Την περασμένη Κυριακή η ΚΠΕ του ΣΥΝ ενέκρινε τις Θέσεις για το έκτακτο συνέδριο. Εκεί, ανάμεσα σε άλλα, δηλώνεται ευθαρσώς: «Αγωνιζόμαστε για δίκαιη κατανομή του κόστους της κρίσης», καθώς, όπως ισχυρίζεται, δεν αποτελεί διέξοδο η πρόταση «την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία»... Δηλαδή, όχι μόνο καλείται ο λαός να αποδεχτεί ότι θα πληρώσει αλλά του ζητείται να το διεκδικήσει κιόλας! Ακόμα, η ΚΠΕ του ΣΥΝ αποφάσισε ότι καλό είναι οι όποιες προτάσεις να μην «απογειώνονται» αλλά να αναφέρονται στο «εδώ και τώρα». Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ χτες το πρωί συνεδρίασε και αποφάσισε ότι την κρίση πρέπει να την πληρώσουν αυτοί που την προκάλεσαν και όσοι δεν την προκάλεσαν να αγωνιστούν για την ...«εθνικοποίηση των τραπεζών»! Αλλά και των «στρατηγικής σημασίας Επιχειρήσεων και Οργανισμών Κοινής Ωφέλειας»! Κρατικά μονοπώλια, δηλαδή, λες και αυτά θα είναι φιλολαϊκά. Επίσης, συμφώνησαν ότι διαφωνούν με το Σύμφωνο Σταθερότητας, αλλά διαφώνησαν για το αν πρέπει να προτείνουν δημοψήφισμα ή όχι και έτσι η περί του δημοψηφίσματος συζήτηση συνεχίζεται...
Εκεί που όλοι συμφώνησαν είναι ότι για όλα φταίει ο νεοφιλελευθερισμός. Συνεπώς να παλέψει ο λαός για έναν καπιταλισμό απαλλαγμένο απ' το νεοφιλελευθερισμό, με εθνικοποιημένες τράπεζες και άλλες επιχειρήσεις, για να εξασφαλίσει αυξήσεις στους μισθούς, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα πολύ προωθημένα... Καλός φαίνεται ένας τέτοιος καπιταλισμός για να είναι αλήθεια. Αν όλ' αυτά δεν είναι αυταπάτες που χειραγωγούν στο σύστημα της εκμετάλλευσης τι είναι; Πολύ περισσότερο που βάζουν στόχο να πληρώσουν όλοι το κόστος της κρίσης, δηλαδή και ο λαός, αλλά δίκαια! Δηλαδή, να πληρώσει λιγότερα και όχι να μην πληρώσει, όχι να διεκδικήσει την ικανοποίηση όλων των αναγκών του. Τέτοιοι «φίλοι του λαού»... Τύφλα να 'χουν οι εχθροί του... Κατόπιν αυτών ο Τσίπρας έχει θράσος απύθμενο όταν σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» δηλώνει για το ΚΚΕ πως «δεν τους ενδιαφέρει να νικήσουν οι δυνάμεις της εργασίας. Τους ενδιαφέρει να κερδίσουν μισή μονάδα στις δημοσκοπήσεις»...
Στον «πράσινο» κόσμο τους...
«Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τι καταναλώνουμε, αλλά και το πόσο καταναλώνουμε (...) Σε στιγμές ενεργειακής, περιβαλλοντικής και οικονομικής κρίσης χρειαζόμαστε ευαισθητοποιημένους καταναλωτές, ικανούς να κάνουν συνειδητές επιλογές για τις αγορές τους. Χρειαζόμαστε καταναλωτές ενημερωμένους για τα δικαιώματά τους, για την ασφάλεια, τις τιμές και την ποιότητα των προϊόντων και των υπηρεσιών, για την περιβαλλοντική, κοινωνική και ηθική επίπτωση των αγορών τους. Χρειαζόμαστε ενεργούς καταναλωτές που διεκδικούν μαχητικά τα δικαιώματά τους από το κράτος τους παραγωγούς και τους εμπόρους. Χρειαζόμαστε υπεύθυνες καταναλωτικές οργανώσεις να παίξουν το θεσμικό ρόλο τους στην διεκδίκηση αλλά και την ενημέρωση και διαμόρφωση υπεύθυνων καταναλωτικών συμπεριφορών απέναντι στην κοινωνία και το περιβάλλον».
