Παπαγεωργίου Βασίλης

Το δεύτερο παράδειγμα που χρησιμοποιεί είναι αυτό του σοσιαλδημοκράτη καγκελάριου της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο οποίος το 2000 προώθησε ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων, την περιβόητη «Ατζέντα 2010», «που οδήγησε τη Γερμανία στην κορυφή της παγκόσμιας οικονομίας». Ο αρθρογράφος αναφέρει ότι ο Γερμανός πολιτικός, χωρίς να υπολογίσει πολιτικό κόστος, προχώρησε σε μεταρρυθμίσεις που θα απέδιδαν μετά από μια δεκαετία και σημειώνει με έμφαση: «Ο Σρέντερ από κοινού με τα συνδικάτα (τα οποία στη Γερμανία είναι σοβαροί οργανισμοί όχι νταραβεριτζήδες...) συμφώνησε την "Ατζέντα 2010" και την πέρασε στην Βουλή».

Πρόκειται για το γνωστό αποπροσανατολισμό, που αποδίδει τη σημερινή κρίση στην αποτελεσματικότητα και αποφασιστικότητα ή μη των πολιτικών. Τι κρύβει ο Πρετεντέρης; Οτι, και στη μια, και στην άλλη περίπτωση, κερδισμένο βγαίνει το κεφάλαιο και χαμένοι οι εργαζόμενοι. Οτι δεν υπάρχει ενιαία Ελλάδα, όπως δεν υπάρχει και ενιαία Γερμανία, αλλά ταξικά συμφέροντα και αυτά υπηρετούνται από τους πολιτικούς. Οσο για το παράδειγμα που εκθειάζει, περί της επιτυχημένης «Ατζέντας 2010», αυτή ήταν πράγματι επιτυχημένη για τους Γερμανούς κεφαλαιοκράτες, αλλά για τους εργαζόμενους σήμανε πάγωμα των αυξήσεων μισθών για πάνω από μια δεκαετία, επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, καθιέρωση του θεσμού των δανειζόμενων εργαζόμενων, χτύπημα των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων. Και όσο για τα συνδικάτα, δηλαδή τα συμβιβασμένα όργανα των κεφαλαιοκρατών, ας τα χαίρεται γιατί συνέβαλαν στο γκρέμισμα εργατικών κατακτήσεων. Οι εργάτες, όμως, οφείλουν να βγάζουν τα συμπεράσματά τους. Και κάτι άλλο: Να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που παρουσιάζεται ως «ευημερία» των Γερμανών, είναι πρωτίστως των καπιταλιστών και, βέβαια, σχετίζεται με τη θέση που έχει κάθε χώρα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Η τρομοκρατία και οι εκβιασμοί δεν είναι ο καλύτερος τρόπος, για να επιβληθούν τα μέτρα εξαθλίωσης και πτώχευσης του λαού, αποφάνθηκε η Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) διά του προέδρου της. Ο Β. Κορκίδης, με δήλωσή του, συνέστησε ούτε λίγο ούτε πολύ στην κυβέρνηση να βρει άλλο τρόπο να «νομιμοποιήσει» στη συνείδηση του λαού τη βάρβαρη επίθεση που ξετυλίγεται σε βάρος του. «Η κυβέρνηση επαναλαμβάνοντας τα ίδια τραγικά λάθη τακτικής επιχειρεί να δημιουργήσει ένα κλίμα φόβου στην ελληνική κοινωνία για να "περάσει" τα νέα μέτρα που απαιτεί η τρόικα. Ομως, αυτός είναι ο λιγότερο επιτυχής τρόπος για να νομιμοποιηθεί ένα πρόγραμμα σκληρών κοινωνικών και οικονομικών μέτρων. Ο κόσμος χρειάζεται να πειστεί ότι πράγματι υπάρχει βιώσιμη διευθέτηση του χρέους και χρησιμότητα στην εφαρμογή των μέτρων και όχι να αναγκαστεί να τα δεχθεί επειδή φοβάται και εκβιάζεται». Αυτό, λοιπόν, είναι το θέμα για τη διοίκηση της ΕΣΕΕ, θιασώτες της «αγοράς», των «εμπόρων» γενικώς και αορίστως, για τα παπαγαλάκια της παραπλανητικής «επαναδιαπραγμάτευσης των όρων» κ.λπ.: ότι εν ολίγοις η επίθεση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, το σάρωμα κοινωνικών κατακτήσεων, το βάθεμα της φτώχειας για τη διάσωση μιας μερίδας των καπιταλιστών είναι αναγκαία αλλά πάνε να τα περάσουν με... λάθος τρόπο! Οτι υπάρχει τρόπος να «πείσουν» το λαό ότι όλα αυτά είναι αναγκαία! Αυτό προσπαθεί να «συμβουλεύσει» την κυβέρνηση ο κύριος «συνδικαλιστής» των μεγαλεμπόρων σε βάρος των αυτοαπασχολουμένων που τους ξεκληρίζει ο ανταγωνισμός με τα μεγαθήρια και η κρίση. Οι αυτοαπασχολούμενοι έμποροι να εγκαταλείψουν τέτοιες ηγεσίες και να συνταχτούν με την ΠΑΣΕΒΕ και το εργατικό κίνημα στην ενιαία πάλη κατά των μονοπωλίων, της ΕΕ και των κομμάτων τους.

