«Σε αυτή τη μεταβατική περίοδο των 100 ημερών στηρίζουμε τα ψηφισμένα μέτρα για να μπορέσουμε να τα αλλάξουμε αργότερα»... «Αν δεν περάσει ο προϋπολογισμός (νέα μέτρα δεν θα υπάρξουν), πώς θα γίνουν συντομότερα εκλογές για να αρχίσουν να αλλάζουν όλα;»... «Δεν πρέπει να ξεμπλοκάρουμε τη νέα δανειακή σύμβαση και την 6η δόση, ώστε να γίνει το "κούρεμα" του χρέους, να γίνουν εκλογές και να μπορέσουμε στη συνέχεια να τα αλλάξουμε όλα;»... «Δεν "συγκυβερνούμε" με το ΠΑΣΟΚ. Ανοίγουμε το δρόμο για να φύγει ομαλά από την κυβέρνηση»... «Δεν στηρίζουμε καμία συγκυβέρνηση. Στηρίζουμε τη μετάβαση από το μνημόνιο σε μια νέα εποχή και μια νέα πολιτική»... «Δεν είμαστε η συνέχεια του μνημονίου. Τις συνέπειές του διαχειριζόμαστε, για να απεμπλακούμε κάποτε από την εξάρτηση των μνημονίων»... Οσο και αν φαίνεται απίστευτο, όμως τέτοιου «υψηλού» επιπέδου είναι τα επιχειρήματα που περιλαμβάνονται στο σημείωμα (non paper) που μοίρασε στους βουλευτές και τα γαλάζια στελέχη το επιτελείο της ΝΔ για να δικαιολογήσει τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ. Προφανώς, η ηγεσία της ΝΔ πιστεύει ότι «οι από κάτω» τρώνε κουτόχορτο και ότι μπορεί να τους ξεγελάσει με επιχειρήματα όπως τα παραπάνω. Το μόνο που καταφέρνει όμως είναι να αποκαλύπτει ότι η αντιμνημονιακή ρητορική για λόγους αντιπολίτευσης συγκάλυπτε την ταύτισή της με το ΠΑΣΟΚ και τώρα που οι μάσκες έπεσαν πλήρως, ζορίζεται γιατί φαίνεται καθαρά στα λαϊκά στρώματα αυτή η απόλυτη ταύτιση με την πολιτική που εφαρμόζουν κυβέρνηση και τρόικα. Τα λαϊκά στρώματα μπορούν πλέον να βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να εγκαταλείψουν αποφασιστικά ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Αρνηση «εθνικής σωτηρίας»
Σώθηκε η χώρα! Πάνω και κάτω απ' τα τραπέζια της «εθνικής σωτηρίας», μπροστά και πίσω απ' τις διεθνείς κάμερες της διαρκούς «αγωνίας» κρίθηκε, λένε, η τύχη «μας»! Είμαστε υποχρεωμένοι να ανακουφιστούμε, να πανηγυρίσουμε, κι ας ξέρουμε πως η κατρακύλα συνεχίζεται.
Ενας λαός ρημαγμένος έπρεπε να ήταν «καρφωμένος» σε μια ειδησεογραφία παραπλάνησης, παρακολουθώντας, μέρες τώρα, ένα σόου μ' «εκπροσώπους» του κεφαλαίου σε αγαστή σύμπνοια με τους αστούς δημοσιολόγους να πασχίζουν να πείσουν για το νέο καλύτερο δήμιο του λαού.
Σφίγγουν τον κόμπο της γραβάτας τους, αγωνιώντας για λύσεις που δε θα διαταράξουν την «κοινωνική συνοχή». Δεν τολμούν να χαρακτηρίσουν ψεύτικες τις εικόνες στους δρόμους και στις γειτονιές των πολλών, αλλά ψάχνουν ν' αγοράσουν δάκρυα, μήπως τα χρειαστούν για μια επόμενη τηλεοπτική εμφάνιση «κατανόησης»...
Δικαίωση, ψελλίζουν! Επιτέλους «όλοι» οι Ελληνες είναι ενωμένοι! Ποιοι; «Ολοι», επαναλαμβάνουν, και οι φωνές τους τρυπάνε ακόμα και την κοινή λογική, την πραγματικότητα που αντικρίζεις και ζεις, κι εσύ κι εγώ, κάθε μέρα.
