«Οαση ειρήνης». Αυτό ήταν το όνομα του γραφικότατου χωριού, στο οποίο μας υποδέχτηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ισραήλ. Και η επιλογή, φυσικά, δεν ήταν διόλου τυχαία. Η «Οαση ειρήνης» είναι ένα χωριό, στο οποίο, κατοικούν εδώ και χρόνια Αραβες και Ισραηλινοί μαζί, συνυπάρχουν αρμονικά, στέλνουν τα παιδιά τους μαζί στο σχολείο, όπου διδάσκονται τόσο την εβραϊκή όσο και την αραβική γλώσσα, κανονίζουν από κοινού όλες τις υποθέσεις του χωριού τους.

Στο χωριό, που ιδρύθηκε από τον Μπρούνο Χουσάρ, 60 οικογένειες, αραβικές και εβραϊκές, ορίζουν μόνες τους τη ζωή τους. Λειτουργεί σχολείο, όπου τα παιδιά μαθαίνουν και τις δύο γλώσσες και τις δύο ιστορίες, κέντρο υποδοχής καλεσμένων, το οποίο διαθέτει ξενοδοχείο, αίθουσα συνεδριάσεων και εστιατόρια, χώρος προσευχής και για τις δύο θρησκείες, υπό την επονομασία «Οίκος της Σιωπής», και Κέντρο Τεχνών και Πολιτισμού, όπου φιλοξενούνται και οι δύο κουλτούρες.

Το πειραματικό χωριό διοργανώνει διαρκώς σειρές σεμιναρίων και συζητήσεων για την αναγκαιότητα αρμονικής συμβίωσης των δύο λαών και συχνά αντιπροσωπείες από όλες τις μεριές του Ισραήλ, των αυτόνομων περιοχών, αλλά και από άλλες χώρες το επισκέπτονται για να δουν από κοντά το πείραμα, που διαλύει κάθε έννοια εθνικής μισαλλοδοξίας και μίσους. Εκτός, όμως, από όσους την επικροτούν, η «Οαση της Ειρήνης» έχει έναν πολύ σοβαρό εχθρό: το ισραηλινό κράτος. Οπως μας ενημέρωσε ο, προσφάτως εκλεγμένος, δήμαρχος (γενικός γραμματέας όπως τον ονομάζουν), Ανουάρ Νταούντ, μέλος του ΚΚ Ισραήλ, μετά από χρόνια διαβημάτων και διαμαρτυριών, το ισραηλινό υπουργείο Παιδείας, αρνείται ακόμη και σήμερα, να αναγνωρίσει το σχολείο του χωριού, προβάλλοντας σειρά εμποδίων στα παιδιά που θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους.

Εννοείται ότι δεν υπάρχει καμία βοήθεια από το επίσημο κράτος και για την υποδομή του χωριού, και την κατασκευή των σπιτιών και των κτιρίων δημόσιας χρήσης. Ισως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, που μας ανέφερε ο Ανουάρ Νταούντ, είναι το γεγονός ότι ενώ το ισραηλινό κράτος χορηγεί σε κάθε νέο ζευγάρι ένα εφάπαξ βοήθημα ύψους 100.000 δολαρίων, το επίδομα αυτό δε δίνεται σε όσα ζευγάρια εκδηλώσουν την επιθυμία να κατοικήσουν στην «Οαση της Ειρήνης».

«Οσα εφαρμόζονται εδώ, στην "Οαση της Ειρήνης", είναι αυτό που πιστεύουμε και εμείς, αυτό για το οποίο αγωνιζόμαστε. Είμαστε πεπεισμένοι ότι ο εβραϊκός και ο αραβικός λαός δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν και μπορούν με ειρήνη και αρμονία να ζήσουν μαζί». Με αυτά τα λόγια άρχισε την κουβέντα μας, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Ισραήλ, Μοχάμαντ Νάφα. Μαζί του η Ταμάρ Γκοζάνσκι, βουλευτής του συνασπισμού HADASH, («Δημοκρατικό Μέτωπο για την Ειρήνη και την Ισότητα»), στο οποίο συμμετέχει το ΚΚ Ισραήλ, και γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας του μετώπου, και ο Γιόραμ Γκοζάνσκι, γραμματέας του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚ Ισραήλ.

