Πέμπτη 21 Γενάρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Χαμένοι στο διαδίκτυο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Ζητωκραυγάζουν» στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επειδή, λέει, ο Επίτροπος Αλμούνια «συνηγορεί υπέρ των αγροτών». Σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του κόμματος Ν. Χουντή, ο Επίτροπος απάντησε ότι στην Ελλάδα ανοίγει η «ψαλίδα» μεταξύ τιμών παραγωγού και καταναλωτή και ότι οι «μεσάζοντες» θησαυρίζουν. Χαρήκαμε πολύ. Δηλαδή, τι περίμεναν να έλεγε, ότι οι αγρότες αυξάνουν το εισόδημά τους και οι εργαζόμενοι προμηθεύονται φτηνά τρόφιμα; Οσον αφορά την αντιμετώπιση του φαινομένου, ο Επίτροπος συνιστά να τεθούν στη διάθεση των καταναλωτών «υπηρεσίες σύγκρισης των τιμών λιανικής». Αυτό κι αν είναι συνηγορία και βέβαιη προστασία του εισοδήματος, τόσο των μικρών αγροτών όσο και των εργαζομένων. Κάπως έτσι μάλλον πιστεύουν στην Κουμουνδούρου, ότι θα επιτευχθεί η «ριζική ανακατανομή των πόρων υπέρ των μικρών και μεσαίων αγροτών» και αυτό φαίνεται ότι είναι το «νέο πλαίσιο ΚΑΠ» που καλούν την κυβέρνηση να διασφαλίσει, μέσω της Επίκαιρης Ερώτησης που κατέθεσε ο Αλ. Τσίπρας στη Βουλή. Το όλο πρόβλημα προέρχεται από την «έλλειψη ενημέρωσης» και αν λειτουργήσουν διαδικτυακές υπηρεσίες ελέγχου των τιμών, η φτωχή αγροτιά θα σωθεί.

Καλό «σερφάρισμα» παιδιά...

Πάνε για μαλλί ...

«Εξαιτίας της ΠΑΣΚΕ, αλλά και του ... ΠΑΜΕ, ναυάγησε η κοινή 24ωρη πανελλαδική κινητοποίηση», αναλαμβάνει να ενημερώσει τους αναγνώστες της η χτεσινή «Αυγή». Ενώ παρακάτω η εφημερίδα αναπαράγει την προχτεσινή ανακοίνωση της Αυτόνομης Παρέμβασης, η οποία εντόπισε ερωτηματικά από τη στάση του ΠΑΜΕ, επειδή «δε συνέβαλε στη λήψη απόφασης για απεργία στις 10 Φλεβάρη, αρνούμενο να υπάρξει ένα στοιχειώδες πλαίσιο με βάση το οποίο θα εξασφαλιζόταν με τις ψήφους "Αυτόνομης Παρέμβασης" - ΠΑΜΕ και ΔΑΚΕ απεργία για τις 10 Φλεβάρη».

Δεκτή η εμμονή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να εγκλωβίζεται (και να προσπαθεί να εγκλωβίσει και τους εργαζόμενους) στη συμπόρευση με τις δυνάμεις και τις ηγεσίες που υπονομεύουν με κάθε τρόπο τα συμφέροντα των εργαζομένων. Καθένας διαλέγει την παρέα του κι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διαλέγει τους «εταίρους» των βιομηχάνων. Αυτό που πρέπει όμως επιτέλους να πάρει χαμπάρι είναι πως, οι ταξικές δυνάμεις ούτε έχουν αυταπάτες για το ρόλο που παίζουν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, ούτε και πέφτουν σε μπανανόφλουδες και παγίδες του τύπου «ελάτε, βρε παιδιά, να τα βρούμε μια φορά, για το καλό των εργαζομένων». Αυτή την «ενότητα», την ενότητα της ταξικής συναίνεσης και υποταγής, το ΠΑΜΕ, ναι, την απορρίπτει ασυζητητί.

... αλλά βγαίνουν κουρεμένοι

Επειτα, αν προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα αυτά αφορούν το ενδιαφέρον του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την κλιμάκωση και την απεργιακή οργάνωση του αγώνα των εργαζομένων.

