Την ώρα που ο εγκλωβισμένος λαός στη Λωρίδα της Γάζας βομβαρδιζόταν ανελέητα από τα αεροπλάνα και τα πλοία του ισραηλινού στρατού και δολοφονούσαν εκατοντάδες αμάχους και μικρά παιδιά, τα ιδιωτικά τηλεοπτικά ελληνικά κανάλια σε ανταποκρίσεις ή ρεπορτάζ ισχυρίζονταν πως όλα ξεκίνησαν το 2006 απ' όταν εκλέχτηκε η Χαμάς. Και γιατί παρακαλώ; Αυτήν δεν εξέλεξε ο Παλαιστινιακός λαός; Πού πήγαν όλες οι κραυγές τους περί σεβασμού της δημοκρατίας; Δεν τους συμφέρει όμως γιατί δε συμφέρει τα αφεντικά και την ιμπεριαλιστική πολιτική. Αλλά και πιο μπροστά όλα ήταν μέλι - γάλα; Δεν είχαν ξανακούσει όλα τα τελευταία χρόνια τίποτα για τις Ιντιφάντα και την τρομοκρατία που ασκούσε ο στρατός του Ισραήλ; Ποτέ δεν είδαν τα παιδιά με τις πέτρες που μάθαιναν πάνω τους σημάδι τα τανκς του ισραηλινού στρατού; Ξέχασαν το δικαίωμα ενός λαού στη δική του πατρίδα ή στο όνομα του ιμπεριαλισμού αυτοί οι κήνσορες της δημοσιογραφίας έγιναν απάτριδες; Εδειχναν και ξαναέδειχναν επίσης τον υπουργό Αμυνας του Ισραήλ να κάνει δηλώσεις σκυφτός και προστατευμένος από τους σωματοφύλακές του, γιατί κάπου εκεί κοντά, όπως ισχυρίζονταν, όλως τυχαίως, είχε σκάσει κάποια ρουκέτα. Κάποιοι έκαναν και «ρεπορτάζ» σε γειτονιές όπου είχαν πέσει(;) κάποιες ρουκέτες και ίσως είχε πέσει κάποιος μαντρότοιχος. Ετσι για να δείξουν σε εικόνα αυτό που ισχυρίζονται οι δολοφόνοι ότι δηλαδή διαπράττουν το έγκλημα ανταπαντώντας τάχα στις προκλήσεις που δέχονται από το εσωτερικό της Γάζας. Δηλαδή, από το λαό που τον έχουν μήνες τώρα αποκλεισμένο από στεριά και θάλασσα και του έχουν στερήσει τα πιο στοιχειώδη για την επιβίωσή του. Από το λαό που πριν τα παιδιά του δολοφονηθούν από τις σφαίρες έχουν λιμοκτονήσει και έχουν στερηθεί φάρμακα, σχολείο, παιχνίδι, ζωή. Από το λαό που έχει κάθε δικαίωμα να αντιστέκεται και να αγωνίζεται για την ελευθερία του και να αποφασίζει ο ίδιος από ποιους και πώς θα εκπροσωπείται. Τέτοιες ώρες η προσπάθεια διαμόρφωσης συνειρμών «ίσων αποστάσεων» πρέπει να θεωρείται συνενοχή.
Ζεστό χρήμα στο κεφάλαιο...
Το αστρονομικό ποσόν των 17,4 δισ. δολαρίων έχουν στη διάθεσή τους οι αυτοκινητοβιομηχανίες «Κράισλερ» και «Τζένεραλ Μότορς» για να «διασωθούν», όπως έκρινε ο Λευκός Οίκος κατόπιν των ασφυκτικών πιέσεων «προκειμένου να μην πτωχεύσουν και χιλιάδες εργαζόμενοι πεταχτούν στο δρόμο»... Οι δύο αμερικανικές αυτοκινητοβιομηχανίες θα λάβουν επίσης 3,3 δισ. δολάρια και από την κυβέρνηση του Καναδά, καθώς το 20% των αυτοκινήτων τα παράγουν στο Καναδά και «είχαν τεθεί σε κίνδυνο οι θέσεις εργασίας 600.000 εργαζομένων».
