Παπαγεωργίου Βασίλης

«Ο ΣΕΒ - λέει υποκριτικότατα η ανακοίνωση - με στόχο να καταξιώσει τη σύγχρονη επιχείρηση ως δύναμη πρωτοβουλίας και αλλαγής στο δημόσιο βίο της χώρας, αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο στην αναγκαία προσπάθεια ευαισθητοποίησης της επιχειρηματικής κοινότητας, των εμπλεκομένων φορέων, αλλά και της ευρύτερης κοινωνίας στα κρίσιμα θέματα της Βιώσιμης Ανάπτυξης»!

Και να θέλαμε να τους πιστέψουμε μας εμποδίζουν επεισόδια μόλυνσης σαν αυτά του Ασωπού, αλλά και η ρύπανση που προκαλεί η ασύδοτη δράση των βιομηχάνων στο Θριάσιο, στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο και άλλες πόλεις.

Απλά - για να απαντήσουμε και στο αρχικό μας ερώτημα - οι βιομήχανοι στο πλαίσιο της λεγόμενης «πράσινης» οικονομίας μυρίστηκαν «ψητό», δηλαδή νέες προοπτικές κερδοσκοπικής δράσης με πρόσχημα το περιβάλλον, και προετοιμάζονται να εφορμήσουν. Αλλωστε - όπως αναφώνησε ωμά πρόσφατα και ο υφυπουργός Εξωτερικών Π. Δούκας - «οι πράσινες μπίζνες είναι οι καλύτερες μπίζνες»!

Σιγά, μην τους πήρε ο πόνος για το περιβάλλον...

Αστραψε και βρόντηξε πάλι χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στις Σέρρες. Για τις περιφερειακές ανισότητες, για το μοντέλο ανάπτυξης κ.λπ. κ.λπ. Ποιος φταίει; Οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, αποφάνθηκε, λέγοντας τη μισή αλήθεια. Γιατί, η άλλη μισή είναι ότι φταίει κι αυτό το ευρωενωσιακό οικοδόμημα των μονοπωλίων που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει παθιασμένα, «ξεχνώντας» να αρθρώσει έστω μία λέξη κριτικής απέναντί του. Το μόνο που βρήκε να πει ο Αλ. Τσίπρας είναι «να καταργηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας». Και το λέει αυτό ο πρόεδρος ενός κόμματος που είναι θιασώτης της ΟΝΕ, του κοινού νομίσματος, της πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ. Αποθέωση του εμπαιγμού! Εύκολες και ανέξοδες οι επισημάνεις πως «αυτοί που διαχειρίστηκαν τα πράγματα τα τελευταία 20 χρόνια» σήμερα «επιμένουν να λαμβάνουν μέτρα και να προωθούνται πολιτικές επιλογές με κριτήρια τα οποία δεν έχουν ως στόχο την προστασία των πιο αδύναμων». Γιατί επιμένουν κ. Τσίπρα; Από κάποιο βίτσιο, γιατί είναι μισάνθρωποι, σαδιστές; 'Η γιατί είναι δεσμευμένοι σε μια στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου, το οποίο εκπροσωπούν πολιτικά και το οποίο όσο υπάρχει θα κάνει και κουμάντο. Αλλά μακριά απ' τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τέτοια λόγια, γιατί αν τα πει, θα είναι σαν να ομολογεί πως η από μέρους τους πολλά υποσχόμενη «κυβέρνηση της αριστεράς» είναι ....άνθρακες ο θησαυρός.

Ο ΣΥΝ και το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς «θέλουμε τις χώρες μας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση». Αλλά δε θέλουν τις «πολιτικές που ακολουθούνται τα τελευταία χρόνια». Θέλουν Σύμφωνο Σταθερότητας. Αλλά δε θέλουν το Σύμφωνο Σταθερότητας που υπάρχει. Θέλουν «ένα σύμφωνο το οποίο να συνυπολογίζει, όχι μόνο τον πληθωρισμό, τα ελλείμματα και το χρέος, αλλά και την απασχόληση, την κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη». Θέλουν ακόμα «κοινή οικονομική και κοινωνική πολιτική, κοινή εισοδηματική πολιτική, κοινή φορολογική πολιτική, ασφαλιστική πολιτική, εργατική πολιτική (...). Θέλουμε μια Ευρώπη πιο ενωμένη, πιο δημοκρατική, πιο κοινωνική, πιο οικολογική, πιο φιλειρηνική και την Ελλάδα μέσα σ' αυτήν, αλλά με τους πολίτες της να έχουν ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο».

