ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Καταγγελίες στα λόγια και εφαρμογή στην πράξη

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στην υλοποίηση της βάρβαρης αντεργατικής πολιτικής που εκπορεύεται και από το μνημόνιο, πρωταγωνιστούν οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Μόλις προχτές η συνδικαλιστική πλειοψηφία - ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ - στην Ομοσπονδία Εργαζομένων στην ΕΥΔΑΠ πήγε και συμφώνησε για τριετή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας σύμφωνα με τα όσα προβλέπει το μνημόνιο.

Για να σώσει την παρτίδα λέει διάφορες αοριστίες πως τάχα διασφαλίζεται η θέση εργασίας όλων και διατηρείται ο κανονισμός εργασίας, ενώ γνωρίζει ότι αυτό είναι ψευδές. Το μνημόνιο, το οποίο η πλειοψηφία καταγγέλλει στα λόγια αλλά το αποδέχθηκε εξολοκλήρου στην πράξη μέσω της ΣΣΕ, προβλέπει μεσοσταθμική μείωση των μισθών στις ΔΕΚΟ κατά 35% σε σχέση με τους μισθούς του 2009. Κατάργηση των κανονισμών εργασίας που προστατεύουν τη μονιμότητα.

Αλλωστε, και η ίδια πλειοψηφία παραδέχεται την ισχύ του μνημονίου όταν λέει ότι μετά τη λήξη του επανέρχεται σε ισχύ η ΣΣΕ του 2009. Δηλαδή, όχι μόνο ισχύει το μνημόνιο αλλά το καλύτερο που μπορεί να συμβεί μετά το 2015 είναι ο μισθός να είναι αυτός που ήταν πριν έξι χρόνια. Αποδεικνύεται έτσι ότι οι πολιτικές του μνημονίου δεν έχουν υποστηρικτές μόνο στις κορυφές, τέτοιες δυνάμεις υπάρχουν και δρουν και μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα και γι' αυτό οι εργάτες πρέπει να τους παραμερίσουν με αποφασιστικότητα.

Ιδρωσε η Μέρκελ...

Στο φύλλο της περασμένης Πέμπτης η «Αυγή» δημοσιεύει σχόλιο σύμφωνα με το οποίο «πανικό προκάλεσε στο Βερολίνο η είδηση ότι βρίσκεται σε εξέλιξη συνεννόηση για ενδεχόμενη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Φρανσουά Ολάντ (...) Μάλιστα εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης προειδοποίησε χαρακτηριστικά τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο της Γαλλίας ότι, αν συναντηθεί με τον Τσίπρα, "ούτε ψύλλος στον κόρφο του"»... Κατανοούμε πλήρως τη σφοδρή επιθυμία του Τσίπρα να συναντηθεί με τον, «Βενιζέλο της Γαλλίας» (ο οποίος παρεμπιπτόντως, απέρριψε το σχετικό αίτημα), αλλά μάλλον θα πρέπει να περιμένει έως ότου στο Μέγαρο των Ηλυσίων διαμορφώσουν ειδικό χώρο στάθμευσης ...καλαμιών. Γιατί εκεί παραπέμπει η επισήμανση της «Αυγής» ότι η Μέρκελ ίδρωσε τάχα από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και άρχισε τις μηχανορραφίες σε βάρος του Τσίπρα.

