Παπαγεωργίου Βασίλης

Πού οδηγεί αυτή η νοητική ακροβασία; Καταρχήν στο συμπέρασμα ότι κάπου υπάρχει καλός και ηθικός καπιταλισμός δίχως διαφθορά, διαπλοκή, σκάνδαλα κ.λπ. Κατά δεύτερον ότι οι χώρες που δε διακρίνονται για τα επίπεδα της διαφθοράς δεν έχουν και δεν πρόκειται ποτέ να μπουν σε κρίση, είναι δηλαδή ...καταδικασμένες σε εσαεί ανάπτυξη κ.ά.

Φαιδρότητες. Ο καπιταλισμός γεννά τη διαφθορά, τη διαπλοκή, τα σκάνδαλα, προφανώς όχι με την ίδια ένταση από χώρα σε χώρα για πολλούς λόγους που δεν είναι του παρόντος. Ο καπιταλισμός γεννά και την κρίση προφανώς όχι ταυτόχρονα σε κάθε χώρα λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης. Διαφθορά υπήρχε και όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες έτρεχαν με υψηλούς ρυθμούς, υπάρχει και τώρα στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης. Ανθεί σε καπιταλιστικά κράτη που βρίσκονται σήμερα σε φάση ανάπτυξης και θα υπάρχει κι όταν τους χτυπήσει την πόρτα η κρίση.

Αδιάφθορος καπιταλισμός δεν υπήρξε ποτέ και πουθενά. Υγιής καπιταλισμός, απαλλαγμένος απ' την ανίατη αρρώστια της κρίσης δεν υπήρξε, δε θα υπάρξει. Ομοίως δε θα υπάρξει φιλολαϊκός καπιταλισμός. Η διαφθορά, η κρίση, η βαρβαρότητά του απέναντι στους λαούς και τα δικαιώματά τους είναι φαινόμενα σύμφυτά του. Οι λαοί δε θα απαλλαγούν απ' αυτά παρά μόνο όταν απαλλαγούν απ' αυτό καθαυτό το σάπιο, εκμεταλλευτικό σύστημα.

Ανακοίνωση για τη νέα αύξηση της ανεργίας έβγαλε ο Δ. Στρατούλης, υπεύθυνος του σχετικού τομέα του ΣΥΡΙΖΑ και όπως ήταν αναμενόμενο παρουσίασε την έτοιμη συνταγή για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Που βέβαια δεν είναι άλλη από την «αριστερή κυβέρνηση», που, αφού θα διαπραγματευτεί, θα αναλάβει να πληρώσει μέρος του χρέους στους τοκογλύφους - πιστωτές (όπως τους αποκαλεί) και θα προωθήσει «μια αναπτυξιακή πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας». Αρκεί, λοιπόν, μια «αριστερή κυβέρνηση» για να εξαφανίσει την ανεργία. Μόνο που το ζήτημα δεν είναι το καπέλο που θα φορά μια κυβέρνηση, πώς αυτή αυτοπροσδιορίζεται, αλλά τι συγκεκριμένο πράττει στο πεδίο της οικονομίας. Και για να αντιμετωπίσει μια οποιαδήποτε κυβέρνηση το πρόβλημα της ανεργίας, πρέπει να κατέχει τα εργαλεία και πρωτίστως να κατέχει τα βασικά και μεγάλα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Να έχει, δηλαδή, απαλλοτριώσει τα μονοπώλια. Γιατί καμία ανασυγκρότηση προς όφελος του λαού δεν μπορεί να γίνει, όταν κουμάντο στην οικονομία συνεχίζουν να κάνουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί και τραπεζικοί όμιλοι. Ομως, επί του συγκεκριμένου, κουβέντα από τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ.

