Ο Σ. Καρίγιο αποτέλεσε μορφή του «ευρωκομμουνισμού» και του οπορτουνισμού, έδρασε για την ενσωμάτωση του εργατικού κινήματος στην αστική ιδεολογία. Το 1985 εγκατέλειψε το ΚΚ Ισπανίας και ίδρυσε δικό του κόμμα, το οποίο το 1991 εντάχθηκε στο Σοσιαλιστικό (αυτό του Θαπατέρο, που πριν παραδώσει στο κόμμα του Ραχόι πρόλαβε να περάσει ένα γενναίο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων). Ο Καρίγιο λάνσαρε τη δήθεν ανάγκη μιας κοινής πολιτικής κομμουνιστών - σοσιαλδημοκρατών - φιλελεύθερων δημοκρατών για την εδραίωση της δημοκρατίας, αφαιρώντας απ' αυτήν το ταξικό της πρόσημο. Συνέβαλε στην απόρριψη του λενινισμού από το κόμμα και στη σταδιακή μετάλλαξή του σε διαχειριστική δύναμη καθώς και στην απομάκρυνσή του από την εργατική βάση του.
Ο ευρωκομμουνισμός αποτέλεσε το θεωρητικό υπόβαθρο της εγκατάλειψης και αποκήρυξης της επιστημονικής θεωρίας του σοσιαλισμού. Υπερασπίστηκε με πάθος την επιζήμια για τους λαούς αυταπάτη για τη δήθεν δυνατότητα μετάλλαξης του καπιταλιστικού συστήματος, δίχως σύγκρουση, ρήξη, ανατροπή και για ειρηνική κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας με κοινοβουλευτικά μέσα.
Στο έργο του «Ευρωκομμουνισμός και κράτος» ο Καρίγιο γράφει: «Στις ανεπτυγμένες όμως χώρες της Ευρώπης και στον καπιταλιστικό κόσμο οι εργαζόμενοι αποτελούν σήμερα τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας και οι δυνάμεις της κουλτούρας με τη μεγάλη της κοινωνική σημαία και τη μεγάλη της αριθμητική βαρύτητα, όλο και προσεγγίζουν τις θέσεις της εργατικής τάξης. Είναι φανερό ότι μια τέτοια κατάσταση διαφέρει κατά πολύ από εκείνες, στις οποίες οι Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν θεωρούσαν τη δικτατορία του προλεταριάτου απαραίτητη».
Για τα βέλη που εκτόξευσε στην καρδιά της στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος, δηλαδή στο ζήτημα της κατάκτησης της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, τον τιμά ο ΣΥΝ σήμερα. Αναμενόμενο από ένα κόμμα που περιμένει να του ανάψουν το πράσινο φως για να ασκήσει την αστική διαχείριση.
Εργολαβία έχει αναλάβει από ό,τι φαίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ προκειμένου να φέρει στο προσκήνιο το διασπαστικό μόρφωμα που αποκαλείται Ανωτάτη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων (ΑΓΣΣΕ) που είχε στήσει η ΠΑΣΚΕ για να χτυπήσει το ζωντανό οργανωμένο συνταξιουχικό κίνημα που εκφράζεται μέσα από τις Συνεργαζόμενες Οργανώσεις των ΙΚΑ, Δημοσίου, ΟΑΕΕ, ΝΑΤ, ΕΛΤΑ, ΟΣΕ, ΟΤΑ, ΤΑΕ. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η χτεσινή συνάντηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με εκπροσώπους της ΑΓΣΣΕ.
Μετά από χρόνια στην αφάνεια προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θεωρεί ότι χτύπησε φλέβα. Αυτό γιατί η συγκεκριμένη οργάνωση δεν είχε κρύψει από την ίδρυσή της την πίστη της στην Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν είχε κρύψει την απόφασή της από ιδρύσεώς της να είναι ένας άξιος συνομιλητής των εκάστοτε κυβερνήσεων, υπέρμαχοι του κοινωνικοεταιρισμού και του συμβιβασμού, την ίδια στιγμή που το συνταξιουχικό κίνημα με μπροστάρηδες τις Συνεργαζόμενες Οργανώσεις του έδινε και δίνει τη μάχη στους δρόμους ενάντια στην αντισυνταξιουχική πολιτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων.