Κάπως έτσι μας θέλουν οι «Οικολόγοι - Πράσινοι». Να ψάχνουμε οικολογικά ευαίσθητους επιχειρηματίες για να καταναλώνουμε τα εμπορεύματά τους. Τους διαφεύγει βεβαίως και μια κρίσιμη λεπτομέρεια. Για τους ανθρώπους του μόχθου το τι, πώς και πότε καταναλώνουν το καθορίζει πριν απ' αυτούς γι' αυτούς μια βαθιά αντιλαϊκή πολιτική που ωθεί σε εξευτελιστικά επίπεδα μισθούς και συντάξεις, που καταδικάζει χιλιάδες σε ανεργία και ανέχεια. Οι κηφήνες που ζουν απ' το μόχθο των πολλών μπορούν να «ξεπλένουν» τη συνείδησή τους καταναλώνοντας με ...ευαισθησία, περιβαλλοντική κ.λπ.. Μ' αυτούς είναι και οι «Οικολόγοι - Πράσινοι».
Μπάτε σκύλοι αλέστε...
«Οι απεργίες δε βοηθούν κανέναν. Χρειάζεται περισσότερη και εντατικότερη δουλειά και προσπάθεια». Θυμίζει κάπως το «σκάσε και σκάβε» και μάλλον αυτό είχε κατά νου ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης όταν έκανε την παραπάνω δήλωση στο ρ/σ του ΑΝΤ1. Οπου βεβαίως εκτός απ' το καθόλα εύληπτο μήνυμά του στο λαό, έστειλε ένα ακόμα προς την πλουτοκρατία, προτρέποντας την κυβέρνηση να λάβει μέτρα για την «παλιννόστηση των χρημάτων που βρίσκονται στο εξωτερικό», αίροντας ελέγχους και φόρους, μέτρα για την «ενίσχυση της οικοδομικής δραστηριότητας» και την «εκπόνηση μεγάλων έργων από τις κατασκευαστικές εταιρείες» προσφέροντας προνόμια στη συγκεκριμένη μερίδα του κεφαλαίου... Το σύνολο των προτάσεων υπέρ της πλουτοκρατίας που κατά καιρούς έχει διατυπώσει ο ΛΑ.Ο.Σ. θα μπορούσαν να αποτυπωθούν με μια φράση «μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δίνετε». Ο μόνος έλεγχος που είναι επιθυμητός για την εν λόγω εφεδρεία του συστήματος είναι του λαού, αν μπορούσε θα του είχε περάσει και χαλινάρι, και ένας ακόμα, των μεταναστών και «στα χρήματα τα οποία βγαίνουν από τη χώρα μας προς το εξωτερικό απ' αυτούς»...
Για την ανεργία
Διψήφιο ποσοστό (10,2%) έπιασε «επίσημα» η καταγεγραμμένη ανεργία, σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και οι άνεργοι ξεπέρασαν το μισό εκατομμύριο (505.110). Η «επίσημη» ανεργία αποτελεί μόνο μέρος της σημερινής τραγικής πραγματικότητας, αφού τα κριτήρια μέτρησης της ανεργίας και η επίσημη στατιστική είναι απόλυτα προσαρμοσμένα στις ανάγκες της κυρίαρχης ιδεολογίας και της άρχουσας τάξης. Δηλαδή στο να εξαφανίζουν χιλιάδες ανέργους από τις επίσημες λίστες ανεργίας. Γιατί π.χ. άνεργοι είναι και οι χιλιάδες που ανακυκλώνονται στα διάφορα προγράμματα κατάρτισης και επανακατάρτισης, προγράμματα που δε δημιουργούν καμία καινούρια θέση απασχόλησης. Ανεργοι είναι αυτοί που δουλεύουν έστω και μια ώρα τη βδομάδα. Η επίσημη στατιστική δεν τους καταγράφει στις λίστες των ανέργων. Ανεργος είναι ουσιαστικά και αυτός που απασχολείται με «εκ περιτροπής» ή μερική απασχόληση, για τρεις μέρες τη βδομάδα ή τρεις μήνες το χρόνο.
