ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Συνειδητή κοροϊδία του λαού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με δύο φράσεις ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας εξέθεσε τη συνολική αντίληψη του χώρου του για τον κόσμο στον οποίο ζούμε, συνεπώς και την πρότασή του για το ποια στάση πρέπει να τηρήσουν οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Χαιρετίζοντας τις εργασίες της συνάντησης του δικτύου γυναικών του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ο Αλ. Τσίπρας άρχισε το χαιρετισμό του λέγοντας: «Ζούμε σε μία εποχή και σε έναν κόσμο ανεξέλεγκτα κερδοσκοπικό. Ζείτε σε μία εποχή και έναν κόσμο βαθύτατα πατριαρχικό».

Ζούμε βέβαια σε εποχή κυριαρχίας του παρασιτικού μονοπωλιακού καπιταλισμού, που βεβαίως, και απολύτως φυσικά από μέρους του, αποσκοπεί στο κέρδος. Η ύπαρξη αυτού του συστήματος, που για να πετύχει το υψηλότερο δυνατό κέρδος δε διστάζει μπροστά σε τίποτα, δεν είναι πρόβλημα για τον ΣΥΝ. Το πρόβλημά του αφορά στο «ανεξέλεγκτο» του πράγματος! Εισηγείται, δηλαδή, εμμέσως ότι αυτό που χρειάζεται αυτός ο κόσμος, αυτό το σύστημα, είναι «χαλινάρι», ελέγχους, επιβολή ρυθμίσεων. Που, κατά τον ΣΥΝ, θα το εξανθρωπίσουν και θα ισορροπήσουν τα κέρδη, απ' τη μια, και τις ανάγκες των ανθρώπων του μόχθου, απ' την άλλη. Δεν πρόκειται απλά για αυταπάτη, αλλά για συνειδητή κοροϊδία της εργατικής τάξης και του λαού στο σύνολό του. Αυτό το σύστημα δεν παίρνει μερεμετίσματα και καμία ρύθμιση δεν είναι ικανή να απαλύνει το βαθιά αντιδραστικό εκμεταλλευτικό του χαρακτήρα. Ισα ίσα, όσο σαπίζει, τόσο πιο άγριο σε βάρος των λαών θα γίνεται. Και τόσο περισσότερο θα αναδεικνύεται η ανάγκη της ανατροπής του ως της μόνης διεξόδου για τους λαούς.

Στο πλαίσιο αυτό, τα προβλήματα των γυναικών δεν οφείλονται στην «πατριαρχία», είναι ταξικά, υπήρχαν και θα υπάρχουν όσο υπάρχει ταξική κοινωνία, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι. Αντίπαλος των γυναικών δεν είναι οι άντρες. Είναι οι κεφαλαιοκράτες, ανεξαρτήτως φύλου. Και μαζί αντίπαλός τους είναι και κάτι τέτοιες αναλύσεις, που τις εμποδίζουν να συνειδητοποιήσουν ότι αποτελούν τμήμα αναπόσπαστο της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και πρέπει να βρουν τη θέση τους στην οργανωμένη ταξική πάλη.

Και ο ευρωενωσιακός αποπροσανατολισμός

«Η κυβέρνηση είναι εκτεθειμένη διότι επιβεβαιώνεται ότι δεν διεκδίκησε σθεναρά μια αμιγώς ευρωπαϊκή λύση» και «ο πρωθυπουργός οφείλει να αποκρούσει τη συνταγματοποίηση της οικονομίας που δεν θα επιτρέπει την άσκηση εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής». Πρόκειται για δύο αποσπάσματα από δύο ανακοινώσεις της «Δημοκρατικής Αριστεράς» αναφορικά με τις επαφές του πρωθυπουργού με τον Ντομινίκ Στρος - Καν και τις συναντήσεις που έχει με την Γερμανίδα καγκελάριο, Α. Μέρκελ.