Προκλητικά κι αναίσχυντα - πλήρως ευθυγραμμισμένα με τη διαχρονική σάπια ηθική του πολιτικού προσωπικού κάθε άρχουσας τάξης - ψάχνουν τρόπους να παρουσιάσουν τη ζωή μας ως εικονική πραγματικότητα. Η φυλακή των καθεστώτων τους (συγγνώμη, η φυλακή των «δημοκρατιών τους»), όμως, δε χωράει την ελεύθερη θάλασσα του αυριανού ανθρώπου, που φωλιάζει σήμερα στο ξαναμέτρημα των χαμένων ονείρων, σε ευρώ... Και κάτι τελευταίο: Οταν έρθει η ώρα της απαλλοτρίωσης δε θα πάρουμε τα όνειρά μας, μα τη ζωή μας ολόκληρη.
Το ξεκλήρισμα των αγελαδοτρόφων
Μαζικά ξεκληρίστηκαν την προηγούμενη δεκαετία οι αγελαδοτρόφοι. Από 12.400 που ήταν το 2000 έφτασαν να είναι το 2011 μόλις 4.275. Πρόκειται για δραματική μείωση που φτάνει το 65,5%! Φυσικά από τη μέση βγήκαν οι μικροί και μεσαίοι παραγωγοί και έμειναν οι μεγαλοπαραγωγοί. Η τιμή παραγωγού στο αγελαδινό γάλα παραμένει σε εξευτελιστικά επίπεδα. Ομως, αυτό σε τίποτα δε βοήθησε τη χώρα και κανένα όφελος δεν υπήρξε για τα λαϊκά στρώματα - καταναλωτές. Στους κερδισμένους είναι τα μονοπώλια, που αυξάνουν συνεχώς τα κέρδη τους σε βάρος των παραγωγών και των καταναλωτών, αφού πουλούν το γάλα πανάκριβα, σε τριπλάσια και τετραπλάσια τιμή από αυτή που αγοράζουν. Η πολιτική της ΕΕ, της ΚΑΠ και των ποσοστώσεων έχει οδηγήσει τη χώρα να είναι ελλειμματική σε αγελαδινό γάλα και οι ανάγκες καλύπτονται με μαζικές εισαγωγές. Η παραγωγή αγελαδινού γάλακτος ήταν τη γαλακτοκομική περίοδο 2010 - 2011 666.124 τόνοι, ενώ οι ανάγκες της χώρας ξεπερνούν τους 1.200.000 τόνους! Από τις μαζικές εισαγωγές κερδισμένα είναι πάλι τα μονοπώλια, ντόπια και ξένα. Η κατάσταση αυτή μπορεί να αντιστραφεί σε όφελος των μικρομεσαίων παραγωγών. Η χώρα μπορεί να αποκτήσει αυτάρκεια σε αγελαδινό γάλα, όπως και στα υπόλοιπα αγροτικά προϊόντα, και να αυξήσει και τις εξαγωγές. Μπορεί να παράγει φτηνά και υγιεινά προϊόντα σε όφελος του λαού. Αλλά όχι υπό συνθήκες καπιταλιστικής παραγωγής, ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων παραγωγών και πολιτικής ενίσχυσης των κερδών των μονοπωλίων. Ούτε φυσικά εντός της ΕΕ και σε καθεστώς μνημονίου. Αλλαγή θα υπάρξει μόνο όταν την εξουσία θα έχει πραγματικά ο λαός. Οταν θα οργανωθεί η οικονομία με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, όταν θα κοινωνικοποιηθούν τα μέσα παραγωγής και η γη και όταν θα δημιουργηθούν οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί, οι οποίοι θα λειτουργούν δίπλα στις καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις με κεντρικό σχεδιασμό. Τότε θα σταματήσουν η εκμετάλλευση, η φτώχεια, το ξεκλήρισμα και η ανεργία.
Να θεριέψει η λαϊκή παρέμβαση
Oσο προσπαθούν να οχυρωθούν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα πίσω από το νέο πολιτικό σκηνικό που στήνουν, τόσο ο εργαζόμενος λαός πρέπει να οργανώνεται, να τους δυσκολεύει, να αντεπιτεθεί. Οι «νέες κυβερνήσεις» και συνολικά η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος δεν έχει άλλο στόχο, παρά να αντιμετωπιστούν η κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, οι τριγμοί στο καπιταλιστικό οικοδόμημα από τους ανταγωνισμούς και κυρίως από την ταξική πάλη, να δυναμώσει η επίθεση στη ζωή των λαϊκών οικογενειών, να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων, και αυτό να γίνεται όσο το δυνατόν ανεμπόδιστα. Τώρα είναι, λοιπόν, η ώρα η λαϊκή παρέμβαση να θεριέψει, το εργατικό - λαϊκό κίνημα, πιο οργανωμένο, πιο πολιτικοποιημένο και οχυρωμένο ιδεολογικά, να βάζει διαρκώς εμπόδια στη βαρβαρότητα. Τώρα είναι η ώρα να αξιοποιήσει τις αντιθέσεις ανάμεσα σε μερίδες της αστικής τάξης, να κάνει ανυπέρβλητες τις όποιες δυσκολίες τους να δυναστεύουν τον πλούτο και τη ζωή των εργαζομένων.