Ακόμα όμως και αυτά τα στοιχεία επιβεβαιώνουν περίτρανα ότι η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης - την οποία συνδιαμορφώνουν και οι ελληνικές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - είναι απόλυτα προσαρμοσμένη στις ανάγκες και απαιτήσεις του κεφαλαίου. Η μεγαλύτερη γάγγραινα που «τρώει» την εργατική οικογένεια, η ανεργία, αποτέλεσε και αποτελεί το πιο «δυνατό χαρτί» στα χέρια των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων - και της σημερινής - για να επιβάλουν όλο και χειρότερους όρους απασχόλησης και διαβίωσης. Στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας χτυπήθηκε ανελέητα η πλήρης και σταθερή απασχόληση με την εξάπλωση κάθε μορφής ευελιξίας: Μερική απασχόληση, συμβάσεις λίγων μηνών, συμβάσεις μιας μέρας, εκ περιτροπής απασχόληση, διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου έτσι ώστε να μην πληρώνονται υπερωρίες κλπ., ενώ ταυτόχρονα πακτωλοί χρημάτων γέμισαν τα ταμεία των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Η ανεργία είναι σύμφυτη του καπιταλισμού, είναι παράγωγο του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης και οργάνωσης της οικονομίας. Οσο αυξάνεται η παραγωγικότητα της εργασίας, τόσο λιγότερους εργάτες χρειάζεται το κεφάλαιο. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όπως στις σημερινές συνθήκες, αυξάνονται ραγδαία η ανεργία και οι απολύσεις. Επομένως στον καπιταλισμό δε λύνεται το πρόβλημα της ανεργίας. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικούν μέτρα προστασίας των ανέργων. Αν καταργηθεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, αν η παραγωγή αναπτύσσεται όχι για το κέρδος, αλλά για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, δε θα υπάρχουν άνεργοι. Σήμερα είναι ρεαλιστικό να έχουν όλοι εξασφαλισμένη σταθερή και μόνιμη δουλειά, με μείωση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, με πλήρη ασφαλιστικά, εργασιακά, μισθολογικά δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους. Για παράδειγμα, τα νοσοκομεία έχουν τεράστιες ελλείψεις σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό. Το ίδιο και η εκπαίδευση σε δασκάλους και καθηγητές. Η παραγωγή συρρικνώνεται ενώ θα μπορούσε να αναπτύσσεται. Αλλά είπαμε, εμπόδιο είναι ο καπιταλισμός.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, γίνεται επιτακτικό ζήτημα η οργάνωση των εργατών και των ανέργων σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε πόλη και γειτονιά, η συσπείρωση και πάλη μέσα από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα ενάντια στις απολύσεις. Ενάντια στην πολιτική που ενισχύει την επιθετικότητα της μεγαλοεργοδοσίας, ενάντια συνολικά στην πολιτική που γεννά και θρέφει την ανεργία. Επιθετικά η εργατική τάξη καλείται να διεκδικήσει τώρα πλήρη και σταθερή εργασία, αλλά και μέτρα πραγματικής προστασίας των ανέργων. Πάλη που θα γίνεται αποτελεσματική μόνο σε ρότα ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων.
Γιώτα ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΗ
Οι θυσίες του λαού για τα κέρδη του κεφαλαίου...
Παπαγεωργίου Βασίλης
«ΔΕΝ ΘΑ πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού», μας δηλώνει ο Γ. Παπανδρέου και - δυστυχώς - δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε την αλήθεια της δήλωσης αυτής...
Είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι κάποιοι θα βρεθούν να επωφεληθούν από τις θυσίες αυτές, όπως γίνεται πάντα. Και θα είναι οι συνήθως επωφελούμενοι...
Μάλιστα, ίσως βρεθούν τόσοι πολλοί ώστε να έχουμε και ...τσακωμούς στη μοιρασιά, γιατί όσα και να τους δώσεις ποτέ δεν τους φτάνουν.
Οσο για τον ίδιο τον ελληνικό λαό - δηλαδή τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους φτωχούς αγρότες κλπ. - μπορεί να μείνει με την ...«περηφάνια» ότι για άλλη μια φορά θυσιάστηκε οικονομικά.
Αλλωστε, όλη αυτή η περίφημη ...πατριωτική φιλολογία των τελευταίων βδομάδων εκεί στοχεύει.
Α, ΟΛΑ ΚΙ ΟΛΑ! Δεν είναι το ίδιο πράγμα Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, ξεκαθάρισε χτες στη Βουλή ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, Σπύρος Βούγιας...
Το ΠΑΣΟΚ λέει αντιμετωπίζει «πολιτικά» τις διαδηλώσεις και σκέπτεται συντόμως να αντικαταστήσει τα δακρυγόνα με ...ρίψεις νερού. Οπωσδήποτε μιλάμε για σημαντικότατη πολιτική διαφοροποίηση!