Και τώρα αρχίζουν τα «ωραία». Ηδη, οι διοικήσεις των δύο εταιρειών άρχισαν διαπραγματεύσεις εκτός των μετόχων και των επενδυτών με την ηγεσία του συνδικάτου στην αυτοκινητοβιομηχανία, UAW, ζητώντας «υποχωρήσεις», προκειμένου να επιτευχθούν οι όροι της απόδοσης των «δανείων», δηλαδή της μείωσης των χρεών, αλλά και του λεγόμενου κόστους εργασίας, ειδάλλως θα ανακληθούν. Ημερομηνία - τελεσίγραφο για την ολομέτωπη επίθεση κατά των εργασιακών δικαιωμάτων και εισοδημάτων, η 31η Μάρτη.
... και ο ρόλος των συμβιβασμένων συνδικάτων
Το συνδικάτο, που ήδη έχει κάνει τις πρώτες υποχωρήσεις ένα χρόνο πριν, προκειμένου να διασωθούν οι θέσεις εργασίας, με τη συμφωνία που έμεινε γνωστή ως «συμφωνία του μεγάλου συμβιβασμού», δηλώνει έτοιμο για νέες υποχωρήσεις. Εξάλλου, η συμφωνία του μεγάλου συμβιβασμού προέβλεπε: Καμία αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων με αντάλλαγμα την εγγύηση εκ μέρους της διοίκησης για τη διατήρηση του σημερινού αριθμού θέσεων εργασίας για τα επόμενα 4 χρόνια, καθώς και την καταβολή 30 δισ. δολαρίων στο ασφαλιστικό ταμείο των εργαζομένων, που είναι υπό την πλήρη διαχείριση και ευθύνη του συνδικάτου και θα φέρει το όνομα VEBA (Voluntary Employee Beneficiary Association).
Οι εργαζόμενοι, που έτσι κι αλλιώς είχαν δυσφορήσει και εναντιωθεί στη διοίκηση του συνδικάτου θεωρώντας «ξεπούλημα» τη συμφωνία, καθώς, όπως τόνιζαν, «ο διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειες», τώρα καλούνται να καταθέσουν και ό,τι έχει απομείνει... Γιατί αυτοί θα κληθούν να πληρώσουν το τίμημα της κρίσης, όπως πλήρωσαν και τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.
Οι προστάτες... .
Διάφοροι δημοσιολόγοι του συστήματος, αλλά και δυνάμεις του οπορτουνισμού, απολογητές του ευρωμονόδρομου, χτυπάνε μέσω δημοσιευμάτων, δηλώσεων και άλλων παρεμβάσεων το ΚΚΕ ότι είναι «συστημικό» κόμμα! Είναι, λένε, κόμμα που εναντιώθηκε στην πρόσφατη «εξέγερση», δηλαδή στα τυφλά χτυπήματα με τις μολότοφ ενάντια στις βιτρίνες, επειδή είπε ξεκάθαρα πως δεν μπορεί κανείς όψιμος «επαναστάτης» του γλυκού νερού να παίζει με την εξέγερση - άλλωστε αυτοί που ονομάτισαν έτσι αυτά τα γεγονότα καταδίκασαν μετά βδελυγμίας κάθε βία - και ταυτόχρονα επιμένει πως κίνημα κατά του καπιταλισμού είναι αυτό που με επικεφαλής την εργατική τάξη συσπειρώνει τ' άλλα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία και τις γυναίκες των καταπιεσμένων στρωμάτων σε αντιμονοπωλιακή πάλη για την ανατροπή του συστήματος.
Η επίθεσή τους στοχεύει στην απαξίωση και τον εκφυλισμό της οργανωμένης κοινωνικοπολιτικής πάλης και του λαϊκού κινήματος για την κατάργηση της εκμετάλλευσης. Το ΚΚΕ, είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, δε γίνεται να μπει στα καλούπια του συστήματος. Γιατί οι θέσεις του Κόμματος, η κοσμοθεωρία του, οι αρχές του, η ιστορία του και η 90χρονη πολιτική του δράση είναι που του δίνουν τον επαναστατικό του χαρακτήρα, ένα χαρακτήρα που διαρκώς τροφοδοτείται και ανανεώνεται από τη σχέση του με την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, το οργανωμένο λαϊκό κίνημα.
