Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν ξέρουμε αν η χρήση του πρώτου πληθυντικού δηλώνει αυτοκριτική διάθεση. Ξέρουμε, όμως, ότι κάπως αργά αντιλήφθηκαν στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι το ΠΑΣΟΚ έχει τη «χάρη». Και βεβαίως πολύ αργά, για να συμβάλουν ώστε και ο λαός να αντιληφθεί τη «χάρη» του κυβερνώντος κόμματος. Γιατί μόλις προ ολίγων μηνών και λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες της 4ης Οκτώβρη, ήταν η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αυτή που επικροτούσε τις θετικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ. «Ακούσαμε θετικά πράγματα, δεν ξέρουμε όμως αν είναι αρκετά», έλεγε ο Αλ. Τσίπρας. «Θα είμαστε δύναμη ελέγχου, που θα κρατάει τα μπόσικα, ώστε οι θετικές δεσμεύσεις να υλοποιηθούν», συμπλήρωνε ο Δ. Παπαδημούλης, που επιπροσθέτως ζητούσε την ψήφο του λαού, ώστε να παίζει το κόμμα του στη Βουλή το ρόλο του ελεγκτή του ΠΑΣΟΚ, «αν βλέπουμε κάτι αρνητικό, μια αθέτηση δέσμευσης»... Και ήταν ο θεωρητικός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Γ. Δραγασάκης, που έβλεπε στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ θετικά πράγματα, ιδίως σε ό,τι αφορά στα ζητήματα εργασιακών σχέσεων και Ασφαλιστικού!!!

Βεβαίως, επειδή σ' αυτόν τον τόπο λίγοι είμαστε και καλά γνωριζόμαστε, αντιλαμβανόμαστε κι εμείς ότι δεν είδε το φως το αληθινόν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Απλώς, τότε ο ρόλος του, του επέβαλλε να εξωραΐζει την εικόνα του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα, ο ρόλος του, του επιβάλλει να λέει όσα λέει. Αύριο πολύ πιθανό να πει κάτι άλλο. Οπως και το ΠΑΣΟΚ έτσι και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν αλλάζει, παρότι πασχίζει καλά να καμουφλάρεται.

Στο στόχαστρο του μεγάλου κεφαλαίου έχουν μπει για τα καλά οι τομείς της Παιδείας και της Υγείας, με τις ευλογίες, πάντα, της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι μόνο ο «Καλλικράτης», αλλά και οι Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Η ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας, Ναυτιλίας και Ανταγωνιστικότητας ανακοίνωσε έργα ΣΔΙΤ, συνολικού ύψους 2 δισ. ευρώ, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται κοινωνικές υποδομές, που αφορούν σε Παιδεία, Υγεία, κλπ.

Παρά τις διαβεβαιώσεις της υπουργού ότι με τις ΣΔΙΤ δεν ιδιωτικοποιούνται οι κοινωνικοί τομείς, εντούτοις, κανείς και τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει το κεφάλαιο που έχει κάνει μια επένδυση να βγάλει κέρδος από αυτήν. Δεν είναι θέμα προθέσεων και διαβεβαιώσεων. Είναι αντικειμενικός νόμος του καπιταλισμού. Κανείς μεγαλοκατασκευαστής δεν κάνει επενδύσεις για την ...ψυχή της μάνας του, παρά μόνο για να βγάλει κέρδος. Πολλώ, δε, μάλλον όταν αυτή η διαβεβαίωση έρχεται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που έχει συνέχεια, συνέπεια και ...παράδοση χρόνων στην καταπάτηση διαβεβαιώσεων.

Αρκεί μόνο να πούμε πως με τις ΣΔΙΤ η κατασκευή των σχολείων ανατίθεται στους ιδιώτες με πολλαπλάσιο αντίτιμο απ' όσο θα κόστιζε αν δινόταν στον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ). Στην πραγματικότητα, οι μεγαλοκατασκευαστές θα μπορέσουν να κάνουν επενδύσεις με μεγάλο κέρδος. Αλλωστε, αυτό είναι το νόημα των ΣΔΙΤ: Να δοθεί ζεστό κρατικό χρήμα στο κεφάλαιο (σ.σ.: δηλαδή χρήμα των φορολογούμενων εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων), προκειμένου «να κινηθεί η οικονομία». Και από τη στιγμή που θα γίνει η «επένδυση» - με τα λεφτά των εργαζομένων προς όφελος του κεφαλαίου - είναι πλέον βέβαιο πως το μεγάλο κεφάλαιο βάζει με έναν ακόμη τρόπο «πόδι» σε Παιδεία και Υγεία.

