Εντυπωσιοθηρικές και ψηφοθηρικές είναι οι προτάσεις του λεγόμενου κυβερνητικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, όσον αφορά και τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους. Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει ρύθμιση των αγροτικών χρεών, χωρίς να διευκρινίζει τίποτα επ' αυτού, προτείνει βραχυπρόθεσμα δάνεια με χαμηλότοκα επιτόκια χωρίς να προσδιορίζει το ύψος του επιτοκίου και προτείνει ακόμα την έκδοση κάρτας για κάθε αγρότη, από μια τράπεζα, με διάρκεια μια καλλιεργητική περίοδο και πλαφόν βασισμένο στα στοιχεία των δηλώσεων καλλιέργειας της τελευταίας διετίας. Ομως, με τέτοιο πρόγραμμα δε λύνεται το πρόβλημα των μικρομεσαίων αγροτών που στην πλειοψηφία τους είναι υπερχρεωμένοι και αδυνατούν να καλλιεργήσουν και να παραγάγουν. Ούτε με ετήσιες πιστωτικές κάρτες λύνεται ένα μέρος αυτού του προβλήματος. Ο,τι και να διαλαλεί προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του, η εκμετάλλευση των αγροτών από τις τράπεζες και τα μονοπώλια αγροτικών εφοδίων θα συνεχίσει να υφίσταται. Οι τιμές που θα δίνουν οι εμποροβιομήχανοι και τα μονοπώλια στα αγροτικά προϊόντα θα συνεχίσουν να είναι εξευτελιστικές και θα συνεχίσουν να πληρώνουν όποτε τους βολεύει. Και το κόστος παραγωγής όλο και θα ανεβαίνει, αφού τα μονοπώλια θα συνεχίσουν να κερδοσκοπούν. Οι μικρομεσαίοι αγρότες θα πρέπει να έχουν άτοκα καλλιεργητικά δάνεια, πάγωμα των χρεών τους και στήριξη όσο θα διαρκέσει η καπιταλιστική κρίση. Αλλά με μια πολιτική πρόταση σαν του ΣΥΡΙΖΑ εντός ΕΕ, αποδοχής της ΚΑΠ και ανοχής των μονοπωλίων, οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι θα οδηγούνται με ταχύτερους ρυθμούς στη φτώχεια, στην υπερχρέωση και στο ξεκλήρισμα. Η προοπτική για τη μικρομεσαία αγροτιά βρίσκεται στην πρόταση για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία που έχει καταθέσει το ΚΚΕ.
Στηρίζει όποιον δεν απειλεί την κερδοφορία
Ούτε μια λέξη συμπαράστασης δεν έχει εκφράσει ή γράψει η ΓΣΕΕ για τον αγώνα των εργαζομένων στο καζίνο της Πάρνηθας που βρίσκονται σε 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες από την περασμένη Παρασκευή με καθαρή γραμμή πάλης: υπογραφή τώρα Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας χωρίς μείωση μισθών και με πλήρη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους.
Από την άλλη, έσπευσε να εκδηλώσει τη συμπαράστασή της στους εργαζόμενους στο καζίνο Λουτρακίου, όπου το σωματείο αποδέχθηκε τη μείωση μισθών με στόχο, όπως αναφέρει και η ΓΣΕΕ, «τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και τη βιωσιμότητα της επιχείρησης». Αυτή όμως η αποδοχή έχει ανοίξει την όρεξη στην εργοδοσία και ζητά και εκ περιτροπής απασχόληση και μαζικές απολύσεις χωρίς το σωματείο να μπαίνει εμπόδιο. Στην πράξη επιβεβαιώνεται ότι η υποχωρητικότητα ενισχύει την εργοδοτική επιθετικότητα. Οτι κάθε βήμα πίσω που κάνουν οι εργαζόμενοι από τις διεκδικήσεις τους τόσο περισσότερο επιτίθεται ο εργοδότης για να εξασφαλίσει τα κέρδη του.
