το εθνικό σύστημα Υγείας και ακόμα το 2006 να έχουμε μείνει με ένα κέντρο αποκατάστασης και με τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που πρέπει να είναι στο κέντρο ή που μένουν με τις οικογένειές τους, αλλά θα χρειαστεί να ξανάρθουν, να είναι στο κενό. Να μεταφέρονται από τα τέσσερα σημεία της Ελλάδας στην Αθήνα, γιατί δεν έχει αλλάξει η κατάσταση».

«Τα χάλια που υπάρχουν σήμερα στο σύστημα Υγείας και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ τα προβάλλουν αποστασιοποιούμενοι από την πολιτική, τη δική τους πολιτική. Τα κόμματα εξουσίας δημιούργησαν τα χάλια και τα βάζουν απέναντι και λένε πρέπει να τα διορθώσουμε αυτά τα χάλια, τα ράντζα και όλα τα άσχημα, σαν να μην τα γέννησαν αυτοί, σαν να ήρθαν από τον ουρανό», τόνισε η Αλ. Παπαρήγα. Και υπογράμμισε ότι οι αλλαγές που προωθούν έχουν τη σφραγίδα της σύμπραξης με τον ιδιωτικό τομέα, ότι έρχονται για να φέρουν χειρότερα αντιδραστικά μέτρα, να μετατρέψουν την Υγεία και την Παιδεία στις πιο προσοδοφόρες επιχειρήσεις για το κεφάλαιο.

Λέγοντας πως είναι κενή περιεχομένου η θέση των υπόλοιπων κομμάτων για δημόσιο σύστημα Υγείας, τόνισε πως το ΚΚΕ διεκδικεί αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας με κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής δραστηριότητας στο χώρο, διεκδικεί μια πραγματικά λαϊκή δωρεάν Υγεία.

«Εμείς θα παλέψουμε ειλικρινά και για τους συγκεκριμένους χώρους. Αλλά να ξεκαθαρίσουμε: Τα προηγούμενα χρόνια ένας τοπικός αγώνας μπορούσε να φέρει ένα αποτέλεσμα. Σήμερα το θέμα θα κριθεί από τον γενικό πολιτικό αγώνα», υπογράμμισε η Αλ. Παπαρήγα. Και τόνισε: «Θα τους φοβίσει όταν αρχίζει η αλλαγή συσχετισμού δύναμης, κάτω από πολιτική ωρίμανση των εργαζομένων, στα συνδικάτα, στη ΓΣΕΕ, στην ΑΔΕΔΥ, στο Κοινοβούλιο ή στις τοπικές εκλογές. Θα αρχίσει να τους φοβίζει όταν ο λαός τους λέει "είσαστε κόμματα του κεφαλαίου και της εξουσίας" και κάνουμε μάχη σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Η πολιτικοποίηση του αγώνα. Θα τους ανησυχήσει όταν οι ταξικές, οι ριζοσπαστικές δυνάμεις και το ΚΚΕ αναδειχτούν σε μια ανερχόμενη δύναμη. Για να αναγεννηθεί το κίνημα. Θα τους ανησυχήσει αν στις επόμενες τοπικές εκλογές χάσουν τη μεγάλη πλειοψηφία στους δήμους και τις νομαρχίες. Θα τους ανησυχήσει όταν υπάρχει αγώνας για την κατάργηση κάθε μορφής ιδιωτικής επιχειρηματικότητας στην Παιδεία, όταν καταλάβουν ότι οι εργαζόμενοι είναι διατεθειμένοι να καταβάλουν προσωπικές θυσίες σε έναν αγώνα που θα φέρει και άμεσα αποτελέσματα».

«Τη δραματική ανεπάρκεια των ελάχιστων δημοσίων κλινών αποκατάστασης να καλύψουν τις ανάγκες των ασθενών που έχουν ανάγκη από αποκατάσταση, τις ελλείψεις που αντιμετωπίζει το Εθνικό Ιδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων (ΕΙΑΑ), τόνισε στον «Ρ» η Αναστασία - Χριστίνα Ραπίδη γιατρός αποκατάστασης στο ΕΙΑΑ.

