Μόνιμος υποστηρικτής της κυρίαρχης πολιτικής και αθεράπευτος πολέμιος του οργανωμένου ριζοσπαστικού λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ, ο Λεωνίδας Κύρκος επιβεβαιώνει τον διαχρονικό υπονομευτικό ρόλο του χώρου της λεγόμενης «ανανεωτικής αριστεράς». Μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής», ξεκαθαρίζει ότι «ποτέ δεν είδα με συμπάθεια τα κινήματα ανυπακοής και απειθαρχίας, ιδίως όταν διαμορφώνονται από εντελώς ετερόκλητες δυνάμεις, αλλά και από τους λεγόμενους αγανακτισμένους πολίτες (...) Για την ιστορία να σας θυμίσω πάντως ότι και ο Μουσολίνι ήταν θιασώτης των απολίτικων και λαϊκίστικων κινημάτων ανυπακοής και απειθαρχίας». Δε χρειαζόταν βέβαια η ομολογία Κύρκου και οι άθλιοι συνειρμοί που προσπαθεί να δημιουργήσει για να συκοφαντήσει την οργανωμένη λαϊκή ανυπακοή, για να επιβεβαιωθεί η κατάπτυστη αποστολή που έχει αναλάβει από τα γεννοφάσκια της η λεγόμενη «ανανεωτική αριστερά». Από το 1968, ο χώρος αυτός έχει δώσει αμέτρητα παραδείγματα του ρόλου του σαν δεκανίκι της αστικής τάξης στη συκοφάντηση της λαϊκής πάλης, στη θωράκιση της αστικής εξουσίας. Τίποτε δεν έχει αλλάξει από τότε, αφού η στρατηγική του χώρου που εκπροσωπεί ο Κύρκος είναι δοσμένη και προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες. Οι παραδοχές του ωστόσο δίνουν μια καλή ευκαιρία για να βγάλει ο λαός συμπεράσματα τόσο για τον ΣΥΝ, προβεβλημένο στέλεχος του οποίου υπήρξε για χρόνια ο Κύρκος, όσο και για το συνονθύλευμα που λέγεται ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, και το επικίνδυνο για το λαό περιεχόμενο της «ενότητας» που ευαγγελίζεται ο χώρος των οπορτουνιστών.
Τα 4 και τα ... 430
Αναγνώστης επικοινώνησε με τον «Ρ» για να μας ενημερώσει ότι διαπίστωσε πως τα επιτόκια που δίνουν οι τράπεζες για καταθέσεις 3.000 ευρώ το χρόνο είναι σχεδόν μηδενικά. Γνωστή ιστορία, του απαντήσαμε, συνδέεται με την πάγια πολιτική των τραπεζών να λεηλατούν τις λαϊκές καταθέσεις για να κάνουν τις μεγάλες μπίζνες με τζάμπα κεφάλαια.
Την ίδια στιγμή, συνέχισε, αν κάποιος ζητήσει ένα καταναλωτικό δάνειο 3.000 ευρώ τότε ζητάνε ένα κάρο χαρτιά, ορίζουν επιτόκιο πάνω από 13%, χρεώνουν έξοδα για την έκδοση του δανείου, βάζουν επιβάρυνση για ασφάλιστρα και αν δεν πληρώσεις κάποια δόση, κινδυνεύεις με άλλου είδους μέτρα. Γνωστή ιστορία, του απαντήσαμε και πάλι, συνδέεται με την πάγια τακτική των τραπεζών να δίνουν πανάκριβα δάνεια στους εργαζόμενους, που βρίσκονται σε ανάγκη, ώστε να αυξάνουν έτσι ακόμα περισσότερο τα κέρδη τους.
Είτε είναι γνωστή η ιστορία, είτε όχι, είπε τότε εκείνος, η ουσία είναι ότι για μία κατάθεση 3.000 η τράπεζα σου δίνει τόκο 4 ευρώ, ενώ αν πάρεις ισόποσο δάνειο, τότε εσύ πληρώνεις στην τράπεζα 430 ευρώ.
