Γράφαμε τις προάλλες για την Ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στην Κομισιόν, με την οποία κόπτονταν για το αν η ΕΕ θα συναινέσει στην επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας, όπως ζητάει η συγκυβέρνηση. Η πρεμούρα του ΣΥΡΙΖΑ να πληροφορηθεί τις προθέσεις της Κομισιόν, αν μη τι άλλο βεβαιώνει ότι και ο ίδιος δεν είναι αντίθετος σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, την ίδια ώρα που δημαγωγικά καταγγέλλει τη συγκυβέρνηση ότι στόχος της «αναδιαπραγμάτευσης» είναι η επιμήκυνση. Ο Ν. Χουντής επανήλθε δριμύτερος και κατέθεσε νέα Ερώτηση στην Κομισιόν ζητώντας να μάθει γιατί ο μηχανισμός δανειοδότησης της Ελλάδας έδωσε λειψή τη δόση του Μάη. Στην Ερώτησή του ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είναι σκέτο περιβόλι. Ούτε λίγο ούτε πολύ, καταγγέλλει την Κομισιόν για κακή εφαρμογή της δανειακής συμφωνίας με την τρόικα, την οποία κατά τα άλλα υποτίθεται ότι καταγγέλλει! Γράφει επί λέξει ο Χουντής: «Στο κεφάλαιο 3 της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του ΕΤΧΣ, της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος δεν υπάρχει όρος που να δικαιολογεί την ανωτέρω ενέργεια (σ.σ. τη μειωμένη δόση). Σε ποια άρθρα της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης βασίστηκε η απόφαση του ΕΤΧΣ να εκταμιεύσει μέρος μόνο του συνολικού ποσού της δόσης προς την Ελλάδα και όχι το σύνολο του ποσού; Μπορεί μονομερώς το ΕΤΧΣ, χωρίς καν επίσημη αιτιολογία και χωρίς να υπάρχει προσβολή των όρων της δανειακής σύμβασης εκ μέρους της Ελληνικής Κυβέρνησης, να μειώνει και να καθυστερεί τις δόσεις εκταμίευσης του δανείου;». Κόμμα της διαχείρισης και της ΕΕ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτό οι παρεμβάσεις του καταλήγουν στο ζουμί τους να ταυτίζονται με αυτές της κυβέρνησης, την οποία υποτίθεται ότι αντιπολιτεύεται. Να βγάλει συμπεράσματα ο λαός για το παιχνίδι που στήνουν στις πλάτες του «κεντροδεξιά» και «κεντροαριστερά». Μόνο στόχο έχουν να τον κρατήσουν καθηλωμένο στον ευρωμονόδρομο και συμφέρον του είναι να μην τους κάνει τη χάρη.
Κολλημένοι στον ευρωμονόδρομο...
Σε συνέντευξή του το περασμένο Σάββατο ο Φ. Κουβέλης δήλωνε ότι η παραμονή στο ευρώ είναι το μείζον και πως για την εξασφάλισή της πρέπει να εφαρμοστούν στο ακέραιο τα μέτρα που ισοπεδώνουν μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα. Την ίδια παντιέρα, όμως, υψώνει και ο ΣΥΡΙΖΑ που - με αφορμή τις συναντήσεις του Α. Σαμαρά με Μέρκελ και Ολάντ - επικρίνει την κυβέρνηση ότι η πολιτική που εφαρμόζει διαλύει την Ευρωζώνη και θέτει σε κίνδυνο την παραμονή της Ελλάδας σ' αυτήν.
Αναφέρει σε ανακοινώσεις του: «(...) η ανάπτυξη και η ανάκαμψη της οικονομίας, όσο και η παραμονή στην Ευρωζώνη υπονομεύονται από την ίδια την υλοποίηση της πολιτικής της λιτότητας και της ύφεσης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο», «η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει να προτείνει προς τους Ευρωπαίους ηγέτες ένα διαφορετικό δρόμο για την Ελλάδα και την Ευρώπη, έξω από τα μνημόνια της χρεοκοπίας και της αποδόμησης της Ευρώπης, αλλά συντάσσεται ψυχή τε και σώματι με τις πιο ακραίες και εκβιαστικές πολιτικές προς τους ευρωπαϊκούς λαούς», «καμία επίκληση για τη "σωτηρία" της χώρας και την παραμονή της στο ευρώ δεν είναι δυνατό να αντικρούσει ότι η Ευρωζώνη διαλύεται από τις ακραίες πολιτικές λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας».