Ο Μοχάμαντ Νάφα προχώρησε, κατευθείαν, στην επικαιρότητα. «Τα τελευταία γεγονότα στα κατεχόμενα εδάφη, οι συγκρούσεις και το αιματοκύλισμα, είναι ξεκάθαρα αποτέλεσμα της συγκεκριμένης ειρηνευτικής διαδικασίας», τόνισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚ Ισραήλ, συμπληρώνοντας ότι «η αποκλειστική ευθύνη της κατάστασης βαραίνει την ισραηλινή κυβέρνηση, αφού οι Παλαιστίνιοι δε ζητούν τίποτε παραπάνω από τη δίκαιη εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ». «Το ΚΚ Ισραήλ, συνέχισε ο Μοχάμαντ Νάφα, έχει σταθερές απόψεις για το παλαιστινιακό, ήδη, από το 1947. Εχουμε ξεκάθαρα ταχθεί υπέρ της δημιουργίας ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα εδάφη που παραμένει μέχρι σήμερα κατακτητής το Ισραήλ. Στο πλαίσιο αυτό στηρίξαμε με όλες μας τις δυνάμεις την ειρηνευτική διαδικασία του Οσλο, όχι γιατί δεν είχαμε αμφιβολίες, αλλά γιατί φάνηκε να αποτελεί μια αχτίδα ελπίδας για μια καλύτερη συνέχεια στην προσπάθεια συμβίωσης των δύο λαών».

«Με βάση την ίδια λογική στηρίξαμε και τον Εχούντ Μπαράκ, ως αντίβαρο στο ενδεχόμενο μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης. Τον στηρίξαμε, γιατί πιστέψαμε τις διακηρύξεις του περί προτεραιότητας επίτευξης πραγματικής ειρήνης με τους Παλαιστινίους. Δυστυχώς, η εκτίμησή μας ήταν λανθασμένη και η απογοήτευσή μας, σήμερα, κάτι περισσότερο από μεγάλη», σχολιάζει με εμφανή πικρία ο Μοχάμαντ Νάφα. «Ο Εχούντ Μπαράκ, όχι μόνο δεν έπραξε όσα είχε υποσχεθεί, αλλά δεν εφάρμοσε ούτε καν όσα είχαν συμφωνήσει οι δεξιοί προκάτοχοί του στο Λικούντ. Η πολιτική του αυτή έχει διαμορφώσει ιδανικό πεδίο καλλιέργειας και δράσης ακραίων συντηρητικών φανατικών στοιχείων, τόσο εντός του Ισραήλ όσο και στα παλαιστινιακά εδάφη, και έχει δυσχεράνει αφάνταστα τη δική μας προσπάθεια για εδραίωση αρμονικής συμβίωσης αράβων και ισραηλινών τόσο εντός του ισραηλινού εδάφους, όσο και στο επίπεδο δύο ανεξάρτητων κρατών».

«Το σημείο που ο Εχούντ Μπαράκ έχασε το πολιτικό παιχνίδι μέσα στην ίδια του τη χώρα δεν έχει τόσο πολύ να κάνει με την ειρηνευτική διαδικασία, όσο με τις αλλαγές τις οποίες ήθελε να προχωρήσει στο εσωτερικό του Ισραήλ», παρεμβαίνει η Ταμάρ Γκοζάνσκι. «Ηδη, εξαρχής, η κυβέρνηση Μπάρακ στηριζόταν σε εύθραυστες ισορροπίες. Ο πρωθυπουργός προσπάθησε, αγνοώντας ή υποτιμώντας τους κανόνες της πολιτικής, αλλά και τις δυναμικές που διαμορφώνονται στην ισραηλινή κοινωνία, να προχωρήσει παράλληλα δύο σημαντικά ζητήματα: αυτό της ειρηνευτικής διαδικασίας, αλλά και αυτό της αλλαγής του Συντάγματος και της σταδιακής αποδυνάμωσης των θρησκευτικών κομμάτων, των υπερορθόδοξων εβραϊκών ιδρυμάτων και κοινοτήτων: σε αυτό το σημείο έχασε».