Γνωστή η ιστορία, αλλά όταν αντιπαραβάλεις τα 430 ευρώ στα 4, τότε σίγουρα συνειδητοποιείς καλύτερα και αντιλαμβάνεσαι πιο ολοκληρωμένα το μέγεθος της ληστείας που γίνεται από αυτά τα ευαγή ιδρύματα, για τη σωτηρία των οποίων οι κυβερνώντες κλιμακώνουν τα μέτρα - οδοστρωτήρα κατά των λαϊκών στρωμάτων.
Κανείς δε χάνεται...
Οπως οι Π. Βουρλούμης, πρώην επικεφαλής του ΟΤΕ, και ο ομόλογός του της ΔΕΗ, Τ. Αθανασόπουλος.
Οι οποίοι συμμετέχουν πλέον στο ΔΣ της «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΑΕ», ως ανεξάρτητα μη εκτελεστικά μέλη.
Καθώς θα εκτιμήθηκαν, προφανώς, οι εξαιρετικές τους οργανωτικές ικανότητες και η δεδομένη εμπειρία τους από τον έλεγχο δύο κολοσσιαίων επιχειρήσεων της Ελλάδας.
Δεν αποκλείεται, δε, και κάποια συμπάθεια προς το πρόσωπό τους, παίζει κι αυτή το ρόλο της σε κάθε χώρα και στην Ελλάδα. Μια συμπάθεια που έρχεται από το παρελθόν.
Είναι και δύσκολοι οι καιροί. Κάποτε ο Τ. Αθανασόπουλος συμμετείχε στο ΔΣ της TOYOTA Ιαπωνίας, με τέτοια συμβολή ώστε να παρασημοφορηθεί με Αυτοκρατορικό Παράσημο, και μάλιστα αφού είχε αναλάβει τη ΔΕΗ!
Τώρα, ο ίδιος και ο συνάδελφός του τού ΟΤΕ επέλεξαν κάτι πιο ήπιο, για να βρίσκονται «μέσα στα πράγματα».
`Η επιλέχθηκαν «από τα πράγματα» (εκ των πραγμάτων που λέγαμε παλιότερα) για να είναι στα... «Μέσα».
Μια περίοδο έντονων ανακατατάξεων στα «Μέσα» και σκληρών αποφάσεων για όσους είναι... μέσα.
Λύση η ανατροπή
Ενα χρόνο μετά το μνημόνιο που συνυπέγραψε το ΠΑΣΟΚ με την ΕΕ και το ΔΝΤ, για να σώσει υποτίθεται τη χώρα, τα δεδομένα που έχουμε δεν αφήνουν περιθώρια για παρανοήσεις. Το σχέδιο πέτυχε σε σχέση με τη μείωση των μισθών και συντάξεων, τη μαζική συρρίκνωση κάθε είδους δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, τις αθρόες αντιδραστικές ανατροπές, σε όλο το φάσμα των εργασιακών, συνταξιοδοτικών και άλλων λαϊκών κατακτήσεων. Στον αντίποδα, όλοι οι οικονομικοί δείκτες, για εκείνους στο όνομα των οποίων δήθεν πάρθηκαν τα αντιλαϊκά μέτρα, δείχνουν χειροτέρευση.
Κάποιοι λένε ότι εξαιτίας αυτής της δυσμενούς εικόνας ανατροφοδοτούνται οι συζητήσεις για μια επικείμενη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους. Παραμύθια. Τα 300 δισ. χρέους στα οποία οδήγησε η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, μαζί με τα πρόσθετα προβλήματα που προκαλεί η οικονομική κρίση, δεν πρόκειται να πληρωθούν όσα μέτρα και αν πάρουν οι κυβερνώντες. Αυτό το γνωρίζουν καλύτερα οι τράπεζες - κάτοχοι τίτλων του ελληνικού δημοσίου, που επιδιώκουν να «χάσουν» όσο γίνεται λιγότερο. Γι' αυτό ενεπλάκησαν στην υπόθεση ΕΕ - ΔΝΤ. Για να ...αναβάλουν, όσο γίνεται περισσότερο χρονικά, τη στιγμή που δε θα υπάρχει δυνατότητα να καταβάλει το ελληνικό δημόσιο τα δεκάδες και εκατοντάδες δισεκατομμύρια που αξιώνουν οι τραπεζίτες και τα άλλα παράσιτα που θησαυρίζουν από τη διαχείριση του χρέους. Να επιμηκύνουν, δηλαδή, μαζί με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων και κατακτήσεων. Ετσι, χωρίς να το ομολογούν δημόσια, ακολουθούν πολιτική ελεγχόμενης πτώχευσης.
