Το παράδειγμα της Ιρλανδίας επικαλείται με ένταση τις τελευταίες μέρες η ηγεσία της ΝΔ προκειμένου να καταδείξει ότι η αναθεώρηση των όρων του μνημονίου είναι «όχι μόνο αναγκαία αλλά και εφικτή». Ακριβώς όμως το παράδειγμα της Ιρλανδίας καταδεικνύει ότι η αναθεώρηση των όρων του μνημονίου που επιζητά και πιέζει η ηγεσία της ΝΔ είναι στην κατεύθυνση της λήψης πιο «γενναίων» φιλομονοπωλιακών μέτρων στο όνομα της ανάπτυξης, όπως αυτά που έχουν ληφθεί εδώ και χρόνια στον άλλοτε «κελτικό τίγρη», τα οποία όμως το μόνο που κατάφεραν ήταν να εκτοξεύσουν τα κέρδη των πολυεθνικών και να επιταχύνουν την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, οδηγώντας σε πιο βαθιά εξαθλίωση τον ιρλανδικό λαό. Προκειμένου να καταστήσει ελκυστική μια αναθεώρηση του μνημονίου και να αποκρύψει το βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα της, η ηγεσία της ΝΔ προβάλλει επιλεκτικά δύο όρους που περιλαμβάνονται στο μνημόνιο που υπέγραψε η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Εντα Κένι με την τρόικα: Πρώτον ότι «κατάφερε να αυξήσει το ελάχιστο ωρομίσθιο στα επίπεδα της προ του μνημονίου εποχής» και δεύτερον «να μειώσει ισόποσα τις (εργοδοτικές) ασφαλιστικές εισφορές». Πρόκειται, βέβαια, για συνειδητή εξαπάτηση. Η αύξηση του ωρομισθίου κατά 1 ευρώ αφορά μόνο 60.000 εργαζόμενους, ενώ ταυτόχρονα οι εργοδοτικές εισφορές θα μειωθούν κατά 50%, θα καταργηθούν κυριακάτικες υπερωρίες, οδοιπορικά κ.ο.κ. Φυσικά, αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στο σύνολο των βάρβαρων μέτρων που περιλαμβάνονται στο «ιρλανδικό» μνημόνιο και μεταξύ άλλων περιλαμβάνει απολύσεις 25.000 εργαζομένων στο Δημόσιο μέσα σε μια τριετία, άγριες περικοπές κοινωνικών δαπανών ύψους 6 δισ. ευρώ, νέο πακέτο λιτότητας ύψους 3 δισ. ευρώ κ.ο.κ.
Πιρουέτες για τα σκάνδαλα
Μετά τις κοινοβουλευτικές επιτροπές, που κατέληξαν στο σύνηθες κουκούλωμα των πραγματικών πολιτικών αιτιών των σκανδάλων, η κυβέρνηση αναλώνεται τώρα σε χαρτοπόλεμο για να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι διώκει δήθεν την πολυεθνική για τις μίζες και συμβάλλει μ' αυτόν τον τρόπο στην αυτοκάθαρση του σάπιου συστήματος, που με την πολιτική της υπηρετεί. Σ' αυτό το πλαίσιο, ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδης απέστειλε έγγραφο στους επικεφαλής της «Ζήμενς», ενόψει της πολυδιαφημισμένης επιβολής διοικητικών κυρώσεων σε βάρος της, καλώντας τους να δώσουν εξηγήσεις στις Γενικές Γραμματείες Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για παραβάσεις που αποδίδονται στην πολυεθνική, με αποφάσεις της γερμανικής Δικαιοσύνης. Πρόκειται για κινήσεις εντυπωσιασμού και ελιγμούς που έχουν στο επίκεντρο τους θεσμούς του ίδιου αστικού κράτους που αναπαράγει και συγκαλύπτει τα σύμφυτα με τον καπιταλισμό σκάνδαλα. Ο λαός δεν πρέπει να πατήσει την μπανανόφλουδα της αστικής προπαγάνδας, που πάει να βγάλει λάδι τα κόμματα και τις πολυεθνικές, αναβαπτίζοντας στο παρασκήνιο τη συνεργασία του κράτους με τη «Ζήμενς», που είναι ξανά έτοιμη να κάνει μπίζνες με δημόσιο χρήμα. Αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης, που προσπαθεί με πυροτεχνήματα και πιρουέτες να κρύψει η - συνένοχη μαζί με τη ΝΔ για τα σκάνδαλα - κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Κοροϊδία για τα λαϊκά νοικοκυριά
