Οι οικιστικές πυκνώσεις είναι αυθαίρετοι οικισμοί διαφορετικής πύκνωσης, σε δάση, δασικές και αγροτικές εκτάσεις εκτός σχεδίου, ο χαρακτηρισμός των οποίων στους δασικούς χάρτες θα οδηγούσε σε αποκάλυψη εκχερσώσεων, αλλαγών χρήσης γης κ.λπ. και σε χιλιάδες ενστάσεις, μηνύσεις κ.λπ. Είναι ένα «εφεύρημα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προκειμένου να εξασφαλίσει τη γρήγορη ανάρτηση και κύρωση των δασικών χαρτών, προς όφελος των ενδιαφερόμενων επενδυτικών ομίλων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της κυβέρνησης, έχει προκύψει από τις μέχρι σήμερα αναρτήσεις των δασικών χαρτών ότι οι οικισμοί αυθαίρετων κτισμάτων (οικιστικές πυκνώσεις) καταλαμβάνουν περίπου 300.000 στρέμματα.

Επίσης, 5 εκατ. στρέμματα βρίσκονται εντός εγκεκριμένων σχεδίων πόλης, ενώ 2,6 εκατ. στρέμματα είναι εκτός σχεδίου δομημένα, δεν έχουν εγκεκριμένα σχέδια, και μάλιστα σε περιοχές όπου η αξία της γης είναι πολύ υψηλή, π.χ. Αττική, Θεσσαλονίκη, Χαλκιδική κ.λπ.

Μάλιστα, υπάρχουν νομοί και δήμοι όπου οι εκτάσεις των εγκεκριμένων σχεδίων πόλης είναι μικρότερες από εκείνες των μη εγκεκριμένων, όπως στην Αρκαδία, στην Αρτα, στην Αχαΐα, στη Μεσσηνία κ.λπ. ή σχεδόν συγκλίνουν όπως στα Δωδεκάνησα, στην Αιτωλοακαρνανία.

Οι δήμοι που πρωταγωνιστούν στους οικισμούς αυθαιρέτων είναι της Αττικής με 115.873 στρέμματα, της Κορινθίας με 42.206 στρέμματα, της Χαλκιδικής με 19.464 στρέμματα, της Θεσσαλονίκης με 19.050 στρέμματα, της Βοιωτίας με 12.880 στρέμματα και της Αρτας με 12.233 στρέμματα. Μόνο στο δήμο Ραφήνας με εγκεκριμένο σχέδιο πόλης 3.502 στρεμ. έχει εκτός σχεδίου 2.762 στρέμματα, ενώ δάση και δασικές εκτάσεις που άλλαξαν χαρακτήρα σύμφωνα με τους δασικούς χάρτες είναι 1.504 στρέμματα και οι οικιστικές πυκνώσεις φτάνουν τα 3.631 στρέμματα. Αντίστοιχα στο δήμο Νέας Μάκρης με εγκεκριμένο σχέδιο 8.621 στρέμματα έχει εκτός σχεδίου 8.294 στρέμματα.

Αυτά είναι τα αποτελέσματα της εμπορευματοποίησης της χρήσης γης, των δασών, του αιγιαλού.

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με το σχέδιο αυτό θα προστατέψει το περιβάλλον με το λεγόμενο περιβαλλοντικό ισοζύγιο που θα εξασφαλίσει με περιβαλλοντικές παρεμβάσεις (βλέπε νέες επιχειρηματικές δράσεις), οι οποίες θα προέλθουν από τα πρόστιμα που θα επιβάλει στους αυθαιρετούντες. Δηλώνει επίσης ότι δεν θα νομιμοποιήσει ή τακτοποιήσει κανένα αυθαίρετο. Ουσιαστικά, παρατείνει για 25 - 40 χρόνια την αναστολή κατεδαφίσεων αυθαιρέτων ή παράνομων κατοικιών στις οικιστικές πυκνώσεις, την ίδια στιγμή μάλιστα που η ίδια στις διάφορες συναντήσεις με ενδιαφερόμενους υποσχόταν τη νομιμοποίηση - τακτοποίησή τους.