Αυταπάτες με τις συμβάσεις

Με την «ακύρωση του νόμου που ορίζει ότι άμεσα στις 15 Μάη καταργείται η μετενέργεια και παύουν οι συλλογικές συμβάσεις» σώζονται οι συλλογικές συμβάσεις είπε ο Δ. Βίτσας, γραμματέας του ΣΥΝ, σε τηλεοπτικό σταθμό. Επομένως ανακουφίζονται οι εργαζόμενοι. Τέτοιες αυταπάτες συνεχίζουν και σπέρνουν. Και λέμε τέτοιες αυταπάτες, γιατί υπάρχουν και οι νόμοι για τις επιχειρησιακές και τις ατομικές συμβάσεις που... θερίζουν στις επιχειρήσεις, αφού η εργοδοσία εκβιάζει τους εργαζόμενους. Που σημαίνει, ότι αν δεν υπάρχει ο συσχετισμός δύναμης να επιβάλλει συμβάσεις σε όφελος των εργαζομένων, δε γίνεται τίποτα. Αντί λοιπόν να καλούν τους εργαζόμενους σε πάλη για τις συμβάσεις ενάντια στους μεγαλοεπιχειρηματίες (πώς να το κάνουν, αφού μιλούν για την αναγκαιότητα διαφύλαξης της «κοινωνικής συνοχής», δηλαδή της ταξικής συνεργασίας), τους εμπαίζουν ότι με ένα νόμο σώθηκαν οι συμβάσεις. Δεν υπονομεύουν απλά τους ταξικούς αγώνες, αλλά εγκλωβίζουν, χειραγωγούν, καλούν σε υποταγή στην αστική πολιτική. Ισως για να αναπτύσσεται η υγιής επιχειρηματικότητα...

Κρατικά ναρκωτικά!

Ανάμεσα στα διάφορα που ρώτησε τους βουλευτές της «Χρυσής Αυγής» στην προχτεσινή του εκπομπή ο Ν. Ευαγγελάτος ήταν και η θέση τους για τα ναρκωτικά και τους χρήστες. Και οι Χρυσαγίτες, ετοιμότατοι, είπαν ότι θέλουν καθιέρωση της θανατικής ποινής για τους εμπόρους και αντιμετωπίζουν τους χρήστες ως ασθενείς. Δεν είχαν μάλιστα κανένα πρόβλημα να προτείνουν επίσημη κι ελεύθερη παροχή ναρκωτικών προς τους χρήστες από το κράτος, στο πλαίσιο της αντιμετώπισής τους ως ασθενείς. Την περίπτωση της απεξάρτησης, δηλαδή των στεγνών προγραμμάτων που σώζουν ζωές και γλιτώνουν τους χρήστες από την εξάρτηση, οι Χρυσαυγίτες φάνηκε να τα θεωρούν... «πεταμένα λεφτά». Δηλαδή λένε «όχι» στην απεξάρτηση, αλλά «ναι» στην κρατική πρέζα! Αυτό όμως είναι ένα ξεκάθαρο «ναι» στα ναρκωτικά.

Η Σύνοδος του ΝΑΤΟ στο Σικάγο

Η επικείμενη Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, στις 20 - 21 Μάη στο Σικάγο, έρχεται να επαναβεβαιώσει το ρόλο του ως «σιδερένιας γροθιάς» του ιμπεριαλιστικού συστήματος και ταυτόχρονα ως πεδίου διευθέτησης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων. Η σύναξη επί αμερικανικού εδάφους των ηγετών των 28 κρατών - μελών της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής συμμαχίας και συνολικά 60 αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, γίνεται, όπως ομολογείται στην επίσημη ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ, «για να συζητήσουν την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην ευρωατλαντική περιοχή». Και μόνο αυτή η αναφορά, δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ έχει απλώσει τα πλοκάμια του μέχρι το Αφγανιστάν και τη Σομαλία, την Αυστραλία και τη Ν. Ζηλανδία, δείχνει ότι η ιμπεριαλιστική συμμαχία έχει αναγορεύσει ζωτικό της χώρο ολόκληρο τον πλανήτη.

Η συγκεκριμένη σύνοδος, αναφέρεται, αποσκοπεί στην υλοποίηση «των αποφάσεων που ελήφθησαν στη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας τον Νοέμβριο του 2010». Στη Λισαβόνα, μέσω της διακήρυξης του «νέου στρατηγικού του δόγματος», τέθηκαν τα πλαίσια σε επίπεδο δόγματος και σε επίπεδο δομών του, για τον παγκόσμιο ρόλο του ΝΑΤΟ, μέσα από μια αμφίδρομη διαδικασία, πολιτικοποίησης του ΝΑΤΟ και στρατιωτικοποίησης των διεθνών σχέσεων. Το ΝΑΤΟικό δόγμα περί «ασύμμετρων» κινδύνων, που επικαιροποιήθηκε στη Λισαβόνα, περιλαμβάνει μη στρατιωτικές - μη πολεμικές «απειλές», που μπορούν να αξιοποιηθούν σαν πρόσχημα για επέμβαση και στο εσωτερικό χωρών, όπως η «τρομοκρατία», η εσωτερική ασφάλεια και σταθερότητα, η ενεργειακή ασφάλεια, ο κυβερνοπόλεμος, η μετανάστευση, η κλιματική αλλαγή κ.λπ.