Η μεγαλοεργοδοσία μπορεί να μαστίζεται από αντιθέσεις και ανταγωνισμούς, ωστόσο είναι ενωμένη σαν «γροθιά» απέναντι στο εργατικό κίνημα που έχει συνείδηση των αναγκών και των συμφερόντων του. Ετσι, ενιαία, πρέπει να αντιμετωπίζεται από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα αυτή η επίθεση, με οργάνωση και μέτωπα πάλης παντού, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία και τις σχολές. Να δημιουργηθεί κυριολεκτικά ένας λαϊκός χείμαρρος, που θα δώσει «τροφή» σε συλλογικές διαδικασίες και πρωτοβουλίες, θα φέρει πιο κοντά τη ρήξη και την ανατροπή. Στην πραγματικότητα είναι μονόδρομος αυτή η κατεύθυνση, αφού τόσο σήμερα, και περισσότερο το επόμενο διάστημα, θα είναι ζήτημα επιβίωσης, ζήτημα ζωής και θανάτου.
Τι θα κάνει ο εργαζόμενος λαός μπροστά στην απώλεια όλων των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων; Θα δεχτεί να μειωθούν κι άλλο μισθοί, συντάξεις, παροχές ή θα απαιτήσει άμεση καταβολή όλων των οφειλομένων από το κράτος και τους εργοδότες; Θα δεχτεί να μείνουν χιλιάδες οικογένειες χωρίς ρεύμα, μέσα στο καταχείμωνο, τα σχολεία χωρίς πετρέλαιο, οι παιδικοί σταθμοί χωρίς ούτε πιάτο φαΐ για τα παιδιά; Θα δεχτεί το παιδί του άνεργου, του χαμηλόμισθου να πηγαίνει στο σχολείο νηστικό, χωρίς βιβλίο και τετράδιο; Τώρα πρέπει όλοι να απαιτήσουν κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και στο πετρέλαιο θέρμανσης. Το «βαρέλι» δεν θα έχει κανένα «πάτο», αν ο ίδιος ο λαός δεν πει μέσα από τη δράση του «τέρμα»! Γιατί είμαστε πολύ κοντά στο να βυθιστούν χιλιάδες οικογένειες στην εξαθλίωση. Ηδη, πολλοί δεν έχουν να αγοράσουν απόλυτα αναγκαία φάρμακα, να κάνουν εξετάσεις, να πάνε στο γιατρό... Μόνο ένα κίνημα εργαζομένων, γιατρών, ασθενών, ασφαλισμένων, ανέργων, νέων, κάθε λαϊκού και προοδευτικού ανθρώπου, που θα επιβάλλει να μην πληρώνουν φράγκο για την Υγεία, για τα διόδια, για τους παιδικούς σταθμούς, που θα απαγορεύσει κάθε πλειστηριασμό κύριας κατοικίας και αγροκτήματος, μπορεί να σταματήσει τις πιο δραματικές εξελίξεις.
Στο κάτω κάτω οι εργαζόμενοι πρέπει σήμερα να συνειδητοποιήσουν βαθιά ότι παράγουν τα πάντα και δεν έχουν τίποτα. Και οι ανάγκες τους θα ικανοποιηθούν μόνο μέσα από τη συνειδητή τους δράση που θα κάνει «κόλαση» τη ζωή των σάπιων και παρασιτικών δυνάμεων της κοινωνίας και της πολιτικής.
Ελένη ΜΑΪΛΗ
Ολο και πιο βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΤΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ τα μέτρα, τα στηρίζουν, τα επαινούν, τα σχεδιάζουν, τα προετοιμάζουν, θα τα εφαρμόσουν, αλλά ...όχι. Δεν τα υπογράφουν!
Προφανώς, το ...«νέο μείγμα» ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, που «ψήνει» εδώ και μέρες μια κυβέρνηση, θα κρατήσει κάτι από το πρόσφατο κυβερνητικό παρελθόν: Το δούλεμα!