Η ΓΣΕΕ δεν έχει κανένα πρόβλημα με αυτό, αντίθετα ενισχύει αυτή τη λογική. Χαρακτηριστικά ξεκαθαρίζει ότι «στέκεται στο πλευρό των εργαζομένων για την υπογραφή ΣΣΕ που αφενός μεν θα διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας και αξιοπρεπείς μισθούς και αφετέρου τη βιωσιμότητα της εταιρείας». Δηλαδή, η ΓΣΕΕ επικροτεί τη στάση του σωματείου να διαπραγματεύεται τη μείωση των μισθών των εργαζομένων, προκειμένου να διασφαλιστεί η κερδοφορία του καζίνου. Γι' αυτό και δεν έχει βρει μια λέξη συμπαράστασης για τον αγώνα των εργαζομένων στο καζίνο της Πάρνηθας.
Πρωινός ... αντιΚΚΕ οχετός
Τα λεγόμενα πρωινάδικα στα αστικά ΜΜΕ θέτουν τώρα ...και πολιτικά ζητήματα και ενόψει των επαναληπτικών εκλογών και δε χάνουν ευκαιρία να προβάλλουν και τον αντικομμουνισμό. Τέτοια χαρακτηριστική περίπτωση ήταν στο «Πρωινό μου», που παρουσιάζουν οι Γιώργος Λιάγκας και Φαίη Σκορδά και είχαν καλεσμένο τον νέο ηθοποιό Γ. Καραμίχο. Θαυμάστε τα λεγόμενα του τελευταίου: «Αν βγει η ΝΔ με την ανοχή του ΠΑΣΟΚ, έχει καταστραφεί η Ελλάδα! Εχω ένα θέμα με τον Τσίπρα γιατί μιλάει ξύλινη γλώσσα... αλλά πρακτικά είναι μια καινούρια φωνή. Ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ με πολύ πόνο καρδίας! Σίγουρα δεν πάει το χέρι μου να ψηφίσω ΚΚΕ, γιατί έχοντας μεγαλώσει ως αριστερός εδώ και χρόνια, αυτό το πράγμα δεν είναι αριστερά. Είναι ένα υβρίδιο μεταμοντέρνο, ένα παράσιτο! Πως έχει ψοφήσει το δέντρο και βγαίνουν κανά δυο παραφυάδες και μετά ταλαιπωρείσαι να το βγάλεις! Εχει κλείσει το εργοστάσιο και αυτοί έχουν την αντιπροσωπεία ακόμα εδώ!».
Αυτά είπε ο Γ. Καραμίχος, που επικροτήθηκαν, ειδικά στον οχετό του για το ΚΚΕ, και από τον Λιάγκα. Οι εξυπναδίτσες αυτές, που υποτίθεται ότι εκφέρονται από «αριστερό», θέλουν να κρύψουν ότι οι βολεμένοι στο σύστημα και τις ...πολυθρόνες του βγάζουν καντήλες με ό,τι αμφισβητεί την καπιταλιστική εκμετάλλευση και σαπίλα. Το ΚΚΕ τους χαλάει τη σούπα, γιατί στον 21ο αιώνα διεκδικεί για τους εργαζόμενους, παραγωγούς του πλούτου, ζωή με δικαιώματα και αξιοπρέπεια και όχι χαμοζωή. Το ΚΚΕ λέει ξεκάθαρα στο λαό ότι φιλολαϊκή διέξοδος χωρίς σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό και το κεφάλαιο δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτό είναι που ενοχλεί τους ενσωματωμένους.