Το σχέδιο αυτό ουσιαστικά παρατείνει την υπάρχουσα κατάσταση των αυθαίρετων οικισμών, φορτώνοντας μάλιστα και με τσουχτερά πρόστιμα όσους έχουν αυθαίρετα στις περιοχές αυτές. Σύμφωνα με πληροφορίες, ανάλογο σχέδιο ετοιμάζει η κυβέρνηση και για τα αυθαίρετα στον αιγιαλό. Αποτελεί ένα ακόμη βήμα στην πολιτική γης και περιβάλλοντος της κυβέρνησης, η οποία, συνεχίζοντας αυτή των προηγούμενων αστικών κυβερνήσεων, έχει ψηφίσει νόμους που νομιμοποιούν την εκτός σχεδίου δόμηση, που ανάβουν το «πράσινο φως» στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους να καταπατήσουν δασικές εκτάσεις για να υλοποιήσουν επενδυτικά πλάνα.

Διευκολύνει ακόμα περισσότερο τη δράση των μονοπωλίων στα κρατικά δασικά οικοσυστήματα, διατήρησε όλο το νομικό πλαίσιο που θωρακίζει τη διείσδυσή τους με τη διεύρυνση των νόμιμων επεμβάσεων σε αυτά, με την παραχώρηση της χρήσης, προώθησε την ένταση της εμπορευματοποίησης της δασικής γης, μέσω κυρίως της αλλαγής χρήσης της και της εξασφάλισης παράλληλα του απαραίτητου γι' αυτό χωροταξικού και περιβαλλοντικού πλαισίου.

H «ανάγκη» χωριστής αντιμετώπισης από την κυβέρνηση αφορά και στην προσπάθεια αντιμετώπισης των εκτός σχεδίου εκτάσεων, τις αυθαίρετες κατοικίες που εξελίχθηκαν σε οικισμούς, ως αποτέλεσμα της κερδοφόρας επιχειρηματικής δράσης του κατασκευαστικού κεφαλαίου, εκμεταλλευόμενου την ανάγκη για λαϊκή - πρώτη και παραθεριστική κατοικία. Οι εκτάσεις αυτές ανεξαρτήτως της ύπαρξης ή μη νόμιμων τίτλων κυριότητας αλλά και αδειών δόμησης, σε ποσοστό πάνω από 95% αποτελούν καταπατημένες δημόσιες δασικές εκτάσεις, δάση, αιγιαλό και με παράνομη αλλαγή της χρήσης γης.

Η αστική πολιτική κατηγορεί για την αυθαίρετη δόμηση τα λαϊκά στρώματα. Επιχειρεί να καταστήσει συνυπεύθυνους το θύμα και τους θύτες του, βάζοντας στο ίδιο καζάνι τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα που θέλησαν να βάλουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, με το κατασκευαστικό κεφάλαιο, τις αστικές κυβερνήσεις, το κράτος - υπηρέτη των μονοπωλίων.

Η ευθύνη δεν βαραίνει κυρίως αυτόν που αγόρασε ή έχτισε παράνομα σε αυτές τις περιοχές, αλλά το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του που προωθούσαν την εμπορευματοποίηση, τις αγοραπωλησίες, που εισέπρατταν φόρους μεταβίβασης, ηλεκτροδότηση, υδροδότηση, δημοτικά τέλη, ΤΑΠ, ΕΝΦΙΑ, διαδοχικές νομιμοποιήσεις (Τρίτσης, Ν. 4014, Ν. 4178, Ν. 4495).

Η αυθαίρετη δόμηση γιγαντώθηκε λόγω της στήριξης της κερδοφορίας του κατασκευαστικού κεφαλαίου και της πολιτικής συμμαχιών της άρχουσας τάξης.