Οπως επισήμανε, υπάρχουν τεράστιοι κίνδυνοι για την υγεία των ασθενών που χρειάζονται αποκατάσταση (κακώσεις νωτιαίου μυελού, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια κ.ά.) και δεν μπορούν να ενταχθούν σε ενδονοσοκομειακή δομή Αποκατάστασης. Ομως, το έλλειμμα της χώρας μας είναι τεράστιο. «Οι κλίνες αποκατάστασης είναι ελάχιστες, συγκεντρωμένες στην Αθήνα, ενώ δεν υπάρχουν και οι απαραίτητες δημόσιες δομές ημερήσιας νοσηλείας, που θα καλύψουν τις ανάγκες των ασθενών οι οποίοι βγαίνοντας απ' το νοσοκομείο θα συνεχίσουν ένα εξωνοσοκομειακό πρόγραμμα αποκατάστασης μέχρι την πλήρη επανένταξή τους», τόνισε η Α. Ραπίδη. Και συμπλήρωσε: «Δραματικό είναι και το ότι δεν υπάρχει ούτε μια ενδονοσοκομειακή κλίνη παιδιατρικής αποκατάστασης στην Ελλάδα!».

«Στο ΕΙΑΑ υπάρχουν αιτήματα ασθενών για αποκατάσταση απ' όλη την Ελλάδα και δημιουργείται λίστα αναμονής, ενώ έχουν θεσπιστεί και κριτήρια εισαγωγής. Συνήθως εισάγονται κατά προτεραιότητα ασθενείς που παραπέμπονται από τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας ή τα άλλα νοσοκομεία του ΕΣΥ. Οι ασθενείς που θα έρθουν απ' το σπίτι τους μπορεί να χρειαστεί να μπουν σε λίστα αναμονής. Και βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις όταν πλέον τους καλέσουν οι υπηρεσίες του ΕΙΑΑ οι ασθενείς έχουν ήδη χάσει την ευκαιρία για αποκατάσταση στην αμέσως μετα-οξεία φάση της πάθησής τους», επισήμανε. Και συνέχισε: «Αυτές οι ελλείψεις επιτρέπουν να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια τα ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης και ας μη γελιόμαστε, η αποκατάσταση είναι ακριβή ιστορία και απαιτεί την κρατική στήριξη, απαιτεί δημόσιους θεσμούς γιατί το "κέρδος" δεν είναι πάντα άμεσο αλλά έμμεσο και μακροπρόθεσμο στοχεύοντας σε άτομα με αναπηρία μεν, αλλά ενεργούς, ισότιμους και αποδοτικούς πολίτες δε».

«Οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα - επισήμανε η Α. Ραπίδη - χρειάζονται χέρια στην αρχική φάση αποκατάστασής τους. Το ΕΙΑΑ χρειάζεται περισσότερο νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό και τις ανάγκες αναγκάζονται να καλύψουν οι συγγενείς των ασθενών. Τη δουλιά του βοηθού την κάνουν οι συγγενείς, οι νοσηλευτές είναι λιγότεροι απ' όσοι θα έπρεπε και αυτό που είναι σχεδόν σε πλήρη έλλειψη είναι η γραμματειακή υποστήριξη, με αποτέλεσμα ο γιατρός να αναγκάζεται να κάνει γραμματειακή δουλιά και να παράγει πολύ λιγότερο έργο. Ακόμη η καθυστέρηση της συγκρότησης του Επιστημονικού Συμβουλίου των γιατρών του ΕΣΥ του ΕΙΑΑ αποτελεί τροχοπέδη στις επιστημονικές δραστηριότητες των γιατρών με άμεση επίπτωση στο επίπεδο των παρεχομένων υπηρεσιών».

«Το χάος, όμως, είναι στην επαγγελματική αποκατάσταση και κοινωνική επανένταξη. Εκεί οι δομές που υπάρχουν όχι μόνο δεν επαρκούν, αλλά είναι και αναχρονιστικές», κατέληξε.

Σε εναγώνια αναζήτηση κλίνης αποκατάστασης, σε μια από τις τραγικότερες στιγμές της ζωής τους, βρίσκονται χιλιάδες θύματα τροχαίου και ασθενείς που έχουν περάσει κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο, καθώς η χώρα μας αντιμετωπίζει τεράστιες ελλείψεις στον τομέα της φυσικής ιατρικής και της αποκατάστασης. Η χώρα μας διαθέτει μόλις 180 δημόσιες κλίνες αποκατάστασης, όλες στην Αθήνα, ενώ για να καλυφθούν οι ανάγκες θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον 2.000! Χιλιάδες άνθρωποι που έχουν ανάγκη αποκατάστασης και οι οικογένειές τους δίνουν μάχη για μια κλίνη σε κέντρο αποκατάστασης, καταφεύγουν (όσοι έχουν τη δυνατότητα) σε κλινικές του εξωτερικού ή - η μεγάλη πλειοψηφία τους - επιστρέφουν, χωρίς την απαραίτητη θεραπεία, στο σπίτι τους. Την ίδια ώρα, υπάρχει έκρηξη επενδύσεων από ιδιώτες στον τομέα της αποκατάστασης, ενώ η κυβέρνηση σχεδιάζει και την παράδοση των 6 πλήρως εξοπλισμένων απ' το ελληνικό δημόσιο Κέντρων Φυσικής και Κοινωνικής Αποκατάστασης (ΚΑΦΚΑ), στους ιδιώτες μέσω των συμπράξεων με τον ιδιωτικό τομέα.