«Θα μπορούσε - σημειώνει η κομμουνίστρια βουλευτής - να εκμεταλλευτεί διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις, που θα τον στήριζαν στα δύο αυτά μέτωπα, εναλλάξ. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν αρκετά θρησκευτικά κόμματα που δεν τάσσονται ενάντια στην ειρηνευτική διαδικασία. Θα μπορούσε να την ολοκληρώσει με την υποστήριξή τους και στη συνέχεια να ανοίξει το άλλο μέτωπο. Ο Εχούντ Μπάρακ προσπάθησε να αναδείξει την ανάγκη ύπαρξης κανονικού συντάγματος, γιατί το Ισραήλ δεν έχει Σύνταγμα αλλά μία μορφή εβραϊκού νόμου, ξεχνώντας ότι όλο το κράτος βασίστηκε, από τη θεμελίωσή του, στην κοινή θρησκεία, σε τίποτε άλλο, γι' αυτό και το θέμα είναι πολύπλοκο και θέλει λεπτούς χειρισμούς.»

«Προσπάθησε, συνεχίζει η Ταμάρ Γκοζάνσκι, να περικόψει τις κρατικές χρηματοδοτήσεις στα φανατικά θρησκευτικά κόμματα, να υποχρεώσει τους υπερορθόδοξους Εβραίους να εργάζονται, γιατί οι περισσότεροι απασχολούνται κυρίως με θρησκευτικά σεμινάρια που επιδοτούνται, γιατί "ασκούν πιστά τα θρησκευτικά καθήκοντά τους και δεν μπορούν να εργάζονται" και επίσης προσπάθησε να τους υποχρεώσει, με νόμο, να υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία. Αυτή η μάχη ήταν το "Βατερλό" του Εχούντ Μπάρακ, ο οποίος σήμερα είναι πλήρως εξαρτημένος από αυτά τα κόμματα και από την ακροδεξιά, για τη συνεργασία της οποίας θα κλιμακώσει και την ένταση με τους Παλαιστινίους, προκειμένου να διασφαλίσει την πολιτική του επιβίωση. Η κατάσταση αυτή ενισχύει τις ακροδεξιές αντιλήψεις τόσο στο Ισραήλ όσο και στους Παλαιστινίους».

«Η Δεξιά, είτε ισραηλινή είτε παλαιστινιακή, είναι επικίνδυνη και τον κίνδυνο αυτό ενισχύουν πολλά διεθνή ΜΜΕ που παρουσιάζουν διαρκώς μονομερώς την κατάσταση», παίρνει και πάλι τη σκυτάλη ο Μοχάμαντ Νάφα. «Η Δεξιά της κάθε πλευράς λειτουργεί αγνοώντας επιδεικτικά την ύπαρξη του άλλου λαού. Αυτήν ακριβώς την αντίληψη παλεύει το ΚΚ Ισραήλ, εδώ και δεκαετίες, γι' αυτό στις γραμμές του έχει Ισραηλινούς και Αραβες, οι οποίοι συνεργάζονται αρμονικά και συμβιώνουν. Αγωνίζονται μαζί για την ίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, για την ειρηνική γειτνίαση των δύο λαών, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του ισραηλινού λαού».

