Ποιος θα είναι άραγε ο επόμενος Αμερικανός Πρόεδρος; Αυτό το ερώτημα βασανίζει αρκετούς μέσα και έξω από τις ΗΠΑ. Δε φαίνεται, όμως, να έχει καμιά σημασία, για τους χιλιάδες, που διαδήλωσαν την Κυριακή -παρά τη βροχή και τις ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες- έξω από το περιβόητο στρατόπεδο Φορτ Μπένινγκ, γνωστό και ως «Σχολή της Αμερικής», απαιτώντας το οριστικό κλείσιμό του. (Στο στρατόπεδο εκπαιδεύονται συνήθως μελλοντικοί δικτάτορες λατινοαμερικανικών χωρών, όπως και αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις, που αναλαμβάνουν «βρώμικες αποστολές» ανά την υφήλιο).

Περισσότεροι από 1.700 διαδηλωτές οδηγήθηκαν στα κρατητήρια, ανάμεσά τους ο αιδεσιμότατος Ρόι Μπουρζουά και ο ηθοποιός Μάρτιν Σιν. Γιατί; Μα, επειδή όχι μόνο διαδήλωσαν, αλλά και φορούσαν σάβανα και άσπρες μάσκες, μετέφεραν φέρετρα -δηλωτικά των χιλιάδων δολοφονημένων αθώων Λατινοαμερικανών- και, τέλος, έκλεισαν την εκδήλωση, ρίχνοντας πάνω τους κόκκινο χρώμα και ξαπλώνοντας στο προαύλιο της σχολής, σαν νεκροί...

Πώς τόλμησαν! Στη «δημοκρατική» Αμερική οποιαδήποτε παραβίαση τιμωρείται πολύ σκληρά! Εκτός, αν είσαι μέλος της καθεστηκυίας τάξης, οπότε όχι μόνο σου επιτρέπεται, αλλά επιβάλλεται, να σκοτώνεις, να νοθεύεις, να κλέβεις, να κακοποιείς... προκειμένου να συνεχίσει να βασιλεύει η «τάξη» στο βρωμερό «βασίλειο της Δανιμαρκίας»...

Associated Press

Πήρε, όμως, πληρωμένη απάντηση, τόσο από τον Λε Κάι Φε, όσο και τον στρατηγό Λε Βαν Ντουνγκ, αναπληρωτή υπουργό Αμυνας και αρχηγό του Γενικού Επιτελείου του Λαϊκού Στρατού. Ο πρώτος ανταπάντησε αμέσως, λέγοντας: «Η Ουάσιγκτον δεν είναι σε θέση να προσφέρει μαθήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θα ήταν προτιμότερο να μην αναμειγνύεται στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών», ενώ ο δεύτερος, σε προχθεσινό άρθρο του, στην εφημερίδα «Λαϊκός Στρατός» σημειώνει, ότι οι ένοπλες δυνάμεις και ο λαός μπορούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά, όσους νομίζουν, ότι μπορούν με «ειρηνικά μέσα» να καταφέρουν όσα δεν κατάφεραν με τη χρήση των όπλων.

Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το γεγονός ότι στα λεγόμενα δελτία ειδήσεων των τηλεοράσεων, που έχουν ξεπεράσει σε ήθος, ύφος κάθε ρεάλιτι σόου, το πολύ να διαβαστούν προς το τέλος δύο προτάσεις για το πόσοι νεκροί προστέθηκαν στη μακριά λίστα των νεαρών θυμάτων στη Ραμάλα, στη Γάζα, στην Ιερουσαλήμ και όπου αλλού.

Αν δείξουν και καμία εικόνα στα βιαστικά, θα είναι πολύ μετά από τα διαφημιστικά κατορθώματα του κ. Β. Βασιλικού. Μετά, επίσης, την αναλυτική εξακρίβωση για το αν κλάδευε όντως τα δέντρα του στην Τζια ο κ. Πάγκαλος την ώρα που άκουσε για την αποπομπή του, ή είχε τελειώσει το κλάδεμα και απολάμβανε τον καφέ του σκέτο... Πολύ μετά, επίσης, από την ανάγκη ίδρυσης «ψυχιατρείου αγελάδων», ή για το αν ισχύει ή «μυική ευπάθεια» του Σόουζα ή όχι...