Διότι αν δεν είναι σαφές δείγμα κοινωνικής ευαισθησίας το να σε καταβρέχουν αντί να σε ψεκάζουν τότε τι είναι;
Πάντως, μέχρι στιγμής - όπως όλοι έχουμε διαπιστώσει - τα δακρυγόνα ...πάνε σύννεφο. Δεν μπορεί να μείνει έτσι απροστάτευτο το σοσιαλιστικό κράτος του ΠΑΣΟΚ και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν οι πολιτικές του.
Οσο για την Αστυνομία γενικώς, όπως ξέρουμε, θα γίνει πιο «αποτελεσματική» και πιο «επαγγελματική». Το έχει υποσχεθεί ο ίδιος ο Μ. Χρυσοχοΐδης. Δηλαδή, η παρακολούθηση και ο χαφιεδισμός θα φτάσουν σε υψηλά και σύγχρονα επίπεδα...
Αλλωστε, τόσα τεχνολογικά μέσα έχουν πια στη διάθεσή τους, που έχει πληρώσει αδρά ο Ελληνας φορολογούμενος κι ακόμα τα πληρώνει. Πάντα για την ...ασφάλειά μας.
Γρηγοριάδης Κώστας
Κρίση υπέρ ... των κροίσων
Παπαγεωργίου Βασίλης
Η περιβόητη και πολυδιαφημισμένη λίστα δισεκατομμυριούχων που εκδίδει κάθε χρόνο το αμερικανικό περιοδικό «Forbes» αποτελεί μία επιπλέον τρανή απόδειξη ότι η κρίση «θρέφει» τους μεγαλοκαπιταλιστές και ξεχειλίζει τα θησαυροφυλάκιά τους. Σύμφωνα, λοιπόν, με την εν λόγω λίστα η προσωπική περιουσία των 1.000 κροίσων του πλανήτη, που ξεπερνά κατά πολύ το ΑΕΠ ολόκληρων κρατών, αυξήθηκε σημαντικά το 2009, χρονιά που ο καπιταλισμός, κυρίως σε ΗΠΑ και Ευρώπη, βρισκόταν σε κρίση. Το 2010 οι δισεκατομμυριούχοι παγκοσμίως ανέρχονται σε 1.011 από 793 πέρυσι τέτοιον καιρό. Από αυτούς οι 611 αύξησαν σημαντικά την περιουσία τους σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, ενώ μόλις 62 περιουσίες μειώθηκαν αλλά παραμένουν δισεκατομμυριούχοι. Για πρώτη φορά μπαίνουν στη λίστα 97 δισεκατομμυριούχοι, ενώ οι «κομμένοι» σε σχέση με την περυσινή λίστα είναι μόλις 30. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις ΗΠΑ του Μπ. Ομπάμα, όπου την τελευταία διετία χάθηκαν περισσότερες από 7 εκατομμύρια θέσεις εργασίας και κατασχέθηκαν 1,5 εκατομμύρια κατοικίες, εμφανίστηκαν 44 νέοι δισεκατομμυριούχοι. Η συνολική «προσωπική» περιουσία των 403 κροίσων στις ΗΠΑ ξεπερνά τα 1,3 τρισ. δολάρια, δηλαδή 200 δισ. δολάρια παραπάνω από πέρυσι. Αντίστοιχα στην Ευρώπη καταγράφονται 248 δισεκατομμυριούχοι, με συνολική περιουσία 1 τρισ. δολαρίων. Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι πέρυσι οι Ευρωπαίοι κροίσοι ήταν 196 με συνολικό πλούτο 665 δισ. δολαρίων. Η κρίση δηλαδή ήταν μια «καλή ευκαιρία» για να γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι...
