Βάναυση πρόκληση για τα λαϊκά στρώματα συνιστά η πρόταση της Ντ. Μπακογιάννη για το «δίχτυ κοινωνικής προστασίας για τους πιο αδύναμους Ελληνες», που εξαντλείται στο εξής προκλητικό μέτρο: επίδομα 400 ευρώ το μήνα για τρία χρόνια και μάλιστα με τη μορφή άτοκου δανείου(!), σε 500.000 νοικοκυριά που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας και στα οποία το κύριο εισόδημα προέρχεται από μέλος του που είναι κάτω των 60 ετών. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η πρόεδρος της ΔΗΣΥ αξιώνει από λαϊκά νοικοκυριά που δεν έχουν κανένα εισόδημα ή που και οι δύο γονείς είναι άνεργοι ή που δεν έχουν περιουσιακά στοιχεία, να ζήσουν με 400 ευρώ το μήνα και να 'ναι και ευχαριστημένοι αλλά να 'ναι και δανεικά! Δηλαδή να τα ξαναγυρίσουν πίσω. Τόσο «κοστολογεί» ένα ανθρώπινο και αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για μια οικογένεια. Ετσι αντιλαμβάνονται το «δίχτυ προστασίας», τόσο τρύπιο ώστε όσοι «πιάνονται» από αυτό, να γλιστράνε πιο βαθιά στην εξαθλίωση. Φυσικά δεν περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό από ένα κόμμα που δημιουργήθηκε ακριβώς για να εκφράζει «αυθεντικά» τα συμφέροντα των πιο επιθετικών μερίδων της πλουτοκρατίας και αυτό ακριβώς κάνει με όλες τις δυνάμεις του. Προτάσεις όπως οι παραπάνω, επιδιώκουν να ρίξουν στάχτη στα μάτια των λαϊκών στρωμάτων και να αποκρύψουν την εχθρική πολιτική του συγκεκριμένου κόμματος απέναντι στα λαϊκά συμφέροντα, που υπάρχει μόνο για να μάχεται υπέρ της ενίσχυσης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Αυτό ήταν και το βασικό περιεχόμενο της πρότασης που παρουσίασε προχθές, αλλά συμπεριέλαβε και την παραπάνω πρόταση, ως άλλοθι για την ενεργό συμμετοχή του στη νέα σφαγή του λαού.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αυτό μεταφράζεται προφανώς στο ότι θα καθίσουν κάτω όλοι μαζί προκειμένου να βρούνε... πόσα τους λείπουν και να κόψουν τον ανάλογο λογαριασμό στον ελληνικό λαό.

Και οι τραπεζίτες, βλέπετε, πρέπει να βολευτούνε και τα κρατικά ταμεία, για να τα δώσουν και πάλι από την «πίσω πόρτα» στους τραπεζίτες και στους ευγενείς πελάτες τους.

Οπότε πολλά τα έξοδα και από κάπου πρέπει να βγούνε: Από τους μισθούς και τις συντάξεις, από τις κοινωνικές δαπάνες, από τους αγρότες, από τους αυτοαπασχολούμενους.

Κατά τ' άλλα άπαντες σχεδιάζουν... πολιτικές ανάπτυξης και «μετατρέπουν την κρίση σε ευκαιρία».

ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ κάποια στιγμή να σταματήσουν να μας βομβαρδίζουν με όλες αυτές τις ανοησίες περί των καπάτσων Ελλήνων που είχαν «κάποια έξυπνη ιδέα» και έφτιαξαν μια επιτυχημένη εξαγωγική επιχείρηση;

Καλό το παραμυθάκι τους, καλοί και όσοι ανέλαβαν εργολαβικά να το προωθούν στις τηλεοράσεις, στα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες αλλά... παρατράβηξε.

Ε, πώς να το κάνουμε, όσοι είχαν ένα μαγαζάκι και αναγκάστηκαν να το κλείσουν πνιγμένοι στα χρέη, δεν πρόκειται να πειστούν ότι αυτό έγινε επειδή δεν ήταν «έξυπνοι» και «δημιουργικοί».

Γρηγοριάδης Κώστας

Δηλαδή, πόσοι Ελληνες θεωρούν - όσοι πλασάρουν αυτό το μοντελάκι - ότι θα ζήσουν... με εξαγωγές αυγών στρουθοκάμηλου, γουρουνότριχας, φιδοδερμάτων ή γαϊδουράγκαθου; (Γιατί κάτι τέτοια παραδείγματα διαφημίζουν).