Ολοι αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά ότι το ΚΚΕ σταθερά και αταλάντευτα πολεμάει για την ανατροπή του συστήματος, της τάξης των καπιταλιστών και των κομμάτων της. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το ΚΚΕ, ως κόμμα της εργατικής τάξης, αποτελεί τη μοναδική αντίπαλο δύναμη απέναντι στο αστικό κράτος και παλεύει για την ανατροπή του. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το ΚΚΕ παλεύει ώστε να βγει στο προσκήνιο η εργατική τάξη και την προετοιμάζει, ως πρωτοπόρα δύναμη που είναι, για να αναλάβει τις ιστορικές της ευθύνες. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι στον πυρήνα της πολιτικής και της δράσης του ΚΚΕ βρίσκεται η ανάδειξη του εκμεταλλευτικού χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος και της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το ΚΚΕ παλεύει για να γίνουν πραγματικά κοινωνική ιδιοκτησία τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, ώστε τον παραγόμενο πλούτο να μην τον καρπώνονται μια χούφτα πλουτοκράτες, αλλά να τον ιδιοποιούνται αυτοί που τον παράγουν, οι εργαζόμενοι.
Επειδή, λοιπόν, τα γνωρίζουν όλα αυτά και επειδή αυτά τα χαρακτηριστικά του ΚΚΕ είναι που το διαφοροποιούν από τα αστικά κόμματα και οδηγούν στην ενεργοποίηση των λαϊκών στρωμάτων, της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, στην πραγματική εξέγερση των εκμεταλλευόμενων ενάντια στους εκμεταλλευτές και την επανάσταση, γι' αυτό και το χτυπάνε. Ο,τι, πάντως, και να κάνουν, η οργανωμένη πάλη με στόχους που οδηγούν στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας και στην ανατροπή της εξουσίας της αστικής τάξης θα συνεχίσει να αναπτύσσεται. Ολοι αυτοί που τσαμπουνάνε περί «συστημικού κόμματος» προσπαθούν να αποτρέψουν τις εργατικές συνειδήσεις από την πολιτική πάλη για το σοσιαλιστικό σύστημα. Κάνουν τάχα αντισυστημική προπαγάνδα έχοντας στο στόχαστρό τους το σοσιαλισμό και το ΚΚΕ που παλεύει ώστε η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της να οικοδομήσουν το δικό τους κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Τον καπιταλισμό προστατεύουν...
Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ
Ιμπεριαλιστική υποκρισία...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ διεθνώς ο ανθρωπισμός αυτές τις μέρες. Ταιριάζει άλλωστε με το εορταστικό «στιλ» των ημερών.
Οι πάντες, από τον ΟΗΕ μέχρι την Ευρωπαϊκή Ενωση, ως και οι ...ΗΠΑ, δηλώνουν προθυμότατοι να στείλουν ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστίνιους.
Τι άλλο θα μπορούσαν, άλλωστε, να κάνουν, όταν συμβαίνουν τόσο τρομερά πράγματα σε μια γωνιά του πλανήτη;
Για τα οποία, φυσικά, τίποτε δεν ξέρουν και με κανέναν τρόπο δεν εμπλέκονται. (Αν εξαιρέσουμε, φυσικά, τη μόνιμη οικονομική βοήθεια, ώστε να διαθέτει το Ισραήλ έναν από τους μεγαλύτερους και πιο σύγχρονους στρατούς στον κόσμο).
Ειδικά η ΕΕ, μάλιστα, διακηρύττει σε όλους τους τόνους ότι είναι ...κατά της βίας και ζητάει την κατάπαυση του πυρός.
Και θα συνεχίσει να τη ζητάει, μέχρι να ολοκληρώσει και τούτη τη φορά τις επιχειρήσεις του ο ισραηλινός στρατός. Υπάρχουν στόχοι, βλέπετε, που πρέπει να επιτευχθούν.
Οσο για τους «δικούς μας», την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, καλύτερα να μη λένε τίποτε.
Γιατί δηλώσεις «ίσων αποστάσεων» και γενικόλογες εκκλήσεις για ειρήνη μόνον ως ακατάσχετη και εκνευριστική πολυλογία μπορούν να γίνουν αντιληπτές.
ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ δεν το γνώριζαν, η κυβέρνηση τρέφει τεράστιο σεβασμό στη Δικαιοσύνη και την ανεξαρτησία της.
Αυτό ήθελε να μας δείξει χτες ο πρωθυπουργός που συναντήθηκε με την Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων. Το διευκρίνισε, άλλωστε, και ο υπουργός Δικαιοσύνης.
Να υποθέσουμε ότι λόγω του απεριόριστου σεβασμού στην ανεξαρτησία (και αυτή) η κυβέρνηση διορίζει την ηγεσία της Δικαιοσύνης;
Κάτι διώξεις δικαστικών που είχαν συνδικαλιστική δράση είναι κι αυτές δείγμα ...σεβασμού;
Για να μη συζητήσουμε για την κατάσταση των δικαστηρίων, όπου μόνο για μαύρο χάλι μπορεί να μιλήσει κανείς.
Γρηγοριάδης Κώστας
«Σάρωμα» εργασιακών δικαιωμάτων
Γρηγοριάδης Κώστας
Χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες και κυρίως στην πράξη οι καπιταλιστές αξιοποιούν την κρίση, προκειμένου να διαλύσουν ό,τι απέμεινε από τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ασφαλώς και θέλουν να γίνει κάτι τέτοιο συντεταγμένα και νόμιμα, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να προχωρούν «αθόρυβα» στην επιβολή των εργασιακών σχέσεων που τους συμφέρει, χρησιμοποιώντας κατά κόρο την τρομοκρατία των απολύσεων. Εχουν φτάσει μάλιστα στο σημείο να προσφεύγουν σε αυτό δημόσια και απροσχημάτιστα, αν κρίνουμε από το τρομο-δίλημμα του Κ. Μίχαλου «υποαπασχόληση ή ανεργία;», προκειμένου να δικαιολογήσει τη «ρεαλιστική» πρόταση για εργάσιμη εβδομάδα τεσσάρων ημερών. Ο επικεφαλής του ΕΒΕΑ ασφαλώς δεν πρωτοτυπεί. Το ίδιο δίλημμα, παραλλαγμένο φραστικά - «ας εργαστούμε λιγότερο, για να μπορέσουμε να εργαστούμε όλοι» - επικαλέστηκε ο υπουργός Εργασίας της Ιταλίας για να περάσει την ταυτόσημη πρόταση της κυβέρνησής του. «Θα μπορούσε κάποιος να εργάζεται μόνο κάποιες ημέρες μέσα στην εβδομάδα και το υπόλοιπο των απολαβών να καλύπτεται από το ταμείο ανεργίας», είπε χαρακτηριστικά ο Ιταλός υπουργός Μαουρίτσιο Σακόνι. Περιττό να σημειωθεί ότι η Ενωση των Ιταλών βιομηχάνων, Confindustria, έσπευσε να την επικροτήσει, ενώ δεν υστέρησαν και τα ρεφορμιστικά συνδικάτα στο όνομα μάλιστα της «κοινωνικής αλληλεγγύης». Η άγρια αντεργατική επίθεση είναι σε πλήρη εξέλιξη και σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία οι εργαζόμενοι καλούνται να δουν ποιοι είναι στο πλευρό τους και ποιοι απέναντί τους.
Η εξαφάνιση των καπνοπαραγωγών
Συνεχίζεται ο κατήφορος της καπνοκαλλιέργειας μετά την εφαρμογή των ολέθριων αποφάσεων της νέας ΚΑΠ από το 2006 και μετά. Χρόνο με το χρόνο, όλο και λιγότεροι αγρότες ασχολούνται με τα καπνά.