Οι στοχεύσεις αυτές συμπυκνώνονται στη στρατηγική της αποκαλούμενης «έξυπνης άμυνας» (smart defence). Στη βάση της στρατηγικής της «έξυπνης άμυνας», η δομή του ΝΑΤΟ γίνεται πιο «σφιχτή» και διαμορφώνονται οι μηχανισμοί που θα εξασφαλίζουν ενοποίηση όχι μόνο του ΝΑΤΟικού χώρου, αλλά και των δυνάμεων των χωρών - μελών, ακόμα και με κοινές υποδομές. Για το σκοπό αυτό, ο Α. Ράσμουσεν έχει ζητήσει από «τα έθνη να επικεντρώσουν τους πόρους στη συνεργασία για πολυεθνικά έργα». Συνδεδεμένο με το προηγούμενο είναι και το θέμα της μεταρρύθμισης του ΝΑΤΟ, του, κατά τον ίδιο, «εξορθολογισμού των φορέων και του ΝΑΤΟ» και της «ενοποιημένης στρατιωτικής δομής διοίκησης». Τελικός στόχος είναι η «συμμαχία να γίνει πιο ευέλικτη, πιο αποτελεσματική και αποδοτική», δηλαδή πιο ευκίνητη και φονική στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της.

Στο πλαίσιο αυτό η ελληνική εμπλοκή είναι συνεχής και διαρκώς εντεινόμενη. Θυμίζουμε ότι τον περασμένο Αύγουστο πέρασε από τη Βουλή με ψήφους ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. η συμμετοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στο «Συντονιστικό Κέντρο Ειδικών Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ» (NSCC), όπου είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο για συμμετοχή σε «ειδικές επιχειρήσεις» και εντός των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εμπέδωση της ιμπεριαλιστικής «τάξης και ασφάλειας», με καταστολή των λαϊκών κινημάτων. Ο λαός καλείται σε εγρήγορση. Η πάλη του για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής είναι αναπόσπαστα δεμένη με την πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και έχουν για κοινό παρονομαστή το τσάκισμα της εξουσίας του κεφαλαίου.

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Επιχείρηση «καμουφλάζ»...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΝ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ του διεθνούς τύπου (Financial Times, Wall Street Journal, Le Monde και δε συμμαζεύεται), όλοι κατηγορούν την Α. Μέρκελ που έκανε την Ελλάδα «πειραματόζωο».

Αυτά που έλεγε πριν από μερικές μέρες και ο Γιώργος Παπανδρέου, δηλαδή. Οι κακοί «νεοφιλελεύθεροι» και «δεξιοί» που μας επιβάλανε πρόχειρα μέτρα σκληρής λιτότητας και μας έφεραν στην κατάσταση που είμαστε.

Πάνω - κάτω, άλλωστε, τα ίδια λένε πλέον όλοι οι «πρωταγωνιστές» της πολιτικής σκηνής της χώρας, παλιοί και νέοι. Δεν μας άφησαν περιθώρια ομαλής προσαρμογής, βρε παιδί μου. Ολα γίνανε απότομα!

Προφανώς θεωρούν ότι αν ο Ελληνας εργαζόμενος χάσει το 50% του μισθού του σε 5 χρόνια αντί για 3 αποτελεί μεγάλη διαφορά, ή αν η ανεργία αυξάνεται κατά 0,5% κάθε χρόνο και όχι κατά 2% θα το πάρουμε θετικά.

Εν ολίγοις, το θέμα είναι πώς θα ...παρουσιαστεί, πώς θα μεταμφιεστεί το «χάπι». Πώς θα γίνει πιο «εύγευστο» ή πιο «εύκολο» στην κατάποση. Αυτή είναι πλέον όλη τους η αγωνία και το άγχος.