Η ΔΗΜ.ΑΡ. εγκαλεί την κυβέρνηση γιατί δε διεκδίκησε ευρωπαϊκή λύση, εισηγούμενη εμμέσως πλην σαφώς ότι μια αμιγώς ευρωπαϊκή «λύση» θα ήταν καλύτερη. Δε θα περίμενε κανείς βέβαια απ' τη ΔΗΜ.ΑΡ. κάτι άλλο, με γνωστή την ευρω-λαγνεία της. Ομως, η τοποθέτησή της αυτή συγκρούεται με την κοινή λογική και την ίδια την πραγματικότητα. Η πολιτική που εφαρμόζεται είναι πλήρως εναρμονισμένη με την ευρωενωσιακή στρατηγική υπέρ των μονοπωλίων. Κι αυτό αποδεικνύεται κι απ' το γεγονός ότι την ίδια πολιτική εφαρμόζουν και άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ που δεν έχουν προσφύγει ούτε στο μηχανισμό στήριξης, ούτε στο ΔΝΤ. Οσο για την προτροπή της προς τον πρωθυπουργό να αποκρούσει τη συνταγματοποίηση της οικονομίας ώστε να έχει τη δυνατότητα άσκησης εναλλακτικής οικονομικής πολιτικής, διαπράττει και πάλι το ίδιο ατόπημα. Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα σκοπό και καμία πρόθεση να εφαρμόσει καμία εναλλακτική πολιτική. Αυτή που εφαρμόζει την εκφράζει απολύτως, την έχει συνδιαμορφώσει και θα την εφαρμόζει μέχρις ότου τη σταματήσει ο λαός με την πάλη του. Γιατί έτσι προστάζουν τα μονοπώλια, τα οποία και εκπροσωπεί πολιτικά. Ολα τα άλλα της ΔΗΜ.ΑΡ. είναι εκ του πονηρού και για να αποπροσανατολίζεται ο λαός ότι είναι δυνατόν στο πλαίσιο του καπιταλισμού και της ευρωένωσης να εφαρμοστεί φιλολαϊκή πολιτική.

Αντιλαϊκό ξεσάλωμα

Νέες εξοργιστικές φοροελαφρύνσεις συνολικά για την πλουτοκρατία, ειδικό καθεστώς φορολογικής αμνήστευσης για τα αρπακτικά που φυγάδευσαν κεφάλαια σε ελβετικές και άλλες τράπεζες, κατάργηση φόρων ειδικά για την ακίνητη περιουσία των εφοπλιστών που την εμφανίζουν στις διαβόητες «οφσόρ εταιρίες», δηλαδή στους φορολογικούς παραδείσους τους.

Τα παραπάνω περιλαμβάνονται στο φορολογικό νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, τάχα, για την «αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής», που κατατέθηκε χτες στη Βουλή. Με το ίδιο νομοσχέδιο, πάντα με πρόσχημα τη φοροδιαφυγή, έρχονται να σφίξουν ακόμη περισσότερο τη θηλιά στους αυτοαπασχολούμενους και μικροεπαγγελματίες, να διαμορφώσουν αποκλειστικά σε βάρος τους καθεστώς φορολογικής τρομοκρατίας.

Το αντιλαϊκό ξεσάλωμα δεν έχει έχει τέλος. Στο επόμενο «κλικ» νομοθετούν τα νέα αντιλαϊκά πακέτα ύψους ακόμη 20 δισ. ευρώ για πρόσθετους φόρους και καρατόμηση δαπανών, ξέχωρα από τα ακόμη 50 δισ. ευρώ που περιμένουν να μαζέψουν από το μαζικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Τα πάντα μέχρι και τη τελευταία δεκάρα, τα προορίζουν για δοσίματα στην πλουτοκρατία...

