Από 30 λεπτά και πλαφόν τα 80 λεπτά τη μέρα είναι η εισοδηματική πολιτική - πτωχοκομείου για το 2010 που ανακοινώθηκε με την κατάθεση του προσχεδίου προϋπολογισμού. Ο υπουργός Οικονομικών ισχυρίστηκε ότι οι «αυξήσεις» 1,5% σε μισθούς και συντάξεις είναι πάνω από τον πληθωρισμό...
«Ξεχνά» βέβαια το γεγονός ότι η προκάτοχος κυβέρνηση της ΝΔ είχε παγώσει μισθούς και συντάξεις με το ίδιο σαθρό πρόσχημα, τα εμφανιζόμενα ελλείμματα και τις οικονομικές δυσκολίες...
Η πολιτική της ΝΔ διευκολύνει τώρα τη «νέα» διακυβέρνηση που ξεκινά με βάση το επίπεδο μισθών που υπήρχε προ διετίας (2008), παριστάνοντας και τους ...γαλαντόμους ότι τάχα δίνουν αυξήσεις και «πάνω από τον πληθωρισμό».
Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο, δηλαδή...
Η είδηση είναι αληθινή, αν και θα μπορούσε να γίνει κι ένα πολύ καλό ανέκδοτο. Η ΔΑΠ -ΝΔΦΚ έκανε παράσταση διαμαρτυρίας στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και αντιπροσωπεία της ΔΑΠ συναντήθηκε με τον γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, Σωκράτη Ξυνίδη, και τον γραμματέα της ΠΑΣΠ ΑΕΙ. Ο λόγος; Το άγριο ξύλο που έπεσε στην ΑΣΟΕΕ τις προηγούμενες μέρες με τη ...συμβολή τραμπούκων της νύχτας! Μάλιστα, στο σχετικό δελτίο της ΔΑΠ - ΝΔΦΚ εκτιμάται ότι «η συνάντηση έγινε μέσα σε πολύ καλό κλίμα. Οι δυο πλευρές είχαν τη δυνατότητα να συζητήσουν σε κλίμα διαλόγου και συναίνεσης», ενώ υπάρχουν και φωτογραφίες απ' την παράσταση διαμαρτυρίας! Εμείς ένα έχουμε να πούμε: Ο «πολιτικός» τους «πολιτισμός» σε όλο του το μεγαλείο! Α, και μια ερώτηση: Ο καφές ήταν γλυκός ή πικρός;
Καιρό έσπαγε το κεφάλι του ένας Σέρβος άνεργος μηχανικός, ο Ζόραν Λεπόγιεβιτς, για να καταλάβει τι έφταιγε και δεν έβρισκε δουλειά με αξιοπρεπείς αποδοχές παρά το πτυχίο και την πολυετή εμπειρία του. Παρακολουθώντας την επικαιρότητα, έβλεπε ανθρώπους με λιγότερα προσόντα, αλλά περισσότερο «επιτήδειους» να καταλαμβάνουν ακόμη και νευραλγικές θέσεις εξουσίας. Ωσπου μια μέρα ανακάλυψε αυτό το «κάτι»...
Μπήκε λοιπόν σε ένα σούπερ μάρκετ έκλεψε τρία λουκάνικα και μία κονσέρβα και περίμενε την αστυνομία. Συνελήφθη, όπως ήταν αναμενόμενο, και όταν οδηγήθηκε στο δικαστήριο άφησε άναυδους τους πάντες με την εξήγηση της πράξης του: «Εσπαγα το κεφάλι μου πολλές εβδομάδες, προσπαθώντας να βρω το κλειδί της επιτυχίας. Κατάλαβα ότι μόνο αν προκαλέσω την προσοχή, θα πετύχω και θα μπορέσω να φτάσω να γίνω ακόμη και υπουργός, πρωθυπουργός ή πρόεδρος της χώρας».
Δε μάθαμε εάν ο Λεπόγιεβιτς βρήκε δουλειά. Μόνον πως το δικαστήριο τον καταδίκασε σε τρίμηνη φυλάκιση για φθορά ξένης ιδιοκτησίας... Αναπάντητο, ωστόσο, μένει και εάν κάποιοι απ' τους τελικούς αποδέκτες έλαβαν το μήνυμα που έστειλε ο Λεπόγιεβιτς ή έκαναν την πάπια εξακολουθώντας να βγάζουν στο σφυρί τον πλούτο του λαού...
«Καλύτερα μισή Γερμανία και να είναι δική μας - παρά ολόκληρη και δική τους»,Κόνραντ Αντενάουερ,πρώτος καγκελάριος της ΟΔΓ με την ίδρυσή της στα 1948.
Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ήταν αυτές που σε αγαστή συνεργασία με τα γερμανικά μονοπώλια και την αστική τάξη στάθηκαν εμπόδιο στη μεταπολεμική ενιαία ανάπτυξη της Γερμανίας σε αντιφασιστικά, δημοκρατικά θεμέλια.
Οταν οι δυτικοί ξαναέβαζαν στις θέσεις τους τους παλιούς ναζί κρατικούς υπαλλήλους, δικαστές και δασκάλους, στην ανατολική Γερμανία οι κάθε λογής SIEMENS και AEG περνούσαν στα χέρια του λαού.
Οταν αξιωματικοί της Βέρμαχτ αναλάμβαναν πάλι υπηρεσία στη δύση, στην ανατολή οι εκτάσεις των γιούνκερς και των εγκληματιών πολέμου περνούσαν στους εργάτες γης και τους φτωχούς αγρότες.
Είναι σαφώς μέσα στο πνεύμα της ...«προστασίας του πολίτη», του «επαγγελματισμού» της αστυνομίας και όλων των σχετικών καινοτομιών που υποτίθεται ότι απολαμβάνουμε.
Ελα, όμως, που δε γίνεται να αισθανόμαστε ...ασφαλείς όλοι με τα ίδια πράγματα! Οι εργοδότες, π.χ., αισθάνονται ασφαλείς, όταν μειώνονται τα εργασιακά δικαιώματα και κανείς δεν αντιδρά.
Οι εργαζόμενοι πάλι, όταν διεκδικούν, αγωνίζονται και διευρύνουν τους μισθούς και την Κοινωνική τους Ασφάλιση.
Το πρόβλημα είναι πως η ΕΛ.ΑΣ. (και γενικώς οι κατασταλτικοί μηχανισμοί) δεν έχουν κανένα δίλημμα για το ποιανού την ...«ασφάλεια» πρέπει να περιφρουρήσουν. Επιλέγουν, σαφώς, τους πρώτους.
Αυτή, άλλωστε, είναι η πολιτική τους εντολή και, εν τέλει, η «αποστολή» τους. Μόνο που κανείς δεν το λέει ευθέως.
Τα περί «καταπολέμησης της εγκληματικότητας», που ακούμε στις διακηρύξεις, συνοψίζονται στο ...«να πιάσουμε τους κακούς» (αν κι ακόμη και σ' αυτό έχουμε δει αρκετά ...ευτράπελα να συμβαίνουν).
Το γιατί δημιουργούνται «κακοί», εννοείται πως δεν απασχολεί κανέναν τους. Μια τέτοια συζήτηση, βλέπετε, δε συμφέρει, γιατί πάει αλλού το πράγμα.
Πρόκειται για μια σαφέστατη απάντηση στο ερώτημα τού αν πρέπει να γίνει ή όχι, που φυσικά απασχολεί τον κόσμο.
Κατά τα άλλα, θέλουν να έχουμε «εμπιστοσύνη» στο ΕΣΥ (έτσι όπως το έκαναν) και στον ...Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Γιατί; Επειδή είναι ...«παγκόσμιος»; «Παγκόσμια», δυστυχώς, είναι και τα ιδιωτικά συμφέροντα στο χώρο της Υγείας...
Εκτός κι αν ο ΠΟΥ δεν ...επηρεάζεται από τέτοια πράγματα.
Μαίνεται ο πόλεμος των επιχειρηματιών για το κερδοφόρο «φιλέτο» της πώλησης μαιευτικών υπηρεσιών. Το νέο επεισόδιο στην κόντρα, που εξελίσσεται στο ελεύθερο πεδίο που δημιουργεί η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αποτελεί η αποστολή εξώδικου από τον πρόεδρο του «Ερρίκος Ντυνάν» Ανδρέα Μαρτίνη, προς τις επιχειρήσεις «Ιασώ», «Μητέρα» και «Λητώ».
Υπενθυμίζεται ότι το «Ερρίκος Ντυνάν» ανακοίνωσε πρόσφατα ότι σκοπεύει να λειτουργήσει μαιευτική κλινική σε συνεργασία με το «Ιατρικό Κέντρο». Ακολούθησε εξώδικο από το «Ιασώ» και το «Υγεία» προς το υπουργείο Υγείας θέτοντας ζήτημα νομιμότητας της άδειας λειτουργίας του μαιευτηρίου του «Ντυνάν». Μετά από αυτά, ο Α. Μαρτίνης κατέθεσε εξώδικο στο οποίο αναφέρει ότι οι τρες εταιρείες, που συνιστούν ολιγοπώλιο στον τομέα της μαιευτικής και γυναικολογίας, έχουν επιδοθεί σε λυσσώδη πολεμική κατά του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Ερρίκος Ντυνάν», γιατί τόλμησε να επεκτείνει την δραστηριότητά του στον τομέα που τις ενδιαφέρει επιχειρηματικά.