Διαχρονικά στην Ελλάδα η αυθαίρετη δόμηση, με ή χωρίς άδεια, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κάλυψη στεγαστικών αναγκών των λαϊκών στρωμάτων με φθηνότερους όρους, για την προώθηση κοινωνικών συμμαχιών και βέβαια για την τόνωση της κατασκευαστικής βιομηχανίας. Οικοδομήθηκαν ολόκληροι αυθαίρετοι οικισμοί με ελάχιστες παροχές (ελλιπές δίκτυο μεταφορών, ανύπαρκτοι ελεύθεροι χώροι, ακατάλληλα δίκτυα ύδρευσης, αποχέτευσης, ηλεκτροδότησης κ.ά.).

Η «νομιμοποίηση» των αυθαιρέτων δεν λύνει το πρόβλημα της λαϊκής στέγης, αφού τόσο τα επιμέρους σπίτια, όσο και οι οικισμοί απέχουν από την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών για στέγαση. Ομως, δεν μπορεί η αυθαίρετη δόμηση να αντιμετωπίζεται ενιαία. Δεν είναι το ίδιο η εργατική - λαϊκή οικογένεια, που αντιμετώπισε με αυτόν τον τρόπο το πιεστικό πρόβλημα της στέγασής της, και οι «βίλες πάνω στο κύμα» των αστών και των ανώτερων μικροαστικών στρωμάτων, που αργά ή γρήγορα «βρίσκουν» το δρόμο της νομιμοποίησης.

Το σχέδιο της κυβέρνησης για τις οικιστικές πυκνώσεις δεν αντιμετωπίζει προς όφελος των λαϊκών αναγκών το ζήτημα της λαϊκής κατοικίας ούτε την εξασφάλιση των προϋποθέσεων φτηνής, σύγχρονης και ασφαλούς κατοικίας με τις αναγκαίες υποδομές. Διαιωνίζει την ομηρία των κατοίκων, «κλείνει το μάτι» στις εκλογές. Επιδιώκει να «πετάξει το μπαλάκι» σε όποια κυβέρνηση θα κληθεί να αντιμετωπίσει μια «νέα» Μάνδρα ή ένα «νέο» Μάτι που δυστυχώς θα συνεχίσουν να υπάρχουν και θα ξαναεμφανισθούν, όσο δεν εξαφανίζεται η αιτία που γεννά τέτοιες καταστροφές από πλημμύρες, πυρκαγιές και σεισμούς.

Αιτία που δεν είναι άλλη από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και τα κέρδη του κεφαλαίου. Η πολιτική γης που εξυπηρετεί διαχρονικά τη δράση των επιχειρηματικών ομίλων. Ο καπιταλισμός που σαπίζει και παρασύρει ανθρώπινες ζωές, όπως άλλωστε και κάθε μέρα, στο βωμό της εκμετάλλευσης.

Η πείρα και από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη και ταυτόχρονα ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Δεν μπορεί να υπάρξουν προστασία της ζωής, εξασφάλιση σύγχρονης και φτηνής κατοικίας, της ανάγκης για δουλειά, διακοπές, Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων και των υδάτινων πόρων, που να ωφελούν ταυτόχρονα το λαό και τα μονοπώλια.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα να εντείνει την καθημερινή του πάλη, για να μη θρηνήσουμε ξανά ανθρώπινα θύματα και υλικές καταστροφές. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, να απαιτήσει μέτρα προστασίας της ζωής και της περιουσίας του. Να παλέψει ενάντια στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, όπου οι λαϊκές ανάγκες και η ίδια η ανθρώπινη ζωή θυσιάζονται στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους. Για να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία η γη, τα μέσα παραγωγής και οι υποδομές, τα χερσαία και υδάτινα φυσικά οικοσυστήματα, στο πλαίσιο της εργατικής εξουσίας. Με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, να τεθούν στην υπηρεσία της κάλυψης των σύγχρονων και διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών. Για ένα εργασιακό περιβάλλον και ποιότητα ζωής σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.