Είχαν έτοιμο το σχέδιο

Λίγες μέρες πριν από τις βουλευτικές εκλογές του 2009, το ΠΑΣΟΚ σκόπιμα επικέντρωσε την αντιπαράθεση με τη ΝΔ στο θέμα του ελλείμματος, αφήνοντας υπονοούμενα ότι αυτό ήταν μεγαλύτερο απ' όσο το παρουσίαζε η προηγούμενη, συνένοχη στο χτύπημα του λαού, κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ προπαγάνδιζε το αντιλαϊκό του πρόγραμμα και, ταυτόχρονα, αναζητούσε το κατάλληλο άλλοθι για να το υλοποιήσει εξ ολοκλήρου, με τους μικρότερους δυνατούς κραδασμούς. Σαν κόμμα της πλουτοκρατίας, είχε γραμμένες στα κιτάπια του τις ανατροπές που νομοθέτησε λίγους μήνες μετά στο Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά, στην Υγεία και την Παιδεία, σε όλους τους τομείς που σχετίζονται με τους όρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης και, άρα, με την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Το μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα και το ψήφισε το Μάη του 2010 δεν ήταν παρά το εργαλείο που αναζητούσε για να προωθήσει στο μικρότερο δυνατό χρόνο τα πιο βάρβαρα μέτρα που γνώρισε ο λαός, μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οπως αποδείχτηκε, το ΠΑΣΟΚ ήρθε «διαβασμένο» στην κυβερνητική εξουσία. Κινδυνολόγησε με το ύψος του ελλείμματος, το οποίο λίγες βδομάδες μετά τις εκλογές παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στα επιτελεία της ΕΕ πολύ μεγαλύτερο σε σχέση με αυτό που δινόταν προεκλογικά. Εκεί πάνω πάτησε η προπαγάνδα της επικείμενης πτώχευσης, σαν πιθανό ενδεχόμενο εξαιτίας του μεγάλου ελλείμματος και του υπέρογκου δημόσιου χρέους. Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα, η κυβέρνηση προσπάθησε να παρουσιάσει την προσφυγή στην τρόικα και το μνημόνιο σαν επιτυχία, που έσωσε, δήθεν, τη χώρα από τη χρεοκοπία.

Ο,τι ακολούθησε απέδειξε ότι το χρέος και τα ελλείμματα ήταν ο φερετζές, για να περάσουν τα μέτρα που χτυπάνε στην καρδιά τα δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων και διευκολύνουν την παραπέρα μονοπώληση στρατηγικών τομέων της παραγωγής. Η κυβέρνηση ποτέ δεν έκρυψε ότι η ΕΕ και το ΔΝΤ ήταν και παραμένουν οι βασικοί της σύμμαχοι στον πόλεμο που κήρυξε για λογαριασμό της πλουτοκρατίας στους εργαζόμενους και το λαό. Το γεγονός, εξάλλου, ότι στο μηχανισμό δανειοδότησης, που σχηματίστηκε τελικά με τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ, συμμετέχει και το ΔΝΤ, δείχνει πως είναι στρατηγική επιλογή των ευρωενωσιακών μονοπωλίων να βάλουν στο παιχνίδι της αντιμετώπισης της κρίσης σε βάρος των λαών το διεθνή ιμπεριαλιστικό Οργανισμό.

Ο λαός θα χάσει πολύτιμο χρόνο από την οργάνωση της αντεπίθεσης, αν εγκλωβιστεί σε ψευτοδιλήμματα για το αν η βάρβαρη πολιτική που βιώνει στο πετσί του είναι επιβεβλημένη από το ΔΝΤ, αν η ΕΕ είναι «καλύτερη» από το Διεθνές Ταμείο, ή αν η κυβέρνηση είναι δέσμια των αποφάσεων της τρόικας. Κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου υπηρετούν ενιαία τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Γι' αυτό συμφωνούν απόλυτα στα μέτρα που προωθούνται σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, με μνημόνιο ή χωρίς, προκειμένου να γίνεται φτηνότερη η εργατική δύναμη και να ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Ο λαός δεν έχει άλλο δρόμο από το αντιτάξει στην πολιτική τους τη δική του στρατηγική. Πάλη για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και τις ανάγκες, πρέπει να είναι η απάντηση σε όσους προσπαθούν να πείσουν το λαό να υποταχθεί, ή να διαλέξει ιμπεριαλιστή.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Οι επιχειρήσεις του αθλητισμού...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ η κουβέντα περί «βίας στα γήπεδα», με ένα και μόνο, όμως, ερωτηματικό: Πώς θα υπάρξει καλύτερη αστυνόμευση και ...όχι μόνο από την αστυνομία.

Ακούμε για ηλεκτρονικά εισιτήρια και φακέλωμα όσων πηγαίνουν στο γήπεδο. Για ιδιωτικές αστυνομίες και μπράβους στην υπηρεσία των ΠΑΕ που θα τα φυλάνε. Για παρακολούθηση με κάμερες. Μόνο για μικροτσίπ στον εγκέφαλο δεν μας είπανε, αλλά ...κοντά είναι.

Προφανώς, πολύ θα τους βόλευε να γίνει ...οικεία εικόνα ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο με συνθήκες Αουσβιτς. Να θεωρείται φυσιολογική η κατάργηση κάθε ατομικού δικαιώματος σε όποιον επιλέξει να δει ποδοσφαιρικό αγώνα.