Περί ... ανάπτυξης
Τα κόμματα που προσπαθούν να παγιδέψουν τους εργαζόμενους στην αντίληψη ότι η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης μπορεί να επιζητηθεί μόνο μέσα στην ΕΕ και με μοναδικό εργαλείο το ευρώ, προβάλλουν ως αντίβαρο στα βάρβαρα μέτρα που πάρθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια, την προοπτική της ανάπτυξης, με ειδικές αναφορές στα κονδύλια του ΕΣΠΑ, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση ότι οσονούπω η χώρα θα μετατραπεί σε απέραντο εργοτάξιο. Μιλάμε για παραμύθια, από την αρχή μέχρι το τέλος. Να ορισμένες πλευρές του όλου θέματος.
Πρώτον: Η καπιταλιστική ανάπτυξη, που στηρίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, δεν προωθείται με αποφάσεις. Κριτήριο για οποιαδήποτε επένδυση είναι η δυνατότητα του καπιταλιστή να αποκομίζει το πολυπόθητο κέρδος. Οσο υπάρχει κέρδος οι επιχειρήσεις λειτουργούν, αν δεν υπάρχει, οδηγούνται στο κλείσιμο.
Δεύτερον: Στην πρόσφατη άτυπη Σύνοδο Κορυφής, πράγματι ειπώθηκε ότι «τα ευρωπαϊκά ταμεία και εργαλεία θα κινητοποιηθούν, προκειμένου να φέρουν την Ελλάδα στο δρόμο της ανάπτυξης». Αυτό σημαίνει ότι θα εξετάζεται το ενδεχόμενο χρηματοδότησης ενδιαφερόμενων επενδυτών, με την προϋπόθεση ότι η επένδυση αφορά ...επιλέξιμους τομείς της οικονομίας. Αρα κριτήριο μιας επένδυσης δεν είναι η ανάγκη για την πραγματοποίησή της η συμβολή της στην ικανοποίηση λαϊκών αναγκών, η δημιουργία θέσεων εργασίας, κ.ο.κ. αλλά το κατά πόσο συμβαδίζει με τα συμφέροντα των πολυεθνικών.
Τρίτον: Ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι η σχετική επένδυση ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των μονοπωλίων, η έγκρισή της από τα αρμόδια όργανα δε σημαίνει ότι θα υλοποιηθεί οπωσδήποτε, αφού, εκτός από την τυπική έγκριση, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει, πρώτα και κύρια, να εξασφαλίσουν και τα αναγκαία από τις τράπεζες δάνεια. Κάτι που στις μέρες μας, λόγω των επιπτώσεων της κρίσης και του «κουρέματος» του χρέους στις τράπεζες, είναι πολύ δύσκολο, για να μην πει κανείς αδύνατον.
Τέταρτον: Σε μια εποχή που, εξαιτίας των επιλογών της άρχουσας τάξης για ανάπτυξη όπου υπάρχει μέγιστο κέρδος υπάρχει εγκληματική υποβάθμιση των περισσοτέρων βιομηχανικών κλάδων της χώρας και ενώ οι ανάγκες για την άνοδο της παραγωγής με στόχο την κάλυψη των ολοένα και διευρυνόμενων αναγκών των εργαζομένων αυξάνονται συνεχώς, οι επενδύσεις που ευνοούνται για την περίπτωση της Ελλάδας αφορούν σχεδόν αποκλειστικά κλάδους της ενέργειας, των μεταφορών, των δικτύων και των υποδομών. Κλάδοι, δηλαδή που δεν ικανοποιούν όλες τις ανάγκες με βάση τις δυνατότητες και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας. Κλάδοι που θα αποδώσουν κέρδη, έχοντας εξασφαλίσει στους καπιταλιστές πάμφθηνη εργατική δύναμη, ανταγωνιστικές συνθήκες απασχόλησης και υποτυπώδη φορολόγηση. Κλάδοι που, εκτός από κάποιες χιλιάδες θέσεις απασχόλησης που θα δημιουργήσουν περιστασιακά στη διάρκεια της επένδυσης, χαρακτηρίζονται για το ιδιαίτερα χαμηλό ποσοστό απασχόλησης.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη από τέτοιου είδους ανάπτυξη και επενδύσεις. Η οικονομική μεγέθυνση με κριτήριο το κέρδος δεν αποτελεί δείκτη για την οικονομική ανάπτυξη της κοινωνίας, ούτε πολύ περισσότερο για την ευημερία των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Το συμφέρον του λαού δεν μπορεί να ταιριάξει με το κέρδος του καπιταλιστή. Γι' αυτό και την επομένη των εκλογών, όταν η κυβέρνηση μαζί με τους κεφαλαιοκράτες θα αρχίσουν να αραδιάζουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, το ενισχυμένο και από τις κάλπες ΚΚΕ θα αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την αντίσταση και την αντεπίθεση του λαού.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Φορτώνουν την κρίση τους στους λαούς...