... σπέρνουν αυταπάτες
Αμφότεροι δηλαδή, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, δηλώνουν ότι μοιράζονται τον ίδιο στόχο. Οτι θέλουν την έξοδο απ' την κρίση, την ανάπτυξη, την παραμονή στην Ευρωζώνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι μπορεί να τα πετύχει όλα αυτά κρατώντας και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Και λέει, φυσικά, συνειδητά ψέματα. Περιθώριο φιλολαϊκής διαχείρισης της κρίσης δεν υπάρχει και αν υπήρχε οι σημερινοί κυβερνώντες δε θα το παραχωρούσαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Δυνατότητα να μείνει η χώρα στην ΕΕ και στο ευρώ αλλά να μην υφίσταται ο λαός τις συνέπειες της στρατηγικής της, όπως αυτή εξειδικεύεται στα μνημόνια ή στην εφαρμοζόμενη πολιτική άλλων χωρών - μελών της ΕΕ, επίσης δεν υπάρχει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σπέρνει αυταπάτες και αποπροσανατολίζει το λαό ισχυριζόμενος ότι η έξοδος απ' την κρίση μπορεί να γίνει κατά τρόπο αμοιβαία επωφελή για το κεφάλαιο και τους εργαζόμενους. Γεγονός όμως είναι ότι υπερασπιζόμενος την ΕΕ υπερασπίζεται τη φιλομονοπωλιακή της στρατηγική, σύμφωνα με την οποία τα μονοπώλιά της θα βγουν απ' την κρίση πατώντας στις πλάτες των λαών, στο πτώμα κάθε δικαιώματος που είχαν ως σήμερα.
Συκοφάντες του σοσιαλισμού
Στην «Καθημερινή» πανηγυρίζουν για κατορθώματα στις χώρες της πρώην σοσιαλιστικής κοινότητας, οι οποίες, υποτίθεται, «κατάφεραν μέσα σε είκοσι χρόνια κάτι εντυπωσιακό και ίσως πρωτοφανές στη σύγχρονη Ιστορία: τη διπλή μετάβαση, δηλαδή, την οικοδόμηση μιας οικονομίας της αγοράς, πλαισιωμένης ταυτόχρονα από δημοκρατικούς πολιτικούς θεσμούς». Με τέτοια παραληρήματα, για την πορεία των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, από τις ανατροπές μέχρι σήμερα, το μόνο που μπορείς να νιώσεις είναι ανατριχίλα. Βέβαια, για αρθρογράφους τύπου Μαρατζίδη, το μόνο που ενδιαφέρει είναι πώς θα συντριβούν οι δυνάμεις του λαού, ώστε να μην αμφισβητηθεί η κυριαρχία του κεφαλαίου, να διαιωνίζεται η εκμετάλλευση, να μπορούν να κερδίζουν οι κεφαλαιοκράτες, να ακυρωθούν λαϊκές κατακτήσεις. Τέτοιες, που πολλές φορές ήταν ...κολλητικές και για τις χώρες του καπιταλισμού.
Με το θράσος της αυθαιρεσίας του ...νικητή, περιγράφει την ιστορία των πρώην σοσιαλιστικών χωρών όπως γουστάρει στα αφεντικά του. Παραγράφοντας ότι μιλάμε για τις κοινωνίες που είχαν επιλύσει ακρογωνιαία ζητήματα επιβίωσης: Εξασφαλισμένη εργασίας για όλους. Προσφορά στέγης σε όλους. Πραγματικά πλήρης και ολότελα δωρεάν κάλυψη των αναγκών όλου του λαού σε όλες τις υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας. Μια κοινωνία που πετύχαινε τη σταθερή και συνεχή βελτίωση όλων των δεικτών οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, με τρόπο που επιδρούσε άμεσα στη συνεχή βελτίωση του επιπέδου ζωής των πολιτών.