«Είναι επικίνδυνη και ύπουλη η τακτική πολλών ΜΜΕ να παρουσιάζουν ως κοινή τη στάση όλου του ισραηλινού λαού απέναντι στα τεκταινόμενα στα κατεχόμενα», παίρνει το λόγο ο Γιόραμ Γκοζάνσκι. «Μεγάλη μερίδα του ισραηλινού λαού τάσσεται υπέρ της ειρήνης με τους Παλαιστινίους. Μόλις πριν από λίγους μήνες, δεκάδες χιλιάδες διαδήλωναν σε Τελ Αβίβ και Ιερουσαλήμ, ζητώντας την επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας. Ο ισραηλινός λαός υποφέρει εξίσου από αυτήν την κατάσταση, στέλνει τα παιδιά του διαρκώς στον πόλεμο, υποχρεώνεται σε ολοένα και εντονότερα αντιλαϊκά μέτρα, βιώνει την τυραννία των φανατικών Εβραίων».

«Παρά το γεγονός, συνεχίζει ο Γιόραμ Γκοζάνσκι, ότι μεθοδευμένα οξύνθηκαν τα πνεύματα, τον τελευταίο καιρό, και χρησιμοποιήθηκε έντονη κινδυνολογία που μούδιασε την ισραηλινή κοινή γνώμη, που πριν από λίγους μήνες υποστήριζε με ένα 60% την ειρήνη, στις διαδηλώσεις που διοργανώθηκαν, αυτές τις ημέρες, κατά της ισραηλινής επιθετικής πολιτικής απέναντι στους Παλαιστινίους συμμετείχαν χιλιάδες άνθρωποι και 50 διαφορετικά φιλειρηνικά κινήματα. Υποθέτω ότι αυτές οι διαμαρτυρίες δεν έγιναν γνωστές, Οπως επίσης, δεν έγινε γνωστή η αστυνομική βαρβαρότητα με την οποία οι ισραηλινές αρχές αντιμετώπισαν αυτές τις διαδηλώσεις. Στη Χάιφα, στη Ναζαρέτ, στο Σαχνίν, ισραηλινοί αστυνομικοί δολοφόνησαν, αυτές τις ημέρες, 13 Ισραηλινούς Αραβες, τους οποίους απομόνωσαν από τους κύριους όγκους των διαδηλώσεων, όπου συμμετείχαν εξίσου Εβραίοι και Παλαιστίνιοι».

«Για τρίτη φορά, σημειώνει ο γραμματέας του διεθνούς τμήματος της ΚΕ του ΚΚ Ισραήλ, υπάρχει πογκρόμ κατά των Παλαιστινίων με ισραηλινή υπηκοότητα, τους οποίους γίνεται προσπάθεια να απομακρύνουν από τη γη, στην οποία επέλεξαν να ζουν ειρηνικά μαζί με τους Εβραίους. Και παράλληλα, ας μην ξεχνούμε ότι ακολουθείται πάγια μια πολιτική διακρίσεων σε βάρος τους, που τους στερεί μόρφωση, παιδεία, δουλιά. Αυτά, μάλλον, δεν τα γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος».

«Το ΚΚ Ισραήλ αλλά και πολλές άλλες πραγματικά προοδευτικές δυνάμεις, κλείνει την κουβέντα μας ο Μοχάμαντ Νάφα, θα συνεχίσουν, με αμείωτη ένταση, τον αγώνα τους για ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών. Αν και γνωρίζουμε ότι πολλά «προοδευτικά» κόμματα, όπως το Μέρετζ του Γιόσι Σαρίντ, προτίμησαν την εξουσία από την ειρήνη, τασσόμενα στο πλευρό του Μπάρακ, αλλά και ότι πολλά κόμματα που επιθυμούν την ειρήνη δεν είναι απαραίτητα αριστερά, εμείς θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε να ανοίξει ο δρόμος για τη μοναδική βιώσιμη λύση και για τους δύο λαούς: αυτήν της δίκαιης ειρήνης, της συνύπαρξης, της συνεργασίας, της αρμονικής γειτνίασης και δε μας πτοεί η βία της ισραηλινής ηγεσίας».