Γρηγοριάδης Κώστας
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΟΡΟΪΔΙΑ δεν αφορά το αν τελικά θα προσφύγει ή όχι η Ισπανία στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτό απλά ανήκει σε όσα «γίνονται αλλά δε λέγονται», με βάση τους κανόνες του διεθνούς κεφαλαίου.
Το ψέμα αφορά τη φράση «προκειμένου να σωθεί η ισπανική οικονομία» ή «να σωθεί η Ισπανία». Κι αυτό εμείς εδώ το ξέρουμε πολύ καλά.
Προφανώς, τους αρέσει να θεωρούν το ίδιο πράγμα το χρηματοπιστωτικό σύστημα μιας χώρας με το λαό της χώρας αυτής. Ελα όμως που όχι απλά δεν είναι το ίδιο, αλλά το ...ακριβώς αντίθετο!
Τράπεζες, μονοπώλια, «funds», βιομηχανίες και χρηματιστήρια είναι ένα μπερδεμένο κουβάρι μονοπωλιακών συμφερόντων, με τον ίδιο όμως παρανομαστή: Ολοι βασίζουν τα κέρδη τους στην εκμετάλλευση των εργαζομένων και των λαών.
Για την ακρίβεια όσο μεγαλύτερη είναι αυτή η εκμετάλλευση, τόσο μεγαλύτερα τα οφέλη τους και πιο στερεή η ασφάλειά τους. Οπότε ας αφήσουν τις θεωρίες περί ...διάσωσης χωρών.
Τη δική τους διάσωση επιθυμούν και μόνο, από μια κρίση που δημιουργούν οι ίδιοι, απλά και μόνο γιατί είναι ...ο εαυτός τους. Γιατί είναι στη φύση τους να ανταγωνίζονται, να αλληλοεξοντώνονται και στο τέλος να ζητάνε το «λογαριασμό» από τους λαούς.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΠΑΡΑ να συμφωνήσουμε με αυτό που δήλωσε χτες ο Κώστας Καραμανλής. Οπως είπε, «η άποψη ότι δεν μπορούμε να πάθουμε τίποτα χειρότερο είναι εσφαλμένη».
Μόνο που ο πρώην πρωθυπουργός εννοούσε την πιθανότητα ...απρόβλεπτων εξελίξεων και το έκανε για να στηρίξει τη ΝΔ. Εμείς πάλι, μιλάμε για όσα έχουν προβλεφθεί και σχεδιαστεί από καιρό εναντίον του ελληνικού λαού.
Γιατί τα μέτρα που έχουν συναποφασιστεί από την εγχώρια και την ευρωπαϊκή πλουτοκρατία απλά ...περιμένουν να εφαρμοστούν, μόλις προκύψει η ανάλογη κυβέρνηση. Ενα πράγμα μόνο είναι απαραίτητο: Να είναι η κυβέρνηση αυτή προσανατολισμένη στον ευρωμονόδρομο.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Κι όπως έχετε διαπιστώσει υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές «εκδοχές» του πράγματος...