Ομως, όλα αυτά ήταν πράγματα κομμουνιστικά. Και για να τα πετύχουν, δεν υπήρχε - δεν επιτρεπόταν να υπάρχει - κεφάλαιο, δεν είχαν ιδιωτικές επιχειρήσεις, η γη ανήκε σε όλους. Αυτά, που η «Καθημερινή» και οι αρθρογράφοι της εχθρεύονται μέχρι θανάτου, έπρεπε να πάψουν να υπάρχουν και - χάριν της δημοκρατίας - να εκλείψουν ολοσχερώς. Ετσι ακριβώς έγινε, για να κερδίσουν τη δήθεν δημοκρατία, που ακριβοπλήρωσαν με τη γενικευμένη εξαθλίωση και τη φτώχεια των λαών, στο όνομα του πλουτισμού των νεοκαπιταλιστών που έβαλαν στο χέρι τη δημόσια περιουσία. Την εμφάνιση εκατοντάδων χιλιάδων αστέγων και δεκάδων εκατομμυρίων ανέργων. Τη μείωση του προσδόκιμου ζωής και την αύξηση της παιδικής θνησιμότητας, πρώτη φορά στη μεταπολεμική περίοδο, σαν αποτέλεσμα της παράδοσης της Υγείας στους εμπόρους της Υγείας του λαού. Την επανεμφάνιση του αναλφαβητισμού, που είχε εξαφανιστεί πολύ πριν από τον πόλεμο. Την εξάπλωση της χρήσης των ναρκωτικών σε πρωτοφανή, ακόμα και για τα παγκόσμια δεδομένα, επίπεδα. Την ανατροπή της ζωής δεκάδων εκατομμυρίων πολιτών - εργαζομένων, που στο όνομα της ...δημοκρατίας, τους έκλεψαν κάθε όνειρο και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Ο καθένας μας μπορεί να φανταστεί πως οι αυλοκόλακες του συστήματος θα οργιάζουν ενάντια στο σοσιαλισμό μετά από δέκα - είκοσι χρόνια, όταν σήμερα που ακόμα οι προσωπικές μνήμες είναι ζωντανές, τολμούν να μιλούν για αποκατάσταση της δημοκρατίας, που για να στεριώσει η παλινόρθωση του καπιταλισμού διαμέλισαν χώρες, προκάλεσαν δεκάδες πολέμους με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, βομβάρδισαν κοινοβούλια. Οι βρωμιές τους δε θα περάσουν. Οι εργαζόμενοι, όλοι όσοι προσβλέπουμε σε μια καλύτερη ζωή, ειδικά οι νέοι που αποτελούν το βασικό στόχο της βρώμικης προπαγάνδας ενάντια στο σοσιαλισμό, οφείλουμε να κρατήσουμε άσβεστη την εικόνα που υπάρχει στο μυαλό και την ψυχή, για τα πραγματικά επιτεύγματα των λαών του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Για να φτάσουμε γρηγορότερα στην κοινωνία, για την οποία παλεύουμε.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Θέλουν το λαό υποταγμένο...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΞΕΡΕΤΕ ΜΗΠΩΣ - μεταξύ άλλων - γιατί πρέπει να ξεπουλήσουμε ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία;
Αν όχι, μας το εξήγησε χτες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ε. Βενιζέλος. Γιατί - λέει - υπάρχει ένα «αρνητικό στερεότυπο» ότι η Ελλάδα δεν πετυχαίνει τους στόχους της. Κι αυτό πρέπει να ανατραπεί...
Εν ολίγοις, πρέπει να... φτιάξουμε τη φήμη μας στο εξωτερικό, σύμφωνα με το δεύτερο κυβερνών κόμμα, διότι αλλιώς δε θα μας εκτιμούν.
Δηλαδή, αν μας κόβουν τους μισθούς χωρίς να μιλάμε, αν μας περιορίζουν την Ασφάλιση, την Υγεία και την Παιδεία χωρίς να διαμαρτυρόμαστε και χαμογελάμε κιόλας θα έχουν... καλή εικόνα για μας στην Ευρώπη και στον πλανήτη;
Γιατί εμείς πάλι πιστεύουμε ότι ένας λαός που συμπεριφέρεται όπως θα επιθυμούσαν το κεφάλαιο και οι κυβερνώντες μόνο μία φήμη μπορεί να έχει: Αυτή του υποταγμένου. Και δεν το βρίσκουμε καθόλου κολακευτικό αυτό.
