Πέμπτη 25 Μάρτη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Αυτοαποκαλούνται πιο αντισοβιετικοί

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν είναι μόνο ότι έχουν λερωμένη τη φωλιά τους, το βροντοφωνάζουν κιόλας να τους δώσουμε και τα εύσημα για τη βρωμοδουλειά τους. Ο λόγος για τους οπορτουνιστές που καυχιούνται - τι κατάντια - για τη συνεισφορά τους στην ανατροπή του σοσιαλισμού, παραπονούμενοι μάλιστα ότι η προσφορά τους στον καπιταλισμό δεν αναγνωρίζεται όσο η αντίστοιχη, για τον ίδιο σκοπό, της ευρωδεξιάς! Αντιγράφουμε απ' τη δεύτερη σελίδα της προχτεσινής «Αυγής»: «Η ευρωδεξιά "ήταν μόνη της στον αγώνα κατά του κομμουνισμού και αποκάλυψης του μεγάλου ψεύδους του" ήταν το επιχείρημα που ακούστηκε στις Βρυξέλλες σε ημερίδα του Κέντρου Ευρωπαϊκών Σπουδών, που είναι φίλα προσκείμενο στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Ευρωπαίοι αναλυτές ωστόσο αντέτειναν ότι πολλές αριστερές δυνάμεις είχαν με κόστος αντιταχτεί στην ηγεμονία του σοβιετικού δόγματος - ο ευρωκομμουνισμός στην Ιταλία και την Ισπανία και η άνοιξη της Πράγας είναι αναμφισβήτητες ιστορικές καταγραφές, όπως επίσης ανάλογη η πρωτοβουλία του Φρ. Μιτεράν να καλέσει το '89 στη γαλλική πρεσβεία της Σόφιας Βούλγαρους αντιφρονούντες σε γεύμα. 10 μήνες αργότερα το κομμουνιστικό καθεστώς κατέπεσε και ο συνδαιτυμόνας εκείνου του γεύματος Ζ. Ζέλεφ έγινε πρωθυπουργός...»!

Αντί να ντρέπονται, επαίρονται. Αντί να απολογούνται, ζητάνε και τα ρέστα. Τα διαπιστευτήριά τους στον καπιταλισμό τα έχουν δώσει πολλές φορές και δε χρειάζεται να ανησυχούν μήπως και επισκιάσει το «έργο» τους η ευρωδεξιά. Για όλους έχει το σύστημα, και τους δεξιούς και τους αριστερούς ψάλτες του. Πόσο μάλλον όταν είναι τόσο ξεδιάντροπα κυνικοί...

Ούτε για μια σταγόνα ζωής

Μπορεί η Παγκόσμια Μέρα Νερού να πέρασε, ωστόσο, τα στοιχεία που ανακοίνωσαν διάφοροι διεθνείς οργανισμοί προκαλούν τρόμο για τη σημερινή διαχείριση του ζωτικού αυτού φυσικού πόρου.

Σύμφωνα με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ, ακόμη και τώρα στον 21ο αιώνα, 900 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να στερούνται την πρόσβαση σε καθαρό νερό. Ακόμη και σήμερα, περίπου 3,6 εκατομμύρια άνθρωποι, εκ των οποίων 1,8 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 ετών, πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασθένειες που συνδέονται με ακάθαρτο νερό (τύφος, διάρροιες, χολέρα, δυσεντερία κ.ά.). Καθημερινά, χύνονται στα επιφανειακά και υπόγεια ύδατα του πλανήτη 2 δισ. τόνοι αποβλήτων, κυρίως από βιομηχανικές εγκαταστάσεις, προκαλώντας ασθένειες και καταστρέφοντας σημαντικά οικοσυστήματα.

Η βασική αιτία για όλα αυτά, οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και η ασυδοσία του κεφαλαίου, που και προκαλεί με τη δράση του τη μόλυνση των πηγών, ενώ παράλληλα εμπορευματοποιεί αυτόν τον ζωτικό φυσικό πόρο, υποχρεώνοντας τους λαούς είτε να τον χρυσοπληρώσουν, είτε να πεθάνουν από τη λειψυδρία και τις αρρώστιες. Κατά τα άλλα, ζούμε σε μια εποχή γεμάτη από πρόοδο, δικαιοσύνη και τεχνολογική επανάσταση...

