Επιχείρηση βραχυκύκλωμα» θα μπορούσε να ονομαστεί η προσπάθεια που γίνεται από τα εντεταλμένα κέντρα χειραγώγησης των λαϊκών συνειδήσεων, ώστε να πέσει στα μαλακά η καπιταλιστική κρίση και να μην οδηγήσει στη συνολική αμφισβήτηση του εκμεταλλευτικού συστήματος. Ετσι λοιπόν, κάποιοι τριγυρίζουν τον «νεοφιλελευθερισμό» και του χρεώνουν όλη την παθολογία του καπιταλιστικού συστήματος με προφανή στόχο να βγάλουν στον αφρό τις βασικές αρχές και τους παράγοντες που γεννάνε τις κρίσεις. Η τακτική αυτή έχει υιοθετηθεί από την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που καλεί σε «μέτωπο κατά του νεοφιλελευθερισμού», λες και ο καπιταλισμός αρχίζει και τελειώνει εκεί. Από την άλλη αξιοποιώντας αυτή την τακτική ο αρθρογράφος της εφημερίδας «Το Βήμα» Ι. Πρετεντέρης, έσπευσε να θολώσει τα νερά εγκλωβίζοντας το όλο θέμα στο αν πέρασε ή δεν πέρασε ο νεοφιλελευθερισμός από την Ελλάδα αφού «τα δημόσια έργα τα φτιάχνει το κράτος, τις συντάξεις τις δίνει το κράτος, (ναι αλλά τα λεφτά των ταμείων είναι λεφτά των εργαζομένων και το κρύβει ο δημοσιολόγος), τα πανεπιστήμια ανήκουν στο κράτος, (και εδώ ο δημοσιολόγος δεν ομολογεί πως οι επιχειρήσεις διαπλέκονται με τα πανεπιστήμια και πολλούς καθηγητάδες και πρυτάνεις), ακόμη και την αθλητική δραστηριότητα το κράτος την πληρώνει, (εδώ η κοροϊδία πάει σύννεφο γιατί ο αθλητισμός ανήκει στις επιχειρήσεις, δηλαδή το κράτος πληρώνει τους επιχειρηματίες)» και υποστηρίζοντας μάλιστα ότι τελικά πρόκειται για ένα «βολικό σκιάχτρο». Τι ομολογεί ο δημοσιολόγος; Οτι οι καπιταλιστές χωρίς τη χρηματοδότησή τους από το κράτος δεν κάνουν τίποτα. Πράγματι για τα δημόσια έργα έχει την ευθύνη να τα κάνει το κράτος. Μόνο που τα αναθέτει στους μεγάλους μονοπωλιακούς κατασκευαστικούς ομίλους με κρατική και ευρωενωσιακή χρηματοδότηση, με εγγύηση του κράτους σε ό,τι δάνεια πάρουν, ενώ οι ίδιοι άντε να βάλουν το πολύ το 9%. Και τα εκμεταλλεύονται τουλάχιστον 30 χρόνια για να κερδίζουν. Ξέρει λοιπόν τι λέει ο δημοσιολόγος. Ετσι οι του ΣΥΝ υπονοούν ότι για όλα φταίει ο νεοφιλελευθερισμός και άρα υπάρχει ένας «καλός καπιταλισμός», ενώ ο Γ. Πρετεντέρης υπερασπίζεται τον καπιταλισμό ως καλό, αφού το κράτος κάνει έργα και ενισχύει το κεφάλαιο. Ετσι όμως και οι δύο, εγκλωβίζουν τις συνειδήσεις στα δυο μάγουλα της μέγγαινης του συστήματος, με ψεύτικα διλήμματα, για να κάνουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες τη δουλειά τους.
Φωνάζει ο κλέφτης...