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΑΥΤΟ που δήλωσε χτες ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας: Γιατί μιλάνε κάποιοι - απόρησε - για ξεπούλημα της ΑΤΕ στην Πειραιώς;
Η Τράπεζα Πειραιώς - υποστήριξε - μετά τα μέτρα ανακεφαλαιοποίησης έχει ως μεγαλύτερο μέτοχο το Δημόσιο, άρα είναι... «μόνο κατ' όνομα ιδιωτική τράπεζα»!!!
Αν συνεχίσουν έτσι σε λίγο θα μας πούνε ότι το πρόγραμμα του υπουργείου Οικονομικών στοχεύει στην... οικοδόμηση του σοσιαλισμού!
Θα έρθουν τα πάντα στα χέρια του λαού χωρίς να το πάρει χαμπάρι... ο λαός.
Επειδή όμως είναι μάλλον δύσκολο να φανταστεί κανείς τον Γιάννη Στουρνάρα ως... επαναστάτη, καλύτερα ας τα αφήσουν τα αστεία με τόσο σοβαρές υποθέσεις.
Γρηγοριάδης Κώστας
«Ρομπέν των ανασφάλιστων»
Γρηγοριάδης Κώστας
Την ώρα που τοποθετείται νέα «βόμβα» στα ίδια τα θεμέλια της Κοινωνικής Ασφάλισης, το υπουργείο Εργασίας ψάχνει τρόπους να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας σε «ειδήσεις» στις οποίες δίνει διαστάσεις που το παρουσιάζουν ως ... σταυροφόρο κατά της εργασίας χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα. Ενώ ήδη στην κυβέρνηση συζητούν ακόμα και το ενδεχόμενο αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, νέες οδυνηρές μειώσεις στους χαμηλοσυνταξιούχους, το υπουργείο συνεχίζει με ανακοινώσεις του να κομπάζει επειδή παρενέβη και έκλεισε στην Πάρο η επιχείρηση όπου δούλευε ο μετανάστης ο οποίος πρόσφατα κακοποίησε μια κοπέλα. Η παρέμβαση έγινε επειδή ο μετανάστης δούλευε ανασφάλιστος.
Παραβλέπουμε τη «σπέκουλα» που γίνεται για να ενισχυθεί το ... «πατριωτικό» προφίλ της κυβέρνησης. Δε ντρέπονται να εμφανίζονται ως διώκτες της ανασφάλιστης εργασίας, όταν η δική τους πολιτική έχει οδηγήσει τη «μαύρη εργασία» σε ποσοστά άνω του 30%; Ποια είναι η συνταγή τους δηλαδή; Πρώτα ενθαρρύνουμε με κάθε τρόπο την εργοδοτική ασυδοσία, νομοθετούμε ό,τι απαιτεί η «ανταγωνιστικότητα» κι έπειτα κάνουμε μια - δυο συλλήψεις και το παίζουμε «Ρομπέν των ανασφάλιστων»;
Κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους...
Να πουληθεί στα μονοπώλια ο ορυκτός πλούτος της χώρας για να βρουν πόρους τα Ταμεία και να σωθούν οι συντάξεις! Αυτό είναι ούτε λίγο ούτε πολύ το συμπέρασμα της πρότασης που κατέθεσαν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, την οποία ο υπουργός Εργασίας έτρεξε να επιδοκιμάσει και το νέο «θέατρο» ...πόνου για τα Ταμεία και τους συνταξιούχους δεν άργησε να στηθεί. Πρωταγωνιστές, ακόμα μια φορά, οι ίδιες δυνάμεις που βουλιάζουν τα Ταμεία στα χρέη με την εισφοροαποφυγή, την εισφοροαπαλλαγή, την εισφοροδιαφυγή, αλλά και τα δισ. ευρώ που χρωστά το κράτος στα Ταμεία, με την εκτόξευση της ανεργίας και της ημιαπασχόλησης. Στόχος, ακόμα μια φορά, να προσπεραστεί ως κάτι αυτονόητο και φυσικό ότι οι ασφαλισμένοι και οι συνταξιούχοι θα φορτώνονται βάρη, την ώρα που το μεν κράτος ποτέ δε θα δίνει όσα χρωστά στα Ταμεία, οι δε εργοδότες θα βλέπουν τις εισφορές τους να μειώνονται.