Με βάση τις τελευταίες δηλώσεις του ΟΣΔΕ, φαίνεται ότι απέμειναν το 2008 μόνο 14.909 καπνοπαραγωγοί, από 16.093 το 2007 και 51.312 το 2003. Η μείωση του αριθμού των καπνοπαραγωγών το 2008 σε σύγκριση με το 2003 είναι 70,9%! Με άλλα λόγια, έφυγαν από τη μέση μέσα σε αυτή την πενταετία 36.403 καπνοπαραγωγοί. Το μεγάλο μπαμ έγινε το 2006, όπου από 47.000 καπνοπαραγωγούς που ήταν το 2005, απέμειναν μόνο 17.891. Και όπως πάνε τα πράγματα, το κακό θα συνεχιστεί μέχρι τελικής εξαφανίσεώς τους... Οι καπνοπαραγωγοί πλήρωσαν πολύ ακριβά το μάρμαρο της νέας ΚΑΠ και ακόμα δεν τους ήρθε ολόκληρος ο λογαριασμός. Από το 2010, η ΕΕ θα τους κόψει και το 50% της επιδότησης, που, σε συνδυασμό με τις εξευτελιστικές τιμές που υπάρχουν, θα εξαναγκαστούν να φύγουν και όσοι βάζουν ακόμα καπνά. Η καπνοκαλλιέργεια είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα της πολιτικής φτώχειας και ξεκληρίσματος της ΕΕ.
«Γενναιόδωροι» περιορισμοί στην αλιεία
To ζωτικής σημασίας αίτημα χιλιάδων ψαράδων της χώρας για απελευθέρωση χωρητικότητας και ιπποδύναμης στα σκάφη τους, έχει μπει στη λοταρία από πλευράς υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΥΠΑΑΤ). Η πλεονάζουσα συνολική χωρητικότητα και ιπποδύναμη, που προέκυψε εξαιτίας της επιδοτούμενης διάλυσης σκαφών, που ξεπέρασε το όριο συνολικής μείωσης που είχε βάλει η ΕΕ στη χώρα μας κατά 1.500 GT στη χωρητικότητα και 2.500 KW στην ιπποδύναμη, θα κατανεμηθεί, υποτίθεται, στους χιλιάδες παράκτιους ψαράδες που έχουν ανάγκη.
Επειδή δεν είναι εφικτό να υλοποιηθεί τέτοιου είδους «γενναιοδωρία», το ΥΠΑΑΤ έχει προωθήσει με υπουργική απόφαση πολύπλοκες διοικητικές διαδικασίες και προϋποθέσεις χορήγησης επιπλέον χωρητικότητας και ιπποδύναμης, ευελπιστώντας στην αποτροπή μαζικής υποβολής αιτήσεων απ' όλα τα λιμάνια της χώρας.
Σε χρόνο μόλις 20 ημερών, απ' την ημερομηνία έκδοσης της Υπουργικής Απόφασης και όχι κοινοποίησης στους παραλήπτες, οι ψαράδες θα πρέπει να τρέξουν και να μαζέψουν ένα σωρό δικαιολογητικά και να τα υποβάλουν μέχρι τέλος του χρόνου στις περιφερειακές Υπηρεσίες Αλιείας του κάθε νομού.
Στη συνέχεια, οι νομαρχιακές υπηρεσίες θα τις στείλουν εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου του 2009 για την οριακή επιλογή των επιλαχόντων. Οσο οι ψαράδες αφήνουν το πεδίο πρωτοβουλιών στην ΕΕ και το ΥΠΑΑΤ, που εφαρμόζει την πολιτική της, η λαβίδα των περιορισμών στην άσκηση του επαγγέλματός τους συνεχώς θα σφίγγει μέχρι ο ένας μετά τον άλλο να εγκαταλείψει την αλιεία.
Μόνο με τον οργανωμένο αγώνα κόντρα στην πολιτική της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου θα καταφέρουν να ανοίξουν το δρόμο για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους και να ανταμειφθεί ο κόπος τους σ' αυτό το δύσκολο επάγγελμα.
Ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος
Το σημερινό δράμα που ζει ο πολύπαθος παλαιστινιακός λαός, για 6η μέρα στη Γάζα, από τους ανελέητους βομβαρδισμούς, με εκατοντάδες νεκρούς, πολλά μικρά παιδιά και χιλιάδες τραυματίες, αναδεικνύει για άλλη μια φορά το βασικό ζήτημα, που δεν είναι άλλο από το δίκαιο αίτημα των Παλαιστινίων να έχουν τη δική τους πατρίδα. Η υπόθεση της Παλαιστίνης είναι πρόβλημα κατοχής των εδαφών της από το 1967, κρατικής τρομοκρατίας, καταπίεσης από την ιμπεριαλιστική δράση του Ισραήλ, η οποία προξενεί τη δίκαιη και με κάθε μέσο αντίσταση των Παλαιστινίων.