Το πώς θα ξεφουρνίσουν στο τέλος την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και τι μορφή θα πάρει αυτή, θα εξαρτηθεί από τη συγκεκριμένη στιγμή και από το πώς θα εκδηλωθούν τα αντιτιθέμενα συμφέροντα, οι διαφορές ανάμεσα στις διαφορετικές ομάδες της οικονομικής ολιγαρχίας. Αν θα είναι μια συνολική επαναδιαπραγμάτευση, κάποια επιμήκυνση, αν θα είναι «κούρεμα» ενός ποσοστού του χρέους, ή αν θα τα συνδυάζει όλα μαζί, είναι κάτι που σήμερα δεν μπορεί να απαντηθεί με απόλυτη ακρίβεια. Είναι όμως απόλυτα σαφές ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ακολουθεί μια πορεία στα πλαίσια της οποίας όλο και μεγαλύτερο μέρος από τον παραγόμενο πλούτο το καταθέτει στα ταμεία ξένων και ντόπιων τραπεζών, που έχουν στην κατοχή τους ελληνικά ομόλογα.
Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού αναπόφευκτα οδηγεί σε μαζική καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων, πρώτα και κύρια της εργατικής δύναμης. Η κρίση της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων μπορεί να ξεπεραστεί μόνο αν, μαζί με τη μαζική ανεργία και τη μεγάλη μείωση των μισθών και ημερομισθίων, κλείσουν εκατοντάδες παραγωγικές μονάδες, κατεβάσουν τα ρολά χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, απαξιωθούν τα κεφάλαια που έχουν στην κατοχή τους οι τραπεζίτες.
Στη συνείδηση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων η βίαιη επίθεση στο λαϊκό εισόδημα και η μαζική καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων δεν μπορεί να νομιμοποιηθούν ως μέθοδος ξεπεράσματος της κρίσης γιατί είναι διέξοδος σε όφελος των καπιταλιστών. Η διέξοδος και οι λύσεις προοπτικής για το λαό μπορεί και πρέπει να αναζητηθούν προς άλλες κατευθύνσεις. Κόντρα στα επιχειρηματικά συμφέροντα και τις καταστροφές που προκαλεί η κερδοφορία τους. Κόντρα στις οικονομικές κρίσεις, στα ελλείμματα και τα χρέη, που γεννά η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου. Στην κατεύθυνση της εξασφάλισης των όρων και προϋποθέσεων για την ανατροπή του ίδιου του συστήματος.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Γεννητούρια!
Αλλος ένας μπόμπιρας προστέθηκε στην οικογένεια του «Ρ». Η Αντιγόνη, κόρη της συντρόφισσας Αννέτας Ντιντίφα, διορθώτριας του «Ριζοσπάστη», απέκτησε την Κυριακή το βράδυ στη Σάμο ένα υγιέστατο αγοράκι. Στους ευτυχισμένους γονείς, γιαγιάδες και παππούδες ευχόμαστε ολόψυχα να τους ζήσει.
Για την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ...ΠΟΛΥΣΚΕΦΤΕΙ η Κομισιόν ενέκρινε το σχέδιο της κυβέρνησης για έξτρα παροχή εγγυήσεων της τάξης των 30 δισεκατομμυρίων ευρώ στις ελληνικές τράπεζες.
Βλέπετε, όταν πρόκειται να επιχορηγηθεί το κεφάλαιο, όλα γίνονται ταχύτατα, με συμφωνίες σε χρόνο ρεκόρ και φυσικά χωρίς ιδιαίτερους ελέγχους και αριθμητικά τερτίπια.
Αυτά την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση με το κλιμάκιο της τρόικας ήδη διαπραγματεύεται πώς θα κάνει περισσότερες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και σε οτιδήποτε αφορά το λαό.
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ φυσικά αδυνατεί να ασχοληθεί με αυτά τα ...λογιστικά. Συζητά την κατάσταση σε θεωρητικό επίπεδο με τον Τζορτζ Σόρος, καθότι θέλει να βρει ...καινούριες ιδέες.
