Και εκεί έγινε το θαύμα. Μια ομάδα νέα παιδιά με κόκκινες σημαίες, με κόκκινα μπαλόνια και κόκκινα συνθήματα την παρέσυρε μαζί της. «Ενας είναι ο εχθρός...», φωνάζουν εκείνοι. Ενας είναι! απαντάει ετούτη. «Πάρε», συντρόφισσα, της λέει ένας νεολαίος και της δίνει ένα κόκκινο μπαλόνι. Και με τον ενθουσιασμό της νεολαίας από τη μια μεριά και το μπαλόνι να την τραβάει προς τα πάνω από την άλλη έφτασε «πετώντας» στην αμερικάνικη πρεσβεία. «Φονιάδες των λαών...»!

Μετά την πρώτη στάση, στην πρώτη - και κύρια - σφηκοφωλιά του ιμπεριαλισμού, η πορεία συνεχίζεται για το παρακλάδι. Για την ισραηλινή πρεσβεία. Για το καινούριο τέρας, που ξεπέρασε το δάσκαλό του. Που έγινε, πια, κι αυτό συνώνυμο του φασισμού.

Φωνή τη φωνή, οργή την οργή, πάει η Βασιλίσσης Σοφίας. Πάει και το πρώτο μέρος της Κηφισίας. Εκεί στην Αγία Τριάδα, όμως, θέλεις από τον ήλιο, θέλεις από το γόνατο, που μέρες τώρα με πονάει, θέλεις από τα παπούτσια που με στένευαν (χιλιάδες δικαιολογίες...), κουράστηκα πραγματικά. Βγήκα σιγά- σιγά στην άκρη να μην εμποδίζω. Θα έπαιρνα μια ανάσα κι ανάλογα θα αποφάσιζα.

Πρόσφατα έγινε στη Ρόδο το Τρίτο Συνέδριο του Πανελλαδικού Δικτύου Αιρετών Γυναικών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στο συνέδριο είχαν προσκληθεί και έκαναν παρεμβάσεις και εκπρόσωποι κομμάτων. Το ΚΚΕ εκπροσώπησε η Αιμιλία Αγκαβανάκη, μέλος της ΚΕ, υπεύθυνη της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ για την Ισοτιμία των Γυναικών, η οποία, στην παρέμβασή της, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στις σοβαρές αλλαγές, που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια ο θεσμός της ΤΑ, ώστε να λειτουργεί ως μοχλός προώθησης της αντιλαϊκής πολιτικής.

«Η δυνατότητα του πολίτη, να μετέχει και να συνδιαμορφώνει τις αποφάσεις των δημοτικών αρχών για τα διάφορα προβλήματα και, αντίστροφα, η λήψη των αποφάσεων των δήμων, με γνώμονα το λαϊκό συμφέρον, έχει σημαντικά συρρικνωθεί», παρατήρησε. Αξονας της όποιας δραστηριότητας της ΤΑ αναδεικνύεται η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών... Ετσι, ο πολίτης, που έχει, ήδη, πληρώσει για μια υπηρεσία μέσα από τη φορολογία του εισοδήματός του, καλείται να ξαναπληρώσει.

Οι οργανισμοί της ΤΑ συμβάλλουν στην ιδιωτικοποίηση τομέων, στους οποίους έχουν αρμοδιότητα. Ιδιαίτερο πρόβλημα είναι το ότι παίζουν σοβαρό ρόλο στην εμπορευματοποίηση υπηρεσιών της ΤΑ στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, με σκοπό τη διάσπαση του ενιαίου, δημόσιου, δωρεάν χαρακτήρα αυτών των υπηρεσιών και το άνοιγμα του δρόμου για ιδιωτικοποίηση. Πόσο, λοιπόν, ωφελούνται οι γυναίκες από τέτοιες πολιτικές; Αυτήν την πλευρά πρέπει να συζητήσουμε, τόνισε.