Ε, λοιπόν, τους έχουμε νέα: Ο κόσμος οργίζεται για την ίδια τη λιτότητα και τη φτώχεια και όχι για τους ...ρυθμούς της. Κι όσο κι αν στήνουν αναχώματα και μηχανισμούς για να εκτονώσουν την οργή του και να τον ενσωματώσουν, στο τέλος θα φανεί τι πραγματικά συμβαίνει.

Γιατί η κρίση του συστήματός (τους) είναι βαθιά και ό,τι κι αν κάνουν δε θα μπορέσουν να την τιθασεύσουν. Πόσο δε μάλλον να μας την παρουσιάσουν ως «ευκαιρία», «αφορμή» ή «εφαλτήριο» για κάτι καλύτερο.

Εχουμε φυσικά καταλάβει - όπως και όποιος «βλέπει» τι γίνεται - πως στήνουν, με περίσσια μεθοδικότητα και «αριστερή» εκδοχή της ίδιας θεωρίας, εκμεταλλευόμενοι κάθε «πρόθυμο» με «ευρωπαϊκό προσανατολισμό».

Ομως η πραγματικότητα και η αλήθεια της σαπίλας τους απλά ...συμπιέζεται με όλες αυτές τις μεθοδεύσεις. Και όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει όταν κάτι συμπιεστεί πέρα από τα όριά του.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με ξένη σημαία

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Μανώλης ο Γλέζος επιβεβαιώνει διαρκώς το ρόλο του ως ανθρώπου που έχει πάρει οριστικά διαζύγιο εδώ και πολλά χρόνια από τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Είναι ακόμα εγκλωβισμένος στην άποψη ότι όλοι είμαστε αδέλφια Ελληνες. Αποψη εντελώς αποπροσανατολιστική και πολύ πρόχειρη. Ούτε ακόμα και στην κατοχή δεν ήμασταν όλοι μαζί.

Βγήκε χτες στην πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ με αυτή τη θέση. Ολοι μαζί να σηκώσουμε τη σημαία της εθνικής ανεξαρτησίας και να απαλλαγούμε από τους Ευρωπαίους τοκογλύφους.

Δεν υπάρχουν στην Ελλάδα καπιταλιστές, εκμεταλλευτές που τσακίζουν τη ζωή των εργαζομένων. Ολοι μαζί αδέλφια εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.

Και για να συγκαλύψει την επιζήμια και επικίνδυνη αυτή στάση, μας λέει ότι είμαστε όλοι Ευρωπαίοι και να σηκώσουμε όλοι μαζί τη σημαία της Ευρώπης των λαών ενάντια στην Μέρκελ και τους τοκογλύφους. Δηλαδή η ΕΕ είναι απλώς ορισμένοι τοκογλύφοι.

Να με ποιες πολιτικές διεκδικούν ο Γλέζος και ο ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσουν.

Είναι ακριβώς η άποψη που οδήγησε παλιότερα τον Γλέζο να συνεργαστεί και να εκλεγεί βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, με το αστείο επιχείρημα ότι το ΠΑΣΟΚ τότε ήταν καλό και μπορούσε να βοηθήσει το λαό. Τα ίδια μας λέει και τώρα με άλλα λόγια. Να κάνουμε όλοι μαζί ένα νέο καλό ΠΑΣΟΚ.

Πάντα ο Γλέζος ταξίδευε με ξένη σημαία από τη στιγμή που παρέδωσε τη σημαία της ταξικής πάλης. Μια αντιστασιακή πράξη, ανάμεσα σε πολλές άλλες χιλιάδες και ακόμα μεγαλύτερες σε αποτέλεσμα, δεν αποτελεί εισιτήριο διαρκείας και πλυντήριο αμαρτιών.

Εμπαιγμός και κωλοτούμπες ΣΥΡΙΖΑ...