Ο άλλος τρόπος που το κεφάλαιο βάζει «πόδι και χέρι» σε αυτούς τους τομείς είναι ο «Καλλικράτης», με τον οποίο διασπάται ο ενιαίος χαρακτήρας της Παιδείας, ενώ η Υγεία μέσα από τη δήθεν αποκέντρωσή της οδηγείται στην πλήρη εμπορευματοποίησή της...

Παράπονα έκανε χτες στη Γενεύη εκπρόσωπος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για το γεγονός ότι οι λαοί αναπτυσσόμενων χωρών είναι τελευταίοι στη διεθνή λίστα αιμοδοσίας. Αυτό και αν είναι πρόκληση για τους ταλαιπωρημένους λαούς της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής. Οι ιθύνοντες του Οργανισμού κάνουν πως δεν ξέρουν ότι πολλές δεκαετίες όλοι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί με τις πολυεθνικές τους και την τοκογλυφία της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ «πίνουν» το αίμα ιδιαίτερα αυτών των λαών. Ας μη ζητάνε επομένως και τα ρέστα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μάλλον έχουν μπερδέψει την παγκόσμια οικονομία με το ...Μουντιάλ. Θεωρούν ότι το θέμα είναι ποια θέση θα έχουμε στη ...γενική κατάταξη.

Μόνο που υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια: Εμείς δεν αμφιβάλλουμε ότι υπάρχει πλούτος στη χώρα. Μόνο που δεν είναι στα χέρια των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των αγροτών και, γενικώς, των λαϊκών στρωμάτων.

Και η ανισότητα ολοένα και αυξάνει, φυσικά όχι προς όφελος του κοσμάκη. Αν δεν το έχουν παρατηρήσει...

«ΝΑ ΕΙΣΤΕ δίπλα στους συμπολίτες μας, που αντιμετωπίζουν μια δύσκολη καθημερινότητα». Οχι, δεν πρόκειται για δήλωση στελέχους του «Ερυθρού Σταυρού», ούτε για ατάκα από συγκέντρωση αδελφών νοσοκόμων.

Παραίνεση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, προς τα στελέχη του κόμματος είναι. Το οποίο, προφανώς, μεταβάλλεται σε φιλανθρωπικό ίδρυμα...

Γιατί τα στελέχη του δεν ασχολούνται με τα κομματικά βιλαέτια τους, με τις εσωκομματικές φαγωμάρες και με το να στήσουν καμιά κατάσταση ενόψει δημοτικών εκλογών, αλλά φυλάνε μωρά και περνάνε ηλικιωμένους απέναντι στο δρόμο.

Αλλωστε, αν είσαι άνεργος (μερικώς ή ολικώς), αν δεν σε φθάνει ο τσεκουρωμένος μισθός, αν ζεις την εργοδοτική τρομοκρατία, αν σου κατάσχουν το σπίτι, αν σε εξοντώνει η Εφορία, αν κλείνεις το μικρομάγαζο, τι χρειάζεσαι;

Μα, ένα τοπικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας να είναι δίπλα σου! Τι καλύτερο μπορεί να σου τύχει; Να σου μιλάει για την «ανάπτυξη του αύριο», που θα μας φέρει κάποτε ο Αντώνης Σαμαράς...