Οπως λέει και η παροιμία, υπενθυμίζουμε ότι με τις παροιμίες τα πάει πολύ καλά ο κ. Καρτερός της «Αυγής», ε, δεν μπορεί να «φωνάζει ο κλέφτης...». Δεν μπορεί δηλαδή να εγκαλεί το ΚΚΕ από τη στήλη του και να του σέρνει τα εξ αμάξης επειδή δόθηκε απάντηση στις φαιδρότητες που ένας εκ των ομοϊδεατών του εκστόμισε εναντίον του ΚΚΕ. Για να γίνουμε κατανοητοί, ο Γ. Μηλιός σε πρόσφατη ομιλία του είχε αποφανθεί περί της απώλειας της επαναστατικότητας του ΚΚΕ. Η εφημερίδα μας σχολίασε τη δήλωσή του αυτή. Ο σχολιασμός δεν άρεσε στον κ. Καρτερό και ανέλαβε χτες να υπερασπιστεί τον Μηλιό. Βεβαίως, δικαίωμά του να έχει άποψη και να την εκφράζει κι αν μπορεί - που δεν μπορεί - να τη στοιχειοθετεί κιόλας. Το ότι δεν μπορεί φαίνεται από τον τρόπο που επέλεξε να απαντήσει, κάνοντας λόγο για «ψυχωτικού τύπου επιθετικότητα για όποιον αμφισβητεί όσα οι ίδιοι δηλώνουν για τον εαυτό τους». Ισως κάτι παραπάνω να ξέρει για τέτοιου είδους επιθετικότητα και προφανώς κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Το ότι η «Αυγή» και ο Θ. Καρτερός έχουν ψύχωση με το ΚΚΕ, δεν είναι καινούργιο. Το ότι την εκφράζουν δεν είναι καινούργιο. Αλλωστε ένα μικρό απάνθισμα της αντιΚΚΕ ανθολογίας της στήλης της «Αυγής» που γράφει ο Θ. Καρτερός είναι αρκετό για να δείξει τι είναι: «...κουρελιάζουν το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα» (22/4), «...συκοφαντούν το προ Αλέκας ΚΚΕ που για εγκλήματα άνευ εισαγωγικών μιλούσε επί δεκαετίες στα ντοκουμέντα του» (22/4), «...νομίζει ότι ξεπλένει με τα εισαγωγικά του τα εγκλήματα, ότι τα σβήνει από την ιστορία...» (22/4), «Και τελικώς, με όλα αυτά, δεν θα πρέπει να ρίξει μια ματιά και στα δικά του (σ.σ. του ΚΚΕ) υπόγεια;»... Βέβαια, ο Καρτερός ενώ έχει γράψει ότι η αντιΠΑΣΟΚ πολιτική δεν είναι πολιτική είναι άχτι. Ισως σε λίγο να ανακαλύψει ότι η πολιτική του ΚΚΕ απέναντι στο ΠΑΣΟΚ είναι και αυτό έγκλημα. Ο Θ. Καρτερός, η ΑΥΓΗ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, παραληρούν ασυστόλως σε βάρος του ΚΚΕ. Τους αφήνουμε στο ψυχωτικό και αγχωμένο παραλήρημά τους. Αλλωστε το παραλήρημα είναι το μόνο που μπορούν να κάνουν. Γιατί από πολιτική δεν αντέχουν και προγραμματικά δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν...
Μονόδρομος η αντιιμπεριαλιστική πάλη
Ο θάνατος και η προσφυγιά είναι η πραγματικότητα που καθημερινά σκορπούν στο Αφγανιστάν οι κατοχικές ιμπεριαλιστικές αμερικανο-ΝΑΤΟικές δυνάμεις. Καθημερινά, δεκάδες Αφγανοί, ανάμεσά τους μικρά παιδιά, χάνουν τη ζωή τους σε ανελέητους βομβαρδισμούς που χτυπάνε αδιάκριτα τον άμαχο πληθυσμό. Για την ιστορία, οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ ήταν αυτές που αρχικά ενίσχυσαν, οργάνωσαν, όπλισαν και εκπαίδευσαν τους «Ταλιμπάν», ενάντια στη Σοβιετική Ενωση. Οι «Ταλιμπάν» και η «αλ Κάιντα», από το 2001 και μετά, έγιναν το χρήσιμο πρόσχημα για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή, για να ξεκινήσει ένας αέναος πόλεμος «κατά της τρομοκρατίας», με συνένοχους τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και σε αυτό το πλαίσιο τις ελληνικές κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που προσυπέγραψαν τον πόλεμο εξαρχής, συμμετέχοντας στις ιμπεριαλιστικές αποστολές, στηρίζοντας απόλυτα την κατοχή. Ολοι αυτοί οι δήθεν «ειρηνιστές» είναι που ματοκυλάνε τον αφγανικό λαό.