Και δε θα μπορούσε, άλλωστε, αφού το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν το κρύβει ότι τα μονοπώλια επί διακυβέρνησής της «θα ζουν και θα βασιλεύουν», ψάχνει μάλιστα να βρει την «υγιή επιχειρηματικότητα» πάνω στην οποία θα βασιστεί η ανάπτυξη και η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, όπως λέει. Τώρα, το γεγονός ότι ποτέ στη μακραίωνη ιστορία του καπιταλισμού καμία κυβέρνηση - όπως και αν ονομάστηκε - όποια διαχείριση και αν έκανε, δεν αντιμετώπισε ούτε πολύ περισσότερο εξάλειψε την ανεργία, αυτό καθόλου δεν απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λυκουρέντζος, που μετέχει στη Σύνοδο υπουργών Υγείας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εξέφρασε στον αρμόδιο Ευρωπαίο επίτροπο Τ. Μποργκ τη δυσαρέσκειά του σχετικά με τις δηλώσεις του διευθυντή του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πρόληψης και Ελέγχου των Νόσων, Marc Sprenger.

Μετά την επίσκεψή του σε νοσοκομεία και κέντρα υγείας της Αθήνας ο Marc Sprenger διαπίστωσε ελλείψεις προσωπικού και υλικών που ενισχύουν τους κινδύνους από τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις. Ο Ανδρέας Λυκουρέντζος «εξέφρασε τη βεβαιότητά του ότι τα ανωτέρω αποτελούν προσωπικές απόψεις του κ. Sprenger και δεν απηχούν τις απόψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής».

Κοροϊδεύει ο υπουργός Υγείας; Είναι ποτέ δυνατόν να υιοθετήσει και να διαμαρτυρηθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γι' αυτά τα πράγματα, που είναι αποτελέσματα των δικών τους επιλογών και μέτρων, δηλαδή της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών μελών της; Κι αν καμιά φορά ξεφεύγει και καμιά αλήθεια, γίνεται γιατί τα πράγματα είναι τόσο εξόφθαλμα, που δεν μπορούν να αποκρυβούν.

Το θέμα είναι ότι όλη αυτήν την κατάσταση την πληρώνει ο λαός με άγρια χαράτσια. Και επειδή ό,τι είχε στην άκρη για την ώρα της ανάγκης ξοδεύτηκαν πια, ο κόσμος θα αρχίσει να το πληρώνει με την ίδια του τη ζωή.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μόνο που δε διευκρίνισε τι ακριβώς σημαίνει αυτό το ... «εμείς». Γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε δει κανέναν εφοπλιστή να ... «υποφέρει». Οπως και κανέναν βιομήχανο, τραπεζίτη ή πολυεθνική.

Αντιθέτως, τους έχουμε δει να απολύουν, να μειώνουν μισθούς, να αυξάνουν ωράρια, να παίρνουν επιδοτήσεις και να απολαμβάνουν φοροαπαλλαγές μέχρι μηδενικής επιβολής φόρου.

Επίσης, έχουμε δει τέσσερις διαδοχικές κυβερνήσεις να νομοθετούν όλα τα παραπάνω και να τα φορτώνουν στις πλάτες των εργαζομένων για πάντα, είτε υπάρχει κρίση είτε όχι.

Εάν αυτά μπορούν να περιγραφούν με τη λέξη «υποφέρω», τότε είναι προφανές ότι μας δουλεύουν και μάλιστα «χοντρά».

Οπότε ο πρωθυπουργός είναι καλύτερα να αφήσει κατά μέρος τις ...πονόψυχες δηλώσεις και τις «εθνικές» παλικαριές, γιατί δεν τον πιστεύει κανένας. Αλλωστε, κοντά είναι και το φορολογικό νομοσχέδιο που ετοιμάζει, οπότε η ταξική πολιτική του θα αποδειχτεί για μια ακόμη φορά.

ΠΑΡΕΑ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ έχουμε και το «δούλεμα» του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος δήλωσε πως δεν είναι σωστό να «ανοίγουν νέα μέτωπα με την κοινωνία»!