Γίνεται αντιληπτό ότι η από κοινού προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και της ΑΓΣΣΕ έχει στόχο να διασπάσει το συνταξιουχικό κίνημα, να το σύρει στο άρμα της υποταγής στην ΕΕ, στη λογική της διαχείρισης. Εχουν όμως λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο γιατί οι συνταξιούχοι έχουν επιλέξει, και το αποδεικνύουν κάθε μέρα, τη σύγκρουση με την πολιτική που υπαγορεύεται από τις ανάγκες του κεφαλαίου και υλοποιούν κυβέρνηση, ΕΕ και τρόικα, για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους, την υπεράσπιση της ίδιας τους της ζωής. Αυτόν τον αγώνα δίνουν σταθερά και αταλάντευτα οι συνεργαζόμενες συνταξιουχικές οργανώσεις και δυνάμεις που εκφράζονται μέσα από τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα.
Με πάταγο ξεφουσκώνει το προπαγανδιστικό πυροτέχνημα με τις «συντάξεις - μαϊμού», που χρησιμοποιούν εδώ και δύο χρόνια οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού, να αποκρύψουν τις πραγματικές αιτίες και τους υπαίτιους για τη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων και να δικαιολογήσουν την ανελέητη σφαγή των συντάξεων και τη μετατροπή τους σε φιλοδώρημα. Τα ίδια τα στοιχεία που απέστειλε χτες στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας επιβεβαιώνουν περίτρανα ότι ο αριθμός των συντάξεων - «μαϊμού» είναι απειροελάχιστος σε σχέση με το συνολικό αριθμό των συνταξιούχων, καταρρίπτοντας το φαιδρό επιχείρημα της κυρίαρχης προπαγάνδας ότι τάχα ευθύνονται για τη «διάλυση των Ταμείων». Στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, λοιπόν, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου, από περίπου 1.200.000 συντάξεις βρέθηκαν 6.600 αναπόγραφες, εκ των οποίων μετά από διασταύρωση διαπιστώθηκε ότι περίπου 2.500 αφορούσαν σε συνταξιούχους που είχαν αποβιώσει, ενώ για τις υπόλοιπες συνεχίζονται οι έρευνες. Το «ζουμί», πάντως, είναι ότι από τον Ιούνη του 2011 έως σήμερα, έχουν κατατεθεί μόνο 148 μηνυτήριες αναφορές για παρανόμως εισπραχθείσες συντάξεις από διάφορες αιτίες (αναπόγραφοι, διπλοσυνταξιούχοι, εργαζόμενοι συνταξιούχοι λόγω αναπηρίας κ.ά.) στο ΙΚΑ. Το ίδιο συμπέρασμα προκύπτει και από τα στοιχεία για τα υπόλοιπα Ταμεία. Στον ΟΑΕΕ (Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών), οι αναπόγραφοι συνταξιούχοι, στους οποίους δεν καταβάλλεται πλέον σύνταξη, είναι 137, ενώ έχουν κατατεθεί 3 μηνύσεις. Στον ΟΓΑ, από τους περίπου 800.000 συνταξιούχους, οι έλεγχοι επικεντρώθηκαν στους ανασφάλιστους ομογενείς από την Αλβανία και διακόπηκε η σύνταξη σε 3.140 άτομα επειδή δεν προσκόμισαν τα δικαιολογητικά που τους ζήτησαν. Επίσης, έχει παραδοθεί στον αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου ηλεκτρονικό αρχείο με τα στοιχεία 1.014 συνταξιούχων, οι οποίοι δεν έχουν απογραφεί...