Αν πραγματικά θεωρούσαν τόσο επιτακτική την κινητοποίηση των εργαζομένων, γιατί το περασμένο Σαββατοκύριακο καταψήφισαν την πρόταση που κατέθεσε η «Αγωνιστική Συνεργασία ΔΕΗ» στο συνέδριο της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ για πραγματοποίηση απεργίας στις 10 Φλεβάρη; Αν - πραγματικά - είναι έτοιμοι για το καλό των εργαζομένων να συμφωνήσουν σε ένα κοινό πλαίσιο, γιατί ένα μόλις μήνα πριν όχι μόνο καταψήφισαν, αλλά και υπονόμευσαν τη μεγάλη απεργιακή μάχη που έδωσαν οι εργατοϋπάλληλοι σε όλη τη χώρα; Με ποια αιτήματα του ΠΑΜΕ διαφωνούσαν; Την κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης; Εφτασαν μάλιστα στο σημείο, στο Θριάσιο, να διακινούν μαζί με την ΠΑΣΚΕ ανακοίνωση ενάντια στην απόφαση του Σωματείου Εργαζομένων στους δήμους Θριασίου και να καλούν ανοιχτά σε απεργοσπασία.

Είναι ολοφάνερο λοιπόν για ποιο συντονισμό και ποια κοινή δράση μιλούν οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στους εργαζόμενους. Μια κοινή δράση ακίνδυνη για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και γι' αυτό όχι μόνο άχρηστη, αλλά πάνω απ' όλα επικίνδυνη για τους εργάτες. Αυτή την κοινή δράση, ναι, το ΠΑΜΕ τους τη χαρίζει και θα την αντιπαλεύει με κάθε τρόπο.

Το Πρόγραμμα Σταθερότητας

Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει προεκλογικά ότι έρχεται αντιλαϊκή θύελλα. Και πριν αλέκτορα φωνήσαι, οι κομμουνιστές, για μια ακόμη φορά, επιβεβαιώθηκαν. Με την ανάδειξή του στην κυβερνητική εξουσία το ΠΑΣΟΚ, άφησε κατά μέρος τα απατηλά και νεφελώδη - προς άγραν ψήφων - συνθήματα περί ...δίκαιης αναδιανομής του εισοδήματος και ρίχθηκε στο έργο.

Γέννημα και θρέμμα των αντιλαϊκών αυτών επιλογών είναι το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το οποίο σηματοδοτεί τη νέα, γενικευμένη και ολομέτωπη επίθεση σε βάρος των λαϊκών κατακτήσεων. Πρόκειται για πρόγραμμα βίαιων ανατροπών, το οποίο υπηρετεί πολλούς στόχους ταυτόχρονα. Επιχειρείται, κατ' αρχάς, να βγει αλώβητη η αστική τάξη από την καπιταλιστική κρίση, μέσω της μεταφοράς των συνεπειών της στα λαϊκά στρώματα. Η ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, από την άλλη, αποσκοπεί να δημιουργηθούν νέες εστίες κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης και να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος υψηλής κερδοφορίας των μονοπωλιακών επιχειρήσεων. Τέλος, επιχειρείται η σταθεροποίηση της θέσης του ελληνικού καπιταλισμού στο σύστημα της ευρωζώνης, καθώς το υψηλό δημόσιο χρέος και τα μεγάλα ελλείμματα του ισοζυγίου πληρωμών της χώρας - απόρροια του οξύτατου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού - έχουν δημιουργήσει συνθήκες αποσταθεροποίησης. Γενικότερα, το πρόγραμμα επιδιώκει την ολόπλευρη στήριξη και ενίσχυση της θέσης του ελληνικού καπιταλισμού, ως μέλους της ΕΕ και της ΟΝΕ, στήριξη και ενίσχυση, οι οποίες περνούν μέσα από την αφαίρεση εργασιακών κατακτήσεων.

Τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θίγουν όλες τις πτυχές της εργατικής και λαϊκής οικογένειας. Στα πλαίσια αυτά, προχώρησαν στην αύξηση της επαχθούς έμμεσης φορολογίας σε ποτά και τσιγάρα, η οποία οδηγεί σε ευθεία μείωση της αγοραστικής δύναμης. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η αύξηση των τελών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, αλλά και των διοδίων τα οποία έχουν παραδοθεί σε ιδιωτικές εταιρείες. Θεωρείται επίσης δεδομένο ότι μέσα στο 2010 θα υπάρξουν και νέες αυξήσεις στη φορολογία των καυσίμων, αλλά και των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων, οι οποίες θα επιβαρύνουν τις μεταβιβάσεις της μεσαίας, αλλά και της μικρής ακίνητης περιουσίας.