Είναι σαφές φυσικά - και μόνο από το ποιον ζητάει συμβουλές - το πού σκέπτεται να το πάει το πράγμα. Κάτι σαν το «δείξε μου τον φίλο σου...»
Α, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ, με τις νέες ρυθμίσεις που προωθεί το υπουργείο Οικονομικών μια εμπορική εταιρεία θα μπορεί να στηθεί - λένε - σε μία μόλις ώρα! Αυτό θα πει ταχύτητα...
Τώρα, δηλαδή, όλοι μπορούμε πολύ γρήγορα να γίνουμε έμποροι. Το πρωί το αποφασίζουμε, το μεσημέρι είμαστε.
Μια λεπτομέρεια μόνο ξέχασε το υπουργείο: Τι να πουλήσουμε και σε ποιον; Είναι και αυτό απαραίτητο να ρυθμιστεί σε περίπτωση που τους διέφυγε.
Πάντως, πριν ρυθμίσει το θέμα του ανοίγματος επιχειρήσεων, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τακτοποίησε θαυμάσια και το θέμα του ...κλεισίματος.
Γι' αυτό και τα «λουκέτα» των μικρομεσαίων «πέφτουν» το ένα μετά το άλλο την ώρα που οι πολυεθνικές σε κάθε χώρο βλέπουν τα κέρδη τους να πολλαπλασιάζονται. Αλλωστε αυτές εξυπηρετεί και η όλη ιστορία της απλούστευσης των διαδικασιών.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Καμία εμπιστοσύνη
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Αρση αδικιών» βαφτίζει η κυβέρνηση τη νέα άγρια σφαγή στους μισθούς στο Δημόσιο, επιχειρώντας να αποκοιμίσει τους δημοσίους υπαλλήλους, να τους διαιρέσει μεταξύ τους και τελικά να τους βουλιάξει σε νέα επίπεδα εξαθλίωσης. «Στο ενιαίο μισθολόγιο θα αρθούν οι αδικίες που υπάρχουν στο σημερινό μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων. Αν θα γίνει άμεσα, ή σε μια μεταβατική περίοδο θα τα δούμε, αλλά είναι προφανές ότι αυτές οι αδικίες θα αρθούν», δήλωσε χτες (στην ΕΡΑ) ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, βασική έγνοια του οποίου, ως γνωστόν, είναι πώς θα πλασάρει τα νέα σαρωτικά μέτρα χρησιμοποιώντας ως βαρύ πυροβολικό τα τερατώδη ψέματα. Το κακό για τον υπουργό και γενικότερα για την κυβέρνηση είναι ότι τους έχουν πάρει χαμπάρι και κανείς δε δίνει την παραμικρή σημασία στις διαβεβαιώσεις ή τα λεγόμενά τους. Ως μέτρα «αποκατάστασης της δικαιοσύνης» και «περιορισμού της σπατάλης» είχαν παρουσιάσει και τα βάρβαρα μέτρα που πήραν το 2010 σε βάρος των εργαζομένων, πετσοκόβοντας άγρια τους μισθούς και τις συντάξεις, απολύοντας συμβασιούχους κ.ο.κ. Τα νέα μέτρα θα είναι ακόμα πιο βάρβαρα και περιγράφονται σαφέστατα στο λεγόμενο μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής, όπου μόνο από τη μείωση του «μισθολογικού κόστους» στο Δημόσιο προβλέπεται να «εξοικονομήσουν» πάνω από 4,6 δισ. την τριετία 2012-2014, ποσό που θα αυξηθεί σημαντικά λόγω «νέας τρύπας» στον προϋπολογισμό του 2010. Το ενιαίο μισθολόγιο είναι ένα εργαλείο για να πετύχουν αυτόν το στόχο. Δεν υπάρχουν περιθώρια για ψευδαισθήσεις και βέβαια καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου.