Το Εθνικό Ιδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων (ΕΙΑΑ) είχε επισκεφθεί η γενική γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. Και μιλώντας σε συγκέντρωση των εργαζομένων, συγγενών, ασθενών υπογράμμισε τις θέσεις του Κόμματος για την αποκατάσταση και την Υγεία, αλλά και την αναγκαιότητα γενικού πολιτικού αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Στον «Ρ» μίλησαν για τα θέματα της αποκατάστασης η Ξανθή Μιχαήλ, φυσίατρος, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης και η Χριστίνα - Αναστασία Ραπίδη γιατρός αποκατάστασης στο Εθνικό Ιδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων (ΕΙΑΑ).

Τραγικές ελλείψεις δημόσιων κλινών αποκατάστασης αντιμετωπίζει η χώρα μας, ενώ την ίδια ώρα βρίσκεται σε εξέλιξη έκρηξη επενδύσεων απ' τους ιδιώτες

Στη χώρα μας, τόνισε, έπρεπε να υπάρχει οργάνωση υπηρεσιών αποκατάστασης σε όλα τα γενικά νοσοκομεία (περιφερειακά, πανεπιστημιακά κλπ.) που έχουν πάνω από 150 κλίνες. Παρουσία συμβούλου γιατρού αποκατάστασης σε όλα τα νοσοκομεία, προκειμένου να οργανώνεται έγκαιρα η παροχή υπηρεσιών αποκατάστασης έστω και μετά απ' τη γρήγορη έξοδο. «Οχι μόνο δεν υπάρχουν όλα αυτά αλλά και όταν φτάνει η ώρα να φύγει απ' το νοσοκομείο ο άνθρωπος που έχει κινητικά και λειτουργικά ελλείμματα βρίσκεται μπροστά στα ελάχιστα 120 κρεβάτια του Εθνικού Ιδρύματος Αποκατάστασης Αναπήρων (ΕΙΑΑ), στα 20 του ΚΑΤ, στα 20 του Ασκληπιείου Βούλας, στα 6 κρεβάτια του Θριασίου και τα 6 ακόμα του Γενικού Κρατικού Αθηνών. Και αυτό για όλη την Ελλάδα! Ολα μαζεμένα στην Αθήνα!», υπογράμμισε.

Και εξήγησε αναλυτικά τις ανάγκες για κλίνες αποκατάστασης:

• Αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια με 25.000 νέα περιστατικά το χρόνο. Περίπου το 1/4 αυτών χρειάζονται υπηρεσίες αποκατάστασης, με μέσο χρόνο νοσηλείας στο κέντρο αποκατάστασης κατ' ελάχιστο ένα μήνα και ένα τρίμηνο ακόμα τουλάχιστον ως εξωτερικοί ασθενείς.
• Στις βλάβες νωτιαίου μυελού (παραπληγίες, τετραπληγίες) έχουμε 200 καινούρια περιστατικά το χρόνο που προέρχονται κυρίως από τροχαία και 200 από διάφορες παθήσεις. Μέσος χρόνος εσωτερικής νοσηλείας είναι οι τρεις με έξι μήνες και για τους εξωτερικούς ασθενείς χρειάζονται τρεις έως έξι μήνες με συνεχή τακτική παρακολούθηση στη συνέχεια.
• Ακρωτηριασμένοι, ρευματοπάθειες, σκλήρυνση κατά πλάκας, πάρκινσον κλπ. χρειάζονται υπηρεσίες αποκατάστασης είτε ως εσωτερικοί είτε ως εξωτερικοί.
• Στις βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις υπάρχουν περίπου 500 νέα περιστατικά το χρόνο, που χρειάζονται τρεις με έξι μήνες και πολύ μακρές περιόδους ως εξωτερικοί.

Σε αυτές τις περιπτώσεις μάλιστα η αναπηρία δεν είναι μόνο κινητική και συνοδεύεται από ψυχικές και γνωσιακές διαταραχές. Ειδικά δε για όσους είναι τόσο βαριά που να παραμείνουν σε άγρυπνο κώμα δεν υπάρχει στην Ελλάδα καμία μονάδα για τη νοσηλεία και φροντίδα τους. «Οι νευροχειρουργικές και οι ΜΕΘ εκλιπαρούν στα κρεβάτια αποκατάστασης να τους πάρουν γιατί λιμνάζουν στους δικούς τους χώρους ενώ αυτά τα περιστατικά δεν είναι για κέντρο αποκατάστασης αλλά χρειάζονται ειδικές μονάδες που υπάρχουν παγκοσμίως για εντατική νοσηλευτική φροντίδα και υποστήριξη», υπογράμμισε η Ξ. Μιχαήλ.