Κλιμακώνει την πρόκληση η κυβέρνηση γύρω από την ανελέητη κερδοσκοπία και την αβάσταχτη ακρίβεια που γονατίζει τα λαϊκά νοικοκυριά που ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά κι αυτές τις μέρες, προκειμένου να τα βγάλουν πέρα στοιχειωδώς αξιοπρεπώς. Ετσι, την ώρα που τα λαϊκά εισοδήματα έχουν μειωθεί δραματικά και οι εργαζόμενοι βιώνουν το άγριο βάθεμα της αντιλαϊκής λαίλαπας που φέρνει η κυβερνητική πολιτική της ολόπλευρης στήριξης του κεφαλαίου και των μονοπωλίων, το υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας προκαλεί με «μέσους όρους» τιμών ειδών διατροφής, εξάγοντας το συμπέρασμα ότι «το πασχαλινό τραπέζι φέτος είναι φθηνότερο σε σχέση με πέρσι κατά... 4,43%»!!! Σώθηκαν οι εργαζόμενοι, γιατί το παρατηρητήριο του υπουργείου «βλέπει» το αγγούρι φθηνότερο κατά 30 λεπτά, τα λεμόνια κατά 5 λεπτά και την ντομάτα κατά 7 λεπτά το κιλό! «Ανάσταση» γιατί, λέει, στα σούπερ μάρκετ το κατσίκι πωλείται κατά μέσο όρο στα 9 ευρώ το κιλό έναντι 9,74 ευρώ πέρσι! Καθησυχάζει, μάλιστα, τους εργαζόμενους ότι «το υπουργείο επαγρυπνεί για τις τιμές των προϊόντων»! Και όλ' αυτά, όταν η ανεργία και η φτώχεια καλπάζουν, τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα στους συνταξιούχους και στους δημόσιους υπαλλήλους έχουν γίνει προνοιακά επιδόματα, ενώ οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα είναι στο ύψος αυτών του 2003. Παλιό, λοιπόν, το κόλπο της κυβέρνησης. Παλιό και αποτυχημένο...
Με αφορμή τη Φινλανδία
Για άλλη μια φορά τα αστικά ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας, με αφορμή τη μεγάλη άνοδο του εθνικιστικού κόμματος «Αληθινοί Φινλανδοί» (από 4% σε 19%) στις τελευταίες εκλογές σε αυτή τη σκανδιναβική χώρα, μιλούν για κίνδυνο της «Ακροδεξιάς». Το σκηνικό έχει επαναληφθεί πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν και σε άλλες χώρες, Γαλλία, Αυστρία, Ιταλία, Δανία και όλος αυτός ο κουρνιαχτός επιχειρεί να καλύψει με τη σκόνη του ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι και η ακροδεξιά, όπως εκφράζεται σε διάφορες χώρες, είναι «παιδί» του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, δημιούργημα του αστικού πολιτικού συστήματος που το χρησιμοποιεί ανάλογα προκειμένου να ξεπερνά τις δυσκολίες του στη χειραγώγηση λαϊκών δυνάμεων, χρησιμοποιώντας τη κατά το δοκούν. Και αυτά τα κόμματα εκφράζουν τη φιλομονοπωλιακή πολιτική με διαφορετικό προσωπείο. Ετσι τα ακροδεξιά κόμματα τύπου «Αληθινών Φινλανδών» ή Λεπέν στη Γαλλία ή Χάιντερ στην Αυστρία είναι μια άλλη όψη της πολιτικής των άλλων διαχειριστών του συστήματος, «δεξιών», «κεντροδεξιών», αλλά και των σοσιαλδημοκρατών και «κεντροαριστερών», που σιγοντάρονται και από τους λεγόμενους αριστερούς οπορτουνιστές και ανανεωτές που προσπαθούν να «εξανθρωπίσουν» τον καπιταλισμό.