Διπλασιάζονται οι εισφορές του ΕΛΓΑ

Στο διπλασιασμό των εισφορών που πληρώνουν οι αγροτοκτηνοτρόφοι για τον ΕΛΓΑ προχωράει η κυβέρνηση. Οπως αναφέρουν οι σχετικές πληροφορίες, στο σχέδιο νόμου του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για «Το Σύστημα Ασφάλισης και Αγροτικής Παραγωγής και του Αγροτικού Κεφαλαίου» προβλέπεται να καθοριστεί η ασφαλιστική εισφορά στο 6% για τη φυτική παραγωγή από 3% και στη ζωική παραγωγή στο 1% από 0,5%. Μένει φυσικά να διευκρινιστεί, αν οι αυξημένες εισφορές θα είναι στα τιμολόγια πώλησης όπως γίνεται μέχρι τώρα ή θα υπολογίζονται στο συνολικό αγροτικό εισόδημα που θα δηλώνεται. Το σίγουρο είναι πως οι αγροτοκτηνοτρόφοι θα πληρώσουν ακόμα πιο αυξημένα ασφάλιστρα για να λαμβάνουν ακόμα πιο πενιχρές αποζημιώσεις. Η κυβέρνηση αξιοποιεί τις αδυναμίες, τις ανεπάρκειες και την υπερχρέωση του ΕΛΓΑ από τις πολιτικές των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, για να επιβάλει ακόμα χειρότερα μέτρα σε βάρος των αγροτοκτηνοτρόφων και στον τομέα των γεωργικών ασφαλίσεων. Μπρος σ' αυτή την κατάσταση η φτωχομεσαία αγροτιά καλείται να αγωνιστεί και να διεκδικήσει πλήρη ασφάλιση της φυτικής και ζωικής παραγωγής και του αγροτικού κεφαλαίου από όλους τους φυσικούς κινδύνους, με αποκλειστικά δημόσιο ΕΛΓΑ που θα επιχορηγείται από το κράτος και να υπάρξει άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος των χρεών του.

Το μακρύ χέρι του μεγάλου κεφαλαίου

Επιμένουν εκεί στην ΕΣΕΕ να σπέρνουν αυταπάτες στους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς έμπορους και θα συνεχίσουν να επιμένουν σε αυτή την κατεύθυνση, όσο κυριαρχούν οι δυνάμεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγαλεμπόρων.

Σε παρέμβασή της για το σχέδιο νόμου απλοποίησης των διαδικασιών του ΕΣΠΑ, η ΕΣΕΕ παραθέτει μια σειρά από παρατηρήσεις, ζητώντας την «κινητοποίηση σημαντικών πόρων σε ώριμες δράσεις για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ΜΜΕ».

Εμφανίζει έτσι, το χρηματοδοτικό εργαλείο της ΕΕ και της κυβέρνησης, που έχει ως στόχο τον ακόμη μεγαλύτερο μαρασμό των πολύ μικρών επιχειρήσεων, ως «σανίδα σωτηρίας».

Αλλά αυτό όχι μόνο δεν είναι «σανίδα», αλλά το μακρύ χέρι των μονοπωλίων, που αν δουν έναν αυτοαπασχολούμενο να βουλιάζει, θα του δώσουν μία να πάει πιο βαθιά.

Οχι ότι δε χρειάζεται μια «σανίδα». Αλλά για άλλους λόγους...

Θέλουν το λαό συνένοχο

Η προσπάθεια αποπροσανατολισμού του λαού και συσκότισης των πραγματικών αιτιών της καπιταλιστικής κρίσης, εκδηλώνεται με ποικίλους τρόπους. Ενας απ' αυτούς είναι και η σύσταση με πρωτοβουλία του Προέδρου της Βουλής του λεγόμενου «Λογαριασμού Αλληλεγγύης για την απόσβεση του δημοσίου χρέους», τον οποίο η κυβέρνηση και τα κυρίαρχα ΜΜΕ προτρέπουν άπαντες να τροφοδοτήσουν. Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία στόχο έχει να συγκαλύψει τους πραγματικούς υπεύθυνους για τα ελλείμματα και τα χρέη. Να κρύψει ότι αυτά είναι απότοκα μιας πολιτικής που διαχρονικά μπουκώνει το κεφάλαιο με ζεστό χρήμα, ελαφρύνσεις και προνόμια.

Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη έχει να κάνει με την προσπάθεια της κυβέρνησης να καλλιεργήσει κλίμα συναίνεσης και υποταγής των εργαζομένων. Να ποτίσει τις λαϊκές συνειδήσεις με το ιδεολόγημα ότι όλοι φταίμε για την κρίση και πρέπει όλοι να συμβάλουμε για το ξεπέρασμά της. Από αυτήν τη σκοπιά, είναι καθαρή πρόκληση να προτρέπονται ο συνταξιούχος και ο μισθωτός, οι ίδιοι που στο όνομα της κρίσης κυριολεκτικά τσακίζονται, να «τσοντάρουν» και τον οβολόν τους. Την ίδια ώρα, τα ιλιγγιώδη κέρδη της πλουτοκρατίας, αυτά που ευθύνονται για την κρίση, παραμένουν άθικτα και συνεχίζουν να ενισχύονται με νέα μέτρα - λαιμητόμο των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Το ΚΚΕ διαφώνησε από την πρώτη στιγμή με την πρωτοβουλία για την ίδρυση του «Λογαριασμού Αλληλεγγύης», σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα, που έσπευσαν να συνδράμουν την αποπροσανατολιστική προπαγάνδα της κυβέρνησης και το σχέδιο ενοχοποίησης του λαού για την κρίση.

Η υποκριτική και επικίνδυνη στάση τους επιβεβαιώνεται και από ένα ακόμα στοιχείο. Το ΚΚΕ, σε ανύποπτο χρόνο, πολύ πριν την εκδήλωση της κρίσης, είχε προτείνει και με κάθε ευκαιρία επανέφερε την πρότασή του για δραστική μείωση των αποδοχών των βουλευτών και κατάργηση των επιπλέον απολαβών όσων συμμετέχουν στις συνεδριάσεις των Επιτροπών της Βουλής και άλλες κοινοβουλευτικές δραστηριότητες. Πρότεινε ακόμα την κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης και οι βουλευτές να συνταξιοδοτούνται απ' τα ασφαλιστικά τους ταμεία. Η πρόταση απορρίπτεται μετά βδελυγμίας από τα κόμματα εκείνα που σήμερα εμφανίζονται να καταθέτουν ένα μικρό μέρος από τους μισθούς των βουλευτών τους στο Λογαριασμό Αλληλεγγύης, για να ελαφρύνουν δήθεν τον προϋπολογισμό της Βουλής και να συμβάλουν στην αντιμετώπιση του χρέους.

Το διαφημιστικό σλόγκαν του «Λογαριασμού Αλληλεγγύης» είναι δηλωτικό του τι επιδιώκεται με αυτήν την πρωτοβουλία: «Αγαπάμε την Ελλάδα, στηρίζουμε την Ελλάδα»! Αναφέρεται στην «Ελλάδα» της πλουτοκρατίας, που απομύζησε τον ιδρώτα του λαού και καρπώθηκε τον πλούτο που παράχθηκε απ' αυτόν. Η «άλλη» Ελλάδα, αυτή του εργαζόμενου λαού είναι που δεν πρέπει να πτωχεύσει. Γι' αυτό και οι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου έχουν κάθε συμφέρον, όχι μόνο να μην αποδεχτούν την κατηγορία του συνένοχου στην κρίση και να συνδράμουν με νέες θυσίες στο ξεπέρασμά της, αλλά να οικοδομήσουν με την πάλη τους τα θεμέλια μιας άλλης εξουσίας και οικονομίας, λαϊκής, που θα σηματοδοτήσει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, με αποκλειστικό γνώμονα τις δικές τους σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Κίνδυνοι από την εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΕΧΟΥΜΕ πολύ ...μεγάλη φαντασία και μυθιστορηματικό οίστρο για να φοβόμαστε ότι η ελληνική κυβέρνηση δίνει δεξιά και αριστερά (ή μάλλον προς τα ...δυτικά) ανταλλάγματα για την περίφημη «πολιτική στήριξη» που ζητάει.

Αλλωστε, από τον πρωθυπουργό μέχρι πλήθος άλλων στελεχών της κυβέρνησης διαψεύδουν κάθε τέτοιο σενάριο (λες και θα το επιβεβαίωναν ποτέ), δηλώνοντας μάλιστα μετά βδελυγμίας ότι αυτές οι πρακτικές είναι έξω από τη λογική τους!

Σε κάποια ... άλλη ζωή ίσως και να μας έπειθαν. Ελα, όμως, που οι περισσότεροι από αυτούς είναι γνωστοί. Κι έχουν συμμετάσχει σε κυβερνήσεις, που αποδεδειγμένα έκαναν ακριβώς αυτό.

Το μόνο σημείο που ίσως να τους αδικούμε λίγο είναι στο ότι δεν το έκαναν πάντα για ανταλλάγματα. Πολλές φορές έμπλεξαν σε ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και άλλων από ...θέση αρχής.