Σκανδαλώδης αντιλαϊκή πρόκληση
Νέα βάναυση πρόκληση σε βάρος του εργαζόμενου λαού από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Τη στιγμή που σφάζει τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού, τη στιγμή που περικόβει άγρια τους μισθούς και τις συντάξεις, κ.ο.κ., την ίδια στιγμή παρακαλάει τις τράπεζες να πάρουν 16 δισ. ευρώ! Πρόκειται για το «υπόλοιπο» του πακέτου των 28 δισ., από το οποίο οι τράπεζες μέχρι τώρα έχουν αντλήσει περί τα 11,3 δισ. ευρώ. Ασύλληπτης προκλητικότητας η δήλωση του υφυπουργού Οικονομικών, Φ. Σαχινίδη, με την οποία επιχειρεί να δικαιολογήσει την ...ανάγκη νέας ενίσχυσης των τραπεζών: «Η δημοσιονομική κρίση έχει αγγίξει και το τραπεζικό σύστημα με πιέσεις στον δανεισμό τους», υποστηρίζει ανερυθρίαστα στα χτεσινά «Νέα» ο υφυπουργός Οικονομικών, ο οποίος είπε ότι προωθεί στη Βουλή διάταξη νόμου με την οποία θα επεκτείνεται η ισχύς του πακέτου των 28 δισ. ευρώ έως τις 30 του Ιούνη 2010, που έχει λήξει στις 31.12.2009. Μιλώντας ως εκπρόσωπος των τραπεζών ο υφυπουργός επικαλείται επίσης την «οριακή κατάσταση» που έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες βδομάδες επειδή, τάχα, «το κόστος δανεισμού τους είναι απαγορευτικό». Φυσικά ο υφυπουργός και η κυβέρνηση δεν εξετάζουν το γεγονός ότι το πακέτο των 28 δισ. ποτέ δε χρησιμοποιήθηκε για την ενίσχυση της ρευστότητας, των μικρομάγαζων και των αυτοαπασχολούμενων. Ούτε βέβαια ότι η κερδοφορία των τραπεζών συνεχίστηκε και εν μέσω της κρίσης, φτάνοντας το 2009 περίπου στα 2 δισ. ευρώ... Ας είναι σίγουροι όμως ότι όλα αυτά τα «εξετάζει» ο εργαζόμενος λαός.
«Ρεπορτάζ» στα μέτρα τους
Μας έχει συνηθίσει ο αστικός Τύπος να στήνει κατά καιρούς «ρεπορτάζ» για το ΚΚΕ, με «στοιχεία» βγαλμένα «από την κοιλιά» του συντάκτη, κομμένα και ραμμένα έτσι ώστε να παρουσιάσουν ότι το ΚΚΕ δε διαφέρει από τα αστικά κόμματα.
Ετσι, στην κυριακάτικη εφημερίδα «VETO», εμφανίζεται «ρεπορτάζ» για το ΚΚΕ με τον τίτλο «οι τέσσερις κομισάριοι της Αλέκας», στο οποίο ονοματίζονται τέσσερα στελέχη του Κόμματος ως «ομάδα στελεχών του ΚΚΕ, όχι απαραίτητα ομοιογενής, που βρίσκονται πλησιέστερα στην κυρία Παπαρήγα»... Στη συνέχεια μιλάει για τα συγκεκριμένα στελέχη με τη συνεχή επίκληση «λέγεται ότι», «κάποιοι λένε ότι», «πολλοί υποστηρίζουν»... και στήνει ένα θέμα για δήθεν «ηγετική ομάδα» στο ΚΚΕ. Καταντάει μονότονο πια, αλλά ο αστικός Τύπος δε δείχνει να βαριέται τις αβάσιμες επαναλήψεις προκειμένου να δημιουργήσει εντυπώσεις.
Η σχέση του «ρεπορτάζ» με την αλήθεια είναι εκείνη του ...φάντη με το ρετσινόλαδο, πράγμα που φαίνεται μέχρι και στη λεζάντα της κεντρικής φωτογραφίας, όπου μπερδεύει τις θέσεις του ΚΚΕ και ισχυρίζεται: «Η ίδια η κυρία Παπαρήγα έχει κατηγορήσει τον πρωθυπουργό για αθέτηση των προεκλογικών του δεσμεύσεων αναφορικά με το πακέτο μέτρων»... Στοιχειώδης παρακολούθηση των θέσεων του ΚΚΕ δε θα οδηγούσε σε τέτοιο ατόπημα, ή μήπως δεν είναι ατόπημα αλλά σκόπιμη παραμόρφωση των θέσεων του ΚΚΕ;
Μιλάνε τη γλώσσα της πλουτοκρατίας
Οσο μεγαλώνει η λαϊκή αντίδραση στα ταξικά υπέρ του κεφαλαίου μέτρα, όσο δυναμώνει το ριζοσπαστικό μέτωπο που με ταξικούς όρους αντιπαλεύει την κυρίαρχη πολιτική, όσο ξεφτίζει η κυβερνητική προπαγάνδα περί «δίκαιων» και «αναγκαίων» μέτρων, τόσο τα κάθε λογής επιτελεία της αστικής τάξης αναζητούν νέα τρομοκρατικά ψευτοδιλήμματα για να εγκλωβίσουν τις λαϊκές συνειδήσεις. Χαρακτηριστική είναι η αρθρογραφία στα αστικά φύλλα του περασμένου Σαββατοκύριακου, λίγες μόνο ώρες μετά τη μεγάλη απεργία στις 11 του Μάρτη και με δεδομένη την κλιμακούμενη μαζικότητα των απεργιακών συγκεντρώσεων, με διακριτή την ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ και τη διεύρυνση της απήχησής του.
