ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η βίβλος ενός α(ρ)μαρτωλού

Η στήλη δε φιλοδοξεί να παίξει ρόλο κριτικής βιβλίου, ούτε να εισχωρήσει βαθιά και αναλυτικά στη δραματουργική αποκορύφωση των ηρώων μέσα από συγκρούσεις, προστριβές και ιστορικές συγκυρίες.

Για τον υπογράφοντα, το βιβλίο του Γιώργη Μωραΐτη, «Ο Γέρο - Τζιμ» που δεν είναι καθόλου γέρος, αλλά σφύζει από νιάτα, ζωή και λεβεντιά... με την ευκαιρία της επίσημης παρουσίας του που έγινε στην ΕΣΗΕΑ τη Δευτέρα 20/3, είναι μια αστείρευτη πηγή ενθουσιασμού, στην πλαγιά ενός βουνού που αναβλύζει μύρα και δροσιά, αναβλύζει γάργαρο κρυστάλλινο νερό, που με επιταχυνόμενο ρυθμό, από τις πρώτες του κιόλας σελίδες, ωσάν ορμητικός χείμαρρος κατηφορίζει προς τον κάμπο των αισθήσεων, περιλούζει την αδράνεια, ενεργοποιεί το νου και αναταράζει τα αισθήματα. Διαβάζοντάς το, μεταμορφώνεσαι από παθητικό αποδέκτη και παρατηρητή, σε ενεργητικό υπερασπιστή, συνοδοιπόρο και συναγωνιστή. Είναι ένας χείμαρρος με μια πλούσια αυθόρμητη και ρέουσα λαλιά που σε καθηλώνει.

Θα ήταν ανώφελη ανοησία να σταθεί κανείς - παρασυρμένος από την κριτική αναζήτηση και τελειότητα, στις αδυναμίες του βιβλίου, όταν η όλη του ροή σ' έχει πραγματικά συνεπάρει και σε έχει συγκινήσει. Ο ρυθμός είναι ξέφρενος και δεν προλαβαίνεις να σταθείς και να πάρεις ανάσα. Η αίσθησή του σε ελκύει και σε μαγεύει.

Κι όπου σταθεί κι όπου λιμνάσει σ' αναχώματα, φυτρώνουν πέργκολες κι αγριολούλουδα με κόκκινα ροδοπέταλα και μίσχους δυνατούς. Φυτρώνει η δύναμη, η πίστη και το πάθος, το αχ και το βαχ του αδικημένου.

Ο Γέρο - νέγρο - Τζιμ...! Οχι δεν είναι νέγρος, παρότι αυτό δεν έχει καθόλου σημασία. Λευκός, λευκότατος σαν περιστέρι της Ειρήνης είναι, με όλες τις αδυναμίες και τα πάθη του, μ' όλες τις αντιφάσεις και αμαρτίες του, μέσα απ' όλη την ιστορική του διαδρομή και περιπέτεια, καθώς ενστερνίζεται τη μεγάλη ιδέα του κομμουνισμού, παίρνει θέση και ρίχνεται στις επάλξεις του αγώνα.

Ο άνθρωπος με τη γυαλιστερή φαλάκρα και τα γελαστά μάτια, ο άνθρωπος με την καρδιά και τη φλόγα μικρού παιδιού, αγαπητός, προσιτός, φιλικός, πληγωμένος, πονεμένος, αδικαίωτος, γκρινιάρης και πεισματάρης, με ανεπτυγμένη αίσθηση χιούμορ πιστός κι αγέρωχος, έξω καρδιά. Ενας Ζορμπάς σε άλλη εκδοχή, πιο ουσιώδης πιο ταξικός άρα και πιο αποδοτικός. Ενα σύμβολο λεβεντιάς και παιδικής αγνότητας, απλού ανθρώπου και γνήσιου επαναστάτη.

Μέσα από τον καθρέφτη που αντιφεγγίζει το είδωλό του, περνά σχεδόν όλη η ιστορία της Ελλάδας την εποχή του μεσοπολέμου, ιδίως από τη δεκαετία του '30 μέχρι το τέλος του εμφυλίου, τότε ακόμη που τα χωριά μπορούσαν να γίνουν - και ήταν - πυρήνες συσπείρωσης και δημιουργίας μικρών επαναστατικών σκιρτημάτων που μεγάλωσαν και θέριεψαν κατά την περίοδο της κατοχής μέσα από τα ιδανικά της ΕΑΜικής Εθνικής μας Αντίστασης για λευτεριά και ανεξαρτησία.

Εύχομαι τέτοιες ζωοδόχες πηγές να μη στερέψουν ποτέ από τους χαρισματικούς συντρόφους και να μετουσιώσουν τις γνώσεις και το ταλέντο τους σε δημιουργικό έργο για την άνοδο του πολιτιστικού, πνευματικού και ταξικού μας επιπέδου. Ευτυχία και αγαλλίαση για τον αναγνώστη η ανάγνωση τέτοιων βιβλίων..!

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