Κοράκια! Ποιος σας δίνει τις πληροφορίες; Τι του δίνετε για να σας τις δίνει; Τι αλισβερίσι είναι αυτό; Τι χαμόγελα και υπονοούμενα είναι αυτά, που δείχνετε στα κανάλια σας; Τι κρύβουν όλα αυτά τα μισόλογα, που αλλάζετε πονηρά και ύποπτα με τους διευθυντές της αστυνομίας, με τους πολιτικούς - κυνηγούς κεφαλών, με τους «αναλυτές» της «τρομοκρατίας», με τους Κρυστάλληδες;

Κοράκια! Πού ξέρετε τι είπε η CIA, το FBI, οι Βρετανοί, οι Ισραηλινοί πράκτορες, η ΚΥΠ; Λάβατε μέρος στη σύσκεψη; Δε σας πέρασε απ' το νου πως σας δίνουν μια πληροφορία, τάχα μου εμπιστευτικά, σίγουροι ότι εσείς θα τη διοχετεύσετε, `Η το ξέρετε και το πράττετε συνειδητά; Με ανταλλάγματα; Κανένας δε γίνεται συνεργάτης από αφέλεια!

Κοράκια! Κοράκια! Κοράκια!

Ο τόρνος, το ισπανικό ασθενοφόρο, η μυστηριώδης Ισπανίδα, το Σουδάν! Επιπολαιότητα είναι όλα αυτά, ή καλλιέργεια κλίματος ανησυχίας; Απαραίτητη προϋπόθεση για να σηκώσουμε το 170 και να καρφώσουμε - κρυφά και ανώνυμα - όποιον δε γουστάρουμε; Και γίνονται όλα αυτά, λέτε, μόνο για την τηλεθέαση και τις διαφημίσεις;

Κοράκια! Καλλιεργείτε το έδαφος για να επιβληθεί ο φόβος και η καταστολή των ατομικών ελευθεριών. Για να επιβληθεί ο τρομονόμος που δεν τον δέχτηκε η κοινωνία. Ποιος ελέγχει τι γίνεται στο θάλαμο που κρατείται ο Ξηρός; Ποιος ελέγχει την ακρίβεια των διαδόσεων, για το τι έπραξε και τι δεν έπραξε;

«Κοράκια! Ζείτε με το αίμα των άλλων». Αυτή τη φωνή πρέπει να την προσέξουμε. Είναι φωνή, που προβλέπει την κοινωνία του μέλλοντος. Οπου άνθρωποι, δικαιώματα και ελευθερίες θα βρίσκονται σε διαρκή καταστολή!

Η καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού είναι ένα σύνθετο πρόβλημα, με πολλές πλευρές. Πλευρές που αντανακλούν ως συνέπειες, τις οποίες βιώνουν οι γυναίκες με το συγκεκριμένο πρόβλημα και οι οικογένειές τους, αλλά και άλλες, που ίσως δε φαίνονται, αλλά αποτελούν μέρος του προβλήματος. Ενα σημαντικό ζήτημα είναι, επίσης, αυτό της πρόληψης της συγκεκριμένης ασθένειας, των δυνατοτήτων που υπάρχουν, αλλά και της αναγκαιότητας να υπάρχει ανάλογο ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο πρόβλημα από τις γυναίκες.

Ηδη, ένα νέο κέντρο έχει ανοίξει τις πύλες του για να υποστηρίξει τις 4.500 Ελληνίδες, που πλήττονται κάθε χρόνο από καρκίνο του μαστού - αλλά και τις οικογένειές τους που βιώνουν το πρόβλημα στη χώρα μας. Είναι το Κέντρο Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης Γυναικών με Καρκίνο του Μαστού «Ελλη Λαμπέτη». Το Κέντρο άρχισε να λειτουργεί στις αρχές Απρίλη, στη Λεωφόρο Κηφισίας 30 και οι υπηρεσίες του παρέχονται χωρίς καμιά οικονομική επιβάρυνση.

Το Κέντρο απευθύνεται σε όλες τις γυναίκες που έχουν καρκίνο του μαστού, αλλά και σ' εκείνες που διστάζουν ή αμελούν να ενημερωθούν για την πρόληψη της πάθησης. Ακόμα, απευθύνεται στα άτομα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος, που έρχονται σε άμεση επαφή και επωμίζονται ένα μεγάλο μέρος της φροντίδας των ασθενών.

Ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί είναι έτοιμοι να υποδεχτούν τις ενδιαφερόμενες -ους, να τους ενημερώσουν και να προσφέρουν υπηρεσίες ψυχολογικής και κοινωνικής υποστήριξης, ανάλογα με τις ατομικές ανάγκες τους (π.χ., εργασιακά, κοινωνικά, προσωπικά προβλήματα) και να διευθετήσουν καθημερινές δραστηριότητες που επηρεάζονται από την εμφάνιση και τις συνέπειες της συγκεκριμένης νόσου.

Οι ενδιαφερόμενες μπορούν να ενημερωθούν και τηλεφωνικά στο 010 - 777.3112.

To Κέντρο «ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ» ιδρύθηκε από την Ελληνική Εταιρεία Μαστολογίας. Επιχορηγήθηκε από τον Ελληνικό Σύνδεσμο «Σούζαν Κομέν» για την καταπολέμηση του Καρκίνου του Μαστού και άλλους δημόσιους και ιδιωτικούς χορηγούς.