Την ίδια ώρα η ηγεσία του υπουργείου Υγείας παραμένει ουσιαστικά θεατής στην κόντρα. Αλλωστε και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως προηγούμενα και της ΝΔ, έχουν ξεκαθαρίσει ότι στηρίζουν τον ιδιωτικό τομέα της Υγείας. Ετσι και οι επιχειρηματίες λειτουργούν στην «ελεύθερη αγορά» της Υγείας, σαν να βρίσκονται σε... ξέφραγο αμπέλι και διαγκωνίζονται για το ποιος θα καρπωθεί το κέρδος απ' την εκμετάλλευση της λαχτάρας των ζευγαριών για την απόκτηση παιδιού. Μιας διαδικασίας που ως κοινωνικό αγαθό θα έπρεπε να προσφέρεται δωρεάν από το κράτος, μέσα από αποκλειστικά δημόσιες υπηρεσίες υψηλού επιπέδου.
Ουρές έκαναν χτες οι άνεργοι στη Νέα Υόρκη ώστε να συμπληρώσουν αιτήσεις για εύρεση εργασίας σε μία εταιρεία που πρόσφερε θέσεις εργασίας. Τι το παράξενο θα αναλογιστεί κανείς σε μία πόλη και μία χώρα που δονείται από το εύρος και το βάθος της καπιταλιστικής κρίσης.
Εντούτοις γίνεται είδηση από τα εξής στοιχεία: α) Εκατοντάδες άνεργοι έσπευσαν για μόλις 5 προσφερόμενες θέσεις εργασίας και β) έσπευσαν απαντώντας στην αγγελία: «Ζητούνται ενθουσιώδεις υποψήφιοι για να εργαστούν σε δημόσιες τουαλέτες της κεντρικής Νέας Υόρκης. Μισθός ικανοποιητικός».
Θα αναλογιστεί πάλι κάποιος: Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή.
Εντούτοις, δεν πρόκειται για πραγματική θέση εργασίας αλλά για διαφημιστική καμπάνια της εταιρείας που παρασκευάζει χαρτί υγείας, της «Charmin», η οποία έβαλε την αγγελία ότι θα πραγματοποιήσει ανοικτή ακρόαση σε όσους κάνουν αίτηση προκειμένου να τους δοθεί η ευκαιρία να εργαστούν στις δημόσιες τουαλέτες της Times Square, αφού ο μισθός που προσφέρεται είναι 10.000 δολάρια για εργασία έξι εβδομάδων. Οι πέντε ...τυχεροί υποψήφιοι που θα επιλεγούν θα πρέπει να υποδέχονται στην είσοδο τους επισκέπτες και να καταγράφουν τις εντυπώσεις τους από την ιδιαίτερη αυτή εμπειρία σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook και το Twitter, δηλαδή να μεταδίδονται μέσω του διαδικτύου και η εταιρεία να διαφημίζεται εντελώς δωρεάν σε εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια ανθρώπους. Εξάλλου η «Charmin» είναι η εταιρεία που για διαφημιστικούς λόγους εγκατέστησε τις εν λόγω δημόσιες τουαλέτες για την εξυπηρέτηση των τουριστών που κατακλύζουν το Μανχάταν στη διάρκεια των διακοπών. Ο καπιταλισμός τέχνας ...κατεργάζεται.
Στο σκέλος των δαπανών, έχουμε σφαγιασμό. Οι μισθοί και οι συντάξεις θα αυξηθούν ονομαστικά μόλις κατά 1,5% παρουσιάζοντας μία από τις επαχθέστερες εισοδηματικές πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών. Οι πρωτογενείς δαπάνες (μισθοί, συντάξεις, επιχορηγήσεις, προνοιακά επιδόματα κλπ.), μειώνονται σε απόλυτα επίπεδα. Μειώνονται οι επιχορηγήσεις στο ΙΚΑ, ενώ «παγώνουν» στα επίπεδα του 2009, αυτές του ΝΑΤ και του ΟΑΕΕ. Απόλυτη μείωση έχουμε και στις δαπάνες κοινωνικής προστασίας και στις καταναλωτικές δαπάνες.