Μόνο που ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, που πλέον διαχέεται και στο Πακιστάν, δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Εντάσσεται στο πλαίσιο των γενικότερων εξελίξεων με βάση την ένταση της διαπάλης, τις αντιθέσεις των ηγετικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τη διανομή των σφαιρών επιρροής, για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, των ενεργειακών οδών και των αγορών σε διάφορες περιοχές της Γης, με επίκεντρο την ονομαζόμενη Ευρασία. Σε αυτό το περιβάλλον, ΗΠΑ και ΕΕ χρησιμοποιούν το δόγμα της «παγκόσμιας απειλής της τρομοκρατίας», ως αόρατου εχθρού που βρίσκεται παντού, και του «προληπτικού χτυπήματος», κατοχυρώνοντας το δικαίωμα να επεμβαίνουν, να εκβιάζουν, να απειλούν χώρες και κυβερνήσεις, ενώ οξύνονται όλο και περισσότερο οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί, ιδιαίτερα μετά και την είσοδο Ρωσίας και Κίνας στο παιχνίδι.
Θύματα αυτού του «χορού των λεόντων» στην Ευρασία και τη Μέση Ανατολή είναι οι λαοί που χύνουν ποτάμια αίμα. Γι' αυτό σήμερα βαραίνει ακόμα περισσότερο η ευθύνη μας να αντιταχθούμε στη σφαγή, να δείξουμε στην πράξη την αλληλεγγύη στους λαούς που αντιπαλεύουν τον ιμπεριαλισμό. Το μακελειό σε Αφγανιστάν και Πακιστάν είναι ένας επιπλέον λόγος για μαζική συμμετοχή στα σημερινά αντιιμπεριαλιστικά συλλαλητήρια, που διοργανώνει το αντιιμπεριαλιστικό αντιπολεμικό κίνημα σε όλη την Ελλάδα. Μονόδρομος για τους λαούς, για να μπορέσουν να ευημερήσουν, είναι η ρήξη με τη σημερινή βαρβαρότητα που έχει επιβάλει το κεφάλαιο. Η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, η κατάργησή τους με την κατάργηση της τάξης των ιδιοκτητών τους, το άνοιγμα του δρόμου να διεκδικήσουν τη ζωή τους σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και πολέμους.
Αλεξάνδρα ΦΩΤΑΚΗ
ΠΑΣΟΚοΝεοΔημοκρατικά μασκαρέματα...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ε, ΑΦΟΥ ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο σταυροφόρος της διαφάνειας σ' αυτήν τη χώρα, γιατί ο Χρήστος Βερελής να μην είναι «ο καταλύτης για τη διαφάνεια», όπως λέει ο ίδιος...
Ο καθένας μπορεί να δηλώνει ό,τι θέλει. Ιδίως, όταν παραιτείται και - προφανώς - γλιτώνει το κόμμα του από προεκλογικούς μπελάδες. Οπως και τον εαυτό του.
Το πιθανότερο είναι εφεξής η πολιτική αντιπαράθεση να πάει ως εξής: Το ΠΑΣΟΚ να περηφανεύεται ότι οι δικοί του πρώην υπουργοί παραιτούνται, όταν υπάρχουν σκιές, σε αντίθεση με τους πρώην υπουργούς της ΝΔ, όπως π.χ., τον Παυλίδη...
Η Νέα Δημοκρατία πάλι να το ρίχνει στην τρέλα και να δηλώνει ότι για τον Χ. Βερελή θα υπάρξουν επιβαρυντικά στοιχεία, σε αντίθεση με τον Αρ. Παυλίδη, που προέκυψε άσπιλος και αμόλυντος πέραν πάσης αμφιβολίας.
Ολοι μαζί, πάντως, ένα πράγμα θέλουν: Να θάψουν κάτω από την κοπριά των σκανδάλων (από Βατοπέδι μέχρι «Ζήμενς», κι από θαλάσσιες μεταφορές μέχρι ΜΑΝ) οποιαδήποτε ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση.