Μα για ...ποια «νέα μέτωπα» μπορεί να μιλάει; Η κυβέρνησή του και οι πολιτικές υπέρ του κεφαλαίου που ασκεί είναι από μόνες τους ένα τεράστιο μέτωπο εφ' όλης της ύλης που δεν αφήνει τίποτε απ' έξω.

Λες και υπάρχει έστω και μια πτυχή της ζωής, της καθημερινότητας, του παρόντος και του μέλλοντος των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, των νέων και των συνταξιούχων που δε θίγεται...

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Δε γίνεται δηλαδή και να υπάρχει «δίκαιο φορολογικό σύστημα» και να υπάρχει ισχυρή «ανταγωνιστικότητα», όπως ζητά η ΓΣΕΕ. Γιατί η «ανταγωνιστικότητα» θα ενισχυθεί με τα βάρη και τις στερήσεις που φορτώνονται στις πλάτες των εργαζομένων. Δεν είναι τυχαίο π.χ. ότι την ώρα που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ξετινάξει και μέσω νέων φόρων το πενιχρό εισόδημα που έχουν ήδη ξετινάξει οι μειώσεις των μισθών, η εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, η ακρίβεια κλπ. ετοιμάζεται να μειώσει ακόμα μία φορά τη φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων.

Πώς αλλιώς θα γίνει; Ενώ θα βελτιώνεται η θέση των επιχειρήσεων και του μεγάλου κεφαλαίου, θα χειροτερεύει η θέση του λαού. Αυτό που η ΓΣΕΕ βαφτίζει «δίκαιο» δεν υπάρχει. Γιατί πολύ απλά στην ταξική κοινωνία, δίκαιο είναι αυτό που ορίζει το συμφέρον της κυρίαρχης τάξης. Γι' αυτό και η απόκρουση της αντιλαϊκής πολιτικής δεν είναι θέμα αναζήτησης κάποιας «δίκαιης λύσης», αλλά θέμα οργάνωσης για την ανατροπή της πολιτικής εκείνης που υπηρετώντας τα μονοπώλια τσακίζει το λαό. Από την πλευρά των μονοπωλίων και το τσάκισμα του λαού «δίκαιο» είναι, γιατί αυτό απαιτεί η ανάκαμψη της κερδοφορίας τους...

Το ίδιο ανιαρό και απωθητικό «έργο» εδώ και δεκαετίες. Κάθε φορά που ψηφιζόταν ένα νέο φορολογικό νομοσχέδιο που έβαζε πιο βαθιά το χέρι στην «τσέπη» των μισθωτών και των συνταξιούχων και συνάμα ελάφρυνε περισσότερο τις επιχειρήσεις και τα κέρδη των καπιταλιστών, η εκάστοτε κυβέρνηση ξεκινούσε «πόλεμο κατά της φοροδιαφυγής», προαναγγέλλοντας «σκληρές ποινές», «χειροπέδες», φυλάκιση για τους φοροφυγάδες και άλλα τέτοια άγρια. Ακόμα ηχούν στα αυτιά μας οι φοβερές απειλές των (εκάστοτε) υπουργών Οικονομικών ότι οι «φοροφυγάδες θα χάσουν τον ύπνο τους», ενώ δεκάδες εκατομμύρια ξοδεύτηκαν σε διαφημιστικές καμπάνιες ηθικοπλαστικού χαρακτήρα γύρω από «το έγκλημα της φοροδιαφυγής». Το ίδιο ακριβώς «έργο» ξαναπαίζεται και τώρα με τον νυν υπουργό Οικονομικών να λεονταρίζει ότι οι φοροφυγάδες «αν δεν πληρώνουν θα πηγαίνουν φυλακή». Μέχρι τότε βέβαια θα συνεχιστεί με εντατικότερους ρυθμούς η σίγουρη λύση, του άγριου γδαρσίματος και της λεηλασίας των λαϊκών νοικοκυριών, που πλέον φτάνει σε επίπεδα απροσχημάτιστης ληστείας. Την ίδια στιγμή που οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι θεωρούνται πλούσιοι και φορολογούνται με «αντίστοιχους» συντελεστές, ο πρωθυπουργός δεσμεύεται στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο απέναντι στα μεγάλα αφεντικά ότι «σύντομα θα μπορέσουμε να κάνουμε πραγματικότητα το 15% φόρο στα κέρδη, στο σύνολο των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων»(!). Ο ίδιος στη συνέντευξή του στη γερμανική «Μπίλντ» αποφαίνεται ότι η φοροδιαφυγή είναι «ένα από τα μεγαλύτερα διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας». Δεν τολμά βέβαια να αναφέρει την αιτία, ότι δηλαδή η φοροδιαφυγή αφορά το μεγάλο κεφάλαιο και δε «συλλαμβάνεται». Και εκτός απ' αυτό, μιλά για φοροδιαφυγή γιατί πρέπει να συγκαλύψει τις φοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων με τη βούλα του νόμου όπως και την ελευθερία διακίνησης των κεφαλαίων, τη δημιουργία «εξωχώριων εταιρειών» (οφ σορ), κ.ά...