Ανάπτυξη με μισθούς πείνας
Γρηγοριάδης Κώστας
Από το βήμα της εκλογικής εθνικής συνδιάσκεψης της ΝΔ το περασμένο Σάββατο ο Α. Σαμαράς προανήγγειλε την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, διακηρύσσοντας ότι είναι αδιανόητο να υπάρχουν όταν θερίζει η ανεργία. «Τι θα πει εργασιακά δικαιώματα, όταν φεύγουν οι επιχειρήσεις, κλείνουν τα μαγαζιά και πολλαπλασιάζεται η ανεργία;», είχε αναρωτηθεί χαρακτηριστικά. Ταυτόχρονα, εξέφρασε το θαυμασμό του για το εργασιακό κάτεργο της κινεζικής πολυεθνικής «Cosco» στο λιμάνι του Πειραιά, δηλώνοντας μάλιστα ότι μια κυβέρνηση της ΝΔ «θα φέρει εκατό Cosco». Προχτές, όμως, έβαλε τη μάσκα του προστάτη των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα, δηλώνοντας αντίθετος με την περαιτέρω πτώση των μισθών. «Να μην πέσουν άλλο οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα», διακήρυξε, επισημαίνοντας ότι θα ζητήσει «να παγώσουν οι μισθοί στα τωρινά επίπεδα μέχρι να υπάρξει νέα συμφωνία ανάμεσα σε εργαζόμενους και εργοδότες». Πρόκειται βέβαια για ξετσίπωτη κοροϊδία και εμπαιγμό, γιατί στην πραγματικότητα ο πρόεδρος της ΝΔ ζητά να κατέβουν όλοι οι μισθοί στο ύψος του μειωμένου κατά 22% (ή 32% για τους κάτω των 25 ετών) κατώτατου μισθού, δηλαδή στα 500 και 400 ευρώ, όπως ακριβώς πρότεινε πριν από μερικές μέρες η ηγεσία του ΣΕΒ. Ταυτόχρονα, βέβαια, ενθαρρύνει την επέκταση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, τις ατομικές συμβάσεις, την εκ περιτροπής εργασία κ.ο.κ., πράγμα που σημαίνει ότι οι μισθοί μπορούν να πέφτουν ακόμα πιο κάτω από τον κατώτατο μισθό... Ο,τι και αν λέει προεκλογικά για ψηφοθηρικούς λόγους ο πρόεδρος της ΝΔ, η αλήθεια είναι μία: Η ανάπτυξη που επαγγέλλεται «πατάει» πάνω στη φθηνή εργατική δύναμη και σε μισθούς πείνας. Μπορεί να αποκήρυξε υποκριτικά το πρότυπο της Βουλγαρίας - «η Βουλγαρία δεν είναι πρότυπο ανταγωνιστικότητας και ανάπτυξης» δήλωσε - ωστόσο αυτό είναι το πρότυπο που καθορίζεται στο νέο μνημόνιο που έχει υπογράψει...
Διαχείριση της φτώχειας
Πρόγραμμα διαχείρισης της φτώχειας μάς παρουσίασε χτες ο ΣΥΡΙΖΑ. Και πρόκειται για διαχείριση της φτώχειας σε κάθε πλευρά της ζωής. Ακόμα και στην Παιδεία, για παράδειγμα, σε μια φάση που τα ΑΕΙ έχουν υποστεί δραματικές μειώσεις στους προϋπολογισμούς τους και με τα σημερινά δεδομένα δεν μπορούν να λειτουργήσουν, ο ΣΥΡΙΖΑ τους υπόσχεται ότι ...θα διατηρήσει αυτά τα σημερινά δεδομένα (με τα οποία ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ τα ΑΕΙ) και ...δεν τα κάνει χειρότερα! Λέει κατά λέξη: «Να σταματήσουν όλες οι ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ μειώσεις των κονδυλίων για την Παιδεία και την Ερευνα». Εν είδει ευχολογίου μιλάει για διασφάλιση της λειτουργίας των ιδρυμάτων το Σεπτέμβρη, αλλά πρακτικά μιλάει μόνο για χρηματοδότηση για τις πιεστικές ανάγκες της εκπαίδευσης, που κι αυτή είναι αμφίβολο από πού και πώς θα εξασφαλιστεί. «Αναπροσαρμογή της διάθεσης των κονδυλίων του ΕΣΠΑ», λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να απαντήσει στις «πιεστικές» ανάγκες - και όχι στο σύνολο των αναγκών - της εκπαίδευσης. Ομως αυτό ξέρουν καλά ότι δε γίνεται, γιατί τα κονδύλια του ΕΣΠΑ δίνονται για συγκεκριμένες ενέργειες που προκρίνει η ΕΕ και όχι για τις λειτουργικές ανάγκες των ιδρυμάτων, όχι για τις πραγματικές ανάγκες φοιτητών, σπουδαστών, εκπαιδευτικών κλπ. Αρα κοροϊδεύει με το ΕΣΠΑ και δε δίνει λύση στο ασφυκτικό και άμεσο πρόβλημα της χρηματοδότησης.