Αυτές οι πέτρες και τα νεανικά τους σώματα είναι ό,τι έχει μείνει, όχι μόνο για να αντιστέκονται ενάντια στην ιμπεριαλιστική βία, αλλά και ενάντια στις τόσες σειρήνες των συμβιβασμών, που υπαγορεύουν οι δυνάμεις της υποταγής. Εμαθαν πια στην πράξη πως «αν δίνεις δάχτυλο στον ιμπεριαλισμό, σου τρώει χέρι» και πάλι δε χορταίνει. Η προηγούμενη λεγόμενη «ειρηνευτική διαδικασία» τούς δίδαξε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο πως, ακόμα και αν σου έχει μείνει το «τίποτα», το σηκώνεις από κάτω και αντιστέκεσαι για να χαλάσεις τα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Είναι ο ίδιος αγώνας, που κάνει οποιοσδήποτε άνθρωπος στον πλανήτη, που δε θεωρεί οριστική και αμετάκλητη τη λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων, όταν κάπου «του περνάει» του ιμπεριαλισμού, ουσιαστικά «του περνάει» σε όλο τον κόσμο, αφού η μη αντίσταση τον κάνει ισχυρότερο και πιο επικίνδυνο. Να, γιατί το έγκλημα προσπαθούν να το περάσουν στα «σκοτεινά», μέχρι να το ολοκληρώσουν.

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε περίπτωση που παρατηρήσουν από ψηλά δηλαδή καμιά καθυστέρηση στα εργοτάξια, κατεβαίνουν και κάνουν φασαρία με τον αρμόδιο εργολάβο; Είπαμε η πολιτική έχει γίνει λίγο «σόου», αλλά αυτοί το παράκαναν!

Τώρα αν το να μπούνε σε ελικόπτερο ήταν «παιδικό» τους απωθημένο και βρήκαν ευκαιρία τώρα με την Ολυμπιάδα, είναι άλλο θέμα. Ας μας το πούνε τέλος πάντων, να ξέρουμε κι εμείς τι γίνεται.

Πάντως, ομολογούμε ότι είναι εντυπωσιακή η στάση του Ζακ Ρογκ της ΔΟΕ, που μέχρι προχτές μίλαγε για καθυστερήσεις και κώδωνες κινδύνου και ξαφνικά άρχισε να λέει για πορεία διοργάνωσης καλύτερης από αυτή του Σίδνεϊ.

Είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι η αλλαγή αυτή επετεύχθη λόγω της αύξησης των ρυθμών προετοιμασίας μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα; Λίγο δύσκολο.

ΘΑ ΕΡΘΕΙ από το Βερολίνο ο Παπαντωνίου και θα μας λέει ότι έκανε τα «πάντα» για τις γερμανικές αποζημιώσεις και πίεσε τέλος πάντων τους Γερμανούς για την υπόθεση, μια και συναντήθηκε και με τον γραμματέα των Σοσιαλδημοκρατών (ο οποίος αδιαφόρησε) και με τον υπουργό Οικονομικών.

Μόνο που δε γίνεται να έχει κανείς αποτελέσματα σε αυτή την υπόθεση ξεκινώντας με την αρχή να μη χαλάσουν σε τίποτε οι «ελληνο-γερμανικές» σχέσεις. Σιγά «μη σπάσουν τ' αυγά»!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Συμφωνούμε απολύτως με τη χτεσινή παρατήρησή σας κ. Κομίνη, για το προχτεσινό μας σχόλιο. Αλλωστε, αυτό ακριβώς υπονοούσαμε και μεις με αυτό - εμμέσως πλην σαφώς. Οι Μ. Κωστόπουλος και Γ. Θεωνάς έχουν γίνει τώρα περιζήτητοι από τα αστικά ΜΜΕ, γιατί λένε τις απόψεις τους και όχι την πολιτική του ΚΚΕ. Προηγούμενα, όμως, όταν ήταν στελέχη του ΚΚΕ, κάθε άλλο παρά συνέβαινε αυτό.

Προφανώς, τα αφεντικά των αστικών ΜΜΕ και τα «διαπλεκόμενα» μαζί τους πολιτικά επιτελεία - αυτά ακριβώς με τα οποία και σεις συχνά - πυκνά ασχολείστε - μόνο πρόβλημα δεν έχουν με το περιεχόμενο των προσωπικών απόψεων των δύο και με τα όποια πολιτικά τους σχέδια και επιδιώξεις, ενώ τους πιάνει αλλεργία με την πολιτική και τους στόχους του ΚΚΕ.