Οχι πως πρέπει να εκπλήσσει κανέναν αυτό, μια και ένας είναι ο βασικός στόχος τέτοιου είδους πολιτικών σχηματισμών: Να χτυπηθεί κάθε εστία αντίστασης στην κοινωνία.
Ολοι να αποδεχθούμε ως «αναπόφευκτα», «αυτονόητα», «αναγκαία», «απαραίτητα», «απαρέγκλιτα» και πολλά άλλα ...«α» τα μέτρα που εξασφαλίζουν ότι η κρίση θα περάσει σαν οδοστρωτήρας πάνω από τους εργαζόμενους.
Ενα ξεκάθαρο συμπέρασμα προκύπτει από όλες αυτές τις παράξενες ιστορίες: Φανταστείτε για πόσο βάρβαρα μέτρα μιλάμε, ώστε να κάνουν τόση φασαρία, τόσα μπερδέματα και τόσες τσιριμόνιες για μια πολιτική, που, ούτως ή άλλως, στηρίζουν.
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ΕΧΟΥΜΕ και τον Ε. Βενιζέλο να μας δηλώνει ότι πρέπει να γίνουν όλα ταχύτατα, αλλιώς θα «ψάχνουμε λεφτά».
Σε περίπτωση που δεν το έχει αντιληφθεί, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες και μικροεπαγγελματίες εδώ και πολύ καιρό ...«ψάχνουν λεφτά» και δεν τα βρίσκουν πουθενά.
Αντίθετα, βρίσκουν απολύσεις, απίστευτα φορολογικά βάρη, έμμεσους φόρους, χαράτσια, τη δράση των πολυεθνικών, εξευτελιστικές τιμές για τα προϊόντα τους.
Ολα, δηλαδή, όσα θεσμοθέτησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον Ευάγγελο Βενιζέλο στη μέχρι τώρα θητεία του ως υπουργού Οικονομικών. Οπότε καλύτερα να μη μιλάει για λεφτά.
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ το ...ένα «καλό παιδί» μετά το άλλο φωνάζουν - από όσα διαβάζουμε - για να του δώσουν μια θέση υπουργού στην «εθνική» κυβέρνησή τους. Απαντες με μεγάλη προϋπηρεσία σε αντιλαϊκές πολιτικές... Να τους χαίρονται.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Επιασαν δουλειά η προπαγανδιστές
Γρηγοριάδης Κώστας
Το ΚΚΕ προειδοποίησε έγκαιρα το λαό ότι ένα από τα βασικά καθήκοντα της συγκυβέρνησης είναι με πιο επιθετικό τρόπο να τον τρομοκρατήσει, για να εκβιάσει συναίνεση στα προαποφασισμένα μέτρα, που καλείται να υλοποιήσει για λογαριασμό του κεφαλαίου. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, πριν ακόμα ορκιστεί το νέο επιτελείο, ο Απ. Κακλαμάνης βγήκε χτες στο μεϊντάνι για να πει: «Δεν καταλαβαίνω αυτά που άκουσα και από την ΓΓ του ΚΚΕ και από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, Σπ. Χαλβατζή, όπου καλεί το ΚΚΕ το λαό να ρίξει αυτήν την κυβέρνηση και να καταστήσει θνησιγενή την παραμονή της στην εξουσία». Τέτοιου είδους εκκλήσεις, είπε, με «την αρχή της ετερογωνίας των σκοπών - άλλο μπορεί να έχεις ως σκοπό και άλλες να είναι τελικά οι συνέπειες - φοβούμαι ότι οδηγούν σε αυτά τα γεγονότα για τα οποία βέβαια δεν μπορεί να αποδώσει κανείς - χωρίς αποδείξεις μάλιστα - την ευθύνη σε συγκεκριμένα κόμματα. Προφανώς όμως όλοι μας, με το λόγο μας μπορούμε εάν δεν έχουμε υπόψη μας αυτή την αρχή που προανέφερα, να γινόμαστε πρόξενοι καταστάσεων, επεισοδίων, αργότερα ενδεχομένως και αιματηρών επεισοδίων»! Τι λέει ο Κακλαμάνης; Οτι όλα τα κόμματα και κατ' επέκταση όλη η κοινωνία, ή θα είναι με τους στόχους και τη στρατηγική της «νέας» κυβέρνησης, ή θα είναι υπεύθυνη για «αιματηρά επεισόδια»! Που τα δημιουργούν οι προβοκάτσιες που προετοιμάζουν δηλώσεις σαν αυτές του Απ. Κακλαμάνη. Δηλαδή, τρομοκρατία για να εμποδιστούν οι αγώνες, να συναινέσει ο λαός στη σφαγή του! Αυτό είναι το τρομοκρατικό ψευτοδίλημμα που καλλιεργούν ήδη τα στελέχη ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και προθύμων για να τσακίσουν το λαό, να τον εξαναγκάσουν να κλειστεί πάλι στο καβούκι του, τώρα που έχει αρχίσει να αμφισβητεί και οργανωμένα να πολεμά την πολιτική τους. Πολλοί σαν τον Απ. Κακλαμάνη και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να τρομοκρατήσουν το λαό, να ενοχοποιήσουν την ταξική πάλη αλλά πλανώνται πλάνην οικτράν. Εχει πείρα και ιστορία το εργατικό κίνημα και δύναμη να αντιμετωπίσει τα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους, να σαρώσει την εξουσία τους.