Ερώτηση: «Ηταν πολιτική απόφαση η επέμβαση των ΜΑΤ στη Χαλυβουργία, την επιχείρηση του κ. Μάνεση, στον Ασπρόπυργο;. Υπουργός Δημόσιας Τάξης: «Θα μπορούσα να σας πω όχι, αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας. Η απάντηση είναι ναι, ήταν μια πολιτική απόφαση». Ερώτηση: «Εχετε μετανιώσει γι' αυτό;». Υπουργός Δημόσιας Τάξης: «Καθόλου...». Ερώτηση: «Πάντως πολύ εύκολα θα μπορούσε κανείς να σας ρωτήσει: παρενέβη η Ελληνική Αστυνομία για να προστατέψει τα συμφέροντα ενός επιχειρηματία απέναντι στους εργαζόμενους, την κέρδισε τη μάχη, και πριν από λίγο καιρό ο κ. Μάνεσης ανακοίνωσε ότι θα κλείσει η Χαλυβουργία. Τώρα θα ξαναπάνε τα ΜΑΤ να ανοίξουν το εργοστάσιο για να μπουν οι εργαζόμενοι να δουλέψουν;». Υπουργός Δημόσιας Τάξης: «Αδικο. Η Ελληνική Αστυνομία τι πρέπει να κάνει; Να εφαρμόζει τη νομιμότητα. Εκεί υπήρχε εισαγγελική παραγγελία»(!). Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ο παραπάνω διάλογος από τη συνέντευξη του υπουργού Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδια στο περιοδικό «UNFOLLOW». Οχι τόσο επειδή ο υπουργός επιβεβαιώνει προκλητικά ότι η απόφαση για επέμβαση των ΜΑΤ κατά των χαλυβουργών ήταν «μια πολιτική απόφαση», άλλωστε το Μέγαρο Μαξίμου το διαφήμιζε από τότε ότι η επέμβαση έγινε με εντολή του πρωθυπουργού. Ούτε επειδή καταρρέουν παταγωδώς τα φαιδρά επιχειρήματα που πρόβαλε τότε ο πρωθυπουργός κοπτόμενος ότι «υπερασπίζεται το πιο ιερό δικαίωμα, το δικαίωμα στην εργασία», άλλωστε δεν έβγαλε κιχ όταν ο Μάνεσης έβγαλε τους εργάτες σε υποχρεωτική διαθεσιμότητα. Αλλά κυρίως γιατί δείχνει πόσο αδίστακτη είναι η κυβέρνηση να κλιμακώσει την καταστολή σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος προκειμένου να περάσει τη βάρβαρη πολιτική της. Δεν πρόκειται να τους περάσει.