Μάλιστα, στην προκειμένη περίπτωση, η πρόκληση ξεπερνά κάθε όριο: ουσιαστικά, εκβιάζουν τους εργαζόμενους και τους βάζουν να γίνουν χειροκροτητές της προέλασης των μονοπωλίων. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ προτείνουν την «Ιδρυση Εθνικού Ταμείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών», στο οποίο θα μπορούσαν να μεταφερθούν μελλοντικά πόροι από την «αξιοποίηση» (σ.σ. έτσι βαφτίζουν το ξεπούλημα στα μονοπώλια) των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της χώρας μας και να διατεθούν στο ασφαλιστικό σύστημα για τη διασφάλιση των συντάξεων των επόμενων γενεών. Μήπως να αρχίσουν οι εργάτες να οργανώνουν και συγκεντρώσεις υπέρ της «αξιοποίησης»; Μήπως να ...παίρνουν και προσφορές από τους ενδιαφερόμενους επενδυτές; Τι λένε στο λαό δηλαδή: καταρχήν, ότι ... «πάπαλα τα Ταμεία», αρχίστε να κλαίτε πάνω απ' το φέρετρο του νεκρού. Μη ψάξτε για το φονιά, μην τα βάλετε μαζί του, ψάξτε μόνο λεφτά για την κηδεία...
... και τους βάζουν να χειροκροτούν τη σφαγή τους
Η επιχείρηση παραπλάνησης του λαού είναι καλοσυντονισμένη: τον εκβιάζουν να δεχτεί την επέλαση των μονοπωλίων κοροϊδεύοντάς τον ότι μπορεί να σωθεί ή να «απαλύνει» κάπως το ρήμαγμα της ζωής του. Ομως αυτό ποτέ δεν έγινε. Ούτε και τώρα θα συμβεί. Ποτέ τα χρήματα που έβαλε στα ταμεία το αστικό κράτος δεν «αξιοποιήθηκαν» με αφετηρία την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών.
Η τακτική των αστικών κυβερνήσεων είναι η εξής: πάνω στα αποκαΐδια της πολιτικής τους, βρίσκουν αφορμές για να αναγκάσουν το λαό να δεχτεί το εγκληματικό τους έργο αλλά και νέα «χαράτσια». Δεν αποκλείεται μάλιστα ο «ντόρος» που έχει σηκωθεί με αφορμή αυτή την πρόταση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να αξιοποιηθεί και προς αυτή την κατεύθυνση. Δηλαδή, για την επιβολή ενός ακόμα τύπου φόρου που θα μεγαλώνει τα οικονομικά βάρη για τους μόνους συνεπείς στην καταβολή των εισφορών τους απέναντι στα Ταμεία, εκείνους που είναι πάντα χαμένοι, τους ασφαλισμένους και τους συνταξιούχους. Κάπως έτσι, επιβλήθηκαν κατά καιρούς μια σειρά νέες «εισφορές» στους φορολογούμενους, όπως έγινε π.χ. μέσω του Ασφαλιστικού Κεφαλαίου Αλληλεγγύης Γενεών (ΑΚΑΓΕ) που ιδρύθηκε δήθεν για να στηριχτεί η χρηματοδότηση των Ταμείων και αντλεί πόρους (και) από το ΦΠΑ δηλαδή απ' τη τσέπη των εργαζομένων. Σώθηκαν μήπως τα Ταμεία; Οχι. Σταμάτησαν μήπως οι αντιασφαλιστικές ανατροπές; Οχι. Γιατί η επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση είναι αποφασισμένη εδώ και καιρό από τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου που με αφορμή την κρίση ζητούν να εφαρμοστούν στην ολότητά τους. Να μη δεχτούν οι εργάτες νέες θυσίες. Να μην εξαπατηθούν. Να οργανώσουν άμεσα την αντεπίθεσή τους ενάντια στην πολιτική που με σχέδιο και αφοσίωση ρημάζει τη ζωή τους.