Πόσους ακριβώς εργαζόμενους έχει η γνωστή Στατιστική Υπηρεσία που η κυβέρνηση την μετέτρεψε σε Ελληνική Στατιστική Αρχή, δεν ξέρουμε. Γνωρίζουμε όμως ότι αποτελείται από μερικές εκατοντάδες άτομα, πολλά από τα οποία είναι έμπειρα και επιστημονικά καταρτισμένα.

Επειδή ακριβώς τα πράγματα είναι έτσι και επειδή οι κυβερνώντες υποτίθεται ότι κόπτονται για τα δημόσια οικονομικά, την ορθολογική διαχείριση του κρατικού χρήματος, και την αξιοποίηση των εργαζομένων στο Δημόσιο, αναρωτιόμαστε πώς και δεν υπήρξε ούτε ένας υπάλληλος της ΕΛΣΤΑΤ να του ανατεθεί να διεκπεραιώσει ζητήματα που έχουν σχέση με την «έρευνα κατασκευών», την «έρευνα υγείας» και την έρευνα «PRODCOM 2009»; Και ακόμα διερωτάται κανείς πώς είναι δυνατόν αυτό που η διοίκηση δεν μπόρεσε να το κάνει με τους εκατοντάδες υπαλλήλους της, το κατάφερε πληρώνοντας ειδική αμοιβή σε μία και μόνο «ιδιώτη συνεργάτη», στην οποία βεβαίως καταβλήθηκαν και τα σχετικά ποσά;

Μπορεί να φαίνεται δύσκολο να δοθεί πειστική απάντηση για τα διάφορα «μαγειρέματα» στοιχείων, όπως για παράδειγμα το πώς φούσκωσαν το έλλειμμα του 2009, ίσως να είναι ευκολότερο να πουν πώς τρεις δουλειές που δεν μπορούν να κάνουν οι εκατοντάδες υπάλληλοι της ΕΛΣΤΑΤ, την έφερε σε πέρας μία εξωτερική συνεργάτιδα...