Για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση, μειώνονται απόλυτα οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, μείωση, η οποία θα είναι ακόμα μεγαλύτερη αν τα επιδόματα που σήμερα φορολογούνται αυτοτελώς, ενταχθούν στη φορολογική κλίμακα. Παράλληλα, η κυβέρνηση διακηρύσσει τις προθέσεις της να καταργήσει την πλειοψηφία των φορολογικών απαλλαγών, ενώ το μέτρο της σύνδεσης του ύψους του αφορολόγητου ορίου με την προσκόμιση αποδείξεων, οδηγεί στην υπονόμευση και κατάργηση του αφορολόγητου. Πρόκειται για μέτρα που οδηγούν, στο σύνολό τους, σε μείωση της αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων.

Οι ανατροπές που προωθούνται στην Κοινωνική Ασφάλιση οδηγούν στην κατάργηση των κοινωνικών της χαρακτηριστικών και στην καθιέρωση του κεφαλαιοποιητικού συστήματος των τριών πυλώνων. Ταυτόχρονα, προχωρούν στη μείωση της συμμετοχής του κράτους στη χρηματοδότηση του συστήματος. Στο χώρο της δημόσιας Υγείας, η απόσυρση του κράτους από τη λειτουργική διαχείριση των νοσοκομείων οδηγεί σε καραμπινάτη ιδιωτικοποίηση όλου του συστήματος Υγείας.

Η εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος θα οδηγήσει σε επιδείνωση της θέσης εκατομμυρίων εργαζομένων, θα δημιουργήσει νέες στρατιές ανέργων, θα υπονομεύσει περαιτέρω τις εργασιακές σχέσεις. Και το αντίτιμο για όλα αυτά, η ακόμα μεγαλύτερη συσσώρευση κλεμμένου κοινωνικού πλούτου στα θησαυροφυλάκια της άρχουσας τάξης. Η ανατροπή του, μέσα από τη λαϊκή πάλη, αποκτά το στοιχείο της αναγκαιότητας.


Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ

Συνένοχοι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ η ΝΔ δε συμφωνεί με τέτοιους είδους εκδηλώσεις που δημιουργούν προβλήματα στις κοινωνικές ομάδες».

Αυτό δήλωσε ο υπεύθυνος για την αγροτική της πολιτική Ι. Κασαπίδης αναφερόμενος στις κινητοποιήσεις των αγροτών και ...το πιάσαμε το υπονοούμενο.

Κατά τα άλλα, η ΝΔ είναι ...υπέρ των αιτημάτων των αγροτών (τα οποία επίσης δεν ικανοποιούσε όταν ήταν κυβέρνηση).

Ετσι, για να καταλάβουμε πολύ καλά τι ακριβώς εννοούσε (και) ο Αντώνης Σαμαράς, όταν μιλούσε για «υπεύθυνη αντιπολίτευση»: Είμαστε κατά του ΠΑΣΟΚ, αλλά ...όχι και της πολιτικής του.

Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να συμβαίνει αυτό, αφού και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κατά των πολιτικών θέσεων της ΝΔ.

Αμφότερες, άλλωστε, ταυτίζονται με την ...άποψη των Βρυξελλών και της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής που αφανίζει τον αγροτικό κόσμο.

Κι ως γνωστόν όταν δύο απόψεις ταυτίζονται με μια τρίτη δεν μπορεί παρά να συμπίπτουν και μεταξύ τους.

Καιρός είναι λοιπόν οι αγρότες να καταλάβουν μια και καλή ποιους έχουν απέναντί τους και κυρίως ποιες πολιτικές και από πού εκπορεύονται.

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ από προφανές τι έχουν στο μυαλό τους εκεί στο υπουργείο Οικονομίας, όταν παίρνουν τις αποφάσεις τους. Ε, τώρα το ομολογούν κιόλας...

Οταν ρώτησαν τον Γ. Παπακωνσταντίνου για το αν σκέφτεται η κυβέρνηση να εκδώσει «λαϊκό ομόλογο», το πρώτο που βρήκε να πει ήταν πως κάτι τέτοιο «θα αφαιρούσε ρευστότητα από τις τράπεζες»!