Αγωνίες ... σωματείων για τις τράπεζες
«Η Attica Bank συνεχίζει με εργαζόμενους, βασικό μέτοχο και πελάτες ν' αποτελούν διαχρονικά τους κύριους στυλοβάτες της» είναι ο τίτλος χτεσινής ανακοίνωσης του ...Συλλόγου Υπαλλήλων Τράπεζας Αττικής που αφιερώνει δύο ολόκληρες σελίδες για να εξηγήσει πως βασική προτεραιότητά του είναι η στήριξη της εργοδοσίας. Ετσι, επισημαίνει πως πρόταξε για μια 2ετία «την ενίσχυση της καθαρής θέσης της ούτως ώστε η Attica Bank να θωρακιστεί περίσσια στον οξύτατο ανταγωνισμό και τη διαφαινόμενη λαίλαπα εξελίξεων»... Ευθαρσώς λοιπόν το συνδικάτο δηλώνει ποια είναι η αγωνία του: Πώς η εργοδοσία θα τη σκαπουλάρει και από τον οξυνόμενο ανταγωνισμό θα καταφέρει να περισώσει και να δυναμώσει τη θέση της. Οχι μόνο το σωματείο δεν έχει τίποτα να πει για τη θηλιά που σφίγγει το λαιμό χιλιάδων λαϊκών οικογενειών από τα δάνεια που χρωστάνε στις τράπεζες, όχι μόνο δεν ψελλίζει λέξη για τις απολύσεις και την επίθεση με την οποία θα έρθουν αντιμέτωποι (και) οι τραπεζοϋπάλληλοι από τη διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης που αντικειμενικά επιταχύνεται και λόγω της κρίσης. Αλλά και, ουσιαστικά, αρθρώνει κάλεσμα πλήρους υποταγής προς τους εργαζόμενους προκειμένου να σωθεί η τράπεζα! Μόνο που η σωτηρία της μεγαλοεργοδοσίας περνά μόνο μέσα από την καταστροφή των εργαζομένων. Γι' αυτό και τέτοιου είδους «σωματεία» - αριστοτέχνες της ταξικής συνεργασίας και υποταγής είναι σίγουρο ότι θα αναλάβουν πλούσια δράση για να πειστούν οι εργαζόμενοι να κάτσουν στ' αυγά τους και να κάνουν ό,τι ζητούν οι σφαγείς τους...
Να ηττηθεί η πολιτική τους
Ολα τα κόμματα - εκτός από το ΚΚΕ - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καλλιεργούν στο λαό την εξής λογική: υπάρχει ευνοϊκός αέρας στην Ευρώπη, μπορεί να τροποποιηθεί το μνημόνιο και έτσι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά νοικοκυριά θα ανακουφιστούν. Απευθύνονται σε ένα λαό που έχει βιώσει την απόλυτη κτηνωδία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια σε συνθήκες καπιταλιστής κρίσης, και του λένε ότι μπορούν οι λαοί μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση να ζήσουν καλύτερα.