Μεταξύ μας, αν ακολουθήσουν την εντολή του αρχηγού τους τα στελέχη της ΝΔ μάλλον θα ψάχνουν να βρουν ...υπηκόους.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι του παγκόσμιου πλούτου καρπώνονται, χάρη και στην κρίση, μια «χούφτα» καπιταλιστών. Την αλήθεια αυτή, που μερικές φορές χάνεται στο επικοινωνιακό νέφος που δημιουργούν η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ, ήρθε να θυμίσει μελέτη της Boston Consulting Group, «Global WealthReport 2010», που δείχνει ότι το πλουσιότερο 1% των ανθρώπων κατείχε το 2009 το 38% (!) του παγκόσμιου πλούτου έναντι 36% του 2008. Σύμφωνα με τη μελέτη ο παγκόσμιος πλούτος αυξήθηκε κατά 11,5%, στα 111,5 τρισ. δολάρια. Ο αριθμός των Κροίσων, με περιουσία επτά ψηφίων και άνω, έφτασε πέρυσι τα 11,2 εκατομμύρια, μία αύξηση της τάξης του 14% σε σχέση με το 2008. Η χρηματοπιστωτική κρίση γέμισε περισσότερο τα θησαυροφυλάκια των καπιταλιστών. Στη Βόρεια Αμερική οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι κατά 15% κατέχοντας συνολικά 4,6 τρισ. δολάρια. Στη Λατινική Αμερική οι περιουσίες αυξήθηκαν 16%, στα 3,4 τρισ. δολάρια. Η Ευρώπη, παρά τα τεράστια δημοσιονομικά προβλήματα και την «κρίση χρέους» των κρατών - μελών της ΕΕ, οι κατέχοντες είδαν τις περιουσίες τους να αυξάνονται κατά 8,8%, στα 37 τρισ. δολάρια. «Πρωταθλητές» στην αύξηση του πλούτου τους αναδείχτηκαν ωστόσο οι εκατομμυριούχοι στην περιοχή της Ασίας/Ειρηνικού: «Εκτινάχθηκε» κατά 22%, στα 3,1 τρισ. δολάρια. Πρόκειται για ποσοστό σχεδόν διπλάσιο του παγκόσμιου ρυθμού αύξησης. Καλό είναι να φρεσκάρονται ορισμένα τέτοια στοιχεία, γιατί οι κυβερνώντες θέλουν να συσκοτίσουν τα πραγματικά αίτια της καπιταλιστικής κρίσης.

Την όρεξη μεγάλων πολυεθνικών ομίλων έχει ανοίξει η πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση του φυσικού πόρου του νερού, παραδίδοντας αρχικά το 23% των μετοχών της ΕΥΑΘ και το 10% των μετοχών της ΕΥΔΑΠ, εκχωρώντας ταυτόχρονα και το μάνατζμεντ, με πρόσχημα την κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Η εξέλιξη βέβαια αυτή δεν αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία». Το έδαφος έχει προλειανθεί εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που είχαν ξεκινήσει τη διαδικασία αποκρατικοποίησης και της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, με αποτέλεσμα τα τιμολόγια ύδρευσης να έχουν αυξηθεί ακόμη και πάνω από 150% και τα τέλη αποχέτευσης πάνω από 80%. Οι ...«μνηστήρες», άλλωστε, είναι και αυτοί γνωστοί: Πρόκειται για τους γαλλικούς πολυεθνικούς κολοσσούς «SUEZ» και «VEOLIA», την ισπανική «AQUALIA», αλλά και ντόπιους ομίλους, όπως η κατασκευαστική «ΕΛΛΑΚΤΩΡ», η MIG κ.ά. Η κυβέρνηση μάλιστα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για ξεπούλημα και πολλών άλλων ακόμη δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης (ΔΕΥΑ), από τις περίπου 180 που λειτουργούν σήμερα στη χώρα, καλύπτοντας τις ανάγκες του 40% του πληθυσμού. Πολύτιμος βοηθός προς αυτήν την κατεύθυνση λειτουργεί και η οδηγία 2000/60ΕΚ της ΕΕ για τα νερά, η οποία επιφυλάσσει, εκτός των άλλων, περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις στη διαχείριση και εκμετάλλευση του νερού, αλλά και νέες αυξήσεις και χαράτσια στην τιμή του νερού ύδρευσης, με πρόσχημα την ανάκτηση του λεγόμενου «περιβαλλοντικού κόστους». Η ανάκτηση αυτή προϋποθέτει μια αύξηση της τιμής του νερού τα επόμενα χρόνια για μια πόλη, όπως για παράδειγμα ο Βόλος, κατά 87%! Κάπως έτσι, ακόμη και το νερό γίνεται πανάκριβο εμπόρευμα για τη λαϊκή οικογένεια...