Εδώ είμαστε για να διαψευστούμε, αλλά είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι σταδιακά ο ΟΤΕ θα μετατρέπεται καθημερινά σε κάτι που θα θυμίζει ολοένα και περισσότερο «γαλέρα», ενώ ούτε οι θέσεις εργασίας πρόκειται να διασφαλιστούν. Η επερχόμενη συγχώνευση της «Cosmote» επιφυλάσσει άσχημες εκπλήξεις, για όσους εργαζόμενους πιστεύουν ακόμη τα επαίσχυντα ψεύδη της συνδικαλιστικής τους πλειοψηφίας. Οταν σε ολόκληρο τον κλάδο των τηλεπικοινωνιών κυοφορούνται συγχωνεύσεις και οι θέσεις εργασίας, τα μισθολογικά και άλλα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων καταπατούνται με τον πιο βάναυσο τρόπο, ενώ χάνονται και θέσεις εργασίας, είναι τουλάχιστον φαιδρό να ισχυρίζεται κανείς ότι ο ΟΤΕ θα αποτελέσει τη «φωτεινή εξαίρεση» και σίγουρα αυταπάτη, καταστροφική, για όποιον το πιστέψει. Ποιος θα τις εξασφαλίσει σε συνθήκες κρίσης και έντασης της ανταγωνιστικότητας; Εξάλλου και μόνο το γεγονός ότι η ηγεσία της ΓΣΕΕ που προσέτρεξε να χαιρετίσει τη συμφωνία πριν αυτή καλά καλά οριστικοποιηθεί είναι ένα ασφαλές κριτήριο για να καταλάβει κανείς ποιες θα είναι οι άμεσες συνέπειές της. Για να μην αναφερθούμε στα αστικά ΜΜΕ που γι' αυτά έτσι οφείλει να είναι ο «ώριμος συνδικαλισμός»...

Γρηγοριάδης Κώστας

Αποδείχθηκε αυτό χτες με την ψηφοφορία για το χαράτσι στα ακίνητα μέσω της ΔΕΗ και θα αποδειχθεί πολλές φορές ακόμη. Οσο για τις «προειδοποιήσεις» διαφόρων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ότι «είναι η τελευταία φορά» που ψήφισαν, προφανώς μόνο για ψηφοθηρική κατανάλωση είναι.

Πάντως δε έχετε παράπονο, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας φρόντισε να ...εξαιρέσει από το μέτρο τα λόμπι των ξενοδοχείων, δηλαδή τους «κοινόχρηστους χώρους».

Προφανώς, οι μεγαλοξενοδόχοι αποφάσισαν ότι τους έρχεται μεγάλο το έξοδο και φυσικά εισακούστηκαν.

Σε αντίθεση φυσικά με τους ασθενείς, τους ανέργους, τους συνταξιούχους που οφείλουν να συμβάλουν χωρίς αποκλίσεις στην εθνική προσπάθεια...

ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΟ να τον πεις; Προκλητικό να τον αποκαλέσεις; Μάλλον ο οποιοσδήποτε χαρακτηρισμός είναι λίγος...

Για τον πρωθυπουργό φυσικά μιλάμε που δηλώνει ανερυθρίαστα πως ή τον υποστηρίζει ή όχι ο ελληνικός λαός ... «δεν είναι πρόβλημά μου»!

Μόνο που η πολιτική που ακολουθεί αυτός και η κυβέρνησή του είναι το δικό μας πρόβλημα κι θεωρεί λογικό να μας απαξιώνει έτσι σε όποιο βήμα βρεθεί στο εξωτερικό.

Οσο για το ανέκδοτο του είδους «εγώ θα σώσω την χώρα» μάλλον πρέπει να του υπενθυμίσουμε ότι ο ελληνικός λαός (που «δεν είναι πρόβλημά του») είναι ...η χώρα!

Εκτός αν μπούμε σε συζητήσεις του είδους «τι είναι η πατρίδα μας;»! Αφήστε που τόσο «τους κάμπους» όσο και τα «ψηλά βουνά» τα έχει ήδη ξεπουλήσει η κυβέρνηση και μάλιστα με ... «fast track»!