Για παράδειγμα, το Γαλλικό ΚΚ και άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις μαζί με τη σοσιαλδημοκρατία ψήφισαν το 2002 τον «δεξιό» Σιράκ για να μην βγει ο «ακροδεξιός» Λεπέν, τον οποίο ενίσχυε η σοσιαλδημοκρατία επί Μιτεράν και στη συνέχεια βεβαίως. Ολα αυτά βεβαίως εξασφαλίζουν τη διαιώνιση της αστικής εξουσίας και τα συμφέροντα των μονοπωλίων και σέρνουν τους εργάτες, στο όνομα του κινδύνου της «ακροδεξιάς», να σηκώνουν τις σημαίες των αστών και να χάνουν από τα μάτια τους τον πραγματικό εχθρό τους, την αστική εξουσία, αυτή που με τη μια ή την άλλη διαχείριση συνθλίβει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους. Αυτά τα φαινόμενα πρέπει να τα εξετάζουμε επίσης σε συνάρτηση με το λαϊκό κίνημα, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, την οργανωμένη ταξική πάλη και την ύπαρξη οργανωμένης επαναστατικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης με στρατηγική ανατροπής του συστήματος.
Ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβίζεται σ' αυτά τα τερτίπια του αστικού πολιτικού συστήματος. Το συμπέρασμα που μπορεί να βγει αβίαστα και στην περίπτωση της Φινλανδίας και έχει σημασία για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα της ίδιας της χώρας, για κάθε χώρα και για την Ελλάδα, είναι η αναγκαιότητα της ενίσχυσης της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής γραμμής πάλης, που έχει προοπτική την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος και προϋποθέτει ενιαίο μέτωπο εργατών, φτωχών αγροτών και αυτοαπασχολουμένων. Αυτή η προοπτική ανοίγεται με θεμέλιο ένα ισχυρό επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης, ένα ισχυρό οργανωτικά, ιδεολογικά και πολιτικά Κομμουνιστικό Κόμμα με δεσμούς με τις λαϊκές μάζες, πρώτα και κύρια εκεί που παράγεται ο κοινωνικός πλούτος, στους τόπους δουλειάς. Αυτό το δρόμο χαράζει το ΚΚΕ για τη χώρα μας και καλεί τα λαϊκά στρώματα να κλείσουν τα αυτιά στις «Σειρήνες» της υποταγής και της μοιρολατρίας. Να μην «τσιμπάνε» στα «αντιδεξιά» μέτωπα και την κινδυνολογία, στην επιλογή διαχειριστή του καπιταλιστικού συστήματος. Τα καλεί να βάλουν πλώρη για τη δική τους εξουσία, να ανατρέψουν την εξουσία των μονοπωλίων ώστε να μπορούν να ικανοποιηθούν οι διευρυμένες σύγχρονες ανάγκες τους.
Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Φτιάχνουν κλίμα για τα χειρότερα...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ πιο πολλές οι φωνές τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από τη ΝΔ (αλλά και από άλλα κόμματα - «τσόντες» του ευρωμονόδρομου) περί του ότι πρέπει να «ειπωθεί η αλήθεια, στον ελληνικό λαό»!
Προσθέστε σε αυτούς και διάφορους ξεχασμένους παρόμοιων απόψεων που «ξεθάβονται» πολιτικά από τα Μέσα ενημέρωσης και έχουμε πλήρες το φαινόμενο των... φίλων της αλήθειας.
Να υποθέσουμε ότι λόγω Πάσχα έχουν περιπέσει σε κάποιου είδους υπαρξιακή ενδοσκόπηση, που είχε ως αποτέλεσμα να τους πιάσει... κρίση ειλικρίνειας;
Οπως και να έχει, πάντως, ο ελληνικός λαός δεν τους έχει ανάγκη. Αργήσανε.
Νομίζουν πώς δεν έχει καταλάβει (ή αν δεν έχει καταλάβει, διαισθάνεται) ο κόσμος πως μόνο προσωρινά δεν είναι τα μέτρα που παίρνονται;
Μπορεί κανείς να φανταστεί εργοδότη να «παίρνει πίσω» με πρωτοβουλία του τις μειώσεις μισθών που έχει κάνει; 'Η κάποιο νόμο κυβέρνησης σαν τη σημερινή που να... αυξάνει τις συντάξεις και να μειώνει τα όρια συνταξιοδότησης;
Η μόνη «αλήθεια» όλων αυτών των «ειλικρινέστατων» κυρίων (την οποία φυσικά δεν λένε) είναι πως θέλουν να προετοιμάσουν το έδαφος προκειμένου να δεχθούμε ως «αναπόφευκτο» και «αναγκαίο» το να πληρώνουμε εσαεί τα «σπασμένα» της κρίσης.
Οπως έλεγε ένας από αυτούς σε τηλεοπτική εκπομπή (δεν έχει σημασία ποιος) οφείλουμε να καταλάβουμε πως «δεν μπορούμε να έχουμε όσα είχαμε»!