Συνένοχοι στην εγκληματική πολιτική
Πρόταση της ΝΔ για έλεγχο του «πόθεν έσχες» όλων όσοι διετέλεσαν υπουργοί και υφυπουργοί από το 1974 μέχρι σήμερα, άρθρο του Ν. Παπανδρέου (αδελφού του πρωθυπουργού) σε οικονομικό περιοδικό, ΠΑΣΟΚική προπαγάνδα από το ΑΠΕ, απάντηση στις δηλώσεις του αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης, δήλωση για την κατάσταση στην Κερατέα... Αυτά ήταν τα θέματα που έθεσε στη χτεσινή ενημέρωση των δημοσιογράφων ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ. Τυχαίο; Οχι δα! Είναι ολοφάνερο ότι η ηγεσία της ΝΔ επιστρατεύει κάθε είδους πυροτεχνήματα και επικοινωνιακά τερτίπια ακριβώς για να μη μιλήσει για την «ταμπακιέρα», δηλαδή για τα νέα βάρβαρα μέτρα που θα ισοπεδώσουν εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα και θα βυθίσουν πιο βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση τα λαϊκά στρώματα. Η ΝΔ γνωρίζει μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια τα μέτρα αυτά. Το είπε ο Α. Σαμαράς σε κυριακάτικη συνέντευξή του: «Τα μέτρα είναι ήδη αποφασισμένα (από την κυβέρνηση) και υπογεγραμμένα (μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας)», είπε χαρακτηριστικά, αποφεύγοντας όμως να ψελλίσει την παραμικρή διαφωνία ή αντίρρηση ακόμα και για ορισμένα από αυτά. Κατέφυγε λοιπόν σε φραστικούς λεονταρισμούς ακριβώς για να μη φανεί ότι ταυτίζεται, διακηρύσσοντας ότι «δεν θα τους προσφέρουμε συνενοχή». Ελεος! Φτάνει πια με την υποκρισία και τη δημαγωγία. Εχει ψηφίσει πάνω από μισά νομοσχέδια που έχει φέρει η κυβέρνηση, πλειοδοτεί στις διαρθρωτικές αλλαγές και τις σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, ενθαρρύνει και πιέζει με κάθε τρόπο την κυβέρνηση να επιταχύνει τους ρυθμούς και όμως έχει το θράσος να λέει ότι δεν προσφέρει συνενοχή! Ας είναι σίγουροι ότι κανέναν δεν ξεγελάνε.
Νέα μέτρα - «παλιά» διλήμματα
«Μέτρα για ...όλους τον Απρίλιο» τιτλοφορεί το «Βήμα της Κυριακής» το ρεπορτάζ για το νέο πακέτο μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση μέσα στο μήνα, αντιστρέφοντας πλήρως την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι τα νέα μέτρα κάνουν κόλαση τη ζωή του λαού, ακριβώς για να προστατεύσουν την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό άλλωστε προκύπτει σαφέστατα από το ίδιο το ρεπορτάζ της εφημερίδας, που παραθέτει τους γνωστούς στόχους και στοιχεία του σχεδίου κυβέρνησης - τρόικας για τα νέα μέτρα ύψους 25 δισ. ευρώ, ταυτόχρονα με τα 50 δισ. από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Δηλαδή, μείωση του «μισθολογικού κόστους» στο Δημόσιο κατά 4,6 δισ. ευρώ, νέες περικοπές και αναδιαρθρώσεις στις πρώην ΔΕΚΟ ύψους 2,3-3,5 δισ., νέο πετσόκομμα στην Υγεία 2,3 δισ. ευρώ, άγριο τσεκούρι στα κοινωνικά επιδόματα που θα κυμανθεί από 2,5-4,5 δισ., περικοπές φοροαπαλλαγών που ανακούφιζαν κυρίως τα λαϊκά νοικοκυριά ύψους 4,6-9,2 δισ. κ.ο.κ. Οι αριθμοί απλά σηματοδοτούν την έκταση και το βάρος της πρωτοφανούς αντιλαϊκής λαίλαπας. Την ίδια στιγμή όμως η κυβέρνηση προχωρά σε νέο πακέτο στήριξης των τραπεζών και των μονοπωλιακών ομίλων ύψους 30 δισ. ευρώ, μειώνει δραστικά τους φορολογικούς συντελεστές για τα επιχειρηματικά κέρδη και μερίσματα, προσφέρει νέο «αναπτυξιακό» πακέτο στις επιχειρήσεις ύψους 9 δισ. ευρώ, χαρίζει βεβαιωθέντα χρέη ύψους 33 δισ. ευρώ σε μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου, επιδοτεί τις εργοδοτικές εισφορές κ.ο.κ. Τα νέα μέτρα, λοιπόν, ισοπεδώνουν το λαό και ενισχύουν την πλουτοκρατία. 'Η ο λαός θα ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική ή θα πτωχεύσει.