Πάντως, μόνο αν δε θέλεις να δεις δε βλέπεις ότι ...κάτι κινείται, έστω κι αν δεν είναι ακόμη απολύτως εμφανές. Κάτι οι αντιπυραυλικές ασπίδες, κάτι οι διαπραγματεύσεις για το καθεστώς στο Αιγαίο, κάτι οι αλλαγές δομής στην ελληνική στρατιωτική δύναμη στο Αφγανιστάν.

Είναι δυνατόν όλα αυτά να γίνονται για καλό; Μπορεί να είναι άσχετα με την τρέχουσα συγκυρία; Μήπως ζούμε σε έναν πλανήτη αγαθών ανθρώπων και καλών προθέσεων, κάτι σαν παράδεισο;

Τελικά, δεν μπορείς να διαλέξεις ποιο είναι το πιο ...εξωφρενικό παραμύθι. Αυτό που υποστηρίζει τα παραπάνω ή το άλλο που λέει ότι τα φορολογικά μέτρα και η περικοπή μισθών γίνονται για το «καλό της χώρας»;

Προφανώς, ζούμε σε μια πολιτική περίοδο, που ...μας πουλάνε τρέλα με τους τόνους. Ομως, ο ελληνικός λαός είναι πολύ ταλαιπωρημένος για να μπορέσει να διασκεδάσει με την κατάσταση.

Οργίζεται ολοένα και περισσότερο και σύντομα θα το διαπιστώσουν. Πιο σύντομα από όσο νομίζουν.


Γρηγοριάδης Κώστας

Στα μέτρα του...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η φύση των Ελλήνων ήταν και είναι το αμύνεσθαι ενάντια στο σκοταδισμό και τη δουλεία. Οι Ελληνες πήγαν κόντρα σε μια ολόκληρη αυτοκρατορία και σε όλες τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα κατάφεραν. Λίγες γενιές Ελλήνων αργότερα, η ακριβοπληρωμένη με το αίμα των προγόνων μας εθνική κυριαρχία βρίσκεται σε κίνδυνο και οι απόγονοι των ηρώων του '21 καλούμαστε σε έναν άλλον αγώνα. Εναν αγώνα εθνικής συνεννόησης, συστράτευσης και ομοψυχίας για να βγει η χώρα από την κρίση. Εχοντας διδαχτεί από το παρελθόν, πρέπει να αποφύγουμε τις ακρότητες και τις διχαστικές αντιπαραθέσεις που τόσο πολύ μας έχουν στοιχίσει. Καλούμαστε να αγωνιστούμε όλοι, με δράσεις ευθύνης και προοπτικής, προσηλωμένοι στις αρχές και αξίες του έθνους μας (...) Βρισκόμαστε στο "εμείς" και όχι στο "εγώ" σε μια κοινή πορεία, ώστε να οδηγήσουμε την πατρίδα στην πιο ασφαλή έξοδο από την παγκόσμια οικονομική κρίση».

Πρόκειται για αποσπάσματα του μηνύματος του Γ. Καρατζαφέρη για την επέτειο της 25ης Μάρτη, όπου ερμηνεύει όπως τον βολεύει και την τάξη που υπηρετεί το περιεχόμενο των αγώνων του λαού, για να καταλήξει σε εξίσου βολικά για τους ίδιους συμπεράσματα και προτροπές. Ο λαός πάλεψε πολλές φορές για το δίκιο του, την ελευθερία του, το δικαίωμά του να διαφαντεύει ο ίδιος τη ζωή του. Απέναντί του πάντα δεν είχε μόνο τους κατακτητές, αλλά και τους κοτζαμπάσηδες. Αυτός ο αγώνας δεν έχει έως σήμερα δικαιωθεί και δε θα δικαιωθεί με «συναίνεση» και «ομοψυχία», για να αυγαταίνουν τα κέρδη αυτών που του έχουν «κατσικωθεί» στο σβέρκο. Ούτε με διαπλοκή με ιμπεριαλιστές συμμάχους των αστών όπως προτρέπει και ενισχύει ο ΛΑ.Ο.Σ. Θα δικαιωθεί με αγώνα για να αποτινάξει τα παράσιτα που του ρουφούν το αίμα και όσους πολιτικά τα εκφράζουν. Σ' αυτό τον αγώνα το «εμείς» αναφέρεται αποκλειστικά στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα απ' τη μια και στην άρχουσα τάξη απ' την άλλη.