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Ποια άλλη επιλογή έχει ο πολίτης και η κοινωνία;», «ποια είναι η εναλλακτική; Μήπως η επαναδιαπραγμάτευση της ΝΔ;» είναι ορισμένα από τα δήθεν αμείλικτα ερωτήματα που με περίσσιο θράσος προβάλλουν, μεταξύ άλλων, τα κυβερνητικά στελέχη, επιχειρώντας να εμφανίσουν ως μονόδρομο την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική. Μπορεί πριν από κάμποσο καιρό τέτοια ψευτοδιλήμματα και εκβιασμοί να εγκλώβιζαν τμήμα των λαϊκών στρωμάτων. Τώρα όμως έχουν καταρρεύσει και αχρηστευθεί κάτω από το βάρος της εφιαλτικής πραγματικότητας. Αν κάτι έχει αποδειχθεί, πέρα από κάθε αμφισβήτηση, είναι ότι όσο ο λαός αποδέχεται τη λογική του παραπάνω μονόδρομου, τόσο εξοντώνονται οι κατακτήσεις και τα δικαιώματά του, τόσο καταστρέφεται η ζωή του και η ζωή των παιδιών του. Αποδείχθηκε επίσης ότι τα άγρια μέτρα, στο πλαίσιο του αστικού πολιτικού μονόδρομου, δεν έχουν τελειωμό και δεν είναι προσωρινά, όπως του έλεγαν. Πλέον συνειδητοποιεί ότι όσο ακολουθεί αυτό το μονόδρομο, δεν κινδυνεύει να χάσει πολλά, αλλά θα τα χάσει όλα. Δεν μπορεί λοιπόν ο μονόδρομος που υπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας να είναι μονόδρομος για το λαό. Από την άλλη, ευτυχώς, ναι υπάρχει εναλλακτική λύση που υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα και ανάγκες. Αρκεί να πιστέψει στη δύναμή του και να ορθώσει το ανάστημά του. Είναι η λαϊκή συμμαχία για την παρεμπόδιση των μέτρων, την άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, της αντεπίθεσης για λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από την ΕΕ, δείχνοντας εμπιστοσύνη και συμπλέοντας με το ΚΚΕ.

«Συνθήκες γενικευμένης αναταραχής και αναρχίας» διαβλέπει να διαμορφώνονται στο εσωτερικό της χώρας στο χτεσινό πρωτοσέλιδο σχόλιό της η «Καθημερινή», καλώντας «το σύνολο του (σ.σ. αστικού) πολιτικού συστήματος να τεθεί προ των ευθυνών του». Προτείνει μάλιστα η εφημερίδα να συγκληθεί πάλι το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών με τη συμμετοχή αυτή τη φορά των πρώην πρωθυπουργών, «οι οποίοι διαθέτουν τεράστια εμπειρία και μπορούν να συνεισφέρουν στη συζήτηση για το τι πρέπει να συμβεί άμεσα και δεν δεσμεύονται πλέον από τον εφιάλτη του πολιτικού κόστους». Τη σκυτάλη πήρε στη συνέχεια η Ντ. Μπακογιάννη, η οποία, εκφράζοντας τα ίδια κέντρα και συμφέροντα, έκανε λόγο για «ένα Συμβούλιο Δημοκρατίας», το οποίο, όπως είπε, «θα συμφωνήσει να υπάρξει μία κυβέρνηση με ευρεία κοινοβουλευτική υποστήριξη για τα επόμενα δύο χρόνια, που θα αναλάβει να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση». Είναι ολοφάνερο ότι επιδιώκουν να καλλιεργήσουν το ανάλογο κλίμα ώστε να περάσουν τα ασύλληπτης βαρβαρότητας νέα μέτρα χωρίς αντιστάσεις. Και προβάλλουν σενάρια σύμπραξης και σε κυβερνητικό επίπεδο όλου του αστικού πολιτικού κόσμου, επιδιώκοντας τη σύμπνοια και συστράτευση των αστικών κομμάτων ώστε να μεγιστοποιήσουν τη δύναμη πυρός της πλουτοκρατίας, προσδοκώντας ότι έτσι θα τσακίσουν την αντίσταση και τη λαϊκή πάλη. Ο λαός δεν πρέπει να παρασυρθεί. Τέτοια σύμπραξη είναι ακόμη πιο ισχυρός μοχλός για το τσάκισμά του. Το ζήτημα που σήμερα κρίνεται είναι ή θα σωθεί ο λαός ή τα μονοπώλια και ο καπιταλισμός. Σε αυτό το δίλημμα πρέπει να πάρει θέση.