Αυτά είναι σημάδια της φτώχειας και της εξαθλίωσης όπου έχουν οδηγήσει το λαό η καπιταλιστική οικονομική κρίση και τα αντιλαϊκά μέτρα που μετακυλίουν τις συνέπειές της στις πλάτες των εργαζομένων ωθώντας τους στην εξαθλίωση. Απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι λύση αποκλειστικά και μόνο οι φιλανθρωπικές ενέργειες που οργανώνουν δήμοι, ΜΚΟ κλπ. Και να σπέρνουν την ιδέα ότι πρέπει οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι εξαθλιωμένοι να συμβιβαστούν με τη δυστυχία τους και να κάνουν εκπτώσεις από τις πραγματικές τους ανάγκες. Χρειάζεται οργανωμένος λαϊκός αγώνας με διεκδικήσεις μέτρων άμεσης ανακούφισης κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική, αγώνας για την ανατροπή της.
Και αυτή είναι ακριβώς η δεύτερη στόχευση του Μ. Κοττάκη: Να αποσιωπήσει, να «σβήσει» το γεγονός ότι τότε επιχειρήθηκε εξόφθαλμη προβοκάτσια σε βάρος του εργατικού κινήματος από ομάδες που σκόπευαν να μπουκάρουν στη Βουλή, στην πραγματικότητα όμως ήθελαν να εκτρέψουν και να συκοφαντήσουν το ταξικό εργατικό κίνημα και τη μεγαλειώδη απεργιακή συγκέντρωση. Να θυμίσουμε ότι εκείνη τη μέρα, τη στιγμή που η προβοκάτσια ακόμα επιχειρούνταν, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρης, είχε βγει στη Βουλή και συκοφαντούσε το ΚΚΕ ότι το ΠΑΜΕ φωνάζει «να καεί να καεί...». Ας αφήσουν, λοιπόν, τη σπέκουλα.
Βήμα βήμα καλλιεργεί η κυβέρνηση το έδαφος για την υλοποίηση των νέων αντεργατικών ανατροπών που έχει συναποφασίσει με την τρόικα (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ). «Το θέμα του περίφημου email της τρόικας είναι ανοιχτό, εφόσον η τρόικα είναι ακόμα στην Ελλάδα, όλα είναι ανοικτά», δήλωσε ωμά ο υφυπουργός Εργασίας, Ν. Παναγιωτόπουλος, όταν ρωτήθηκε χτες (στον «Realfm») για τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στις νέες αντεργατικές ανατροπές που μπήκαν στο τραπέζι με το γνωστό ηλεκτρονικό μήνυμα της τρόικας (αύξηση των ημερών εργασίας σε 6 τη βδομάδα, 13 ώρες δουλειά τη μέρα, κατάργηση αποζημιώσεων για απολύσεις, κ.ο.κ.). «Η αλήθεια είναι ότι έχουν πέσει πάρα πολλά θέματα στο τραπέζι και αυτά που συμπεριλαμβάνονται στο περίφημο email της τρόικας», παραδέχθηκε ο υφυπουργός, που δεν έκρυψε ότι η διαφωνία της κυβέρνησης εξαντλείται στο διαδικαστικό σκέλος, ότι, δηλαδή, «είναι άκαιρο και άκομψο να συζητώνται συλλήβδην όλα τα θέματα», όπως είπε χαρακτηριστικά. Την ειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στο νέο έγκλημα σε βάρος των εργαζομένων επιβεβαίωσε, εμμέσως πλην σαφώς, ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, δηλώνοντας μετά τη συνάντηση που είχε χτες με τον Χ. Ράιχενμπαχ, ότι «εργαζόμαστε όχι μόνο για να υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις μας αλλά και για να προχωρήσουμε τις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές»... Μέχρι πρόσφατα η κυβέρνηση καθησύχαζε τους εργαζόμενους, διαβεβαιώνοντας ότι δε συζητά τίποτα πέρα από τις μνημονιακές δεσμεύσεις. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η μείωση του λεγόμενου «εργατικού κόστους» στα ανταγωνιστικά επίπεδα των γειτονικών χωρών αποτελεί μνημονιακή δέσμευση, αλλά πάνω απ' όλα αποτελεί στρατηγική επιδίωξη των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων για να ανακάμψει η κερδοφορία τους. «Το χαμηλό εργασιακό κόστος αποτελεί πολύ καλό θεμέλιο για την ανάπτυξη», ομολόγησε κυνικά τις προάλλες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