Την επιθυμία του για πραγματικότητα...
Την επιθυμία του βιάζεται να μετατρέψει σε διαπίστωση ο δημοσιολόγος του συγκροτήματος Λαμπράκη, Γιάννης Πρετεντέρης, στο χτεσινό του άρθρο στα «ΝΕΑ», όπου καταλήγει ότι το ΚΚΕ είναι ο χαμένος της υπόθεσης της κυβέρνησης συνεργασίας, επειδή, σύμφωνα πάντα με τον Γ. Πρετεντέρη, «μια κυβέρνηση συνεργασίας (ακόμη και αν αποτύχει παταγωδώς στα πάντα) είναι σίγουρο ότι θα λειτουργήσει εκτονωτικά απέναντι σε αυτή την ένταση και ότι θα επιτρέψει να διενεργηθούν οι εκλογές σε ομαλές δημοκρατικές συνθήκες. Διότι μια κυβέρνηση συνεργασίας ή απλής συνεννόησης των δύο μεγάλων παρατάξεων αποτελεί εκ των πραγμάτων μια λύση θεσμική και συστημική, μια επιλογή κατευνασμού και σταθερότητας».
Βέβαια, ο Γ. Πρετεντέρης ξέρει ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οτι οι ζυμώσεις για την κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επιβάλλονται από τις επιδιώξεις του ντόπιου και ευρωπαϊκού κεφαλαίου και καθόλου δεν έχουν απαλύνει την οργή του λαού απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική. Ισα ίσα, τώρα πια ο «βασιλιάς είναι γυμνός». Η κυβερνητική συνεργασία αποδεικνύει ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ υπηρετούν τον ίδιο «αφέντη», τα μονοπώλια, και συνασπίζονται όταν πρόκειται να υπερασπιστούν το στρατηγικό του συμφέρον, να τσακίσουν το λαό και τα δικαιώματά του για να κερδοφορήσει εκ νέου το κεφάλαιο.
Ισα ίσα, ο Γ. Πρετεντέρης γνωρίζει ότι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα «βράζουν» και δε θα πατήσουν εύκολα την μπανανόφλουδα της συναίνεσης. Γι' αυτό και επιχειρεί να «προλάβει» τα γεγονότα και να πει στο λαό ότι τώρα πρέπει να κάνει «υπομονή», να «περιμένει να δει» τα αποτελέσματα της νέας κυβέρνησης της πλουτοκρατίας, να δείξει «υπευθυνότητα» απέναντι στην «εθνική υπόθεση», που είναι ταξική υπέρ του κεφαλαίου και ενάντια στο λαό, να κάνει «μόκο» γιατί δε θα καταβληθεί η επόμενη δόση του δανείου κ.λπ.
Ο λαός να μην υποκύψει στους εκβιασμούς που λειτουργούν ως εφαλτήριο για ένα νέο οδοστρωτήρα σε βάρος των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων. Να γυρίσει την πλάτη σε όλα τα κόμματα της πλουτοκρατίας και του ευρωμονοδρόμου και να διεκδικήσει το δικό του δρόμο, με τις δικές του ανάγκες στο προσκήνιο, για ριζικές αλλαγές προς όφελος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.