Οι Παλαιστίνιοι αυτό που ζητάνε - και εισπράττουν την κρατική τρομοκρατία από το Ισραήλ με τη στήριξη των Αμερικανών και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών - είναι να ζήσουν στο δικό τους κράτος. Αλλωστε αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε λαού, πολύ περισσότερο που για την Παλαιστίνη υπάρχουν και διεθνείς αποφάσεις που καταπατούνται για δεκαετίες κατάφωρα. Εδώ και χρόνια το Ισραήλ με τη στήριξη των ευρωατλαντικών ιμπεριαλιστών πάνε τάχα να δώσουν λύση με την κατασκευή ενός κράτους υποχείριου, μόλις στο 22% από τα εδάφη που ανήκαν ιστορικά στους Παλαιστίνιους.
Το 1993, με τη Συμφωνία του Οσλο, συμβιβασμό στον οποίο είχε συναινέσει και ο ιστορικός Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ, είχε αποφασιστεί σε πέντε χρόνια να έχει ιδρυθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Αντί γι' αυτό, το Ισραήλ προχώρησε σε κατοχή και νέων εδαφών, στη δημιουργία εποικισμών και στην περικύκλωση των όποιων εναπομεινάντων παλαιστινιακών εδαφών από το γνωστό τείχος της ντροπής, έτσι που οι Παλαιστίνιοι να είναι μόνιμα πολιορκημένοι. Ακόμα και τη βούληση του παλαιστινιακού λαού να επιλέγει την πολιτική του ηγεσία, όπως π.χ. όταν η «Χαμάς» πήρε πλειοψηφία, ή και αργότερα με την κυβέρνηση εθνικής ενότητας», όχι μόνο δεν τη σέβονται αλλά την υπονομεύουν επεμβαίνοντας στα εσωτερικά των Παλαιστινίων. Και το Ισραήλ, και οι δήθεν δημοκράτες πολιτισμένοι Δυτικοί, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι (συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες). Το αποτέλεσμα είναι να προχωράνε σε πολιτικές γενοκτονίας ενός ολόκληρου λαού. Ιδιαίτερα στη Γάζα, όπου στοιβάζονται 1,5 εκατομμύρια ψυχές, ο αποκλεισμός έχει οδηγήσει σε καθημερινό μαρτύριο εδώ και χρόνια, που επιδεινώθηκε από τους πρόσφατους ανελέητους βομβαρδισμούς.
Αυτή η κατάσταση δεν είναι ζωή για τους Παλαιστίνιους. Δεν είναι ζωή, να μην μπορείς να δουλέψεις, να μην μπορείς να μετακινηθείς, να σε στραγγαλίζουν ακόμα και με το μαρτύριο της δίψας και της πείνας. Με ξεκομμένα κομμάτια γης, διάσπαρτα «καντόνια», Λωρίδα της Γάζας και παλαιστινιακά εδάφη στη Δυτική Οχθη, δεν μπορεί να υπάρξει κράτος βιώσιμο. Φαίνεται πως οι ιμπεριαλιστές εντάσσουν την υπόθεση του Παλαιστινιακού στα σχέδιά τους για τη λεγόμενη ευρεία Μέση Ανατολή.
Η λύση στο Παλαιστινιακό είναι μία. Να δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στα εδάφη του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Να γκρεμιστεί το τείχος που υπάρχει. Το κράτος που θα δημιουργηθεί να είναι κυριολεκτικά ανεξάρτητο και όχι ένα κράτος που θα αποτελεί στην ουσία παράρτημα του Ισραήλ, όπου τα πάντα στη ζωή των κατοίκων εξαρτώνται από το Ισραήλ. Γι' αυτό οι λαοί της περιοχής να σηκώσουν ακόμα περισσότερο το ανάστημά τους στην ιμπεριαλιστική δράση του Ισραήλ, συνολικά στον ιμπεριαλισμό και τους συμμάχους του σε κάθε χώρα. Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Πανστρατιά αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους!
Feeds