Μην τυχόν θιχτεί το σύστημα

«Είναι η ώρα των μεγάλων αλλαγών στην Ευρώπη, της μεγάλης στροφής στην οικονομική πολιτική και των μαζικών ενωτικών κοινωνικών αγώνων για την αποτροπή των κυβερνητικών μέτρων» αναφέρεται σε μια ανακοίνωση του ΣΥΝ για τις εξελίξεις στην οικονομία και τις δηλώσεις του πρωθυπουργού. Και σε μια δεύτερη προσάπτει στον Γ. Παπανδρέου «αντιφατικές δηλώσεις και χωρίς την παραμικρή διάθεση αμφισβήτησης της πρωτοκαθεδρίας των αγορών και του σημερινού νεοφιλελεύθερου πλαισίου της ΕΕ».

Οι μεγάλες αλλαγές και η μεγάλη στροφή που οραματίζεται ο ΣΥΝ είναι «εντός και επί τα αυτά» του συστήματος και του ευρωενωσιακού ιμπεριαλιστικού οικοδομήματος. Εμμέσως το ομολογεί και ο ίδιος όταν προσάπτει στον Γ. Παπανδρέου την κατηγορία ότι «δεν αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία των αγορών». Οχι τις αγορές, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Αλλά την πρωτοκαθεδρία. Υποδεικνύοντας ότι μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός όπου την πρωτοκαθεδρία θα έχουν οι άνθρωποι του μόχθου και οι ανάγκες τους και όχι τα δικά του συμφέροντα. Μόνο που την «πρωτοκαθεδρία» του το κεφάλαιο την θεμελιώνει στην ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Και εξ όσων αντιλαμβανόμαστε ο ΣΥΝ δεν προτείνει να του αφαιρεθούν, να γίνουν κτήμα του λαού, να τα κινεί προς όφελός του και να απολαμβάνει ο ίδιος τον πλούτο που παράγεται.

Να σπάσουν οι αλυσίδες των μονοπωλίων

«To 77% της αγοράς τροφίμων στα 27 κράτη - μέλη της ΕΕ ελέγχεται από μόλις 15 εμπορικές αλυσίδες», αναφέρεται σε έγγραφο - «γνώμη» της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, αναφορικά με την αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής το 2013.

Η υπαλληλική γραφειοκρατία των Βρυξελλών, φυσικά, και δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα, τη διόγκωση των μονοπωλίων δηλαδή, τα αμύθητα κέρδη που αυτά αποκομίζουν, σε βάρος των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Στο έγγραφο, αμφισβητείται ακόμη, η ικανότητα του υφιστάμενου «αντιμονοπωλιακού» νομικού πλαισίου, να εμποδίσει τις εναρμονισμένες πρακτικές των καρτέλ και καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να θεσπίσει ένα νέο, πιο αυστηρό πλαίσιο, με τη συμμετοχή των παραγωγών στη διαδικασία ελέγχου της «ελεύθερης» αγοράς.

Το «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας, θα μπορούσαν να... προσθέσουν το «λιθαράκι» τους στην παραπάνω προσπάθεια. Βασική αρχή τους είναι, άλλωστε, η «ριζική αναθεώρηση» της ΚΑΠ προς όφελος του μικρού αγρότη και των εργαζομένων - καταναλωτών, καθώς και η «πάταξη των καρτέλ». Θέσεις, δηλαδή, που στην πραγματικότητα δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να ενισχύουν τα μονοπώλια, τόσο στο διατροφικό όσο και σε κάθε άλλο τομέα της οικονομίας. Μόνο που δεν εξηγούν, πώς γίνεται κάθε «αντιμονοπωλιακό» νομικό πλαίσιο που θεσπίζεται, να κρίνεται στη συνέχεια ως ανεπαρκές και να αντικαθίσταται στη συνέχεια από κάποιο άλλο, δήθεν πιο αυστηρό, αλλά στο μεταξύ τα μονοπώλια να ενισχύονται ολοένα και περισσότερο.