Δείχνουν την ανησυχία τους
Πληθαίνουν στον αστικό Τύπο οι αναλύσεις που καταλήγουν να χτυπούν καμπανάκι κινδύνου για τις αντοχές του αστικού πολιτικού συστήματος. Το βάθος της καπιταλιστικής κρίσης, η κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια και η δεδομένη για το κεφάλαιο ανάγκη να παίρνει διαρκώς μέτρα για το φτήνεμα της εργατικής δύναμης δείχνουν τα αδιέξοδα ενός συστήματος αντιδραστικού μέχρι το μεδούλι, η διαχείριση του οποίου γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη για τους αστούς. Με δεδομένα τα παραπάνω, η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό δεν μπορεί παρά να ανησυχούν για τις εξελίξεις. Να κάνουν παροχές δεν μπορούν, ούτε βέβαια να παραιτηθούν από μέτρα που έχουν σημασία ζωής και θανάτου για το κεφάλαιο σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης.
Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα. Η διαχείριση της κρίσης από τις παραδοσιακές αστικές πολιτικές δυνάμεις γίνεται ακόμα πιο δύσκολη από το γεγονός ότι στη χώρα μας υπάρχει το ΚΚΕ και το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, καταγράφονται θετικές διεργασίες στις λαϊκές συνειδήσεις και το βάθος της κρίσης είναι μεγάλο, σε συνδυασμό με τη θέση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα της ΕΕ και παγκόσμια. Σ' αυτό το έδαφος φύονται τα σενάρια για αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα, σε μια προσπάθεια να προχωρήσουν οι βάρβαρες ανατροπές που έχει ανάγκη η πλουτοκρατία. Αυτός ο στόχος, για να ευοδωθεί, προϋποθέτει την ενσωμάτωση του λαϊκού κινήματος, την αποδυνάμωση του ΚΚΕ, τον περιορισμό της επιρροής του στο λαό και στο εργατικό κίνημα.
Ωστόσο, δε δίνουν όλες οι μερίδες της πλουτοκρατίας την ίδια απάντηση στο ερώτημα που τους απασχολεί. Υπερασπιζόμενη η καθεμία τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα, άλλη ζυμώνει το σενάριο μιας κυβέρνησης συνεργασίας μεταξύ των αστικών κομμάτων ή των πυλώνων του δικομματισμού με τις παραφυάδες τους, άλλη μερίδα μιλάει για κυβέρνηση τεχνοκρατών και πάει λέγοντας. Κοινός τόπος όλων είναι ότι όποια κυβέρνηση κι αν κληθεί τελικά να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, δεν μπορεί παρά να προχωρήσει ταχύτατα τα αντιλαϊκά μέτρα που επιβάλλει η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων. Αυτό πρέπει να έχει στο νου του ο λαός όταν ακούει για σενάρια «συναίνεσης», «ομόνοιας» και «συνεργασίας» μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, που θα φτάνουν μέχρι το επίπεδο της κυβερνητικής εξουσίας.
Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τα σχέδια που απεργάζεται το αστικό πολιτικό σύστημα για να επιβιώσει και να θωρακιστεί. Θα βγουν διπλά χαμένοι αν τρομάξουν από την κυρίαρχη προπαγάνδα και εναποθέσουν τις ελπίδες τους στη μια ή την άλλη κυβέρνηση, που με το φερετζέ της «εθνικής συνεννόησης» θα τους προσφέρει μεταξωτό σκοινί για να κρεμαστούν. Η ελπίδα για το λαό μπορεί να γεννηθεί μόνο αν πάρει την υπόθεση στα δικά του χέρια. Η κρίση δείχνει τα ιστορικά όρια του καπιταλισμού. Ο αγώνας για να αποτραπούν τα χειρότερα, δεμένος με την πάλη για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και οικονομίας, με κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, είναι όρος αναγκαίος για να βγει μια και καλή ο λαός από το βούρκο της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, που αναπαράγει τη βαρβαρότητα είτε σε φάση κρίσης, είτε σε φάση ανάπτυξης.
Feeds