Στη συνέχεια, η ομιλήτρια έθεσε μερικά καίρια ερωτήματα:

• Πόσο ωφελείται η εργατική λαϊκή οικογένεια, που κάποιοι δήμοι προωθούν τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης (ΤΣΑ), όταν μέσα από την εφαρμογή τους ανατρέπονται δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης, όπως οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, η σταθερή και μόνιμη εργασία, το 8ωρο;
• Πόσο βοηθούν τον εργαζόμενο και ιδιαίτερα τις γυναίκες αυτές οι δουλιές που προωθούνται από τα ΤΣΑ; Δουλιές χωρίς προοπτική, αβέβαιες, κακοπληρωμένες, μόνο και μόνο για την πλασματική μείωση της ανεργίας σε τοπικό επίπεδο; Πόσο βοηθούν τη γυναίκα τα προγράμματα της ΕΕ σε τομείς Πρόνοιας, που με τη λήξη τους θα πρέπει να πληρώσεις για να έχεις τις υπηρεσίες αυτές;
• Τι προσφέρει στις γυναίκες ο επαγγελματικός εθελοντισμός; Εμείς ξέρουμε ότι ο εθελοντισμός σημαίνει προσφορά για δράση, στη βάση της αλληλεγγύης και καμιά σχέση δεν έχει με το περιεχόμενο που το κράτος σήμερα προσπαθεί να του δώσει, δηλαδή ως ελάχιστη απασχόληση με ελαχιστοτάτη αμοιβή, που μετατρέπεται σε κακοπληρωμένο επάγγελμα. Για παράδειγμα, το πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι», που τελειώνει βέβαια τώρα και αφήνει ξεκρέμαστους τους εργαζόμενους, παρέχει ανεπαρκείς και υποβαθμισμένης ποιότητας υπηρεσίες και σ' ένα πολύ μικρό τμήμα του πληθυσμού απ' αυτό που έχει ανάγκη για παρόμοιες προνοιακές υπηρεσίες. Αυτές, όμως, οι υπηρεσίες πρέπει να παρέχονται από ειδικευμένους επιστήμονες και υπαλλήλους και όχι από γυναίκες, κατά το μεγαλύτερο μέρος, που έγιναν «ειδικές» μετά από ένα σεμινάριο.
• Πόσο θα ωφεληθεί η γυναίκα απ' αυτές τις μορφές και από το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, που προσαρμόζεται τώρα στις ευέλικτες και ελαστικές μορφές απασχόλησης, αφαιρώντας κατακτήσεις και δικαιώματα των ασφαλισμένων και παραχωρώντας στο ιδιωτικό κεφαλαίο τομείς της Υγείας, της Πρόνοιας και της συνταξιοδότησης; Πόσες τοπικές αρχές μπήκαν μπροστά μέσα στους αγώνες, για να υπερασπιστούν τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων; Η πλειοψηφία αδιαφόρησε!

Κάθε λογικός άνθρωπος γνωρίζει ότι η συνταξιοδότηση της γυναίκας σε μικρότερη ηλικία σχετίζεται με τον ανισότιμο ρόλο της στην ελληνική κοινωνία και το έλλειμμα των κοινωνικών παροχών στην οικογένεια και όχι ως διάκριση λόγω φύλου. Ισοτιμία, άλλωστε, δεν μπορεί να υπάρχει μέσα από τη νομική εξίσωση δικαιωμάτων, όταν διατηρούνται οι κοινωνικές δομές ανισοτιμίας και διακρίσεων. Οταν η ανεργία στις νέες γυναίκες φτάνει το 38% των ανέργων, όταν οι αποδοχές της εργαζόμενης είναι στο 70% των αντρών. Πού είναι οι παιδικοί σταθμοί, τα κέντρα δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών, η επαρκής νοσοκομειακή υποδομή και τα άλλα ιδρύματα, για να καλύψουν τις ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας; Μετά την υποχρεωτική μεταφορά της ευθύνης των παιδικών σταθμών στους ΟΤΑ, τα προβλήματα και οι ελλείψεις αυξάνονται. Το κόστος λειτουργίας τους, μέσω των δήμων, μεταφέρεται στους γονείς και στους δημότες. Το αίτημα για νομοθετική κατοχύρωση των πόρων, που χρειάζονται για να λειτουργήσουν οι υπάρχοντες και να δημιουργηθούν και νέοι παιδικοί σταθμοί, δεν έγινε δεκτό.

Και μετά από όλα αυτά, ανακηρύσσεται η νομοθετική καθιέρωση της ποσόστωσης στα ψηφοδέλτια των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, περίπου, ως φάρμακο διά πάσαν νόσον.

Συμμετοχή σημαίνει συνείδηση, συνέχισε η ομιλήτρια. Συνειδητοποιώ την ανάγκη να μπω στον αγώνα, αντιμετωπίζοντας προκαταλήψεις και στερεότυπα, που κύρια επηρεάζουν τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων.

