Εξήντα χρόνια μετά τη νίκη των λαών κατά του φασιστικού άξονα, αρκετοί ιστορικοί ειδικά μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ενωση «επιχειρούν» ματαίως να «αποκαλύψουν» ότι οι δυνάμεις του σοσιαλισμού «συνθηκολόγησαν» με τους καπιταλιστές! Μιλάνε για «σφαίρες επιρροής» και μοίρασμα του κόσμου!!! Ο «ιστορικός μύθος» για τις «κρυφές συμφωνίες» του Τσόρτσιλ με τη μεγάλη Σοβιετία ήταν μια αντικομμουνιστική, αντισοβιετική προπαγάνδα. Στη διάσκεψη της Τεχεράνης, (1943) φάνηκαν οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές μεταξύ Τσόρτσιλ, Ρούζβελτ και Στάλιν. Το θέμα της διάσκεψης της Τεχεράνης - όπως αναφέρει το περιοδικό «Διεθνής Ζωή» (γαλλική έκδοση, Οκτώβρης 1961) - ήταν η συνέχιση του πολέμου κατά της χιτλερικής Γερμανίας. Συζητήθηκε αναλυτικά το θέμα του δεύτερου μετώπου στην Ευρώπη, το οποίο καθυστερούσαν οι ΗΠΑ και η Αγγλία. Τελικά, το υποσχέθηκαν για το Μάη του 1944, αλλά πραγματοποιήθηκε τον Ιούνη του ίδιου χρόνου. Βέβαια, χάρη στο σοβιετικό στρατό, είχε ήδη συντελεστεί η πλήρης αντιστροφή της πορείας του πολέμου και είχε ήδη προδιαγραφεί η συντριβή της χιτλερικής Γερμανίας. Το βεβαιώνουν τα ιστορικά αμερικανικά ντοκουμέντα, του περιοδικού «Γιουνάιντετ Στέιτς Νιους εντ Γουόρντ Ριπόρτ» (Αμερικανικά νέα και παγκόσμια ανταπόκριση (Οκτ. 1951).

Ο Γάλλος ιστορικός, εκδότης Ρομπέρ Λαφόν (1949) γράφει: «Η Σ. Ενωση απέρριψε το σχέδιο του Τσόρτσιλ για απόβαση των αγγλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα. Απέβλεπαν (οι Αγγλοι) να ασκήσουν μεταπολεμικά επιρροή στις βαλκανικές χώρες αρχίζοντας απ' την Ελλάδα. Η απόρριψη του σχεδίου ανάγκασε τον Τσόρτσιλ να ζητήσει τη μελέτη των πολιτικο-στρατιωτικών μέτρων, που ήταν απαραίτητα για να εμποδίσουν την "αναρχία"!!! (δηλαδή το ΕΑΜ και το ΚΚΕ) (Απομνημονεύματα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τόμος 5ος, βιβλίο 2ο)». Ετσι εξηγείται ο ματωμένος Δεκέμβρης του 1944! Για τη διάσκεψη της Κριμαίας (Γιάλτας), ο ακαδημαϊκός Αντρέ Μορουά έγραφε σχετικά: «Οι Ρούζβελτ, Τσόρτσιλ επικρίθηκαν δριμύτατα (απ' τα πολιτικοστρατιωτικά λόμπι) για τις παραχωρήσεις που έκαναν στις αφόρητες πιέσεις του Στάλιν» (υπεράσπιζε μεταπολεμικά τα συμφέροντα των λαών). Αργότερα ο Τσόρτσιλ προσπάθησε να δικαιολογήσει την πολιτική του έναντι της Σ. Ενωσης (Ιστορία των ΗΠΑ: 1917-1961).

Καταλυτικά είναι τα σχόλια του ποιητή Λουί Αραγκόν στο βιβλίο του «Ιστορία της Σοβιετικής Ενωσης»: «Στη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, έγινε μία συνάντηση των "Τριών Μεγάλων" στη Μόσχα (Οκτ. 1944). Στην πραγματικότητα, ο Τσόρτσιλ, μόλις έφθασε στη Μόσχα, ασχολήθηκε κυρίως με τα προβλήματα της Ανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων. Οι προτάσεις, για τον καθορισμό των βρετανικών, σοβιετικών "ζωνών επιρροής" σε Ρουμανία, Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία, Ελλάδα, δεν έγιναν δεκτές από τη σοβιετική κυβέρνηση, η οποία επέμενε στην αρχή της αυτοδιάθεσης των κρατών αυτών» (Τόμος β΄ σελ. 80). Αυτοί που προσπάθησαν να αμαυρώσουν τη Σοβιετική Ενωση, είναι αυτοί που βομβάρδισαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τις Κίνα, Κορέα, Γουατεμάλα, Ινδονησία, Κούβα, Κονγκό, Περού, Λάος, Βιετνάμ, Καμπότζη, Γρενάδα, Λιβύη, Ελ Σαλβαδόρ, Νικαράγουα, Παναμά, Ιράκ, Βοσνία, Σουδάν, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, από το 1945 έως σήμερα. Οργάνωσαν και καθοδήγησαν δεκάδες πραξικοπήματα σε βάρος των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Κι έχουν αναγάγει τις κάθε λογής περισσότερο ή λιγότερο εγκληματικές επεμβάσεις στις εσωτερικές υποθέσεις και εξελίξεις τρίτων χωρών σε επίσημη ουσιαστικά εξωτερική τους πολιτική.