Στο σφυρί έχει βγάλει η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου, μέσω του ΟΛΠ, ολόκληρο το λιμάνι του Πειραιά, καλώντας τις πολυεθνικές να «επενδύσουν». Σε χτεσινό δελτίο του ΟΛΠ ανακοινώνεται ως «κατόρθωμα» ότι η παρουσίαση του «Αναπτυξιακού Επενδυτικού Προγράμματος» του ΟΛΠ, από τον πρόεδρο του Οργανισμού Γ. Ανωμερίτη στο «επενδυτικό Forum Ελλάδας, Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων», προκάλεσε το ενδιαφέρον των πολυεθνικών, κυρίως από το Αμπού Ντάμπι. Οι πολυεθνικές «ενδιαφέρθηκαν για επενδύσεις» σε όλα τα έργα που σχεδιάζονται και προωθούνται και συγκεκριμένα από την επέκταση και εκμετάλλευση του νέου λιμένα κρουαζιερόπλοιων, την Πολιτιστική Ακτή, μέχρι το χώρο της περιοχής των πρώην Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα (έκταση 117 στρεμμάτων). Και, βεβαίως, ιδιαίτερη ήταν η προσοχή που έδειξαν για τη Ζώνη, όπου ενδιαφέρθηκαν «για θέματα κατασκευών, καινοτομιών και μετασκευών». Το «Αναπτυξιακό Πρόγραμμα» του ΟΛΠ, να σημειωθεί, ότι προωθείται «καθαρίζοντας» το λιμάνι από κάθε εργασιακό δικαίωμα όπως έγινε με την παράδοση του Σταθμού Εμπορευματοκιβωτίων στην κινεζική πολυεθνική COSCO. Και ενώ η συγκυβέρνηση μέσω του Γ. Ανωμερίτη διαφημίζει την «πραμάτεια», δηλαδή το λιμάνι που αποτελεί περιουσία του ελληνικού λαού, στις πολυεθνικές, οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομη Παρέμβαση», τα «δίνουν όλα» για να διευκολύνουν... το «έργο» της. Αδιάψευστος μάρτυρας ότι κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν τους εργαζόμενους του ΟΛΠ να συμμετάσχουν στην απεργία στις 17 Γενάρη.

Ενας άνεργος, ιδιαίτερα ένας μακροχρόνια άνεργος, συνθλίβεται κυριολεκτικά. Τόσο ο ίδιος, όσο και η οικογένειά του. Οχι μόνο πετιέται εκτός παραγωγής χωρίς ο ίδιος να φταίει και χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι, αλλά ταυτόχρονα κινδυνεύει να χάσει τη στέγη του, το φαγητό του, το σχολείο του παιδιού, τα απαραίτητα φάρμακα, το γιατρό, τη θέρμανση, το ρεύμα, το νερό και άλλα «προϊόντα» και «υπηρεσίες» πρώτης ανάγκης, που αναγκαστικά στον καπιταλισμό πρέπει να πληρώνει για να τα έχει.

Κι ενώ το κράτος δεν προσφέρει καμία στήριξη στον άνεργο και την οικογένειά του, τον αφήνει κυριολεκτικά να «ψοφήσει της πείνας» ή να «βρει την άκρη μόνος του», το υπουργείο Υγείας υλοποιεί πρόγραμμα ψυχοκοινωνικής υποστήριξης των ανέργων. Οπως αναφέρεται σε σχετικό έγγραφο του υπουργείου προς το Εργατικό Κέντρο Λέσβου «θα υπάρξει διασύνδεση μεταξύ κοινοτικών Μονάδων Ψυχικής Υγείας, με τη ΓΣΕΕ, τον ΟΑΕΔ και λοιπούς φορείς». Ενδεικτικές δράσεις που μπορούν να ενταχθούν στο πρόγραμμα αυτό είναι: Συμβουλευτική και ψυχιατρική υποστήριξη, ενδυνάμωση των ανέργων για την ένταξή τους στην αγορά εργασίας, παρέμβαση στην κρίση ανέργων με προβλήματα ψυχικής υγείας κ.ά. Ο προϋπολογισμός του προγράμματος ανέρχεται στα 12 εκατ. ευρώ και θα χρηματοδοτηθεί από το ΕΣΠΑ.

Οι άνεργοι και οι οικογένειές τους, ενδεχομένως να χρειαστούν ψυχολογική στήριξη, πρώτα και κύρια όμως χρειάζεται να επιζήσουν. Η πολιτική που κόβει ακόμη και τα πενιχρά επιδόματα ανεργίας για λίγους, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που στηρίζουν την ανταγωνιστικότητα και τα προγράμματα του ΟΑΕΔ για τους εργοδότες, όχι μόνο δεν είναι σε θέση να τους προσφέρουν καμία ψυχολογική υποστήριξη, αλλά είναι και επικίνδυνοι. Η καλύτερη «ψυχολογική στήριξη» των ανέργων είναι η συμμετοχή τους στο εργατικό κίνημα, η διεκδίκηση μέτρων προστασίας τους. Η συνειδητοποίηση μέσα από συλλογικές αγωνιστικές διαδικασίας, ότι δεν ευθύνονται οι ίδιοι που είναι χωρίς δουλειά, η αλληλεγγύη ανάμεσα στις λαϊκές οικογένειες, η αγωνιστική στάση ζωής.