Αντιλαϊκή κάθε διαχείριση
Τα κόμματα της συγκυβέρνησης προβάλλουν την πολιτική τους σαν μονόδρομο που θα διασώσει την αξιοπιστία της χώρας, θα διασφαλίσει την παραμονή της στο ευρώ, θα «επιβραβευτεί» τελικά με επιμήκυνση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής την οποία παρουσιάζουν σαν ωφέλιμη για το λαό. Κρύβουν ότι η πολιτική τους είναι πράγματι μονόδρομος αλλά για τη σωτηρία του κεφαλαίου απ' την κρίση και την επάνοδό του σε κερδοφορία. Τα μέτρα που λαμβάνονται τώρα, δυσβάστακτα από μόνα τους, προστίθενται σε εκείνα που έχουν ήδη παρθεί και αφαιμάξει το λαϊκό εισόδημα, ενώ νέα καραδοκούν και εγγυώνται τη βέβαιη ανεξέλεγκτη για το λαό χρεοκοπία.
Τι αντιτάσσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε όλα αυτά; Μια «άλλη» διαχείριση του χρέους με μετατροπή των επιμέρους δημοσίων χρεών των χωρών σε κοινό ευρωπαϊκό χρέος, την αλλαγή του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ώστε να παρεμβαίνει στην αντιμετώπιση κρατικών χρεών, τη δημιουργία ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Προτείνει επαναδιαπραγμάτευση για την αντιμετώπιση του χρέους, διαγραφή ενός μέρους του, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας με επενδύσεις, και έτσι να αποπληρωθεί το χρέος με τον ίδιο στόχο, την παραμονή της χώρας στην ευρωένωση και το ευρώ. Η πολιτική του δεν απαλλάσσει το λαό από το χρέος, δεν καταργεί τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, ενώ προβάλλει την ανάγκη ανάπτυξης των επιχειρηματικών ομίλων ως μέσο ανακούφισης του λαού, αλλά εκμετάλλευση, κέρδος και ανακούφιση του λαού είναι πράγματα αντίθετα. Ισχυρίζεται δηλαδή ότι με αυτήν την πολιτική διαχείρισης και τη χώρα θα κρατήσει στην ΕΕ και την Ευρωζώνη και το λαό θα ανακουφίσει απ' την πολιτική που τον εξαθλιώνει χάριν της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της.
Οι θέσεις που εκφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ αντανακλούν θέσεις ενός τμήματος της πλουτοκρατίας που κάθε άλλο παρά για το καλό του λαού κόπτεται. Αλλωστε, παρέμβαση της ΕΚΤ στην αγορά χρέους έχει ήδη υπάρξει, με αγορά ομολόγων από τράπεζες, ενώ συζητά και την απευθείας αγορά ομολόγων από κράτη που αντιμετωπίζουν προβλήματα δανεισμού. Τίποτα απ' όλα δεν ανέκοψε την εφαρμογή σκληρών πολιτικών λιτότητας στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στη Γαλλία και πάει λέγοντας. Ο λόγος είναι απλός και εμφανής. Οι εμφανιζόμενες διαφορετικές πολιτικές διαχείρισης της κρίσης, σκοπό έχουν τη σωτηρία των μονοπωλίων και κοινός τους παρονομαστής είναι το τσάκισμα των λαών και των δικαιωμάτων τους. Εχει γίνει πλέον παραπάνω από καθαρό ότι η ανάπτυξη για το κεφάλαιο και η λιτότητα για τους λαούς συμβαδίζουν.
Η συγκυβέρνηση όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ αποπροσανατολίζουν σκόπιμα το λαό. Κρύβουν ότι η πορεία εξαθλίωσής του είναι ανεπίστρεπτη. Αρχισε στη φάση της ανάπτυξης, επιταχύνθηκε στη φάση της κρίσης, θα επιμείνει στην επόμενη, στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης. Ο ΣΥΡΙΖΑ συστηματικά καλλιεργεί στο λαό στρεβλή συνείδηση τόσο για τη φύση του καπιταλισμού όσο και για το ρόλο και την αποστολή της ευρωενωσιακής του συμμαχίας. Του κρύβει ότι η επίθεση αυτή δεν αντιμετωπίζεται με διαβουλεύσεις, ούτε με λογικές μικρότερου κακού και συμμόρφωσης. Αποκρούεται με οργάνωση, με ανάπτυξη της πάλης, με αντεπίθεση στην προοπτική της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ με λαϊκή εξουσία, που θα διαγράψει μονομερώς το χρέος και θα διαθέσει τον παραγόμενο πλούτο για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Feeds