Αυτά τα εξόχως ενδιαφέροντα είπε χτες ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης στον ραδιοφωνικό σταθμό «Αθήνα 9.84». Αν αφαιρέσουμε τις γαρνιτούρες, αυτό που μένει είναι η προσδοκία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για πιο ισχυρή ΕΕ. Κι αυτό, παρότι γνωρίζει ότι την όποια επιπλέον ισχύ της θα τη στρέψει με σφοδρότητα κατά των λαών. Για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ νυν υπέρ πάντων η ΕΕ. Ο λαός όμως ξέρει ότι δε γίνεται να είναι κανείς υπηρέτης δύο αφεντάδων. Ξέρει ποιου θεραπαινίδα είναι η ΕΕ. Συνεπώς κι όσοι την προσκυνούν.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Από τη μια τους ...τρέχουν τα σάλια ενόψει των χρημάτων του κοσμάκη που ετοιμάζεται να τους παραχωρήσει η κυβέρνηση.

Από την άλλη δε θέλουν να τους πουν και «αποτυχημένους» διότι προσβάλλονται και θίγονται.

Γι' αυτό κι ο πρόεδρος της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, Τ. Αράπογλου, έλεγε χτες στη Βουλή πως το «πακέτο» των 28 δισ. δεν το ζήτησαν οι τραπεζίτες αλλά το ...σκέφθηκε μόνη της η κυβέρνηση.

Διαβεβαίωνε μάλιστα πως οι ελληνικές τράπεζες ουδέποτε έκαναν κακοδιαχείριση και πως έχουν κέρδη.

Λες και δεν ξέρει ο κόσμος που ακούει πως ...μαζί τα αποφασίζουν και μαζί τα υλοποιούν όλα. Πάντα με το αζημίωτο φυσικά!

Και την πραγματική αλήθεια δε θέλουν να μας την πουν. Κι αυτή είναι πως και τα κέρδη τους θα πολλαπλασιάσουν από τη λεγόμενη κρίση και τα χρήματα του ελληνικού λαού θέλουν να τσεπώσουν.

Τώρα, το αν κάποιοι από αυτούς θα ...φύγουν από τη μέση και κάποιοι άλλοι θα γίνουν πιο ισχυροί, ελάχιστα απασχολεί τους εργαζόμενους.

ΚΙ ΟΣΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ η περίφημη εξεταστική για την υπόθεση του Βατοπεδίου στη Βουλή, ένα είναι το συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα: Πως η πλειοψηφία της (δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ) δε θέλει να μάθουμε τι πραγματικά έγινε...

Τα «νον πέιπερς» πάνε κι έρχονται, με το κάθε κόμμα να προσπαθεί να «βγάλει λάδι» τους δικούς του υπουργούς με όποιον τρόπο μπορεί.

Την καρδιά της ιστορίας ουδείς θέλει να την αγγίξει. Το ότι δηλαδή τα δάση και οι λίμνες της χώρας έχουν γίνει εμπόρευμα στα χέρια όποιου μπορεί να τα αρπάξει με οποιονδήποτε τρόπο...

Γρηγοριάδης Κώστας

Οσα δεν είπαν στις συγχαρητήριες επιστολές τους προς τον Μπ. Ομπάμα οι Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου για τους επιδιωκόμενους «εθνικούς στόχους», τα είπε όλα το «Βήμα». Στο χτεσινό πρωτοσέλιδο σχόλιό του με τίτλο «Τα εθνικά συμφέροντα», η πρωινή του συγκροτήματος σπεύδει να προσδιορίσει με σαφήνεια ποιες πρέπει να είναι οι επιδιώξεις και τα «αιτήματα» από τη νέα αμερικανική διοίκηση. Γράφει συγκεκριμένα: «Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, οι διπλωματικές μας προσπάθειες πρέπει τώρα να έχουν στόχο τον επαναπροσδιορισμό της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, καθώς καλλιεργήθηκε επίμονα (και σε βάρος μας) το σχέδιο αντιρωσικού κλοιού, με "πιόνια" σαν τα Σκόπια, την Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο και την Τουρκία». Σε ό,τι αφορά το στόχο της διπλωματίας, δηλαδή «τον επαναπροσδιορισμό της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ» στην περιοχή, καμία έκπληξη. Αποτελεί πάγια τακτική των τελευταίων δεκαετιών με στόχο να υπηρετούνται τα συμφέροντα της εγχώριας πλουτοκρατίας στην ευρύτερη περιοχή, επιλέγοντας το με ποιον σύμμαχο ιμπεριαλιστή μπορεί αυτή η επιδίωξη να υλοποιείται πιο αποτελεσματικά.