Οι γραφίδες των αστών ανησυχούν για τους «πολεμικούς τόνους» που υιοθετεί το ΚΚΕ. Διαβλέπουν κινδύνους για το αστικό πολιτικό σύστημα από την πολιτικοποίηση των εργατικών λαϊκών αγώνων, για την οποία παλεύει το ΚΚΕ και προσπαθούν να χρεώσουν στο Κόμμα ιδιοτελείς πολιτικές επιδιώξεις, παραποιώντας και συκοφαντώντας τις θέσεις του. Σκυλιάζουν για το γεγονός ότι η καπιταλιστική ευρωένωση απαξιώνεται ολοένα και περισσότερο στα μάτια χιλιάδων εργαζόμενων σαν μια διακρατική ένωση που καμιά σχέση δεν έχει με τα λαϊκά συμφέροντα και κινδυνολογούν για τις συνέπειες που θα έχει το ενδεχόμενο να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από τη λυκοσυμμαχία. Γι' αυτό καταλογίζουν στο ΚΚΕ προσπάθεια «να εκμεταλλευτεί τη δυσαρέσκεια του κόσμου για να ανεβάσει τα ποσοστά του».
Πού καταλήγουν όλα τα παραπάνω; Στην ευθεία απειλή προς τους εργαζόμενους και το λαό πως αν ακολουθήσουν το δρόμο που τους δείχνει το ΚΚΕ, τότε η καταστροφή είναι δεδομένη και μάλιστα για όλους. Η Ελλάδα, λένε, δεν μπορεί να αγνοήσει τις αγορές και να πει όχι σε μέτρα λιτότητας. Και πως η έξοδος από το ευρώ είναι συνταγή καταστροφής. Οπως καταστροφικές είναι και οι απεργίες και οι άλλες εργατικές κινητοποιήσεις, τις οποίες ο αστικός Τύπος επιχειρεί να τσουβαλιάσει κάτω από τον βολικό, αλλά ξεφτισμένο τίτλο «υπεράσπιση συντεχνιακών προνομίων». Στην κατακλείδα του εκβιασμού, λένε πως η επιτυχία της κυβέρνησης θα είναι επιτυχία όλων, γιατί αν αποτύχει, θα οδηγηθούμε πολλά χρόνια πίσω.
Μιλάνε όλοι τους τη γλώσσα της πλουτοκρατίας. Γιατί μόνο αυτή θα βγει κερδισμένη αν πετύχει η κυβέρνηση και πιάσει τόπο ο εκβιασμός και η τρομοκρατία του λαού. Κομμάτι αυτής της πλουτοκρατίας είναι οι αγορές, το ευρώ και η ΕΕ, τα οποία οι αρθρογράφοι της αστικής τάξης λένε πως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Οταν ευημερεί το κεφάλαιο και οι διακρατικές του ενώσεις, ο λαός είναι χαμένος. Οταν κερδίζει η πλουτοκρατία, πτωχεύει ο λαός. Αυτό κρίνεται και σήμερα. Ποιος θα πτωχεύσει, η πλουτοκρατία ή ο λαός. Και σ' αυτό το θεμελιώδες ερώτημα, ο καθένας απαντάει από τη σκοπιά των συμφερόντων που υπηρετεί. Το ΚΚΕ δε βάζει νερό στο κρασί του. Δε λέει μισόλογα στο λαό, βάζει ολοκληρωμένα στην καθημερινή πάλη την ανάγκη του άλλου δρόμου ανάπτυξης. Το γεγονός ότι η αναγκαιότητα του άλλου δρόμου ωριμάζει σε ολοένα και περισσότερες συνειδήσεις, είναι λόγος ικανός για να πολεμούν με ψευτοδιλήμματα και αυξανόμενη ένταση κάθε φιλολαϊκή διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση.
Feeds