Διότι τα καημένα τα ιδρύματα έχουν τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας. Μόλις καμιά 30αριά εκατομμύρια ευρώ έχουν πάρει (μόνο) από το κράτος τον τελευταίο χρόνο. Πού να ...βγούνε!

Οσο για τα κέρδη τους, από το κακό στο χειρότερο πάνε (σε σχέση με αυτά που θα επιθυμούσαν) κι έχουν και τον μπελά να τους χρωστάει όλη η Ελλάδα.


Γρηγοριάδης Κώστας

«Φτωχή» ευρω-πρόκληση

Γρηγοριάδης Κώστας

Μόνο ως βάναυση πρόκληση και φτηνή προπαγάνδα μπορεί να εκληφθεί η σημερινή φιέστα της Κομισιόν και της ισπανικής προεδρίας στη Μαδρίτη με την οποία ανακηρύσσεται το 2010 ως «ευρωπαϊκό έτος για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού». Ξεχειλίζει απόλυτα δικαιολογημένα η λαϊκή οργή όταν οι εκπρόσωποι της πολιτικής που ευθύνεται για το φαινόμενο της φτώχειας, πουλάνε ξετσίπωτα κοινωνική ευαισθησία. Τα επίσημα στοιχεία των Βρυξελλών ανεβάζουν στα 80 εκατομμύρια τους ανθρώπους που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας «εντός των συνόρων» της ΕΕ. Σχεδόν ένας στους πέντε δηλαδή βιώνει καθημερινά το φάσμα της πείνας και της εξαθλίωσης. Ας σημειωθεί ότι αυτά είναι στοιχεία πριν από την καπιταλιστική κρίση... Με άλλα λόγια, η φτώχεια διογκώθηκε και απλώθηκε στα κράτη - μέλη της ΕΕ όταν η ευρωοικονομία βρισκόταν σε περίοδο «ανάκαμψης». Σε αυτή τη φάση οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις κυριάρχησαν - δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ένα μέρος των εργαζομένων βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας - η ανεργία διαρκώς μεγάλωνε, τα όποια συστήματα κοινωνικής προστασίας είχαν απομείνει ξεχαρβαλώθηκαν, ιδιωτικοποιήθηκαν η Παιδεία, η Υγεία, η Πρόνοια... Αποτελεί πρόκληση πρώτου μεγέθους λοιπόν η δήλωση του Ζ. Μπαρόζο ότι «η καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού συνθέτουν απαραίτητα συστατικά για την έξοδο από την κρίση». Ματαιοπονούν. Εδώ και πολλά χρόνια η ΕΕ έχει γίνει συνώνυμο της στρατηγικής επίθεσης κατά των λαών, που σαρώνει τα δικαιώματά τους και διασφαλίζει την κερδοφορία των μονοπωλίων.

«Μπλόκα» στον αντιλαϊκό τυφώνα

«Οποιαδήποτε υποχώρηση (σ.σ. της κυβέρνησης) έναντι των αγροτών θα δώσει ένα πολύ αρνητικό μήνυμα στις αγορές και θα θέσει περαιτέρω σε κίνδυνο την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας». Ιδού ο υπέρτατος «εθνικός» λόγος για τον οποίο, σύμφωνα με το χτεσινό κύριο άρθρο της «Καθημερινής», δεν πρέπει να ικανοποιηθεί κανένα αίτημα των φτωχομεσαίων αγροτών: Η «βαθμολογία» των ξένων αγορών! Με αυτή την αγωνία πρέπει να κοιμούνται και να ξυπνάνε καθημερινά τα λαϊκά νοικοκυριά σε αυτή τη χώρα. Ας ξεκληριστούν, λοιπόν, οι αγρότες προκειμένου να μην «υποβαθμιστούμε» στη βαθμολογία των διαβόητων οίκων αξιολόγησης. Ας βουλιάξουν στην ανεργία και τη φτώχεια οι ξωμάχοι της υπαίθρου, αρκεί να μη στείλει μήνυμα «υποχώρησης» η κυβέρνηση στις ξένες αγορές. Οσο και αν ακούγεται ανατριχιαστική και αποτρόπαια η θέση της συντηρητικής εφημερίδας, η πραγματικότητα είναι ότι αποτυπώνει την κυρίαρχη λογική και πολιτική: Ούτε βήμα πίσω στους αγώνες και τις ανάγκες των αγωνιζόμενων αγροτών και γενικότερα των λαϊκών στρωμάτων. Αντίθετα, επιτάχυνση της αντιλαϊκής επίθεσης για να πληρώσει τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης ο εργαζόμενος λαός. Το συμπέρασμα που μάλλον εύκολα βγαίνει είναι ότι τα μπλόκα της φτωχομεσαίας αγροτιάς είναι και μπλόκα των εργατοϋπαλλήλων και των αυτοαπασχολούμενων της πόλης. Είναι μπλόκα κατά του αντιλαϊκού τυφώνα, που ταυτόχρονα κρατάνε ανοιχτό το δρόμο για μια άλλη πολιτική, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, που θα διασφαλίσει την ευημερία στα λαϊκά στρώματα.