Αναφερόταν -εξυπακούεται- στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Γιατί οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές πρέπει να έχουν όσα είχαν κι ακόμη περισσότερα...
Φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Τέτοιες λύσεις προφανώς προετοιμάζουν. «Υπερκομματικές», «πολυκομματικές», «ευρύτερες» ή όποια λέξη τέλος πάντων διαλέξουν για το πολιτικό προσωπικό που θα υπηρετήσει το κεφάλαιο.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Δημόσια περιουσία και διλήμματα
Γρηγοριάδης Κώστας
Οταν ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διεύθυνσης του ΔΝΤ Α. Μπόρχες δήλωνε το περασμένο Σάββατο στην Ουάσιγκτον ότι το πρόγραμμα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισ. ευρώ που ανακοίνωσε την προηγούμενη η ελληνική κυβέρνηση «είναι από τα καλύτερα νέα των τελευταίων μηνών», ήξερε τι έλεγε και σίγουρα δεν υπερέβαλε. Αλλωστε, φρόντισε αμέσως να δώσει ορισμένες καίριας σημασίας διευκρινίσεις. «Οταν είχαμε διαπραγματευθεί το πρόγραμμα βοήθειας (σ.σ. εννοεί το μνημόνιο), εμείς δεν είχαμε κατά νου ένα τέτοιο σενάριο αποκρατικοποιήσεων», σημείωσε με άγρια ικανοποίηση ο Μπόρχες. Κυρίως όμως το ΔΝΤ βλέπει το πρόγραμμα αυτό ως την αρχή μιας άνευ προηγουμένου λεηλασίας και καταλήστευσης της δημόσιας περιουσίας. «Η Ελλάδα διαθέτει ιδιωτικοποιήσιμα αγαθά που αντιπροσωπεύουν πάνω από το 100% του ΑΕΠ της»(!), τόνισε με νόημα το στέλεχος του ΔΝΤ, προϊδεάζοντας για τις αρπακτικές διαθέσεις των ξένων και αλλοδαπών επιχειρηματικών ομίλων που αναζητούν νέα πεδία για την επέκταση της δράσης τους σε νέους τομείς και κλάδους, προκειμένου να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία τους. Το ίδιο μήνυμα έστειλε χτες το μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ Μπίνι Σμάγκι. «Ας είμαστε ξεκάθαροι, η Ελλάδα έχει λεφτά» δήλωσε στο «Ρόιτερς» ο κ. Σμάγκι, αναφερόμενος στη δημόσια περιουσία που μπορεί να αποκρατικοποιηθεί. Δε δίστασε μάλιστα να θέσει ωμά το δίλημμα. Οπως είπε, η Ελλάδα έχει δύο εναλλακτικές: 'Η την πώληση των περιουσιακών της στοιχείων ή την οικονομική της κατάρρευση, η οποία θα μπορούσε να υλοποιηθεί με τη μορφή της χρεοκοπίας ή της αναδιάρθρωσης. Το πραγματικό δίλημμα όμως για το λαό είναι άλλο. Η παράδοση της δημόσιας περιουσίας στα μονοπώλια ή κοινωνικοποίησή της με λαϊκή εξουσία.
«Προοδευτικές» δυνάμεις...
Το ότι τα αδιέξοδα στα δημόσια νοσοκομεία μεγαλώνουν και επιφυλάσσουν τραγικές συνέπειες για το λαό το παραδέχονται όλοι, ακόμα και η κυβέρνηση. Οσο εύκολο όμως είναι να καταγγέλλεις αυτά τα αδιέξοδα, τόσο δύσκολο είναι να αρθρώσεις την πραγματική λύση που δεν είναι άλλη από την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία, τη διασφάλιση αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν Υγείας για όλους και με ό,τι αυτό προϋποθέτει (προσλήψεις προσωπικού αποκλειστικής και πλήρους απασχόλησης στα νοσοκομεία, κρατικός φορέας παραγωγής, εισαγωγής, έρευνας και διακίνησης φαρμάκου κλπ.).