Η ΕΕ εχθρός των λαών
Οι εξελίξεις στο φόντο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, επαληθεύουν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ, που είναι εχθρός των λαών. Κοινός τους στόχος ήταν και παραμένει το τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων για μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων. Ταυτόχρονα, η ανισομετρία και η κρίση, συστατικά στοιχεία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, δημιουργούν νέα δεδομένα και φέρνουν στην επιφάνεια τα αδιέξοδα στην αστική διαχείριση της κρίσης. Η ΕΕ είναι του κεφαλαίου. Δεν είναι ούτε της «αλληλεγγύης», όπως προσπαθούν να την παρουσιάσουν τα κόμματα του κεφαλαίου, για να ξεγελάσουν τη λαϊκή οργή, ούτε μπορεί να γίνει «ΕΕ των λαών», όπως λένε οι οπορτουνιστές, όσο τα μονοπώλια κάνουν κουμάντο στα κράτη - μέλη. Μπορεί να φαίνεται ότι πιέζει η ΕΕ την Ελλάδα, αλλά το κάνει σε συμφωνία με τις αστικές δυνάμεις για τη σωτηρία της καπιταλιστικής οικονομίας της.
Οι αντιθέσεις στην ΕΕ και την Ευρωζώνη οξύνονται, όπως μεγαλώνουν και οι φυγόκεντρες τάσεις, λόγω τεράστιων δυσκολιών στην αντιμετώπιση της κρίσης και όξυνσης των ανταγωνισμών. Η ανησυχία για την κρίση στην Ιταλία, οι ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες χωρών με κρίση και μεγάλο κρατικό χρέος, το ανταγωνιστικό δίπολο που μορφοποιείται μεταξύ Γαλλίας - Γερμανίας, ο ρόλος των χωρών της ΕΕ που δεν είναι ταυτόχρονα και μέλη της Ευρωζώνης, οι αντιθέσεις με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα και άλλα, είναι παράγοντες που το επόμενο διάστημα, ενδεχόμενα και πιο σύντομα από το αναμενόμενο, θα τροφοδοτήσουν εξελίξεις. Η ΕΕ και η Ευρωζώνη δε θα είναι η ίδια σε μερικά χρόνια, πυροδοτώντας ευρύτερες ανακατατάξεις στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα.
Ολα τα παραπάνω είναι απαραίτητα για να αντιληφθεί ο λαός το χαρακτήρα της κρίσης, τις αιτίες της και τα αδιέξοδα στην αστική διαχείριση, αλλά και τον αποπροσανατολιστικό χαρακτήρα που έχουν τα ψευτοδιλήμματα «μέσα ή έξω από το ευρώ», αποκομμένα από το ζήτημα της εξουσίας, που ήταν και παραμένει κυρίαρχο. Ταυτίζουν την έξοδο από το ευρώ με το χάος, κρύβοντας ότι και με ευρώ και με δραχμή ο λαός θα υποφέρει, στο βαθμό που δεν κρατάει στα δικά του χέρια τα κλειδιά της οικονομίας. Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να αντιμετωπιστεί η τρομοκρατική προπαγάνδα σε εθνικό και ευρωενωσιακό επίπεδο προς τον ελληνικό και τους άλλους λαούς, που επιχειρεί να παρουσιάσει σαν μονόδρομο την καπιταλιστική ΕΕ, για να κρύψει ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης, ο οποίος αποτελεί ταυτόχρονα τη μοναδική λύση διεξόδου για το λαό.
Τώρα που η σαπίλα του ευρωενωσιακού οικοδομήματος αποκαλύπτεται ολοένα και πιο καθαρά, τώρα που τα κόμματα του ευρωμονόδρομου αναγκάζονται να καταφύγουν σε ωμούς εκβιασμούς και απειλές, για να αποσπάσουν συναίνεση στη βάρβαρη πολιτική τους, τώρα που οι οπορτουνιστές ξεμπροστιάζονται για το ρόλο τους στον εξωραϊσμό μιας καπιταλιστικής Ενωσης, αντιδραστικής μέχρι το μεδούλι, ο λαός καλείται να σηκώσει άφοβος το ανάστημά του. Να παλέψει ο ίδιος για αποδέσμευση από την ΕΕ, με λαϊκή εξουσία για μονομερή διαγραφή του χρέους, με συνειδητή πολεμική στα μονοπώλια και την εξουσία τους, σαν τη μόνη λύση που μπορεί να του εξασφαλίσει ευημερία. Ο λαός έχει τη δύναμη να φέρει τα πάνω κάτω. Με οργάνωση στους τόπους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, με ισχυρό ΚΚΕ και σταθερό μέτωπο στα κόμματα του κεφαλαίου και τα άλλα κόμματα - αναχώματα.
Feeds