Η ίδια η ζωή αποδεικνύει ότι ο μοναδικός νόμος που μπορεί να βάλει φραγμό στην ασυδοσία των μονοπωλίων, είναι το δίκιο του εργάτη, του φτωχού αγρότη και του αυτοαπασχολούμενου. Η συμμαχία δηλαδή των εκμεταλλευόμενων, σε ένα ευρύ κοινωνικο - πολιτικό μέτωπο, που όχι μόνο θα αμφισβητεί σήμερα την εξουσία των μονοπωλίων και θα αμύνεται απέναντι στην αρπακτικότητά τους, αλλά θα μπορεί να βάζει τα θεμέλια για την κοινωνικοποίησή τους.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Για την ανασύνταξη του κινήματος

Το 34ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ που τέλειωσε την προηγούμενη Κυριακή, όπως ήταν αναμενόμενο, επιβεβαίωσε με τον πιο επίσημο τρόπο τη στρατηγική της πλειοψηφίας. Μια στρατηγική που χρόνια τώρα θυσιάζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, στηρίζει την επίθεση κυβέρνησης και πλουτοκρατίας. Τα χειροκροτήματα των στελεχών - εκπροσώπων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν το «πράσινο φως» εκ μέρους του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού να προωθήσουν τάχιστα τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, να τσακίσουν τα εργατικά δικαιώματα, να τσαλαπατήσουν τις σύγχρονες εργατικές ανάγκες. Ηταν δήλωση νομιμοφροσύνης και στήριξης στη στρατηγική της ΕΕ και των μονοπωλίων για έξοδο από την καπιταλιστική κρίση σε βάρος των εργατικών λαϊκών οικογενειών.

Γι' αυτό από τη σκοπιά της εργατικής τάξης γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη, να καταποντιστεί ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, να τσακιστεί η στρατηγική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, να αλλάξουν οι συσχετισμοί μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα σε όφελος των ταξικών συνδικάτων, να πεταχτεί στα αζήτητα ο τύπος του συνδικαλιστή - εντολοδόχου του κεφαλαίου. Να γίνει ακόμα πιο καθαρό, για τις πλατιές μάζες των εργαζομένων, ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, με τις θέσεις, την πρακτική της και τη στρατηγική που έχει χαράξει, στέκεται απέναντι από τα συμφέροντα της εργατιάς, υπονομεύει τους αγώνες της, δρα διαλυτικά και επικίνδυνα για την οργάνωση της ταξικής πάλης.

Σήμερα γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανασύνταξη του κινήματος, η ποιοτική και ποσοτική ενίσχυσή του. Ανασύνταξη, που θα το φέρει στο ύψος των αναγκών, που θα το ισχυροποιήσει ιδεολογικά και πολιτικά απέναντι στην αστική τάξη, το κεφάλαιο και τους εντολοδόχους του. Η ισχυροποίηση των συνδικάτων, η μαζικοποίησή τους, το δέσιμό τους με πλατιές εργατικές μάζες στους χώρους δουλειάς και κατοικίας αποκτούν σήμερα επείγοντα χαρακτήρα. Η συσπείρωση νέων δυνάμεων και σωματείων στο ΠΑΜΕ, στον ταξικό πόλο, η δημιουργία νέων σωματείων, η συσπείρωση «σκόρπιων» δυνάμεων σε κλαδικά σωματεία είναι καθήκον που δεν παίρνει την παραμικρή αναβολή. Ο προσανατολισμός στην εργαζόμενη νεολαία, στις εργαζόμενες γυναίκες, στους μετανάστες, η δημιουργία δεσμών για την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων τους, είναι ο δρόμος που μπορεί να οδηγήσει το συνδικαλιστικό κίνημα και τα ταξικά συνδικάτα σε πλατιές εργατικές μάζες που μέχρι σήμερα στέκονται έξω από την οργανωμένη ταξική πάλη. Οι αναπροσαρμογές στην οργάνωση και δράση με βάση τις αλλαγές που γίνονται στην παραγωγική δομή της χώρας και κατ' επέκταση στην εμφάνιση νέων τμημάτων συγκέντρωσης εργατικής δύναμης είναι στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί. Με σχέδιο και επιμονή από τις ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ.

Σε κάθε περίπτωση, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος περνάει μέσα από την ισχυροποίηση της εργατικής τάξης, ως μιας δύναμης που όχι μόνο θα αντιστέκεται στα αντεργατικά μέτρα, όχι μόνο θα δίνει τη μάχη για την ικανοποίηση των άμεσων αναγκών της, αλλά θα αρχίζει να κοιτάει πάνω απ' αυτά, τον ορίζοντα της δικής της εξουσίας, στην ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και των μονοπωλίων. Που πιο αποφασιστικά θα μπαίνει στη μάχη, όχι μόνο για να περιορίσει τη χειροτέρευση της θέσης της, αλλά σε έναν πόλεμο, για να σπάσει οριστικά το φαύλο κύκλο της εκμετάλλευσής της και τα ταξικά δεσμά της.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