Σήμερα στα γήπεδα - σκέπτονται- αύριο στους δρόμους. Στη μία περίπτωση με πρόσχημα τους «χούλιγκανς», στην άλλη με πρόσχημα τους εγκληματίες. Η δουλειά τους να γίνεται...

Και, φυσικά, εντέχνως όλη η ουσία του πράγματος να μένει εκτός συζήτησης και εκτός προβληματισμού.

Το να αμφισβητείς τη λειτουργία τεράστιων επιχειρήσεων στο χώρο του αθλητισμού είναι αναχρονισμός.

Αν μιλήσεις πάλι για τα τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα που παίζονται και τους εφοπλιστές, βιομήχανους, καναλάρχες που εμπλέκονται στο «κόλπο» της χειραγώγησης συνειδήσεων μέσω του ποδοσφαίρου, τότε θίγεις τα ...ιερά και τα όσια.

Ετσι φτάσαμε αυτοί που δεν μπορούν να διανοηθούν αθλητισμό χωρίς επιχειρήσεις, άθληση χωρίς κέρδος, και αθλητές χωρίς σπόνσορες παντός είδους να υπόσχονται ...εξυγίανση.

Αλλά τι να συζητάμε. Είναι οι ίδιοι που υπόσχονται ιδιωτικοποιήσεις και συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα χωρίς μίζες ή εξεταστικές επιτροπές που «θα ρίξουν άπλετο φως» και «θα αποδώσουν ευθύνες»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το πραγματικό δίλημμα

Γρηγοριάδης Κώστας

Αν κάτι επιβεβαιώνουν οι δηλώσεις του Στρος Καν πως ο Γ. Παπανδρέου επιζητούσε από την πρώτη στιγμή την παρέμβαση του ΔΝΤ δεν είναι βέβαια ότι ο πρωθυπουργός είναι αναξιόπιστος, όπως έσπευσαν να αποφανθούν η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ότι ευθύς εξαρχής αυτό που απασχολούσε την κυβέρνηση ήταν πώς θα περάσει τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που δεν μπόρεσαν να περάσουν τις προηγούμενες δεκαετίες οι κυβερνήσεις της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτός ακριβώς είναι ο πραγματικός λόγος που την έκανε να ζητήσει βοήθεια από το ΔΝΤ, που είναι γνωστό για την εμπειρία του και την αποτελεσματικότητά του να επιβάλει τέτοια μέτρα. Αποδεικνύεται επίσης για άλλη μια φορά ότι το έλλειμμα και το χρέος ήταν πρόσχημα και ο πραγματικός στόχος ήταν η κατεδάφιση των λαϊκών κατακτήσεων, το τσάκισμα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Πρόσχημα ήταν και είναι η χρεοκοπία της χώρας. Ο πραγματικός στόχος της ήταν να βάλει ένα πιστόλι στον κρόταφο του λαού ώστε να τον εξαναγκάσει να αποδεχθεί τα πρωτοφανή σε βαρβαρότητα αντιλαϊκά μέτρα. Αυτόν ακριβώς το ρόλο έπαιξε και συνεχίζει να παίζει το μνημόνιο, του μηχανισμού δηλαδή που χρεοκοπεί το λαό για χάρη της σωτηρίας της πλουτοκρατίας και της κερδοφορίας των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων. Οι δηλώσεις του επικεφαλής του ΔΝΤ δηλαδή επαναφέρουν με επιτακτικό τρόπο το πραγματικό δίλημμα: 'Η ο λαός θα απαλλαγεί από την εξουσία του κεφαλαίου ή θα υποταχθεί πιο πολύ στο ζυγό της.