Σημαίνει να υπάρχει ελεύθερος χρόνος. Πόσο εύκολο είναι αυτό σήμερα, όχι μόνο για τις γυναίκες, αλλά για όλους, ακόμη και τα παιδιά (ανατροπή εργασιακών σχέσεων, φροντιστήρια κλπ.); Οι διπλοί και τριπλοί ρόλοι της γυναίκας, χωρίς κοινωνική υποδομή ελάφρυνσής της, τι περιθώρια της αφήνουν;

Το κόμμα μας, τόνισε, δεν είχε αντίρρηση, όταν καθιερώθηκε η ποσοστιαία εκπροσώπηση γυναικών στα υπηρεσιακά συμβούλια ΝΠΔΔ ή ΝΠΙΔ - χωρίς, φυσικά, να συμμερίζεται το επιχείρημα ότι η ποσόστωση από μόνη της συμβάλλει στη δικαιότερη αλλαγή του κόσμου. Ομως, είναι διαφορετικό το ζήτημα των υπηρεσιακών συμβουλίων από το θέμα των ψηφοδελτίων για εκλογές. Θεωρούμε ότι σε μια περίοδο, με ιδιαίτερα οξυμένα τα προβλήματα των εργαζόμενων και του λαού, έχουν τουλάχιστον παραπλανητικό χαρακτήρα τέτοια μέτρα και στοχεύουν στο να διασκεδαστεί η δυσαρέσκεια των γυναικών, υποκαθιστώντας τα συνολικά δικαιώματά τους με αυτό της εκπροσώπησης. Το τελικό αποτέλεσμα θα είναι η ανάδειξη γυναικών, κύρια από εύπορα τμήματα της κοινωνίας, που, έτσι κι αλλιώς, έχουν λυμένα τα προβλήματα απασχόλησης και υποχρεώσεων στο σπίτι.

Η γυναίκα σήμερα χρειάζεται μόνιμη και σταθερή εργασία, Κοινωνική Ασφάλιση, δωρεάν υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας, κατάργηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε όλους αυτούς τους τομείς. Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο, πιάνει τόπο και η σκόπιμη προσπάθεια για ανάδειξή της στα όργανα. Η υποχρεωτική ρύθμιση της ισόρροπης συμμετοχής της δε θα λύσει τα πολύπλευρα προβλήματά της, γιατί η συνεχής υποβάθμιση της ζωής της δεν της αφήνει περιθώρια για δράση.

Εμείς ενδιαφερόμαστε για τη μαζική ανάδειξη των γυναικών παντού, μας ενδιαφέρει να ανέβει η συμμετοχή των γυναικών στα εργατικά σωματεία, στους μαζικούς φορείς, εκεί όπου διεξάγεται η ταξική πάλη. Αυτός θα είναι ένας δρόμος, που θα βοηθήσει αγωνίστριες γυναίκες να τολμήσουν και την ανάδειξη σε παραπάνω όργανα και αξιώματα, όχι για να διακοσμήσουν τη σημερινή πολιτική, αλλά για ν' αυξήσουν τη μαζικότητα των αγώνων και της πολιτικής αντίστασης.

Τα προβλήματα των γυναικών και η ανισοτιμία τους έχουν ταξικές αίτιες! Στη Βουλή και στην Ευρωβουλή ψηφίζονται και από βουλευτίνες αντιδραστικοί νόμοι που θίγουν τη γυναίκα. Από την άλλη πλευρά, σήμερα, το πρότυπο της γυναίκας, που έχει άποψη και αγωνίζεται, αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή, σύμφωνα με τις λογικές που πλασάρονται μέσα από τα περισσότερα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά. Τι μέτρα παίρνονται γι' αυτό από την πολιτεία, είναι ένα μεγάλο ερώτημα.

Εμείς δε σκεπτόμαστε μοιρολατρικά, κατέληξε. Λέμε: Αξίζει να θυσιάσουν οι γυναίκες από τον απελπιστικά, πολλές φορές, ελάχιστο χρόνο τους και να συμμετέχουν στα κοινά... Αλλωστε, η ιστορία έχει αναδείξει γυναίκες ανώνυμες και επώνυμες, που τα έδωσαν όλα στους ταξικούς αγώνες, ακόμη και τη ζωή τους...