Οτι έκανε και προεκλογικά κωλοτούμπες στις θέσεις του ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι άλλα προπαγάνδιζε το ένα στέλεχος άλλα το άλλο για το ίδιο θέμα είναι γενικά γνωστό. Αλλά στη βασική προγραμματική του θέση, με την οποία «ψάρευε» ψήφους, σχετικά με την «κυβέρνηση της αριστεράς» που θα καταργούσε το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, για να ανακουφιστεί ο λαός, εδώ έδωσε ρεσιτάλ αναξιοπιστίας, αφερεγγυότητας και καιροσκοπισμού εγκλωβίζοντας λαϊκές δυνάμεις σε μια πολιτική γραμμή που ήξερε εκ των προτέρων ότι δεν μπορεί να την εφαρμόσει και ας έκανε ότι το 'παιζε αντάρτικο με την ΕΕ.

Ετσι, παρουσιάζοντας τον Απρίλη τις «προτεραιότητες για τον νέο συνασπισμό εξουσίας», μίλησε για «την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου». Ο Αλ. Τσίπρας στην προεκλογική του ομιλία στα Γιάννενα, για το ίδιο θέμα είπε. «Για να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας: Καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του Μνημονίου. Μορατόριουμ πληρωμών». Στους πέντε άξονες για το σχηματισμό κυβέρνησης, ένας απ' αυτούς ήταν η: «Ανάγκη άμεσης ακύρωσης εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου και ειδικότερα των επαίσχυντων εκείνων νόμων που περικόπτουν περαιτέρω μισθούς και συντάξεις. Κατάργηση νόμων που καταλύουν στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, όπως ο νόμος που ορίζει ότι λήγει η μετενέργεια στις 15 Μαΐου και καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις». Ενώ η κατάργηση της δανειακής σύμβασης έγινε «μορατόριουμ στην αποπληρωμή του (σ.σ. χρέους) και διεκδίκηση δίκαιης και βιώσιμης ευρωπαϊκής λύσης». Στην ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας είπε: «Κανένα νέο μέτρο λιτότητας τον Ιούνιο, τον Ιούλιο ή αργότερα. Κατάργηση του νόμου του Μνημονίου και των εφαρμοστικών νόμων του».

... για τον εγκλωβισμό του λαού

Ετσι από τη θέση του για καταγγελία του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης και κατάργησή τους μεταπήδησε στη θέση για «ανάγκη ακύρωσης της εφαρμογής των μέτρων που απαρτίζουν το μνημόνιο και μάλιστα ορισμένων από αυτά, ενώ η καταγγελία και κατάργηση της δανειακής σύμβασης έγινε «διεκδίκηση δίκαιης και βιώσιμης ευρωπαϊκής λύσης». Στην επιστολή του προς τους προέδρους της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως και στους επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Γιούρογκρουπ, πάει ακόμη πιο πίσω και απ' αυτά, αφού δεν αναφέρει πουθενά τη θέση για καταγγελία μνημονίου και δανειακής σύμβασης ή κατάργησή τους. Λέει απλώς ότι «οφείλουμε να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής, δεδομένου ότι δεν απειλεί μόνο την κοινωνική συνοχή και τη σταθερότητα στην Ελλάδα, αλλά αποτελεί και πηγή αστάθειας για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωζώνη». Αρα λέει ότι για να εφαρμοστούν στην Ελλάδα έστω και κάποια απ' αυτά που πρότεινε πρέπει να αλλάξει η στρατηγική της ΕΕ. Ο εμπαιγμός του λαού σε όλο του το μεγαλείο.