Συναίνεση σε προωθημένες ανατροπές

Το «Ζάππειο 2», δηλαδή το επικαιροποιημένο σχέδιο για την έξοδο από την κρίση, που προετοιμάζει να ανακοινώσει μετά τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 25 του Μάρτη ο Α. Σαμαράς, θα είναι το ίδιο με το «Ζάππειο 1». Δηλαδή μια στρατηγική εξόδου από την κρίση προς όφελος της πλουτοκρατίας, εμπλουτισμένη με διαρθρωτικές αλλαγές, που στη συνέχεια θα υιοθετήσουν η κυβέρνηση και η τρόικα. Η πρόταση που παρουσίασε πέρυσι τον Ιούλη στο Ζάππειο ο Α. Σαμαράς, με τον προσχηματικό τίτλο «Στρατηγική ελπίδας για την έξοδο από την κρίση», δεν ήταν παρά «ένα μνημόνιο με ανάπτυξη». Αποδεχόταν δηλαδή ως δεδομένα και αναγκαία τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα του μνημονίου και τις αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές, που στη συνέχεια τις υπερψήφισε όλες, αλλά επιχειρούσε φυγή προς τα μπρος, προτείνοντας μια δέσμη φιλομονοπωλιακών μέτρων στο όνομα της ανάκαμψης και της ανάπτυξης. Μέτρα όπως η μείωση των φορολογικών συντελεστών στα επιχειρηματικά κέρδη, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου... Ολα αυτά λίγους μήνες μετά είχαν ενσωματωθεί στα «επικαιροποιημένα» μνημόνια κυβέρνησης και τρόικας. Το ίδιο ακριβώς θα γίνει και τώρα. Η ηγεσία της ΝΔ περιμένει τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής για να προτείνει τις προτάσεις που τυχόν δεν περιληφθούν ή που είναι γενικόλογες. Ηδη έχει ταχθεί εδώ και καιρό υπέρ των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και της δημιουργίας δημοσιονομικών πλεονασμάτων, υπέρ του «Συμφώνου της ανταγωνιστικότητας»... Με λίγα λόγια, η ηγεσία της ΝΔ θα συνεχίσει να ανοίγει δρόμους και να καλλιεργεί τη συναίνεση σε προωθημένες αντιλαϊκές ανατροπές.

«Φιλίες» για τα κέρδη του κεφαλαίου

Το Ελλάδα - Ισραήλ έχει γίνει τελευταία κάτι σαν τη διαδρομή... Παγκράτι - Κολιάτσου για τους Ελληνες υπουργούς.

Τις προάλλες είχε πάει εκεί ο υπουργός Πολιτισμού - Τουρισμού, Π. Γερουλάνος, για να πουλήσει κρουαζιέρες και να προωθήσει τον ελληνικό... πολιτισμό, με το αζημίωτο πάντα.

Την Κυριακή που μας πέρασε πήγε ο υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γ. Μανιάτης, για να «συσφίξει» τις ενεργειακές σχέσεις των δύο χωρών. Ακολούθως θα μεταβεί στη Σαουδική Αραβία για συμμετοχή σε ενεργειακό συνέδριο.

Μακάρι οι επισκέψεις αυτές να είχαν αγαθά κίνητρα, την προώθηση της φιλίας των λαών και την έναρξη αμοιβαία επωφελών οικονομικών σχέσεων.

Αλλά σε μια ευρύτερη περιοχή που φλέγεται από τις εξεγέρσεις των φτωχών και την έξαρση της αδικίας, το ζητούμενο δεν είναι το συμφέρον των λαών, αλλά των επιχειρηματιών. Γιατί πίσω από κάθε προσέγγιση, είτε αυτή ευτυχήσει, είτε όχι, βρίσκονται κάθε φορά πολύ συγκεκριμένα «πορτοφόλια» και συμφέροντα.

Τρέχουμε για τον «πολιτισμοτουρισμό», που δεν έχει καμία σχέση με το δικαίωμα του εργαζόμενου να ξεκουραστεί και να μάθει.

Τρέχουμε και για την «περιβαλλοντοενέργεια», όχι για να καλυφθούν οι ανάγκες του κόσμου, έτσι όπως μπορεί να γίνει με την πρόοδο της επιστήμης και τις ανάγκες των καιρών για «καθαρή», φτηνή ενέργεια. Αλλά για να γιγαντωθούν οι ντόπιοι ηλεκτροπαραγωγοί και έμποροι και για να ικανοποιηθούν τα ξένα μεγαθήρια, σε βάρος του λαού.