Αυτό επιβεβαιώνουν οι ανακοινώσεις με τις οποίες μια σειρά πολιτικές δυνάμεις ...«διαμαρτύρονται» για την κατάσταση στα νοσοκομεία. Ανάμεσά τους και όσες αυτο-αποκαλούνται ή εμφανίζονται ως «αριστερές» ή «προοδευτικές». Ετσι το τμήμα Υγείας - Πρόνοιας του ΣΥΝ επιλέγει να επισημάνει ότι «η μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης αρχίζει να δίνει τα τραγικά αποτελέσματά της» και συμβουλεύει την κυβέρνηση «αντί να ψάχνουν για υπονομευτές στους εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία» να «ψάξουν στη δογματική εμμονή τους στην αντίληψη της πάση θυσία περικοπής στις δημόσιες δαπάνες Υγείας». Ενώ η Δημοκρατική Αριστερά σημειώνει: «Η κυβέρνηση οφείλει να λάβει επειγόντως μέτρα για την εξομάλυνση της κατάστασης και την ομαλή λειτουργία των νοσοκομείων».
... και Υγεία
Δηλαδή, αν δεν υπήρχε το μνημόνιο, θεωρούν ότι θα προστατευόταν το δικαίωμα του λαού στην Υγεία; Είναι ποτέ δυνατόν όσο, στον κλάδο της Υγείας, δρουν και αναπτύσσονται μονοπώλια, να λειτουργήσουν τα δημόσια νοσοκομεία όπως απαιτούν οι λαϊκές ανάγκες; Και τότε τι θα έκαναν οι επιχειρηματίες του κλάδου; Θα ...χάζευαν την πελατεία τους που θα μειώνεται; Και ποια είναι τα μέτρα που τέτοιες δυνάμεις καλούν την κυβέρνηση να πάρει; Μήπως να προχωρήσει σε νέες ρυθμίσεις υπέρ των επιχειρηματιών - προμηθευτών, που κάθε τόσο και λιγάκι εκβιάζουν τα νοσοκομεία για να ξεζουμίζουν τον κρατικό κορβανά, δηλαδή το λαό; Γιατί δεν προτείνουν την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στον τομέα Υγείας; Μήπως γιατί είναι με τον καπιταλισμό; Η διακριτή γραμμή μεταξύ υπεράσπισης των συμφερόντων του λαού και αυτών των αντιπάλων του σήμερα γίνεται διακριτή όσο ποτέ. Δε γίνεται να στηρίζεις τα πρώτα, αν δε συγκρούεσαι με τα δεύτερα. Η επιλογή του ενός ή του άλλου στρατοπέδου είναι που καταγράφει τελικά και αν και πόσο μια πολιτική δύναμη είναι προοδευτική. Ολα τ' άλλα δεν είναι απλά φλυαρίες, αλλά εξαπάτηση του λαού.
Ασυγκράτητοι...
Την περασμένη Πέμπτη οι ηγεσίες της ΠΟΣΔΕΠ και της ΟΣΕΠ θυμήθηκαν να κάνουν ...κινητοποίηση για μια σειρά ζητήματα. Για την ακρίβεια δε διοργάνωσαν κινητοποίηση, αλλά μια συνέντευξη Τύπου, που, τελικά, ούτε αυτή έγινε και «αντικαταστάθηκε» από δηλώσεις προέδρων των Ομοσπονδιών. Οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας της ΠΟΣΔΕΠ και της ΟΣΕΠ συναντήθηκαν, τελικά, με τον υφυπουργό Παιδείας. Λίγες μέρες μετά αποφάσισαν να ενημερώσουν για τα αποτελέσματα της συνάντησης, μεταξύ των οποίων είναι και το παρακάτω: «Η διαβεβαίωση ότι στο νέο νομοσχέδιο που ετοιμάζεται για τα ΑΕΙ θα συμπεριληφθούν οι θέσεις που κατέθεσε η ΠΟΣΔΕΠ και η ΟΣΕΠ-ΤΕΙ»! Να υπενθυμίσουμε πως οι θέσεις της πλειοψηφίας της ΠΟΣΔΕΠ και της ΟΣΕΠ - ΤΕΙ βρίσκονται στον πυρήνα των αναδιαρθρώσεων που προωθεί η κυβέρνηση στην Ανώτατη Εκπαίδευση με το νέο νόμο - πλαίσιο. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως είναι «άξιοι» συνομιλητές της κυβέρνησης, αλλά ας συγκρατήσουν λίγο τον κυβερνητικό τους συνδικαλισμό, έτσι, για τα προσχήματα...