Προχτές το βράδυ, ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας έδωσε συνέντευξη Τύπου στις Σέρρες. Ξεκίνησε, λοιπόν, λέγοντας: «Παρά τη σημερινή συννεφιά, σήμερα εκπέμφθηκαν μηνύματα ελπίδας και αισιοδοξίας (...) ότι υπάρχει ένα ολοένα και διευρυνόμενο κοινωνικό αίτημα να μπει τέρμα σε μια πολιτική (...). Στην πραγματικότητα, η υποψηφιότητα του Μπάρακ Ομπάμα κατάφερε να συμπυκνώσει σε συμβολικό επίπεδο τη σύγκρουση με το μέχρι σήμερα κατεστημένο (...). Αυτό που έχει σημασία είναι ότι βρισκόμαστε σε μια αλλαγή εποχής (...) που σηματοδοτεί την ανάγκη να περάσουμε σε μια εντελώς νέα φάση, όπου τη ζωή μας δε θα την ορίζει η ανεξέλεγκτη και ασύδοτη λειτουργία των αγορών, αλλά κυρίαρχο στοιχείο θα είναι οι κοινωνικές και ανθρώπινες ανάγκες (...). Κοινωνική ανάγκη να δούμε επιτέλους μια ριζικά διαφορετική πολιτική. Μια ριζικά διαφορετική κατεύθυνση (...). Η ανάγκη του κόσμου ήταν αυτή ακριβώς που οδήγησε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού εκατομμύρια ανθρώπους να πάνε να ψηφίσουν, μέχρι που έφτασαν σε ποσοστά ρεκόρ. Ηταν η ανάγκη για μια μεγάλη αλλαγή»!

Είναι βέβαιο ότι οι λαοί, ανάμεσά τους κι ο αμερικάνικος, έχουν ανάγκη από μια μεγάλη αλλαγή. Αλλά είναι εξίσου βέβαιο ότι αυτή δεν μπορεί να την εγγυηθεί ο Μπ. Ομπάμα. Δεν μπορεί να την εγγυηθεί καμία κυβέρνηση, όσο χαρισματικό ηγέτη κι αν διαθέτει, που εκπροσωπεί πολιτικά το μεγάλο κεφάλαιο, που στηρίχτηκε απ' αυτό για να το στηρίξει. Μεγάλες αλλαγές υπέρ τους μπορεί να εγγυηθούν οι ίδιοι οι λαοί, αν παλέψουν για να τις επιβάλουν, αν πιστέψουν στη δύναμή τους. Ενα ισχυρό λαϊκό κίνημα, ανασυνταγμένο σε αντεπίθεση, θα εκπέμψει πραγματικά μηνύματα αισιοδοξίας και όχι η αλλαγή φρουράς στο πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης, σε οποιαδήποτε χώρα.

Εχουν ανοιχτό μέτωπο ενάντια στη δυτικοευρωπαϊκή διακρατική ένωση καπιταλιστών της ΕΕ και στα επεκτατικά σχέδια του ΝΑΤΟ, ή, διαφημίζοντας τη λογική ότι η Ενωση μπορεί να γίνει καλύτερη, έχουν γίνει ντελάληδες των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των αντιδραστικών πολιτικών; Κάνουν το δεύτερο.

Ποια είναι, τέλος, η στάση που έχουν απέναντι στο μαζικό, λαϊκό, ταξικό κίνημα και την ανάγκη να ικανοποιήσει ο λαός όλες του τις ανάγκες; Ακολουθούν τη γραμμή της λαϊκής συσπείρωσης, ώστε να ωριμάζουν μέσα στην κοινωνία ουσιαστικές διεργασίες στη γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια, ή αναπαράγουν τα πλέον αντιδραστικά ιδεολογήματα για την παντοδυναμία του ιμπεριαλισμού και της ...αναμονής κάποιοι άλλοι να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά; Κάνουν το δεύτερο.