«Το κλίμα ήταν πολύ καλό και από τις δύο πλευρές», δήλωνε με έμφαση χτες το πρωί (στον «Real Fm») o βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σταθάκης, αναφερόμενος στη συνάντηση που είχε η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ με τον επικεφαλής της task force (ομάδα τεχνοκρατών που δίνει συμβουλές για την αντιμετώπιση της κρίσης) στην Ελλάδα. Χ. Ράιχενμπαχ. Πράγματι, ήταν ένα κλίμα που αρμόζει μεταξύ εταίρων που συμφωνούν τόσο στους στόχους της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης όσο και στο μονόδρομο της ΕΕ. «Ολοι αναγνωρίζουμε την ανάγκη να ισοσκελιστούν κάποια πράγματα», δήλωσε με νόημα το ίδιο στέλεχος, θέλοντας να υπογραμμίσει τη σύμπτωση απόψεων που υπάρχει μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΕΕ όσον αφορά τους στόχους της διαχείρισης, όπως π.χ. ο ισοσκελισμός του προϋπολογισμού. Αποσιωπά όμως ότι η επίτευξη αυτού του στόχου στο πλαίσιο της ΕΕ και του καπιταλισμού σημαίνει άγρια λιτότητα διαρκείας, σφαγιασμό μισθών, συντάξεων, κοινωνικών δαπανών κ.ο.κ. Είναι απόλυτα φυσιολογικό, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ να επιδιώκει καλές σχέσεις με τα όργανα της ΕΕ και ενίσχυση της συνεργασίας μαζί τους. «Εμείς θέλουμε όλες τις κανονικές σχέσεις που πρέπει να έχει ένα κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τους εκπροσώπους τους στην Ελλάδα», επισήμανε το ίδιο στέλεχος. Πολύ περισσότερο που στρατηγικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον η επαναδιαπράγματευση του μνημονίου... Δηλώσεις, λοιπόν, όπως αυτές που έκανε μόλις πριν από λίγο καιρό ο Α. Τσίπρας - «δεν έχουμε ανάγκη καμία task force για να μας δείξει τι πρέπει να κάνουμε» βροντοφώναζε στις 7 Ιούνη - είναι πολιτικά «μη ορθές» και δεν βοηθούν το πολύ καλό κλίμα που πρέπει να υπάρχει μεταξύ εταίρων και «σκληρών» διαπραγματευτών...
Οι κομμουνιστές αποδεικνύουν στους εργαζόμενους τη σχέση που έχει η κρίση, ο καπιταλισμός και ο πόλεμος. Λένε ξεκάθαρα ότι κύριος στόχος όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ όπου συμμετέχει και η αστική τάξη της Ελλάδας, είναι ο έλεγχος και η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, νερό) των ενεργειακών «δρόμων» για να αποκτήσουν τα μονοπώλια καλύτερα μερίδια στον ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία που μπαίνουν δυναμικά στον παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό. Τα προσχήματα που χρησιμοποιούνται από τους ιμπεριαλιστές στους πολέμους, παλιότερα σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη και σήμερα σε ό,τι προετοιμάζουν σε Συρία ή Ιράν, είναι αυτά της δήθεν «πάταξης της τρομοκρατίας», «της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δημοκρατίας». Δεν πρόκειται μόνο για υποκρισία, είναι το μέσο για τη χειραγώγηση των λαών, που όμως σήμερα έχουν εμπειρία.