Από το αεροδρόμιο πήρα ένα ταξί, έδειξα τη διεύθυνση και ύστερα από αρκετή ώρα έφτασα στον προορισμό μου. Το ξενοδοχείο βρισκόταν σε κεντρικό σημείο, είχε όλα τα διακοσμητικά και μουσικά γνωρίσματα της χώρας, αν και κάπως ανεπαρκώς φωτισμένο.

Το δωμάτιο που θα έμενα ήταν μεγάλο όσο ένα δυάρι στην Πατησίων ή την Κυψέλη, με γκρεμισμένο το μεσότοιχο. Ρώτησα τον υπάλληλο αν ήταν βέβαιος, γιατί ήμουν μόνο ένα άτομο, και ήταν. Πήρε το φιλοδώρημά του και με άφησε ήσυχη να αναπαυθώ.

Κλείδωσα πίσω του την πόρτα και άρχισα να περιεργάζομαι το δωμάτιο.

Το μπάνιο ήταν μεγαλύτερο από το δωμάτιο υπηρεσίας που έμενε το κορίτσι από τη Μύκονο στο σπίτι κάποιων συγγενών μας.

Εκείνο το κρεβάτι η μαμά δεν ήθελε να το πετάξουμε, παρόλο ότι έμενε για δεκαετίες αχρησιμοποίητο.

Οι τελευταίες φορές που ξάπλωσα σ' αυτό ήταν με την Ελλη Αλεξίου, όταν επιστρέφαμε από την ψαροταβέρνα Η Κόκκινη Βάρκα στην Καστέλα, της θύμιζε πολλά, και μας πηγαινοέφερνε η Σούλα με το αυτοκίνητό της.

Το βραδάκι κατέβηκα στην τραπεζαρία για το δείπνο.

Η ατμόσφαιρα ήταν μισο-ασιατική, μισο-ευρωπαϊκή, μισο-αμερικανική και μισόφωτη. Φανταχτερά χρώματα και κάποιες φιγούρες έμοιαζαν λίγο από τον Καραγκιόζη, τα κρεμαστά φώτα τυλιγμένα σε κεντημένα μεταξωτά πανιά.

Τη νύχτα κοιμήθηκα με όλα τα φώτα αναμμένα.

Τα είχα όλα με το παραπάνω.

Κάθε φορά που με έβλεπε ο μάνατζερ με ρωτούσε τα ίδια. Μήπως έλειπε κάτι; Οχι, ευχαριστώ.

Το κέντρο της πόλης με κατέπληξε με τους νεόδμητους ουρανοξύστες, τα τελευταίου τύπου αυτοκίνητα, έναν πλούτο, που δεν ήξερα σε ποιον/ ποιους ανήκαν, αλλά ήμουν βέβαιη ότι όλα τα είχαν χτίσει ανθρώπινα χέρια.

Τις βδομάδες που έμεινα είδα αρκετά και επιπλέον μια μέρα χλιδής που έτυχε να γιορτάζει ο βασιλιάς τα γενέθλιά του, αλλά πιο πολύ είδα τα ξύλινα παραπήγματα στα ποτάμια που ζουν οι άνθρωποι πάνω και μέσα στο νερό σαν αμφίβια.

Τα δείγματα πορνείας ήταν ευδιάκριτα. Λες και η εκπόρνευση των ανθρώπων ήταν μια κρατική οικονομική λύση.

Δεν ήξερα τη θρησκεία τους και αν εκείνοι ήξεραν την αμαρτία, την «ηθική του χριστιανικού» δυτικού κόσμου, τους κανόνες της κοινωνικής συνοχής και άλλα πολλά.

Ολα τα ερωτήματά μου έμειναν μέχρι τώρα αναπάντητα εκτός από ένα.

Είχα καταλάβει γιατί το κρεβάτι ήταν τόσο μεγάλο και γιατί ο μάνατζερ του ξενοδοχείου με ρωτούσε διαρκώς αν χρειαζόμουν κάτι περισσότερο.

Τώρα παρακολουθώ, από μακριά, τα κόκκινα πουκάμισα.

Γρηγοριάδης Κώστας

****

Ακόμα καλύτερα εναντίον ποιων στηρίζει κάποιους άλλους;;;

****

Ενάντια στις αγορές και στην κερδοσκοπία λένε στις TV...

****

Ομως οι αγορές είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός και ίσα -ίσα όλος ο καυγάς γίνεται για το πώς θα τον στηρίξουν...

****

Από τα μέτρα που ήδη έχουν περάσει, (τα προσωρινά δύσκολα , που είπε ο Γιώργος (ΠΑΣΟΚ)) αλλά και τα μέτρα που σχεδιάζονται, (οι μόνιμες αλλαγές που είπε ο Γιώργος (ΠΑΣΟΚ)) μήπως υπάρχει έστω και ένα που να μη στρέφεται ενάντια στα συμφέροντα των τηλέπαθων και υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου;;;

****

Τόσο απλά είναι τα πράγματα και γι' αυτό τα μπερδεύουν τόσο πολύ οι TV...

****

Για να πάρουν το μυαλό του τηλέπαθου και να το βάλουν εκεί που είναι τα συμφέροντα των αντιπάλων του. Αυτών που απαιτούν την καταστροφή του...

****

Αλέξης (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ): Το ΔΝΤ είναι ήδη εδώ και κυβερνά...

****

Δεν είναι στη κοσμάρα του...Στα αδιέξοδα της πολιτικής του ευρωμονόδρομου έχει πέσει...

****

Αντώνης (ΝΔ): Η υπέρβαση μικρόψυχων αντιρρησιών πρέπει να θεωρείται δεδομένη...

****

Αλίμονο, άλλωστε την ταξική σας επιλογή την έχετε κάνει πολύ καιρό πριν...

****

Ακούς εκεί...στηρίζει...

Γρηγοριάδης Κώστας