«Η διάγνωση του καρκίνου του μαστού αποτελεί ένα από τα πιο αναπάντεχα, συντριπτικά και στρεσογόνα βιώματα μιας γυναίκας», τονίζει η υπεύθυνη του Κέντρου, ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια, Σοφία Αγγιστριώτη. «Η αδυναμία και, πολλές φορές, η άγνοια να ζητήσει βοήθεια επιτείνει την κατάσταση. Το έντονο άγχος συνεχίζεται ακόμα και μετά το αρχικό σοκ της διάγνωσης, σε όλα τα στάδια της μακροχρόνιας πορείας της νόσου... Η ασθενής αρχίζει να εμπλέκεται σε μια μακροχρόνια διαδικασία θεραπευτικής αγωγής με ανεπιθύμητες επιδράσεις στις φυσιολογικές λειτουργίες και εμφάνισή της, σε σημείο που η ίδια η θεραπεία να φαίνεται περισσότερο απεχθής από την ίδια την ασθένεια. Οι διαπροσωπικές της σχέσεις διαταράσσονται. Αναζητά την απομόνωση - ή βιώνει τον υπαρκτό ή μη φόβο ή απόρριψη του κοινωνικού της περιβάλλοντος. Ανησυχεί για τα συμπτώματά της και για την αποτελεσματικότητα της θεραπείας. Αγωνιά στην ιδέα μιας επικείμενης υποτροπής ή καταλαμβάνεται από την ιδέα του θανάτου. Ολοι αυτοί οι παράγοντες μπορεί να συμβάλουν σημαντικά στην έναρξη ή έξαρση έντονου άγχους, άρνησης, θυμού, απόγνωσης και κατάθλιψης...

Το πρόβλημα ξεκινά όταν όλα τα παραπάνω αρνητικά συναισθήματα παραμένουν στην ίδια ένταση για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν έχουν τη δυνατότητα άμεσης έκφρασης από το άτομο που τα βιώνει. Οι γυναίκες αυτές παρουσιάζουν συμπτώματα, όπως παρατεταμένη κόπωση, υψηλή πίεση, ένταση, πονοκεφάλους, δυσκολία στην αναπνοή, αδυναμία συγκέντρωσης. Παρουσιάζουν αλλαγές στις συνήθειες του ύπνου, στις συνήθειες διατροφής, κάνουν χρήση ή αύξηση του αλκοόλ, ενώ πολλές ξεκινούν το κάπνισμα ή και τη χρήση ηρεμιστικών. Νιώθουν κοινωνική απομόνωση, απόρριψη και απάθεια. Αλλαγές που συμβάλλουν στην κακή ποιότητα ζωής, η οποία με τη σειρά της μπορεί να επιδεινώσει τα ήδη υπάρχοντα συμπτώματα, που είτε οφείλονται στην ίδια την ασθένεια είτε στις παρενέργειες της θεραπείας. Ανεξάρτητα από το είδος της ψυχοκοινωνικής προσέγγισης που θα υιοθετηθεί, ο πρωταρχικός στόχος των ψυχολόγων είναι να βοηθήσουν τις γυναίκες να μάθουν τον τρόπο και τις στρατηγικές να αντιμετωπίζουν τις σωματικές, συναισθηματικές αλλαγές, καθώς και τις αλλαγές στον τρόπο σκέψης και τρόπο ζωής, που απορρέουν από τη νόσο και τη θεραπεία της».

Πριν τη δημιουργία του Κέντρου «Ελλη Λαμπέτη», είχε προηγηθεί έρευνα πανελλαδική, που έγινε από τον Ελληνικό Σύνδεσμο «Σούζαν Κομέν». Η έρευνα αυτή, όπως λέει η πρόεδρός του, επίκουρη καθηγήτρια Λυδία Ιωαννίδου - Μουζάκα, κατέγραψε, με ειδικό ερωτηματολόγιο, την άποψη 3.170 γυναικών ανά την Ελλάδα για την πάθηση. Με άλλη έρευνα κατέγραψε και την άποψη των επιστημόνων που ασχολούνται με την πάθηση, σε ό,τι αφορά στις ανάγκες της χώρας μας σε θέματα που σχετίζονται με τον καρκίνο του μαστού. Η επεξεργασία των στοιχείων ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 2000 και τα αποτελέσματα τέθηκαν υπόψη του υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας. Οπως κατέδειξε η έρευνα που πραγματοποιήθηκε, πρώτης σημασίας ανάγκη για τις Ελληνίδες ήταν η δημιουργία Κέντρου Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης Γυναικών με καρκίνο του μαστού και των οικογενειών τους.

Η κατάσταση, η οποία παρουσιάζεται από τα στοιχεία των ερευνών, αλλά και η αναγκαιότητα παροχής των αναγκαίων υπηρεσιών στήριξης των ασθενών και των οικογενειών τους, αναδεικνύουν για μια ακόμη φορά ένα σοβαρό, πρωταρχικό πρόβλημα σχετικά με την υγεία, αυτό της πρόληψης. Που, ως τομέας, λείπει παντελώς απ' αυτό το σημερινό σύστημα υγείας, πολύ περισσότερο, που, με τις αναμενόμενες μεταρρυθμίσεις στο σύστημα υγείας και την προοπτική ιδιωτικοποίησης - εμπορευματοποίησής του, η πρόληψη, ακόμη και αν αναπτυχθεί, θα είναι απρόσιτη για τα λαϊκά στρώματα. Ολ' αυτά τα ζητήματα πρέπει να είναι υπόθεση ενός δημόσιου συστήματος υγείας, με δωρεάν παροχή υπηρεσιών πρόληψης και θεραπείας για όλο το λαό.