Η ... ευαισθησία των ΗΠΑ και ο πραγματικός στόχος

Ο ένας βομβάρδισε και διαμέλισε την ενιαία Γιουγκοσλαβία, ο άλλος αιματοκύλισε το Αφγανιστάν και το Ιράκ και ο τρίτος συνεχίζει το έργο των προκατόχων του. Ολοι τους είναι πρόεδροι της μεγαλύτερης ιμπεριαλιστικής δύναμης, των ΗΠΑ και τρέχει ...από τα μπατζάκια τους η ευαισθησία για τον «πονεμένο άνθρωπο». Ο λόγος για τους πρώην Προέδρους Μπιλ Κλίντον, Τζορτζ Μπους και τον νυν, και κάτοχο του «Νόμπελ Ειρήνης», Μπαράκ Ομπάμα. Ο τελευταίος έχρισε τους δύο προηγούμενους συμπροέδρους στο λεγόμενο «Ιδρυμα Αρωγής για την Αϊτή». Τι είναι αυτό; Υποτίθεται ο οργανισμός που θα αναλάβει με καμπάνια σε όλες τις ΗΠΑ να συγκεντρώσει χρήματα για να βοηθηθούν οι σεισμόπληκτοι στη χώρα της Καραϊβικής. Χρήματα που θα μαζέψουν από τους Αμερικανούς πολίτες, γιατί, λέει «είναι έργο όλων μας η βοήθεια» και πρόσθεσε ο σημερινός Πρόεδρος Ομπάμα: «Κλίντον - Μπους θα βοηθήσουν τον αμερικανικό λαό να κάνει αυτό που πρέπει. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, η Αμερική παραμένει ενωμένη».

Δηλαδή, αυτό και αν είναι αντιστροφή της πραγματικότητας! Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός όλα τα προηγούμενα χρόνια συνέβαλε τα μέγιστα στην εξαθλίωση του λαού της Αϊτής, στήριξε πραξικοπήματα και δικτατορίες και τώρα ...έρχεται δήθεν να βοηθήσει. Φυσικά, και μόνο η τεράστια απόβαση χιλιάδων στρατιωτών (γίνεται λόγος για 10.000 αρχικά και για μακρά παραμονή), ο εξοπλισμός που κατεβάζουν στην Αϊτή δείχνει τους πραγματικούς στόχους των Αμερικανών ιμπεριαλιστών. Αυτό που τους νοιάζει είναι να προλάβουν τις λαϊκές αντιδράσεις και εξελίξεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες γι' αυτούς καταστάσεις. Αλλωστε, τα επιτελεία τους θυμούνται ότι ο σεισμός του 1972 στη Νικαράγουα συνέβαλε στο να δυναμώσει το Μέτωπο των «Σαντινίστας» και το 1979 να καταλάβει την εξουσία.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«Εθνική στρατηγική» για ποιον;