Γιατί, όταν χτες στη Βουλή Καραμανλής και Παπανδρέου συμφώνησαν ότι οι νέοι πρέπει να πληρώσουν με τα εργασιακά τους δικαιώματα και την εκπαίδευσή τους την περίφημη κρίση, τι να βγουν να συζητήσουν περί ευρωεκλογών;
Το πόσο συμφωνούν με τα αντιλαϊκά μέτρα που ετοιμάζουν ανά εξάμηνο η Κομισιόν και οι Διασκέψεις Κορυφής;
Θα φανούν τόσο ίδιοι και τόσο αποκρουστικοί, που καταλαβαίνουν πολύ καλά ποιες θα είναι οι συνέπειες.
Αλλωστε, πρόσφατα ήταν τα αποτελέσματα της Διάσκεψης της Πράγας, που ξεκαθάρισε με σαφήνεια πού πάνε τα πράγματα: Μερική απασχόληση, περικοπές μισθών και ασφάλισης και, φυσικά, ενίσχυση των εργοδοτών.
Πόσο πιο καθαρά να τα πούνε τα πράγματα;
Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ
Κοινή αντικομμουνιστική θεώρηση
Παπαγεωργίου Βασίλης
Δεύτερη και καταϊδρωμένη έρχεται η κ. Τέτα Παπαδοπούλου αρθρογραφώντας στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία» για το ίδιο θέμα που προ ολίγων ημερών κάποιος άλλος, προφέσορας εκείνος, είχε αρθρογραφήσει στην ίδια εφημερίδα. Για τη θλίψη τους, που δε βρέθηκε ούτε ένας Ελληνας ευρωβουλευτής να υπερψηφίσει το κατάπτυστο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου με το οποίο εξισώνεται ο κομμουνισμός με το φασισμό. Εκτός, πράγμα πιθανότερο αν κρίνουμε απ' τη συχνότητα με την οποία η εφημερίδα φιλοξενεί τέτοια άρθρα, κι αν πασχίζουν να το εμπεδώσει ο λαός ότι κομμουνισμός και φασισμός είναι το ίδιο και το αυτό. Η κ. Παπαδοπούλου φαίνεται να έχει εντρυφήσει στο θέμα. Πώς; Παρακολουθώντας «μεγάλα ευρωπαϊκά τηλεοπτικά δίκτυα, που εστιάζουν στο σκοτεινό παρελθόν της Ευρώπης κατά τον 20ό αιώνα. Στους δύο ολοκληρωτισμούς που την τσάκισαν: στον ναζισμό και στον κομμουνισμό, σταλινισμό αν προτιμάτε». Η ίδια, πάντως, αγνοεί και προσπερνά το ναζισμό, στη συντριβή του οποίου ο σοσιαλισμός έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο, και αναλίσκεται στο να αναπαράγει τα χαλκευμένα στα εργαστήρια του αντικομμουνισμού σενάρια εναντίον του σοσιαλισμού. Οπως το τερατώδες ψέμα για την υποτιθέμενη εκτέλεση χιλιάδων πολιτών στο δάσος του Κατίν από τους Σοβιετικούς. Ενα έγκλημα που αποδεδειγμένα διέπραξαν οι ναζί, η κ. Παπαδοπούλου αποφαίνεται ότι ο «Στάλιν το φόρτωσε στον Χίτλερ».
Και το άρθρο της, σαν να βγήκε από καρμπόν άλλων προηγούμενων, καταλήγει με τη διαπίστωση ότι στην Ελλάδα η καταδίκη του κομμουνισμού είναι «ταμπού» και πλέκοντας το εγκώμιο ξένων τηλεοπτικών δικτύων που ασχολούνται με το θέμα για να «συμβάλουν στην προσπάθεια να διαμορφώσουν οι Ευρωπαίοι κοινή θεώρηση απέναντι στην ευρωπαϊκή ιστορία». Ορισμένοι σαν την εν λόγω κυρία δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους. Της συστήνουμε, πάντως, να μην ταλαιπωρείται αναζητώντας σε ξένα τηλεοπτικά δίκτυα αντικομμουνιστικούς οχετούς, και τα ελληνικά βρίθουν. Οπως το είπε, είναι κοινή η προσπάθεια να αποκτήσουν οι λαοί κοινή αντικομμουνιστική θεώρηση. Θα σπάσουν τα μούτρα τους.