Στην απεργία με το ΠΑΜΕ

Αύριο όλοι στην απεργία! Ολοι με το ΠΑΜΕ, στις απεργιακές συγκεντρώσεις σε 71 πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Ολοι με τα πανό και τα λάβαρα των ταξικών Συνδικάτων και των Ομοσπονδιών. Μπροστάρηδες στον αγώνα, στην οργάνωση και την αντεπίθεση της τάξης μας, ενάντια στη συνδυασμένη αντιλαϊκή και αντεργατική επίθεση κυβέρνησης, πλουτοκρατίας, τρόικας και των συμμάχων τους. Η απεργιακή αυτή κινητοποίηση μπορεί να τους ταρακουνήσει, μπορεί να δείξει τη δύναμη της εργατικής τάξης, ότι δεν ανέχεται, δε νομιμοποιεί τη βάρβαρη πολιτική. Με τη συμβολή του κάθε εργάτη και της κάθε εργάτριας, μπορεί αυτή η απεργία να μετατραπεί σε ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός, στην κατεύθυνση κλιμάκωσης του αγώνα. Κάθε εργάτης και εργάτρια έχουν χρέος να πάρουν την ευθύνη στα χέρια τους, να οργανώσουν τον αγώνα τους, για τους ίδιους και τα παιδιά τους.

Κάθε τόπος δουλειάς και εκπαίδευσης, κάθε εργοστάσιο και γιαπί, κάθε καράβι και γραφείο, κάθε συνοικία και γειτονιά, μπορεί να γίνει κάστρο αγώνα και αντίστασης. Να σημάνει συναγερμός: Κανείς στη δουλειά! Τίποτα να μη δουλέψει! Καμιά μηχανή να μην πάρει μπρος! Να εκφραστεί στην πράξη απειθαρχία και ανυπακοή ενάντια στη λαίλαπα που έχουν εξαπολύσει. Με ενιαίο αγώνα παντού, οργάνωση και αλληλεγγύη, οι εργαζόμενοι μπορούν να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατία, τη βαρβαρότητα, την επιχείρηση αφαίμαξης του λαού. Κάθε εργάτης και εργάτρια να κάνουν σημαία του αγώνα τους πως δε θα δεχθούν να πληρώσουν αυτοί την κρίση, τα ελλείμματα και το χρέος για το οποίο δε φέρουν καμιά ευθύνη. Να πληρώσει η πλουτοκρατία, να πληρώσουν αυτοί που το δημιούργησαν.

Η αυριανή απεργία να δώσει απάντηση όχι μόνο στα μέτρα που έχουν ήδη πάρει, αλλά και σε όσα έρχονται αύριο: Δεν είναι μόνον η επίθεση στις συλλογικές συμβάσεις, είναι και η επίθεση σε Υγεία και Παιδεία. Είναι η απόπειρα γενικευμένης εφαρμογής του νόμου για τις επιχειρησιακές συμβάσεις με δραστική μείωση μισθών και εργασιακές σχέσεις - λάστιχο παντού, οι νέες αντασφαλιστικές ανατροπές, η εκποίηση δημόσιας περιουσίας, η εφαρμογή του «ενιαίου μισθολογίου» στο δημόσιο τομέα που τσεκουρώνει τους μισθούς, το νέο φορονομοσχέδιο που χτυπά τους ΕΒΕ κ.λπ. Αυτή η επίθεση αφορά το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων. Αφορά τους εργατοϋπάλληλους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Τους επαγγελματοβιοτέχνες και φτωχούς αγρότες, τη νεολαία και τις γυναίκες. Ολοι πρέπει να μπουν στη μάχη της απεργίας, διαμορφώνοντας το δικό τους μέτωπο απέναντι στο μέτωπο που έχουν υψώσουν τα μονοπώλια.

Σε αυτήν τη μάχη, μαζί με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ και το ΜΑΣ, ο λαός μπορεί να βγει στο προσκήνιο. Είναι ο μοχλός στήριξης της πολιτικής που υπηρετεί τα δικά του συμφέροντα, το δίκιο του. ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και δυνάμεις του ευρωμονόδρομου σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, στα συνδικάτα, ενισχύουν την πολιτική των μονοπωλίων, του κεφαλαίου. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο! Για να υπάρξει νικηφόρα αντεπίθεση από την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας, απαιτείται ισχυρή οργάνωση, ενιαίο μέτωπο απέναντι στα μονοπώλια, στις κυβερνήσεις τους και τους συμμάχους τους. Αυτόν τον αγώνα πρέπει να ενισχύσει κάθε συνεπής εργάτης και εργάτρια. Αυτός είναι και ο αγώνας του ΠΑΜΕ.