Από τις περσινές αγροτικές κινητοποιήσεις, όταν ακόμα το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν στην αντιπολίτευση, αγροτοσυνδικαλιστές του που συμμετείχαν στα αγροτικά μπλόκα, πρόβαλλαν το αίτημα της χάραξης «εθνικής στρατηγικής» για την αγροτική παραγωγή. Το αίτημα αυτό δουλεύτηκε και από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ, που το υιοθέτησε στην προπαγάνδα της, προσπαθώντας να εκτονώσει τις δίκαιες αγροτικές κινητοποιήσεις. Το ίδιο αίτημα επανέρχεται και φέτος, από τις ίδιες αγροτοσυνδικαλιστικές δυνάμεις. Ο στόχος είναι σαφής. Επιδιώκουν να δημιουργήσουν συγχύσεις και αυταπάτες στους φτωχούς και μεσαίους εκείνους αγρότες, οι οποίοι, αντί να διεκδικούν αιτήματα που θα διασφαλίζουν το εισόδημά τους και θα τους επιτρέπουν να παραμείνουν στη γη τους, καλούνται να βολοδέρνουν με διεκδικήσεις που επί της ουσίας οδηγούν στο ξεκλήρισμά τους.

Στο πλαίσιο της ευρωενωσιακής Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, καμιά «εθνική στρατηγική» δεν μπορεί να υπάρξει. Κι αν ονομαστεί έτσι η οποιαδήποτε παρέμβαση από την πλευρά μιας κυβέρνησης του κεφαλαίου, τότε αυτή σε καμιά περίπτωση δε θα ευνοεί τα συμφέροντα των φτωχομεσαίων αγροτών. Αυτονόητα θα υποτάσσεται στη λογική της καπιταλιστικοποίησης της αγροτικής παραγωγής, προς όφελος των λίγων. Η ΚΑΠ είναι αυτή που καθορίζει τον καταμερισμό και το είδος της παραγωγής σε κάθε κράτος - μέλος, βάζει τους όρους και μοιράζει την τράπουλα. Κατά συνέπεια, σαν «εθνική στρατηγική» για τη γεωργία στο πλαίσιο της ΚΑΠ, μπορεί να νοηθεί μόνο η εξειδίκευσή της από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου στο επίπεδο του κάθε κράτους - μέλους.

Τι συμφέρον έχει όμως ένας φτωχός και μεσαίος αγρότης από μια τέτοια «εθνική στρατηγική», στο βαθμό που αυτή εξ αντικειμένου θα εδράζεται στην ΚΑΠ και θα προωθεί το ξεκλήρισμα της μικρής αγροτιάς και τη συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια, σε βάρος των πραγματικών συμφερόντων της συντριπτικής πλειοψηφίας εκείνων που σήμερα παλεύουν να τα φέρουν βόλτα στην επαρχία καλλιεργώντας τον μικρό τους κλήρο; Η απάντηση είναι δεδομένη. Κανένα συμφέρον δεν έχει ο φτωχομεσαίος αγρότης από μια «εθνική στρατηγική» κομμένη και ραμμένη στις προβλέψεις της ΚΑΠ. Γιατί μια τέτοια στρατηγική δεν μπορεί παρά να προβλέπει τη διάκριση των αγροτών σε «κατά κύριο» και μη επάγγελμα, που εξαιρεί από τις επιδοτήσεις όσους παλεύουν με τη γη και συμπληρωματικά ψάχνουν και το μεροκάματο για να επιβιώσουν. Μια τέτοια στρατηγική προβλέπει την αποσύνδεση της παραγωγής από την επιδότηση, καλλιεργεί τον ανταγωνισμό και δίνει ώθηση στη δημιουργία μεγάλων αγροτοκαπιταλιστικών επιχειρήσεων.

Μια τέτοια στρατηγική, τέλος, δεν μπορεί παρά να συνδέει την αγροτική παραγωγή με τα συμφέροντα των πολυεθνικών των τροφίμων και να υποτάσσει στο κέρδος των λίγων την ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων. Μια τέτοια «εθνική στρατηγική» καμιά σχέση δεν έχει με τη φτωχομεσαία αγροτιά και τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Μόνο όταν η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της κατακτήσουν την πολιτική εξουσία θα μπορέσουν να χαράξουν μια «εθνική στρατηγική» και στον αγροτικό τομέα που θα υπηρετεί τα πραγματικά τους συμφέροντα, θα διασφαλίζει επάρκεια σε φτηνά και ποιοτικά προϊόντα. Το σπέρμα αυτής της αναγκαίας όσο ποτέ ενιαίας πάλης μπορεί και πρέπει να γεννηθεί στους καθημερινούς εργατικούς αγώνες, στα μπλόκα της φτωχομεσαίας αγροτιάς.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