Σήμερα θέλω να γράψω περί ανέμων και υδάτων και να στείλω τη σκέψη μου διακοπές. Θέλω να γράψω για τις νοσταλγικές στιγμές των παιδικών μας χρόνων, που σφραγίσαμε με τις πατούσες μας στην αμμουδιά της ακρογιαλιάς. Για την ανθισμένη μπουκαμβίλια στα θερινά τα σινεμά και τη μακρινή φωνή του ξεχασμένου παλιατζή, που όλα τα παίρνει και όλα τα εξαργυρώνει. Την αύρα της φουσκοθαλασσιάς και τη μυρουδιά του ούζου με το ψητό χταπόδι πάνω στο κύμα. Το βασιλικό στο μπαλκόνι της διπλανής πόρτας κι αν μπορέσω μες το φεγγαρόφωτο να μετρήσω τις δροσοσταλίδες στο πλατύφυλλο βλαστάρι.
Είπα να γράψω περί ανέμων και υδάτων χωρίς την έγνοια του πολέμου που λυμαίνεται στο Λίβανο και την Παλαιστίνη, για το θάνατο αθώων παιδιών που με το αίμα τους βάφουνε κόκκινο τις ασβεστωμένες αυλές και τα σοκάκια... Μα δεν μπορώ. Αυτό το αναθεματισμένο το ανθρωπάκι που με κουλαντρίζει και κάθεται καλοκαιριάτικα εκεί απάνω στο στομάχι... δε με αφήνει. Μου λέει πως δεν έχω το δικαίωμα να γράφω γι' αυτά τα μικρά κι ασήμαντα, ωστόσο πανέμορφα πραγματάκια που ομορφαίνουν τη ζωή μας. Δεν μπορώ να νοσταλγώ ηλιοβασιλέματα και να ρίχνω βότσαλα στη λίμνη την ώρα που βαστά το μακελειό και οι βόγκοι και οιμωγές αθώων δονούν την καπνισμένη ατμόσφαιρα. Δεν έχω δικαίωμα μήτε ν' αναπολώ, μήτε να ρεμβάζω, μήτε ν' απολαμβάνω τις στιγμές που σπέρνεται ο θάνατος.
Είναι νύχτα κι είμαι ξάγρυπνος από τη ζέστη γιομάτος σκέψεις. Στριφογυρίζω στο κρεβάτι κι αδύνατο να κοιμηθώ... Δε γράφω ποτέ αυτή την ώρα. Αλλά όταν είναι να γράψεις περί ανέμων και υδάτων, νομίζω πως δεν υπάρχει ώρα πιο ιδανική. Κοιτάζω το ρολόι. 4 και 17'. Σε λίγο θ' ακουστεί το απορριμματοφόρο του δήμου να κάνει την τσάρκα του. Το ισχυρό περιστροφικό του φανάρι τρυπάει τα τζάμια του παραθυριού, απλώνεται σαν σίφουνας στο δωμάτιο και διώχνει τις κακές σκιές που επιμένουν να μου στερούν τον ύπνο με ταπεινές υπομνήσεις. Οπου να 'ναι θ' ακουστούν τα βήματα της απέναντι εργάτριας που θα τρέχει να προλάβει το πρώτο λεωφορείο.
Οι εργάτες μες τ' άγρια μεσάνυχτα φτιάχνουν το δρόμο του Αϊ-Γιώργη, κάπου ξεκλέβουν λίγη ώρα για μια ρουφηξιά τσιγάρου... μήπως λίγο και δροσίσει. Παρ' όλα αυτά σε λίγο θα χαράξει και κάνω μια ευχή. Να 'μουνα στ' απέναντι βουνό να δω το τελευταίο αστέρι που σβήνει και τον ήλιο της ελπίδας ν' ανατέλλει. Να δω τη λάμψη ενός καινούριου κόσμου που ονειρεύομαι. Να νιώσεις πως τίποτα δεν πάει στο βρόντο, τίποτα δε χάνεται. Οταν υπάρχει σπέρμα ζωής κι αλήθειας, που δίνουνε δύναμη και κουράγιο όλα χρειάζονται. Εστω και να μιλάς ακόμη περί ανέμων και υδάτων... Η ζωή συνεχίζεται.
Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ
Γρηγοριάδης Κώστας
Διεθνής κοινότητα! Ολη μέρα αυτό ακούμε για την ιμπεριαλιστική (καπιταλιστική) θηριωδία!..
***
Διεθνής κοινότητα και καθημερινότητα!!
***
Τι θα πει καθημερινότητα; Να μην έχει σκουπίδια στο δρόμο, αλλά να έχει χώρο για παρκάρισμα ή να είναι εντάξει ο διαχειριστής της πολυκατοικίας, καθώς και τα αδέσποτα να μην πολυκυκλοφορούν!..
***
Το μόνο που δεν είναι στην καθημερινότητα: Ανεργία, ελαστικά ωράρια, πόλεμος, χρέη στις τράπεζες, μισθοί πείνας και λοιπά...
***
Ο Σιούφας (ΝΔ) ανακοίνωσε κάτι για τον υγιή ανταγωνισμό! Ολο και πιο υγιής γίνεται!..
***
Οι συντονιστές του ΠΑΣΟΚ συνεδρίασαν! Εκεί ο Πάγκαλος, είπαν οι TV, τους είπε ότι από το 2000 και μετά το ΠΑΣΟΚ τα έκανε μούσκεμα!!
***
Μούσκεμα; Γιατί; Ενα από τα δύο μπαστούνια του κεφαλαίου είναι (και ήταν)...
***
ΜΕΓΚΑ (ΠΑΣΟΚ): Πολύ ΠΑΣΟΚ, βρε παιδιά!..
***
Πώς ξεφυτρώνουν μεζονέτες στη Χαλκιδική (βουνά); Αυτό αναρωτιούνταν οι TV! Απορημένες! Πώς γίνεται αυτό;
***
Οπως ξεφυτρώνουν στην Κρήτη, στην Πελοπόννησο, στα νησιά και στα λοιπά θέρετρα! Κανένας από τις TV δεν έχει πείρα (αυτόπτης);
***
Χαλκιδική, Χαλκιδική, από το άλλο μου τ' αυτί...
***
Νέα θρησκεία το ποδόσφαιρο!! Το είπε ένας στη ΝΕΤ! Οπότε, όσοι πιστοί προσέλθετε!..
***
Δεν προσερχόμεθα! Από τις TV 2-3 αγώνες (καλούς) και φτάνει!.. Αθεοι...
Feeds