Αυτό είναι το μοναδικό συμπέρασμα, φανερό στον καθένα κι ας το παρακάμψατε εσείς, ανάγοντας τον καταιγισμό συνεντεύξεων και προβολής των δυο προαναφερομένων, σε θέμα ύφους και γλώσσας...

Κι επειδή μπορεί κάποιος να πει πως υπερβάλλουμε, αναδημοσιεύουμε το χτεσινό σχόλιο του Ανδρέα Ρουμελιώτη -γνωστού για το μόνιμο αντι-ΚΚΕ μένος του - από την «Ελευθεροτυπία»: «Στ' αλήθεια μοιάζει με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο ο Μήτσος Κωστόπουλος. Οχι μόνο φατσικά, αλλά και στον τρόπο που εκφράζεται. "Νιώθω σαν τον αετό, που χάνει τα ζύγια του και γυρίζει γύρω από τον εαυτό του», είπε στην Ολγα Μπακομάρου. Οχι "αετός χωρίς φτερά". Κάτι χειρότερο: Ενας αετός που "χάνει τα ζύγια του".

Είναι είδος υπό εξαφάνισιν οι αετοί. Φυσιογνωμίες σαν τον Μήτσο Κωστόπουλο, στελέχη με μαζική απήχηση και αποδοχή δεν έχουν απομείνει πολλά στην Αριστερά. Μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού έπειτα από σοβαρό εργατικό ατύχημα. Πάντα το ίδιο πράγμα συνέβαινε: Οι αραχνιασμένοι κομματικοί μηχανισμοί, με τη μυρωδιά από τη μούχλα των γραφείων, της ίντριγκας και της συνωμοσίας, αυτοί οι ανασφαλείς πάντοτε φθονούσαν τους "λαϊκούς". Εκείνα, μαζικά στελέχη, που μπορούν να μιλάνε κανονικά, φυσιολογικά, στη γλώσσα του απλού κόσμου, χωρίς κομματικές αργκό, ιδεοληψίες, αγκυλώσεις και δογματισμούς. Μην στενοχωριέσαι, Ρόμπερτ. Σάξε τα ζύγια σου. Πάντα το ίδιο συνέβαινε...».

Ιδιαίτερα ...περήφανος πρέπει να είναι ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου. Σύμφωνα με τις σχετικές εκθέσεις των διωκτικών αρχών, το 1999, πενταπλασιάστηκαν τα κατασχεθέντα ...κατ' οίκον καλλιεργηθέντα δενδρύλλια ινδικής κάνναβης, απ' ό,τι τον προηγούμενο χρόνο.

Προφανώς, έπιασαν τόπο οι παλιότερες προτροπές του, για νομιμοποίηση της καλλιέργειας χασίς στα μπαλκόνια, για ιδίαν χρήση...

Πράγματι, πάντα το ίδιο συνέβαινε. Και πάντα, τα ίδια, λίγα πολύ, λέγανε οι άσπονδοι... φίλοι της Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος. Οποιος ανατρέξει στα όσα έγιναν, λέχθηκαν και γράφτηκαν, σχετικά με το κάποτε ΚΚΕ εσωτερικού ή το 1990 - '91, με τον τότε Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, θα βρει μπόλικες ομοιότητες με τα σημερινά. Ενας ήταν και είναι πάντα ο στόχος: Να χτυπηθεί το ΚΚΕ, πρώτα και κύρια η ενότητα των γραμμών του, οι θεμελιακές αρχές συγκρότησης και δράσης του.

Μόνο, που τόσο ο Ανδρέας Ρουμελιώτης, όσο και αρκετοί άλλοι, φαίνεται πως ξεχνούν τις απαντήσεις, που έχει ήδη δώσει η ζωή...

Σε λιγάκι

θα 'ναι νόμος

η «θηλιά»

η «λαιμητόμος»

σε λιγάκι

μεροδούλι

και του αφέντη,

πλέον, δούλοι!

* * *

Σε λιγάκι,

αν νόμος γίνει

θα μας έχουνε

σαν κτήνη,

θα μας έχουν

οι σουλτάνοι

σαν τα ζώα

στο μαγκάνι!

* * *

Σηκωθείτε,

δώστε αγώνες

να μην πάμε πίσω

αιώνες,

πάλη, αντίσταση,

παντιέρα,

όχι σκλάβοι

σε γαλέρα!