«Η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει κατ' ελάχιστον 2.000 κρεβάτια αποκατάστασης, ως οργανωμένα τμήματα σε όλη τη χώρα. Υπάρχουν 190 γιατροί αποκατάστασης και μόνο 35 δουλεύουν σε δομές αποκατάστασης, γιατί δεν υπάρχουν δομές για να τους απορροφήσουν. Η άρνηση του κράτους να οργανώσει υπηρεσίες αποκατάστασης και λειτουργικά συνδεδεμένες με μεγάλες νοσηλευτικές μονάδες, η άρνηση να στελεχώσει τα 6 Κέντρα Φυσικής και Κοινωνικής Αποκατάστασης (ΚΑΦΚΑ), οδήγησαν στο να ενεργοποιηθεί ο ιδιωτικός τομέας και να αρχίσουν να ιδρύονται κέντρα αποκατάστασης», τόνισε η Ξ. Μιχαήλ. Οπως κατήγγειλε τα έξι ΚΑΦΚΑ που έχουν υποδομή περίπου 500 κλινών και βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη την Ελλάδα, δε λειτουργούν και μηχανήματα εκατομμυρίων βρίσκονται στα υπόγεια. Το υπουργείο, όπως είπε ο υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γιώργος Κωνσταντόπουλος και σε συνάντηση που είχε στις 30.6.2005 με την ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ, έχει αποφασίσει ότι τα ΚΑΦΚΑ θα λειτουργήσουν με συμπράξεις με τους ιδιώτες.

«Υπήρξε και συνεχίζει να υπάρχει έκρηξη επενδύσεων στον ιδιωτικό τομέα. Η πρώτη άδεια λειτουργίας κέντρου κλειστής νοσηλείας ήταν στην Πάτρα - διαθέτει 60 κλίνες - και δόθηκε πριν δυο χρόνια. Εκτοτε έχουν ιδρυθεί κέντρα κλειστής και ανοιχτής νοσηλείας με 220 κλίνες στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο με 25 κλίνες, στη Λάρισα με 40 κλίνες, στην Αττική και συγκεκριμένα στο Κορωπί ετοιμάζεται τώρα κέντρο κλειστής νοσηλείας με 120 κλίνες, επένδυση που φτάνει τα 50 εκατομμύρια ευρώ. Ακόμα υπάρχουν δυο κέντρα αποκατάστασης για εξωτερικούς ασθενείς στην Αθήνα και ένα στη Θεσσαλονίκη, ενώ εξακολουθούν να ξεφυτρώνουν συνεχώς νέα», εξηγεί. «Τα κέντρα αυτά προκειμένου να κάνουν απόσβεση κεφαλαίου ή να εξασφαλίσουν την κερδοφορία τους θα αναγκαστούν είτε να ζητούν επιπλέον χρήματα από τον ίδιο τον ασθενή, είτε υποβιβάζοντας το επίπεδο των παρεχομένων υπηρεσιών μια και δεν υπάρχουν προδιαγραφές λειτουργίας και έλεγχος από το κράτος», συμπλήρωσε.

Ενα ακόμα δραματικό στοιχείο είναι ότι περίπου 1.500 Ελληνες πηγαίνουν με έξοδα του κράτους ή ιδιωτικά για αποκατάσταση στο εξωτερικό. «Το κράτος στέλνει ασθενείς στο εξωτερικό για αποκατάσταση με ημερήσια νοσήλια που συνήθως ξεπερνάνε τα 1.000 ευρώ την ημέρα. Στη χειρότερη στιγμή της ζωής ενός ανθρώπου που από υγιής γίνεται ανάπηρος αναγκάζεται επιπλέον να μεταναστεύσει στο εξωτερικό διότι ξέρει ότι εκεί θα καλυφθεί όλο το κόστος. Αλλά και οι διαδικασίες έγκρισης για νοσηλεία στο εξωτερικό είναι διάτρητες. Για την ίδια πάθηση σε άλλους εγκρίνεται η νοσηλεία στο εξωτερικό και άλλοι ασθενείς ψάχνουν για ένα κρεβάτι στα 180 του δημόσιου χώρου. Μάλιστα γι' αυτή τη διαδικασία της έγκρισης και μεταφοράς στο εξωτερικό έχουν ιδρυθεί και ειδικά γραφεία, για όσους βέβαια έχουν να πληρώσουν», υπογράμμισε.