Στις εκλογές της 17ης Ιούνη πρέπει να ηττηθεί αυτή η λογική από όπου κι αν προέρχεται. Είτε από κεντροαριστερά είτε από κεντροδεξιά σχήματα. Είναι γεγονός ότι στις 6 Μάη υπήρξε μια θετική τάση με την αποδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αλλά δεν αρκεί μόνο η εγκατάλειψη αυτών των κομμάτων. Αυτό το θετικό βήμα δεν πρέπει να πισωγυρίσει. Γι' αυτό όμως πρέπει να ηττηθεί συνολικά η αντιλαϊκή πολιτική και στο πρόσωπο της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ και όλων των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου που ακριβώς επειδή είναι υπέρ της ΕΕ, μιλούν για ανάπτυξη με ενίσχυση των επιχειρηματιών έχοντας ουσιαστικά την ίδια πολιτική.
ΠΡΩΤΟΝ: Τα κόμματα που καλλιεργούν αυτή τη λογική θα τηρήσουν όλες τις δεσμεύσεις που απορρέουν από την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση σαν ευαγγέλιο. Κι ας κάνουν ότι δεν το θέλουν... Ξέρουν καλά ότι: Η όποια επαναδιαπραγμάτευση των συμφωνιών θα γίνει στο βαθμό που δεν θα επηρεαστεί καθόλου η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το «όχι» στο μνημόνιο, «όχι» στα αντεργατικά μέτρα και το «πάση θυσία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση» είναι δύο πράγματα ασυμβίβαστα. Η πολιτική διεξόδου που προτείνουν σημαίνει αντεργατικά μέτρα που προβλέπονται από τη στρατηγική «Ευρώπη 2020» για την ανταγωνιστικότητα και το δημοσιονομικό σύμφωνο.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Αυτό που συζητάνε στην ΕΕ είναι να δώσουν «ζεστό» χρήμα σε επιχειρηματικούς ομίλους όλης της Ευρώπης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία σε μία προσπάθεια να ανακάμψει η κερδοφορία τους. Υπάρχει όμως ένας όρος που τον έχουν διατυπώσει όσο πιο καθαρά γίνεται: Να προχωρήσουν όλα τα μέτρα που έχουν σχέση με μισθούς, μεροκάματα, εργασιακές σχέσεις, κοινωνικές παροχές, Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια. Ολα αυτά θα χτυπηθούν ακόμα περισσότερο, σε όφελος των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
ΤΡΙΤΟΝ: Φιλολαϊκή ανάπτυξη και παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν γίνεται. Δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα και ούτε πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Είναι ασυμβίβαστο το ένα με το άλλο. Ωφελήθηκαν οι εργαζόμενοι; Υπάρχουν 1,5 εκατομμύριο άνεργοι και διαρκώς αυξάνονται. Πού πήγαν τα κοινοτικά κονδύλια για την λεγόμενη «ενίσχυση της απασχόλησης»; Στα αφεντικά. Στους εργαζόμενους έμεινε η ανεργία, η μερική απασχόληση, γενικά οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Μήπως είδαν προκοπή οι φτωχοί αγρότες; Οσα αγροτικά νοικοκυριά έχουν απομείνει ξεκληρίζονται κι αυτά.
Είναι σαφές λοιπόν γιατί πρέπει να ηττηθεί αυτή η πολιτική οποιοσδήποτε και αν την υποστηρίζει. Και γιατί ο λαός πρέπει να απεγκλωβιστεί από αυτή τη λογική. Στις 18 Ιούνη και μετά, πρωταγωνιστής πρέπει να είναι το εργατικό κίνημα. Δεν πρέπει οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να δώσουν πίστωση χρόνου στην καινούρια κυβέρνηση. Και γι' αυτό το λόγο έχει ιδιαίτερη σημασία να βγει ενισχυμένο το ΚΚΕ.
2η Εκδοση 
Feeds