Το εκλέγειν και το «μαυρίζειν»
Η ένσταση της ΠΑΣΚΕ «Ευαγγελισμού», να μην ψηφίσουν όσοι - με ευθύνη της διοίκησης του νοσοκομείου - δεν ήταν οικονομικά εντάξει, μαζί με την ένσταση της ΔΑΚΕ να μην είναι υποψήφιοι επικουρικοί γιατροί, ήταν από τις αιτίες που τορπιλίστηκαν οι εκλογές στο Σωματείο των Εργαζομένων, οι οποίες έπρεπε να γίνουν την περασμένη Τετάρτη και Πέμπτη.
Χτες η ΠΑΣΚΕ «Ευαγγελισμού» εμφανίστηκε ως αθώα περιστερά και θεματοφύλακας των καταστατικών διατάξεων και με ανακοίνωσή της προτείνει τέσσερα σημεία που ούτε λίγο ούτε πολύ αποκλείουν πάνω από 700 εργαζόμενους και γιατρούς από τις εκλογές. Θα πάρουν μέρος μόνο όσοι «έχουν την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου ή προσωποπαγή θέση ή οργανική θέση, όπως ρητά αναφέρεται στο άρθρο 5 του καταστατικού» υψώνει στεντόρεια τη φωνή η ΠΑΣΚΕ «Ευαγγελισμού».
Αφού συμβιβάστηκε και ανέχτηκε τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων με τις ελαστικές μορφές εργασίας, που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει η ΝΔ, έρχεται τώρα η ΠΑΣΚΕ με ρατσιστική, στην κυριολεξία, συμπεριφορά απέναντι στους εργαζόμενους που απασχολούνται με διαφορετικές εργασιακές σχέσεις, να ψηφοθηρήσει κιόλας. Αλήθεια, για να διεκδικήσει τι, για εργαζόμενους που δεν τους αναγνωρίζει ούτε το δικαίωμα να πάρουν μέρος σε συλλογικές διαδικασίες;
Το λόγο, βέβαια, έχουν οι εργαζόμενοι του «Ευαγγελισμού», που εκτός από το δικαίωμα του εκλέγειν έχουν και το δικαίωμα του... μαυρίζειν - όποτε γίνουν εκλογές - αλλά και την ερχόμενη Τρίτη το πρωί, που θα γίνει συγκέντρωση της ΕΣΑΚ - Συνεργαζομένων στα Επείγοντα του νοσοκομείου.
Ρίτσος και διαφήμιση χορηγών δεν πάνε μαζί
Οταν κάνεις εκδήλωση για τον Ρίτσο με χορηγό την «Κόκα - Κόλα», είναι επόμενο να... ξεχάσεις να πεις ότι ο Ρίτσος ήταν κομμουνιστής και ότι το έργο του υπηρετεί ακριβώς αυτή τη θεωρία και δράση. Ο λόγος για την εκδήλωση που διοργάνωσε το 4ο Γυμνάσιο Πετρούπολης στην αρχή της βδομάδας, μια λογοτεχνική βραδιά - αφιέρωμα στον ποιητή για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Στο φυλλάδιο που συνόδευε την εκδήλωση, οι διοργανωτές ένιωσαν την ανάγκη να ευχαριστήσουν τους χορηγούς (!), δηλαδή καταστήματα της περιοχής που συνέδραμαν στην εκδήλωση και ανάμεσα σ' αυτούς και την «Κόκα - Κόλα»... Οταν βλέπεις με τέτοιο πνεύμα όμως τα σχολεία και τις δραστηριότητές τους, όταν νομιμοποιείς δηλαδή τη σχέση σχολείων και χορηγών που διαφημίζονται μέσα από την προσφορά τους, είναι επόμενο να βρίσκεσαι σε εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση από αυτή των αξιών και των ιδανικών του Γ. Ρίτσου. Κι αντί για την αλήθεια του κομμουνιστή Ρίτσου, να λες στην εκδήλωση ότι τάχα στη δεκαετία του '70 εξέφρασε τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευσή του για το σοσιαλισμό στην ΕΣΣΔ...