Κλιμάκωση μέχρι τη νίκη του λαού
Ξεκάθαρη δήλωση αποφασιστικότητας για ακόμα μεγαλύτερο, ακόμα πλατύτερο, ακόμα πιο αποτελεσματικό άνοιγμα του Κόμματος στους εργατοϋπαλλήλους και τα λαϊκά στρώματα, αποτελεί η μεγάλη σε όγκο, παλμό και μαχητικότητα συγκέντρωση που διοργάνωσε το ΚΚΕ προχτές στο Σύνταγμα. Η συγκέντρωση και η συνέντευξη Τύπου της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ την περασμένη βδομάδα, όπου παρουσιάστηκε αναλυτικά η πρόταση του Κόμματος για διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση προς όφελος του λαού, αποτελούν καθοριστικές παρεμβάσεις του Κόμματος και του λαϊκού παράγοντα στις πολιτικές εξελίξεις, μπροστά στην αναμενόμενη κλιμάκωση της ταξικής πάλης.
Η συγκέντρωση του ΚΚΕ αποτέλεσε, ταυτόχρονα, το εφαλτήριο μιας πανελλαδικής πολιτικής εξόρμησης του ΚΚΕ, με στόχο να ανοίξει πλατιά στο λαό η συζήτηση για τις αιτίες της οικονομικής κρίσης και να προβληθεί η πρόταση του ΚΚΕ για φιλολαϊκή διέξοδο. Αποτελεί κομβική στιγμή στην κλιμάκωση της πολιτικής δράσης του Κόμματος, που θέτει στο επίκεντρο της πολιτικής πάλης όχι μόνο την αντιμετώπιση των συνεπειών που έχει για το λαό το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά προπάντων το ζήτημα της εξουσίας, το οποίο αντικειμενικά θέτει η σαπίλα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, τα αδιέξοδα και οι αντιθέσεις του, που γίνονται πιο ορατά σε συνθήκες κρίσης. Οι υλικές προϋποθέσεις για το πέρασμα στο σοσιαλισμό έχουν παραωριμάσει. Η ίδια η κρίση και η καταστροφή του λαού δείχνουν πως ο καπιταλισμός είναι ξεπερασμένος. Ετσι η πάλη του ΚΚΕ επικεντρώνεται στην προετοιμασία της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, έχοντας ως οδηγό, την πείρα από την καταστροφή που τους οδηγεί η αστική πολιτική και οι καπιταλιστές, να την μπολιάσουν με την πολιτική διεξόδου σε όφελός τους που σημαίνει κατάργηση των καπιταλιστών και της ιδιοκτησίας τους. Ο λαός, λοιπόν, πρέπει να μετρήσει το μπόι του, να αντεπιτεθεί και να νικήσει κατά κράτος τους αστούς και την εξουσία τους.
Σε πείσμα της κυρίαρχης προπαγάνδας, που επιδιώκει να κλείσει το λαό «στο καβούκι του» και να επιβάλει με την ανοχή του νέες, βαριές θυσίες, το ΚΚΕ δεν κάνει ρούπι πίσω από την αταλάντευτη γραμμή υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων. Παραμένει στην πρωτοπορία για την οργάνωση της λαϊκής πάλης, για την απόκρουση των βάρβαρων μέτρων και το σάλπισμα της λαϊκής αντεπίθεσης, με στόχους ρήξης και ανατροπής, για να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές στην εξουσία και την οικονομία. Αυτή τη σταθερή θέση του ΚΚΕ επανέλαβαν οι κομμουνιστές και οι εργαζόμενοι που συμπαρατάχθηκαν μαζί τους στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα.
Με όπλο τις επεξεργασίες και τις θέσεις του ΚΚΕ, για τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες που μπορούν να αξιοποιηθούν προς όφελος του λαού, που αναδεικνύουν το ρεαλισμό και την αναγκαιότητα της λαϊκής οικονομίας οι Οργανώσεις του ΚΚΕ ρίχνονται το επόμενο διάστημα σχεδιασμένα και με όλες τους τις δυνάμεις στη μάχη της πανελλαδικής πολιτικής εξόρμησης, με συσκέψεις, συζητήσεις ώστε κάθε νέα εργατική, λαϊκή, νεανική συνείδηση να κερδίζεται σε κατεύθυνση ρήξης με την πολιτική των μονοπωλίων. Κάθε συνείδηση που αποσπάται από το δικομματισμό και τις δυνάμεις του στο συνδικαλιστικό κίνημα, αποτελεί παρακαταθήκη στη σύνθετη και απαιτητική μάχη για την ανατροπή των συσχετισμών σε όλα τα επίπεδα. Συμβάλλει στη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας, που θα οργανώσει με αποτελεσματικότητα την άμυνα και την αντεπίθεση του λαού, μέχρι την τελική νίκη.
Feeds