Το πραγματικό δίλημμα για το λαό

Οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και τα παζάρια μεταξύ των αστικών κομμάτων μέσα στο πλαίσιο των διερευνητικών εντολών, είναι μια διαδικασία μακρυά από το λαό και τις ανάγκες του. Πόσο μάλλον, που είτε παζαρεύοντας για «να τα βρούνε» κάποια από τα κόμματα στο σχηματισμό κυβέρνησης, είτε μιλώντας δημόσια με το βλέμμα στραμμένο σε νέες κάλπες, τα αστικά κόμματα βάζουν στο τραπέζι ή αξιοποιούν παλιά και νέα διλήμματα, προκειμένου να εγκλωβίσουν το λαό. Γιατί τον θέλουν υποταγμένο το λαό. Αν σχηματίσουν κυβέρνηση, τον θέλουν υποταγμένο να ελπίζει ότι ένας καλύτερος διαπραγματευτής θα τον σώσει σε βάθος χρόνου, ενώ αν ξαναπάμε σε εκλογές τον θέλουν εγκλωβισμένο στη λογική «να ψηφίσω να βγει μια κυβέρνηση γιατί χανόμαστε»! Και σ' αυτήν την κοροϊδία των διερευνητικών έπαιξαν όλα τα κόμματα είτε πήραν, είτε δεν πήραν εντολή. Ολα πλην του ΚΚΕ που με συνέπεια στην πολιτική του, όπως είπε και προεκλογικά, δε συμμετέχει σε κυβερνητικά παιχνίδια στο αστικό πολιτικό σύστημα, αφού αυτά εγκλωβίζουν το λαό στην αστική πολιτική. Και δεν παζαρεύει πόσο σκόντο θα κάνει από αυτή του την αταλάντευτη θέση μαζί με το λαό, προκειμένου να βρει ένα μίνιμουμ στο οποίο θα συμφωνήσει η ΝΔ, ή το ΠΑΣΟΚ, ή ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Καμμένος κ.ο.κ.

Το ΚΚΕ λέει ξεκάθαρα ότι το πραγματικό δίλημμα είναι αν θα μένει ο λαός μας υποταγμένος στην αστική εξουσία και στην ΕΕ, στην πολιτική τους, που όποια διαχείριση κι αν έχει, πες την αριστερή, πες τη σοσιαλδημοκρατική, πες την φιλελεύθερη κ.τ.λ. διαρκώς τσακίζει λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα ή αν θα επιλέξει ο λαός μας αποδέσμευση από την ΕΕ και τσάκισμα των μονοπωλίων.

Κάθε άλλο δίλημμα από αυτά που πλασάρονται στους διαξιφισμούς μεταξύ των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων είναι ψευτοδίλημμα που δεν πρέπει να πιάσει τόπο. Δεν πρέπει π.χ. να πιάνει το δίλημμα ευρώ ή δραχμή στον εργαζόμενο, όταν και έτσι κι αλλιώς το πορτοφόλι του είναι άδειο. Δεν αφορά το λαό το δίλημμα λιτότητα ή χαλάρωση, γιατί αυτό εκφράζει μόνο τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου, καθώς άλλα τμήματα του κεφαλαίου κερδίζουν στη μια περίπτωση κι άλλα στην άλλη. Είναι κάλπικο το δίλημμα «μνημόνια» - «αντιμνημόνιο» γιατί και οι λεγόμενοι αντιμνημονιακοί δηλώνουν υποταγή στις συνθήκες της ΕΕ, εξειδίκευση των οποίων είναι τα μέτρα του μνημονίου. Δεν πρέπει να πιάσει το δίλημμα «αριστερά - δεξιά» ή «κεντροαριστερά - κεντροδεξιά», γιατί και αυτά αφορούν απλά διαφορετικές μορφές καπιταλιστικής διαχείρισης δοκιμασμένες και στη χώρα μας και σε άλλες χώρες της ΕΕ, που καμιά ανακούφιση δεν έφεραν στο λαό, αλλά συνέχισαν πανομοιότυπες πολιτικές ενίσχυσης του κεφαλαίου, τσακίσματος των λαϊκών στρωμάτων, συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και σφαγιασμούς λαών...

Κάθε εργάτης, αυτοαπασχολούμενος, φτωχός αγρότης, κάθε νέος και κάθε γυναίκα που προέρχεται και ανήκει στα λαϊκά στρώματα έχει δικαίωμα και ευκαιρία να διεκδικεί όλα όσα του ανήκουν, να διεκδικεί αγωνιστικά ζωή ολόκληρη κι όχι με τις στερήσεις που του επιβάλλει η ΕΕ και τα κόμματά της. Γι' αυτό έχει σημασία να διεκδικήσει αυτή τη λύση, συστρατευόμενος στον αγώνα για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή ολόκληρου του χρέους, που δεν το δημιούργησε ο λαός, αλλά όλοι ανεξαιρέτως οι υπόλοιποι τον βάζουν να το πληρώσει.