Να τιμωρηθούν τα κόμματα της ΕΕ
Οι δέκα «ενέργειες» που αποφάσισαν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του ευρωενωσιακού κεφαλαίου στην προχτεσινή έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στην Πράγα είναι βγαλμένες από τα αντιδραστικά κιτάπια της Στρατηγικής της Λισαβόνας και αποτελούν μαχαιριά στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Σπεύδουν να αξιοποιήσουν την οικονομική κρίση για να εξαπολύσουν και να νομιμοποιήσουν μια χωρίς προηγούμενο επίθεση στην εργατική τάξη, η οποία, αν δεν αποκρουστεί αποφασιστικά, θα οδηγήσει σε ραγδαία επιδείνωση των όρων που δουλεύει και επιβιώνει η εργατική λαϊκή οικογένεια. Το κεφάλαιο, που ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζεται από τις κυρίαρχες δυνάμεις σαν το θύμα της οικονομικής κρίσης, βλέπει σ' αυτή μια μοναδική ευκαιρία να επιταχύνει τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, θέλοντας να κερδίσει έδαφος και να αποσπάσει ακόμα φθηνότερη εργατική δύναμη. Με στόχο από τη μια να διατηρήσει την υπερκερδοφορία του στην περίοδο της κρίσης και από την άλλη να πετύχει πολλαπλάσια κέρδη μετά το ξεπέρασμά της.
Ανάμεσα σε άλλα, στην Πράγα αποφασίστηκε η γενίκευση της εκ περιτροπής εργασίας, με μείωση των ωρών εργασίας και των μισθών, η γενναία και πολύμορφη χρηματοδότηση των μεγαλοεργοδοτών στο όνομα του να διατηρήσουν δήθεν τις θέσεις απασχόλησης, η επέκταση των προγραμμάτων της απλήρωτης δουλειάς, με τη διοχέτευση ακόμα και αυτού του πενιχρού επιδόματος ανεργίας στις τσέπες των μονοπωλίων, η αποφασιστική προώθηση της ψευτοκατάρτισης σε βάρος της πραγματικής μόρφωσης, οι εκ νέου ανατροπές στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης και, βέβαια, η επιτάχυνση των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, στη βάση όσων προβλέπει η λεγόμενη ευελφάλεια.
Οι εργαζόμενοι και στη χώρα μας έχουν ήδη πείρα από την εφαρμογή τέτοιων μέτρων. Στο όνομα της κρίσης, ακόμα και υπερκερδοφόρες επιχειρήσεις έχουν μειώσει εκβιαστικά τις μέρες και τις ώρες εργασίας. Είναι ψέμα ότι αυτές οι ανατροπές θα προστατέψουν τις θέσεις εργασίας. Ηδη στην Ελλάδα, παρά τη γενικευμένη εφαρμογή της εκ περιτροπής εργασίας, που νομοθέτησε το ΠΑΣΟΚ και εφαρμόζει η ΝΔ, δεκάδες χιλιάδες θέσεις δουλειάς έχουν χαθεί στη διάρκεια του περασμένου έτους, ενώ οι προβλέψεις είναι ιδιαίτερα δυσοίωνες για τους επόμενους μήνες. Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα αντιδραστικά μέτρα. Δεν αποφασίζονται για να προστατευθούν οι εργαζόμενοι, αλλά για να κερδίσουν οι μεγαλοεργοδότες ακόμα φθηνότερα εργατικά χέρια.
Οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου, η ίδια η ΕΕ δεν είναι οι μόνοι ένοχοι γι' αυτές τις εξελίξεις. Τεράστιες ευθύνες έχουν και οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες και στη χώρα μας. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι πολλές από τις δέκα «ενέργειες» στις οποίες κατέληξε η σύνοδος της Πράγας, είτε συμπεριλαμβάνονται στα 11 κοινά σημεία που συνυπέγραψε η ΓΣΕΕ με τους εργοδότες, είτε εφαρμόζονται ήδη από την κυβέρνηση με τη σύμφωνη γνώμη ή και τη συμμετοχή του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού. Γίνεται και από αυτή την άποψη φανερό ότι για να απαντήσουν αποτελεσματικά οι εργαζόμενοι, η «μπάλα» σε όλα τα μέτωπα πρέπει να τους πάρει όλους: Τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στα Συνδικάτα, τα κόμματα του κεφαλαίου και την ΕΕ στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, με πρώτη αυτή των ευρωεκλογών.
Feeds
